Monday, October 10, 2011

Tha Farting Time


Nipa hut at the pool side/interior/umaga

Sa gilid ng pool, sa loob ng kubbol, sa mesang may laman ng iba’t ibang chitchiria at tatlong Bottled Drinks na ang laman ay “The Bar” at Nestea Juice na ipinagbabawal ng Resort sa mga Minor De edad na dahil may pinanghahawakan silang kasabihang “Masarap ang Bawal”! ay hindi nila iintindihin ang Regulasyong ito!
Mga ilang Segundo lang ang nakalilipas ay mangangalahati na ang isang Bottled Drinks. Maya-maya pa ay tila biglang magugunaw ang mundo dahil sa lakas ng pagsabog na ‘yon. Walang tunog pero malakas ang epekto! At mapapatakip ng ilong ang lahat.

Galileo: (pasigaw) Takte! Ambaho tal’ga!!!
(ito yung unang nagtakip ng ilong)

Jasper Kepler: Sinu ba yun?! Aroma de put@! Parang binurong daga ng ilang libong Years!
(Magkakatinginan ang lahat, may magpapaypay ng kamay sa hangin, sa tapat ng ilong, at magsisi-ilingan ng pagtanggi!)

Ienstein: ka bastos naman, parang walang Good Manners and Right Conductivity!
(kukunot ang noo ng karamihan, mapapaisip tuloy yung walang gaanong isip!)

Sigmund: (kay Ienstein) Anung Conductivity?! Teoryang Eng-Eng ka lagi noh! Ganyan ba ang epekto sayo ng Gatsby Wax! Good Manners and Right Conducts Yun, Bugok!!!
(maririnig sa paligid ang malakas na tawa ng karamihan, mapapatingin ang ilang naliligo sa pool sa kanilang pwesto!)

Ienstein: Tange! Conductivity, yung Transmission of heat through a solid by body… yun bang passing energy mula sa isang particle patungo sa isa pang particle! Ibig sabihin, wala sa tamang transmission yung utot ng kung sinuman sa lugar ng pinatunguhan! Right Conductivity. Haler! Nursery pa lang ako itinuro na ‘to!
(biglang lalakas ang hiyawan at palakpakan ng mga nakapalibot, isang mabilis na lipat ng camera kay Sigmund na mahuhuling nagpupunas ng tissue sa kanyang ilong na nagno-nose bleed)

Franklin: (magkakamot ng ulo) WoW! Nose blood!

Sigmund: (HABANG NAKANGISI) Tsk! Fetus ka pa lang alam ko na ‘yan! Talagang dapat ay nasa tamang lugar tayo bago umut…(mapuputol ang sasabihin niya dahil biglang eeksena ang Cellphone ni Galileo na may True tone na EENIE MEENIE ni justin bieber, at mafofucos ang Camera kay Galileo)

Galileo: (nagtaas ng kamay) P're, Back-out muna! May tawag ako e,
(sabay sibat na hawak sa kanang kamay ang CP habang ang kaliwang kamay ay nakatakip sa puwet)
Jasper Kepler: Unlimited Call ha! Call of Nature kamo! Pwe!
(tawanan ang lahat maliban kay Marry jury na kasalukuyang binabanatan ang pulutang Junkfoods sa mesa)

MJ: kaya pala kanina pa Ambaho, nagpipigil lang si Gagolei! Paano kasi katabi si Antonnete! (sabay siko sa katabing kasalukuyang nagsasalin ng Chaiser)

Taumbayan: Uuyiee! (nagduet ang lahat. Duet ba ‘yon o koryo? Basta, nagkaisa silang tuksuhin ang HotDiva ng Grupo)

MJ: teka, Teka?! Umamin ka samin, Naka First-Base na noh? (lilipat ang camera kay Antonnete na magmemake-face pero walang anumang emosyon)

Taumbayan: UuyiieE! (mas malakas na tuksuhan ulit sabay tawanan yung iba, maliban kay Nina dahil Hagalpak ang sa kanya. Tawang walang bukas)

Antonnete: Guys! Please Stop Connecting me with that yucky Guy! (habang nagsasalin uli ng Chaiser at The Bar sa Plastik Cup) I have my Taste! And He is not my Type of person, owkey! (paliwanag niya with matching nguso at wiggling of head)

Eistein: OWS?! (hirit niyang parang hinuhuli ang dapat mahuli)

Antonnete: So don’t believe if you don’t! If I know Nagseselos ka lang!

Taumbayan: BuUH!!! (Lights spread-out) tawanan lang ang maririnig! At syempre mahuhulaan nating ang huling boses na malakas paring humahagalpak ay kay Nina!)

end

REACHING HIGH

Everytime i wanted to climb and reach
mountains of my doubts and goals of my life
holding my faith, my trust, my all to teach
what is the good, the better not to hide

measuring what i can, be apportion
such good things to prove myself has strength
to do all things have better position
and ventured to reach with trusting no bend

reach the highest mountain which all i own
and we're the one to choose where's life going
even night was coming and dark scion
dont ever take haze cause truth we're knowing

that when if we're heard the echos of harp
that is the time we had lighten our dark.
-012006


Pagpanaw

PAGPANAW

(raven hawk's suicide note)

Lumalangoy ang isip
sa dagat ng kaisipan
umaasang maapuhap ng makwentuhan
ang kariktan nitong nakagapos sa kawalan.

Sa lalim ng pagsisid ay nais ng sumuko
humihinga sa misteryo, at tunay na mundo
kinukubli ang huwad kaysa sa totoo
gagapiin ang luha sa pagpanaw nito

Ginagapos narin ang bawat salita
minimina sa hangin at kinakata
nakikinig sa boses na walang makaunawa
ang hanay ng mga hinuha
marapat lang ipakita.

Pero, hitik na ang blangkong papel
at ang hiwag nito'y sakin lang nakatanim
ang tulang ginawa- sa lilim ng patay na araw
kumata'y-hindi matanaw.. . .
kathang-walang matanaw. . .

-022208











NUCLEUS (Looking back to alaala)


Binuklat ko ang dating diaryng inaamag na sa sulok ng kabinet ko. iyon yung binayaran namin ng 60pesos kay Mam. Corazon bilang project namin sa VALUES. Binili namin 'yon ng wala pang design. yung pang project talaga na ikaw mismo ang bubuo, magdedesign.
kumpleto ang materials: isang mini diary book (dedesignnan), may mga maliliit na butones, durog na marmol, pinulbos na ascobar, glitters (na mahirap tanggalin sa mata), at isang plastik ng malagkit na glue -na mabaho (yung pangdesign).
sa iyong artistry, sa kung anong design mo gusto, sa mahika ng krieytibiti mo ibabase ni Mam yung makukuha mong grade. no count kung pinag-ipunan mo man ang ipinambayad mo o niluhuran ng katakot takot sa magulang ang 80pesos na pambayad ng nasabing project. (yung bente para sa pagod) pero ang sabi ni Mam, basta't walang design, wala ring grade... as is.
ang gusto ni mam, may malawak na emahinasyon, may effort talaga, yung makulay, yung ginamitan daw ng utak at puso (yung gamitan ng utak pwede pa, pero pag gamit sa puso. parang malabo) highblood kaya tatay  ko. na namana ko pa bago siya mamatay.
malawak kasi ang emahinasyon ni mam -madalas siyang magkwento ng kababalaghan tungkol sa iskul namin (oo't marami kaming nauto niya) kung idedescribe: madalas siyang nakabestida, yung medyo may kaluwangan -na hindi masasabing mataba siya. dahil tago ang nag-aalugang mga beltbags (bilbils) sa loob ng damit. hindi naman masyadong mataba si mam. (medyo chuby lang konti ang pagka-chubbiness) tapos parang pilit pinaliliit ang leeg sa kanyang suot na kwintas (oo nga naman, napapansin kasi ng mata -yung mga bagay na makintab o kumikinang, nakalagay man yun sa putik o tae ng kalabaw) na kung pumupulupot yung kwentas sa kanyang leeg ay para siyang ginagaroteng inahing baboy sa paraang pagsakal ng lubid pero walang talab (kasi hindi makabaon) sa halos lumuluwang taba ng buong katawan (yung balakang ko hita niya lang)
naninilaw madalas si mam sa suot niyang gintong alahas: hikaw, singsing, pulseras, relos at kwintas. walang dudang ginto ang mga 'yon. -mayaman kasi si maam. siya lang ang alam kong may pinakamagarang kotse na nakapark sa tapat ng covered court ng eskwelahan namin na hindi naman sadyang ginawa bilang parking lot. ewan ko kung galing sa mayamang pamilya si mam. o galing sa pamilyang mayaman ang yaman ni mam. (baka  nakapamikot ng Rich -na bulag) o kaya, maaaring galing sa hirap at pagod ni mam ang kanyang yaman ngayon mula sa ilang taong pagiging guro; pinag-iisipan pa lang daw ng mga magulang ko na buuin ako e, nagtuturo na siya - ibig sabihin (napakaraming estudyante ang hindi agad grumadweyt, dahil sa kanya) si mam ay isang masipag at matipid na guro (sa tipid niya nabawasan ang paborito niyang pampalipas ng oras -ang pagkaing hindi na limang beses sa isang araw -4 1/2 na lang).
sa katipiran niya: malamang inipon niya lahat ang mga nakolekta sa mga sobrang class fund (may hinala akong hindi talaga alamat ang pagkawala ng class fund namin), naitatabi niya lahat ang mga gamit ng Bond paper, mga papel, written report, mga test paper at paper profile ng kanyang nagiging estudyante. syempre sa tagal niyang nagturo -malamang nakaipon siya ng ilang truck ng mga papel, o ilang bodega, o isang planetang puno ng papel. tiba-tiba siya sa halaga nun oras na maipatimbang na sa junkshops. o kung tutuusin maaari siyang magpatayo ng ng ilang pabrika ng mga recycled paper- yung mga luma't gamit ng papel ay gagawing bago uli, o kaya pabrika ng Artworks, Displays-Handicrafts na mula sa naipon niyang papel... dahil may malawak na imahinasyon nga si mam, hindi na siya siguro nahirapan sa pagdedesign. malamang ring yumaman siya dahil sa pagpapaclearance ng mga estudyante. (lagot ang mga incomplete)
Sa dami ng mga hinihinging requirements para sa mahirap at nakakapagod na gawaing pagpirma sa clearance sheets ng mga masisipag nilang mag-aaral… bawat estudyanteng magpapapirma ay magbibigay ng basahan , bunot at floorwax o folder at manila paper… syempre mas malaking halaga kapag nabenta na ito. Walang puhunang nilabas (maliban sa ilang pawis at dugong pumatak sa mahirap at nakakapagod niyang pagpirma) at grabe ang kita. Pero tiyak mas ikakayaman ni Mam ang kumbinasyon ng lahat ng ito; sabi ng ilang mga naging guro ko hindi ka raw yayaman sa pagiging titser. Ganun? Siguro nga , lalo na sa panahon ngayong machine base na ang eleksyon. (since 2010). Mawawala na siguro sa mga phonebook nina mam sila palakaibigang Politiko.

Marumi na ang balot ng diary book ko. Sira na rin yung Design (kung design man ýon) na talagang pinagkapuyatan kong pagandahin (at sa tingin koý pinakamaganda na ýon sa lahat ng mga proyekto kong in-Overnight din)
Karamihan sa mga klasmeyt ko ginawa nilang Autograph Book o Dedication book ýong Diary Book nila. Dahil sa last month na namin sa highschool noon –tinuring na naming last message yun sa isa’t isa “mi ultimo aDios…” ang tema. Gumaya rin ako. Kainggit naman kung hindi gagaya sa mga nauna nang nainggit na gumaya rin sa iba… pinasulat ko sila, pinasulat nila ‘ko. Nagsulatan kami ng mga last message namin sa isa’t isa. Naaalala ko pa kung ano yung mga sinulat ko sa mga Diary con Autograph nila. Ýung mga salitang hindi ko akalaing isusulat/maisusulat sa mga ganoong pagkakataon, na may ganitong konotasyon:
Insert:
The Counted Bliss…

The shadow of days shed the yells
The moonlight covers the wounded dreams
The blissful bonds built my fears
Of longing in days of unceaseless hails

The river will flood the passageway
A path of past by the river of years
So hold the torch with fire this day
To burn the look warm cheery play

But before the night destroy our feast
I’ll bondage the scars of ours to heal
I’ll vomit all my unchewed will
To bring back the smile to seal

And I’ll calmly wait to the counted bliss
My inkless mind longs these places
I knew it brings luck not untraced
With tears of parting yet undigested

At ilang pangyayaring hinihingan ng hindi paglimot kundi ang pagsariwa sa nakaraan. Ilang mga larawan na nabubuhay sa loob ng apat na sulok ng kwadrado ng ating isipan, na patuloy na hihitik, mamumunga at uugat sa ating pagkatao, ng ating pagiging tao. Mga larawan ng kasalukuyang pangmumuni patungo sa nagdaang mga araw –ang larawan ng nakaraang kahapon, ang mga alaala ng noon, ng nilimot ng panahon…

Binasa ko uli ýung mga nakasulat sa inaamag ko ng Diary Book sa sulok ng kabinet –yung mga last message ng mga naging kaklase ko… na hindi ko lang naging mga kaklase–kundi naging kaibigan ko pa: na kahit isang taon ko lang sila naging kaklase sa loob ng masikip na silid –na walang bentilador (kundi butas na mga salamin ng bintana ang lagusan ng hangin, ay parang kilala na nila ko, nakakatawa, /nakatutuwa ka!, ayus ka!, mabait ka!... mga ganitong pagkilala. Parang kilala? Parang lang. hindi pa kasi nila ko talagang kilala. Yung kilalang kilala. Sabi nila ang makakakilala lang ng tunay na ikaw ay ikaw mismo. ...pero parang malabo pa ýon ngayon, kasi yung ako mismo na kikilala sa tunay na ako e, hindi parin kilala ang tunay na siya. Parang...naghahanapan. parehas missing Identity. Yung hindi pa alam kung sino siyang talaga. Iyong totoong siya. Parehas naghahanapan ng tunay na pagkatao. Ýung totoong tao:
Naghanap sila sa bundok ng basura, sa sta. Mesa, sa malaria, sa amparo, sa baguio, sa tala, sa balara, sa pasay, sa laguna, sa mga mall… pero Wala ?!
Binungkal nila ang lupa, binutasan ang daigdig, nakita ang mantle layer, pati yung core… nabutas ang ibabaw at ilalim ng daigdig –parang earth axis na pagkakabutas… Pero Wala ?!
Hinanap sa kung saan, gumawa ng Space Rocket… at itinali sa sarili yung Space Rocket, (o sarili ang itinali sa Space Rocket ) …naghanap sa Space, bagamat pinabagal dahil sa Gravity… Pero Wala?!
Tapos bumalik uli sa umpisa, parang isang mahabang Koro ng kanta. Tapos, magfe-fade after instrumental habang patuloy na naghahanap… walang sinasayang na oras sa pagsasayang ng ilang pilas ng mga papel, patuloy na naghahanap –di tumitigil hanggang may mapala. Bumigkas ng Quotes, “wala pa naman ang wakas, ngayon palang ang simula.“

Saturday, October 8, 2011

SMILE…


It grows in every blinks of laughter
For an outer face beyond shed and fears
From the morning, wipes by unexpected rain
Let smile gloom for a shower be summer’s lane

It proves the color of dark and white
As a pool for nicer your pride be hide
Other as a falls for truthful your Brights define
But ornament at all though impressions of dust

Smile is everywhere if heart beats
If a bud hears your laugh, it too inside
For itself a smile could be found deep of heart
Was better and true a reply of not just proud

So let your smile flows by the water of red
And let you grows from dry of dieing roses scent
Place it to the sun, moon and universe
For innocent quails should be inverse

-102907


Shadow…


/panambitan ni Kathleen

Every time the dark will take its route
Through ocean of the sky ang stars road
My heart was filled of solemn mood
Speechless cries ang doing naught I should

Shadow of the past running through my veins
The weight of wounds seems tragically untraced
Though it’s been a year that faded as rain
That nothin’ can cease this feeling at chain

Pushing to forget was so hard to do
With the one whom you made love so true
To your heart the strength have been tried to cope
Even if you knew you’re going to last hope

Can’t release the feeling of blaming inself
Moreover these pain causes by you
Even if you don’t meant or you don’t knew
The shadow means to leave the old view
-033009


Friday, October 7, 2011

Kahon, Numero, Sundalo at iba pa...


Sa pagbagsak ng Dice…

             Papailanlang ang malakas na ingay ng pagsabog. Kasabay ng ilang mga putok ng malalaking armas. Sunod-sunod ang kalabit ng gatilyo at pagbunot ng ditsa ng Granada, sabay hagis. Mangagsisiliparan ang mga tinamaan, sa ere ang nagsikalasang mga bahagi ng katawan ay isa-isang mahuhulog sa lupa, kalat-kalat, hiwahiwalay. Ang binti, ang braso, katawan, ulo at mga daliri ay tila mga parte ng jigsaw pasel na laruan. Mahirap tukuyin kung alin ang magkakarugtong, ang magkakapares.
Wasak ang ulong may baluti na pang matikas na kawal. May bumaong bala sa nuo. Kasabay ng di mapigil na pag-agos ng dugo, lamang ay hihinto oras na masaid na sa mga ugat ang pulang likido. Apat na sundalo ang bumulagta sa lupa. Hiwahiwalay silang nagsibagsakan.

           Sa pagbagsak ng Dice… ang tumapat na numero ay anim,
Nakatutok sa kanilang puso ang paningin ng bala. Sinisilip sa lente ng teleskopyo ng isang mahabang baril. Sniper. Nakasilip sa may asintahan hinahanap ang tinutudla, kaalinsabay ang pagpulas ng galit at pagtilamsik ng dugo mula sa nabutas na dibdib, tagos sa puso, labas sa may likod. Magkakaroon ng kaunting liwanag ang nabutas na katawan.
Gumapang ang isang sundalong may bitbit ng kanyon. Pumwesto. Nakapasak na ang bala. Pumailanlang sa ere at matamang binabagtas ng mapanirang bala ng kanyon ang pinatatamaang kampo. Isang malakas na igtad ng mga nahagip. Natupok ng apoy ang tanggulan, ang pinagkukutaan ng ilang sugatang kawal. Ang isang sundalo’y paulit-ulit umiikot sa damuhan, gumugulong–gulong, pilit pinapatay ang apoy na mabilis na kumakalat na sa kanyang ulo, sa kanyang mukha. Ang amoy ng sunog na buhok, balahibo, hibla ng kilay at pilik-mata, ng buong mukhang nilalamon unti-unti ng apoy… Tinutupok ng galit. Sa huli ay magwawagi ang nagngangalit na apoy. Iiwang nakaratay ang sunog na bangkay at magiging abo, na pagdaka’y liliparin ng hangin. Anim na katawang bumagsak… wala ng pagpintig… wala ng buhay.
Muling inihagis sa ere ang Dice, at tumapat sa bilang na isa. Nag-isip ang naghagis, kung isa lang ang matutumba ay bakit hindi ang may hawak ng kanilang tapang, ng kanilang lakas, ng kanilang pinaghuhugutan ng pag-asa… ang siyang mawala.
Sa pagitang ng mga putok at pagsabog at pag-igkas ng mga palahaw ng pangamba at takot, may isang sundalong mula sa kabilang hanay na ang tanging mithiin ay makalapit sa may tanging kampilan. Hawak ang matalim na tabak na may sariwa pang dugong tumutulo, mula sa mga ibang nangahas humarang . isang matalim na pagdatal sa leeg sa pinaka may ranggo. Ginilitan. Agad na sumirit ang dugo sa leeg. Tumalsik pa sa mukha ng gumilit, laslas ang litid at wakwak ang lalamunan. Unti-unting pinapanawan ng ulirat, ng dugong walang tigil sa pagpulas. Matapos sa leeg ay hiniwalay nito ang ulo sa katawan, sa pagkakadugtong. Pinugot. Hawak ng pumugot ang tapyas na ulo ng pinakapinunong sundalo. Matamis na tagumpay. Tumikhim ang may hawak ng pugot na ulo ng dugong tumutulo sa kanyang patalim. Nilasahan ang dugo. Iwinagayway sa kanyang mga kawal, sa mga kalaban, sa lahat, “ang inyong pinuno!! Ang aming tagumpay! Ang inyong pagbagsak!!!” “Andres!” ang tawag ng ale sa anak. “Andres! Pumarito ka’t may iuutos ako,”
“sandali po!” ang tugon nitong may pagkabagot. Dali-daling tumayo at at tumugon sa inuutos ng ina.
Sa kabilang banda ang mga laruang sundalo (ng magkabilang kampo) ay naiwang nakakalat… ang ilang nakatumaba, ang mga nawasak na tanggulan, ang dugong bumaha…

          Bukas ang bintana nang humihip ang malakas na hangin. Dali-daling pumasok sa may bintana at tinangay ang parihabang laruang may mga bilang.
Sa muling pagbagsak ng Dice… walang numero ang makikita. Blangko. Walang bilang, “walang dapat mamatay!” ang sigaw ng isa. “kayo ang dapat mawala!!” “hindi!! Kami ang matitira sa hanay!”
“kayo ang dapat mamatay!!!” ang giit ng isa.
Muling nagpatuloy ang gyera…