The Last Vampire of the Philippines

The Last Vampire of the Philippines


1. "It is not a Fiction, this is all Facts!"


"2013 na wala nang kwenta ang mga kwentong multo sa panahon natin. Tsk!
kung sa EDSA nga masyado nang buhol-buhol ang utak ng mga Pilipino dahil sa trapik. dahil sa polusyon, dahil sa ingay... tapos ngayon, sinasabi mong totoong may Bampira pa sa mundo, at nasa Pilipinas pa 'to! Tumigil ka nga!! Alam mo -no one will dare to believe you"

"Ha? Ahhmmn.. I dont care if they dont believe me, neither... you?" Sinabi niya yon nang hindi lumilingon sakin mula sa binabasang dyaryo pero mukhang nagtatampo siya dahil kala niya maniniwala agad ako sa kanya.
" OK! you dont even believe me that there is?! I tell you Jhona, it is TRUE." At mukhang wala akong magagawa, mapilit si Cid sa kanyang research (kuno) na may Bampira (sucks) pa daw sa Pilipinas. Ok, Non-sense idea ito para sakin. Pero si Cid, kung hindi mo yan pagbibigyan, tiyak kukulitin ka nang kukulitin niyan.

"Sige Sige. Kung meron man edi MERON! So what now? ano naman kung totoong may bampira talaga? Ano namang mapapala natin diyan sa research mo, ?"

lumingon siya sakin, ngumiti na parang nabuhayan ng loob, "Mepapala? ahhmn.. A lot I guess... If we can talk to that Vampires, or... or maybe we can make friends to them, and Astig yown. Jhona, it-is-a big, BIG apportunity for us. As in melaking melaki. As a mortal to discover something extra-ordinary" kung ikaw ang nagkaroon ng besfriend na Nerd at Fannatic ng mga Vampire gaya nito ni Cid, panigurado parang drawing ng 1 year old ang utak mo, sobrang gulo. parang esphagetti na nasobrahan sa sauce -nakakaumay! o parang tunog ng aircon sa kwarto mo kapag mag-isa ka, Shit! nakakatuliro!

"look at this picture," lumapit siya sakin, at ipinakita ang isang larawan ng mag-anak. (to see the picture here's the link--> wait, wala pa lang link. hehe )
"So?" ewan ko kung ano namanng koneksyon nito sa sinasabi niya. Napakalumang article ng dyaryo ng Phillipine Tribune. 1867 ang year.
"So, here's another proof!  that the hire of the vampire lived a long time ago here in the Philippines... but th-"

"Wait. Saang baul mo naman nakuha yan, antique collector ka na rin ba Cid?" pinagmasdan kong maigi yung picture na hawak niya.. Hindi ko masyadong ma-figure out kung sinong nasa picture dahil sa black and white na e mukhang naaagnas na yung passade ng larawan. "E, mas matanda pa yata 'to sa lolo ko sa singit ah," napatigil siya at napakunot ang nuo.

"W-what's lolo sa singeet?" hehe, parang gago lang, sobrang curious niya sa word. Pano ko ba i-eexplain yung hitsura ng singit! Ano ba sa english ng singit? Takte! dapat talaga hindi ko iniiwan ang tagalog-english dictionary ko sa bahay e.  Pakita ko na lang kaya singit ko dito! "Bopuls! Never mind na yung word! So what's about sa picture na yan?" ayoko nang mag-explain, di niya rin naman mage-gets e.

"A- I-it says here that, this family, migrated here in Phillipine last 1860 which is the time of awful war of the 1st world country : the Roman Empire and South America alliance" sunod-sunod yung salita niya "Saglit nga Ambilis mo e, di ko masundan!"
ngumiti siya ulit tapos napapakamot sa batok. "As I said, -this family" itinuro niya pa sakin. "I traced that they are legal residence of the Castile La Vieja  -the very known as the Den of the Vampire -Like Ceperus. and Cain... and the other race of the known Vampire in the history"
 
"gaya nila Edward and Bella ng Twilight?" seryoso kong tanong pero binilot niya yung dyaryo at *PAK!* "Aray!!" ipinambatok niya sakin yung dyaryo. Ansakit. huhu "Were serious here! Twilight is just a Fiction. And this is all Facts!"

Napangiti ako sa kanya, nag-peace sign (^__^)V

"Ah, PAKs"

"No! ef-ey-si-ti-es, Facts. owkey?" tumango-tango lang ako sa kanya.

"kaya? what we should do now? d'yan sa mga piece of Paks mo? "

"wait, wait.. before that, here. here's the another picture." di pa nga sinasagot yung tanong ko meron na naman. Ansarap niyang pakainin ng dyaryo!! Kung hindi ko lang Bestfriend 'to! Di na san-

"this article says that, Hey listen! -this, this Julio Llorente -a spanish merchant from Castile La Vieja once live here at Cebu City..  " nagsasalita lang siya pero parang wala sa isip ko yung sinasabi niya, nakatuon yung mata ko sa larawan. ewan!

"So?" Pilit ko paring tinitignan yung picture na hawak niya, hindi naman mukhang bampira yung nasa picture e, pero parang may something doon sa artikulo na..

"We were going to Cebu for our research!!"

"WHAT?!" hind ako nakapagpigil na batukan ko siya, ganti-ganti rin, pag may time. "Arawch ku neman," Haha. Ayan hinihipo niya ang kanyang ulo. Sa pagkabigla ko, nahampas ko siya ng malakas, hehe, Brutal na kung brutal? tumama yata yung suot kong singsing sa ulo niya. sorry nakakabigla e.

"Gago ka kasi e. Stop kidding-kidding ok!! Nasa Manila tayo! Anlayo ng Cebu!! Tsaka sinasabi mo bang yang mukhang gorang na yang kamukha ni Empoy e isang bampira? As in Vampire?"

"Y-yah! And I found that some articles says that this family still living peacefully in their ancestral house in Cebu. So, we need to go there!! "

"we will go there? sa Cebu? " anlakas talaga magbiro nito ni Cid par-

"No kidding, actually..." saglit siyang huminto, may kinuha sa bag niya. isang malaking question mark naman ang nasa isip ko.  no kidding? Ako ayoko talagang binibiro ako.

"A-actually, I have the Ticket now, here, tommorow we have the flight!"

"Ay Poka!" Hinablot ko yung ticket, "Totoo 'to?" ininspeksyon kung totoo yung ticket. Phillipine Airline, 2 tickets papuntang Cebu?

"Gago ka ba, e bukas na yung flight nito ah!" nakangiti lang siya sakin. ako naiinis na.

" Tang na ayoko ng Fiction ha!"

"I-its true, before I tell you this, I plan this already... And I am hoping that... that you will accompany me, "

"Ay shet! pwede bang humindi?"

"NO." matipid na sagot niya, pero parang hindi nga siya nagbibiro.

"So you will accompany me now??"

"May choice ba ko e trabaho ko to! Sige. Sige na I'll go with you,"
well, no choice ako. Ito ang trabaho ko as I said. P-pero agad-agad? Bukas agad? Agaran? BUKAS means Tommorow?!
Wala talagang preparation? Haixt! (0__o)?

____________________________________

2. The Depart-ture at the Philippine Airline.


--> to be continue...

The Hitler Girl I Know

THE HITLER GIRL I KNOW
by Donfelimonposerio

SYPNOSIS:

It is a teacher's protocol na bawal ang magkaroon ng anumang attachment sa mga estudyante beyond student/ instructor relationship, ang lumagpas dun karumal-dumal sa harapan ng institusyon. Kung ipagpipilitan naman, kakailangan nilang itago ito sa iba. Bawal ipakita sa madlang pipol, ang teacher mo ay lovers mo! It's a big NO! NO!

Pero andami na namang kwentong nagkaroon ng relasyon ang estudyante at guro, yung iba pa nga e nagkakatuluyan talaga. Yung case na ito ay kung maghihintay ang guro/estudyante, Sa case nila Cassandra at Sir. Mikko , walang atang dapat maghintay at walang dapat hintayin kasi nga wala naman talaga e... Hmmn?!

Well..

It is a Scripted true to life story.

Prologue:

"BUT WHY HITLER GIRL? Why her?!" text ito ni Cassandra sakin. Tanong kasi nang tanong kung sino daw ba ang type ko sa klase nila. Sabi ko yung nakilala kong Hitler Girl. At natuwa siya nun...

She is the modern day Hitler. Sa account niya sa Facebook -nakasulat doon sa about me niya...

"I am smart. Very smart. If you think you are smart yourself, then I am smarter. And I am a go-getter. I don't give a fuck who you are but I know what I want and I will get it even if it means killing you if you won't get out of my way. I will be the ruler of the world and I wouldn't hesitate putting your ass on the line just to get my goals. Now shoo."

Grabeng maka shoo-shoo no?! Grabe lang makaracist di ba, pero Special yan sakin! Though I am not so special sa kanya, sino nga ba naman ako -ang instructor/ guro/ proffesor/ teacher niya. It is a student-instructor relationship!

As I said, Estudyante ko si Cassandra. A Writer. A Guitarist. A Bookworm. And Soon to be the ruler of the world...or so she plans.

Birthday: February 29 (Bihira ang magkaroon ng ganitong birthday, Leap year -every 4 years lang ang 29 ng february, kapag walang leapyear, sini-celebrate niya yung birthday niya tuwing 28. Astig!)

Sex: (Fe)Male --> hindi ako naniniwalang babae ito, kasi habulin siya ng mga babae, at sa sobrang cute niya nababakla ako sa kanya!! Hehe, joke lang!

Spoken Language: English, Mandarin Chinese, Korean and Filipino (yung FILIPINO lang yata ang wika na pwede kaming magkaintindihan -bukod pa sa nagkakaintindihan ang mga puso namin. Naks! Ano yon?)

"Hey, Save my another no. YOU HITLER GIRL!

ur writings seducing my innocent mind, I erotically sighed w/ this! Superb!" Writer kasi nga siya, pero puro pang ero-ero yung mga sinusulat niya. Yung mga may bed scenes at GRABEEEEEE para sa babaeng kala mo e napaka-bait. Nasa loob naman pala ang kulo -pero it is for real, mabait siyang estudyante kaya nga -I put a XD icon here. Pasensya na po, nahulog ako sa patibong niya e, but still It is my own will to fall. She's my forever student

and Soon to be the ruler of my world... or so we plans.

THE HITLER GIRL I KNOW
by Donfelimonposerio

Chapter 1.

WHY YOU ARE SHOUTING!!

Tahimik ang buong klase, nag-aanounce ang Dean. Yung Dean dito sa St. Something Academy na kamukha ni Doraemon na may kaunting hawig sa predator --> wag lang bumusangot at baka magmukhang elien! "We will have a -College Night for all the FRESHMEN students, we will welcome you, our new student of the prestige St. Something Academy. When? It will held on Feb 14, 20?? So, it is a dual purpose, a valentines party for us and orientation for all Freshmen students and- abfksd.."

Hindi ko na pinakinggan yung karugtong kasi -->iisa lang ang kahulugan nito para sa akin, bilang instructor ng klase na graduate ng public na nagtuturo ngayon dito sa private school, all it means --> Income generating Devices! Nagpapayaman yata ang school na ito, at ayos lang yata para sa mga magulang ng mga estudyante ko, well mayayaman naman sila. Mga may pera, kaya nga pinag-aral sa private ang anak. Wala pa kong nakikitang mahirap na estudyanteng nag-aaral dito -exclusive school for May PERA lang ito! kasi nga mahal ang mag-aral sa private schools. Mas may pera pa nga itong mga estudyante ko sakin. First Job ko ang pagtuturo at fresh graduate lang ako at-

"Sir, Mikko, Thank you sa time, you may resume your lecture," nagpaalam na yung Dean. Ako, kelangan na ring magpaalam sa pagmumukmok. Tuwang-tuwa ang buong klase, may ilang grupong nagbubulungan tungkol sa kung sino bang makakapartner nila, It's a valentine’s day and not an ordinary day for them, pati yung grupo ng mga lalaki, nag-uunahan sa pagpili ng mga makakapartner, in short, ang INGAAAAAAAAAAAAAAAYYY!!

"HEY! Keep Quiet Guys! Alam kong masyado kayong excited pero after ng lecture na lang kayo mag-usap tungkol dyan" At deretso na ko sa naudlot kong pagtalakay,

"SIR ME KA-DATE KA NA SA VALENTINE'S DAY? PWEDE AKO NA LANG " nagulat ako sa biglang pagtayo ni Cassandra sa upuan at nadagdagan lang ang ingay dahil sa mga UIIIIEEEE!!! at Ang CHeessssyy! ng mga kaklase niya. Mas umingay lalo!

"May problema ba Cassandra?!" Hay naku, anlakas makabanat ng estudyanteng ito, "Hehe, Nothing Sir. Joke lang po, " sabay upo, wala ako sa wisyo makipagbiruan may hinahabol akong dapat mai-discuss na topic. Malapit na ang exam e, at naku lang! Marami akong gawain na dapat tapusin! Tsk!

(Author's note: He's their Filipino instructor, ang pinakabatang teacher ng St. Something Academy. Filipino teacher means --> huwag umasa na gagamit siya ng ingles. Neber yun! Spell "Neber?" N-E-B-E-R, baybay sa Filipino. See --> Trying hard mag-english, pero pinipilit mag-Ingles - para sa kanya: hindi daw porket Filipino Instructor e hindi na pwedeng mag-english! Kahit nga Native English speaker e nagkakamali parin sa kanilang grammar. Thought that counts naman daw e. Tsk! Ayaw pang aminin -Stupid Instructor!! hehe, peace!

22 years old pa lang siya, pero mukhang mas bata pa sa 22 yung hitsura niya. Wee? Sabi ng nanay niya, angal? And he take it as advantage, na kahit kaedaran niya lang ang mga estudyante, ginagalang naman daw siya. (minsan! huhu! ) kasi yung joke niya, madaling masakyan ng mga estudyante niya, though minsan lang naman daw siya magjoke. weeh? Joke ba yon?

Ito hindi joke, gusto ko sanang palitan yung subject niya na english instructor kaya lang baka mapasubo ako sa pag-i-ingles. hehe. Pasensya na alien lang)

***Bell rung***

Ow! Napasarap ata ako sa pagtatalakay, nagulat ako nang nag-alarm ang bell. "Sir, WHAT'S THE COVERAGE OF THE EXAM?" Nakataas ang kamay ni Cassandra (alangan namang paa ang itaas?!) Ikaw na most talkative Cassandra Malaya.

"The whole Page of Unit 1. in our reference book. Review your notes!" asa naman ako na may notes nga sila. After may lecture lalapit ang mga studyante with their i-phone 5, at pi-picturan ang board. Astig ang henerasyon na to! Ginagawang tamad ang mga tao ng mga nauusong gadgets.

"Goodbye class!" at iilan na lang ang sasagot sayo ng goodbye, yung ilang nakaintindi ng lesson mo. Kapag kaunti ang nag-goodbye -ibig sabihin marami ang hindi nakaintindi. Tapos, lalabas na lang mag-iingay pa. Hay! Sana may maimbento na na Ear's Volume Receiver Adjustable -yung gadgets na kinakabit sa tenga tapos pwede mo nang i-adjust yung hina at lakas ng naririnig mo. Magiging bilyonaryo ako kapag ako ang nakaimbento nun, tiyak ko kasi lahat ng teacher sa buong universe bibili nun. Walang teacher na hindi nairita sa kaingayan ng mga estudyante. At isa ako dun, -->dahil isa ako sa nangungunang nag-iingay nung estudyante pa ko.

Nakalabas na ang lahat, maliban lang kay Cassandra -the heck girl na may excessive demand ata sa atensyon at sobrang believe sa sarili dahil kanina pa umeentra sa lecture ko.

"Ms. Cassandra Malaya, may mga kapatid ka ba??" at ngumiti lang siya sakin.

"Sir, I have none sir, only cute child po ako sir!" hindi siya kinabahan sa sinabi niya na only cute child? Anlakas talaga ng self-esteem.

"I see! Now I know the reason," pagkasabi ko biglang tumaas ang kilay niya. Suspiciously looking with big question on her mind, sa palagay ko.

"REASON OF WHAT, SIR?" malakas na tanong niya sakin, waiting for the answer, ang cute lang ng mata niya, medyo may pagka-blue ang kulay. Teka, Instructor ako, hindi dapat ako maapektuhan ng kung sinuman, lalo na't estudyante pa.

"You always want the attention of everybody, Cassandra..." sinasabi ko yun as I fix my things before I leave. Ayaw ko nang tumingin sa mata niya, naiilang ako. "Being attentive, active is good.. But TOO MUCH is not really good!"

Haixt. nakakailang naman 'to. Biglang nalungkot ang hitsura niya, "Oh, Ahmmn.. I-I'm sorry for that Sir," biglang may nangilid na luha sa mata niya, "S-sir, they uttered that I'm so 'p-pampam' what's the heck means is that Sir?" Natawa ako bigla as I heard the word... Because it is true, hehe well, it's true.

"It means... KSP -kulang sa Pansin. Cassandra, stop being too much proud of yourself! I think you are smart enough to understand the feelings of the crowd. You are too attention seeker and-..." tutuloy ko pa sana sasabihin ko kaya lang biglang pumatak yung luha niya. Hala! Naiyak na siya dun? Wala akong balak pagalitan siya. Arrggh!! Here in this school, alam kong makapangyarihan ang mga estudyante. Mas may boses sila kaysa saming mga teacher. Hehe, so behave.

"S-sorry to tell you that, but I hope you'll take it as an advice, ok?" Natakot ako bigla, mamaya e, isumbong ako sa magulang. Nag-uumpisa ka pa lang Miko, masisira na agad ang career mo. Buti, she smile again, nagpahid ng luha at umaliwalas na agad ang mukha niya. Happy face again.

"S-Sir... I have my own written stories, I-I hope you'll read it and ahhh... you'll give a reviews?" Wow, nagsusulat si Cassandra? Weh? Ano naman kaya sinusulat nitong batang ito? Siguro mga sinusulat niya tungkol sa mga binu-bully niya o sa mga paBIDA niya sa klase. Ansama ko, nagmamarka ng tao!

"Give me the copy, I'll read it," curious ako, anong sinusulat kaya nito. Alam ko na talagang matalino siya pero- "SIR, Sir sa link po e, I don't have the hardcopy... I-se-send ko na lang po sa inyo yung link, "

Okay. Mag-ne-net pa ko nito. Wala pa naman akong computer. Pasensya na po ha, hindi ako techy na nilalang e. Tsaka mahirap lang ako, Marami pa kong utang na dapat bayarin kaya wala pang pambili ng computer. Pinagkagastusan ng mga magulang ko ang pagpapaaral sakin, yung -lupa sa Bicol naisanla, yung kalabaw kinatay para ibenta kahit na malnurish yun naka ilang kilo din ang nabili-para lang may pan-thesis lang ako, at yung pustiso ng nanay ko, hindi pa natutubos, naibenta pa sa iba ng pinagsanlaan, kahit na 2nd hand yun. (Joke lang yung sa pustiso , ang totoo hindi yun pustiso, braces ng tatay ko. Hehe) In short, baon kami sa utang.

"Sir! In-add po kita sa FB. Please sirs accept mo siya ha," paawa epek pa. Wala naman siguro masama kung i-accept ko siya. Marami na naman akong na-accept na friend request na student.

I nod "Okay, I'll wait for the Links," ngumiti siya ulit, ang cute lang ng dimple niya.She ran along the corridor with fancy face. Good Nasty Student! Nagbuntong-hininga ako. She's so cute.

Chapter 2. In Other Words...

Libre WIFI, Bawat floor meron, maraming computers dito.

St. Something Academy is a computer college offering IT based education.

Ibig-sabihin dito lang ako nakakagamit ng computer na libre. So, sulitin.

5pm, tapos na ang klase ko. Uwian na. Nasa tapat ako ng monitor ng computer para i-check yung acount ko sa FB.

May isang friend request -si... CASE MALAYA?. I click the confirmation icon. Then check her profile...

ABOUT ME:

"I am a modern day Hitler. I am smart. Very smart. If you think you are smart yourself, then I am smarter. And I am a go-getter. I don't give a fuck who you are but I know what I want and I will get it even if it means killing you if you won't get out of my way. I will be the ruler of the world and I wouldn't hesitate putting your ass on the line just to get my goals. Now shoo."

Wew lang, grabeng self-esteem din ha. May blood sucks siya ni Hitler. The most Notoroust leader ng Germany. Sabi ko na e! May pagka-amasona ang babaeng ito. Racist to! Racist! Hitler girl pala ah. Sobrang Narcism -over admiration to herself. GRABEEE LAANG. I check her photos. And WoooooowW lang ha! Napakaraming picture niya at I admit ang cute niya sa mga picture ah. Model pala siya ng isang teen magazine and-

today : 4:06pm

Case Malaya : SIR! SIR! :)

biglang nag-appear sa chatbox ko. Si Cassandra nga ito.

Case Malaya : Thanks for accepting sir.

(Arrgg. Ano ba dapat isagot? Dahil sa kanya kung bakit ako napabukas ng Facebook Account ko! Hmmnn)

MIKO SALVADOR: :-)

Case Malaya : Ang cute ko noh sir? You like my photos? Sir, Brain and Beauty po 'to sir!

(Hay naku! Sana mabulunan tong babaeng 'to sa pinagsasabi niya)

MIKO SALVADOR: Ajejeje. And a joker too!

Case Malaya : :( You sir a JEJEMON! U Laugh ajejeje!

MIKO SALVADOR: Naku jejemon pala ah! You hitler girl...

(Ano yun? HITLER GIRL?! Siguro nga bagay sa kanyang tawaging ganun! Ugali niya sobrang kakaiba, narcist masyado!)

Case Malaya: Hehehe. And yes sir, I am indeed Hitler Girl! >:)

(Ok panindigan mo Cassandra!! Hehe, Sa History namin dati, Sobrang Idol ng college titser ko na nagtuturo ng Buhay, at Sinulat ni Rizal si Hitler,

Filipino imitation daw ni Rizal si Hitler. Dahil sa pagiging Idealist nito. The most Notorious Leader sa Germany. Siya rin nga ang nagsabi samin na pwedeng kamag-anak ni Rizal si Hitler, at maaring di lang basta kamag-anak, kundi anak...)

MIKO SALVADOR: You! Kilala ko tatay mo, Si Jose Rizal yun! At may evidence ko na nagsasabing siya nga ang tatay mo HITLER GIRL!!

Case Malaya: Hhhahaha, Sir why you said so? Cause Rizal was Smart too Sir? I see... WAAHHAHAH!!!!

[Casandra's Point of View]

Rizal? Huh?! How he fucking relates Hitler to Rizal? Tsk! Is there a history background? I hope he has references about it .. Well,

Oh well maybe another expeculation, I guess. Shooo!! Stupid Instructor indeed!!

MIKO SALVADOR: I think so :) Hey Hitler girl, mukha ka daw doll? How come?

(Oh! He checked my profile ang my cute Photos? Great voyeurism!)

Case Malaya: Ehhh!! How come, what sir? Napanood niyo po ba? Heheh!

(I believe he noticed me now. Nice one Case! Good chance for me now -if he watch my video -as a model of human doll-like in a program on the television)

He will fall to my hands! You'll gonna fall with me soon Mr. Salvador! I'll gonna use your stupidity -heck young teacher!

MIKO SALVADOR: No, I just saw in your profile, Lot's of your fans on your account. Hmm!

(I thought he took an effort to watch it! :-( Well, my plan is not yet started...)

MIKO SALVADOR: Bye the way, Hitler Girl! I thought u'll share with me your writings? I want to read it! I'm willing to be your critic in writing. hehe

But I wish you'll going to ransack my writings too :-)

Case Malaya: Hey sir sir sir! YES PO!! But the ones I have online are fan fiction writings, I can send them to you later one by one if I go online in my PC! Heheh, rated M po sila so brace yourself sir!

And yes, yes, I am already planning to ransack your page too! And please please! Please! I'll wait for your links too SIRS!

(Now, lick up my fist step my Stupid Sir! HEHE be indulged on my presence)

MIKO SALVADOR: My links here --> tintangputi.blogspot.com

http://www.wattpad.com/11723400-daigdig-ng-tag-init-filipino-daigdig-ng-tag-init

I don't want to disappoint you, I'm not a good writer, but still hoping that you will endure the boredom while reading my trash...

Salamat.

(Ano ba to! Nauna pa sakin magbigay ng link.. Kala naman I’ll waste my time to even visit in his site! Duh! Ako dapat ang magpa-good shot!)

Case Malaya: Hey, sir sir sir! Eto na po, eto na po, here they come, them files for you sir.

http://www.fanfiction.net/s/6927370/1/No-Other-Words

Woops, I lost the original file po of this, so I have to send the link instead. Your comment is so much appreciated don't hesitate, sir. And-

Miko Salvador goes Chat Offline. Ay! Puka! Bastusing prof naman oh, Arggghh!!! kaya I never believe with him sa lecture e, over sa no breading! Tsk! Squatters attitude talaga!! Nag-log-out bigla, without asking my permission. Kainis!

I logged out too. Fix my things, shutting down my mac book, I lost my appetite too. Kakawalang gana dito, hindi ko nga naubos 'tong Samoa Frappucino.. Wew, I’m so unlucky this day, No target subject to play around here! Tsk. Makauwi na nga lang!!

Patayo na ko nang biglang tumili yung ilang mga girl sa paligid.. "PAPA KELVIIIIIIIIN!!" A scream of a girl crew nitong starbucks, sino daw? Kelvin who? "Ang cute niya talaga. OMG!” Napalingon ako sa kakapasok lang na guy, I don’t know him, kasi hindi naman siya sikat o baka sikat siya pero, wala naman akong paki-alam sa mga sikat. They don't even deserve my affection, my appreciation. Even this... Kelvin? Sino ba yun? Weww lang ha!

Then, Flash a bulb of wise idea on my mind... as I stand up, then walk along his way and stop... I wait him until he cross my way. I grabbed his hand. And kiss his lips.. Not totally a torridly kiss... but enough to get shocked reaction of the irritating girls around. "Oh My God! Oh my God!!" her hands block her ugly face, totally shocked. "I-is she his g-girlfriend ?.."

Enough... I hang him up, I walk throughout the stall, and seems nothing happened.

3. Good disturbance

[Miko Salvador's Point of View]

Hey, sir sir sir! Eto na po, eto na po, here they come, them files for you sir.

http://www.fanfiction.net/s/6927370/1/No-Other-Words

Woops, I lost the original file po of this so, I have to send the link instead. Your comment is so much appreciated don't hesitate, sir. and-

Cassandra still typing pero nai-log-out ko yung Facebook site ko. Nagulat kasi ako nang biglang lumapit si Sir. Neil -my co-teacher -pero magkaiba kami ng department. Filipino department ako at english naman siya.

"Sir, Anong gawa mo?! " tanong niya nang makalapit sakin.

Makapangyarihan ang 'Alt Tab'- buti na lang hindi dun sa site na yon yung nakita niya, though ayos lang naman ang magbukas ng ibang site, pero alam mo yun, nagtatrabaho ka, binabayaran ka ng company tapos nag-e-FB ka lang. Hehe.

"Wala po Sir Neil. May sine-search lang," ngumiti pa ko para hindi halatang nagpapalusot.

"Sir mamaya daw sama ka hah, magbo-blow out yata si mam Kristine..." ou nga pala, kanina pa ko inaalok ni mam Kristine na sumama, hehe. Dapat din daw double celebration kami -kasi magkasunod kami ng birthday. It means, ngayon ang kaarawan niya at bukas naman ang kaarawan ko. Which is si Mam kristine lang din ang nakakaalam ng birthday ko-maliban siyempre sa HR. Hehe, ayoko ngang i-broadcast ang birthday ko, unang-una wala akong pam-blow-out; Ikalawa, wala akong balak maghanda. Sa bahay kasi hindi naman namin sine-celebrate nang husto ang mga kaarawan. Simpleng handa lang na kasya sa aming pamilya.

"Ano Sir?" ayus lang naman siguro "Okay po Sir.", wala naman akong gagawin ngayon e, wala naman kaming usapan ngayon ni Cherryl -my girlfriend. At friday night naman. Wala kasi akong pasok kapag sabado. Kaya lang bukas... balak ko sanang makasama ang girlfriend ko. Syempre birthday ko yun, pero hindi naman siguro sila maglalasing nang husto. Ako hindi rin naman ako umiinom. Bonding lang siguro with them, ayus na.

"Sige Sir, Me klase pa ko e" lumabas si sir Neil ng faculty. Mamaya pang 5pm ang out nila, ako 4pm pa nag-out. Nag-bukas lang talaga ko ng FB account ko. Hay! bibili na nga ko ng sarili kong Laptop. Mamaya matyempuhan ako ng Dean namin na nag nage-FB, malagot pa ko.

Naisipan kong balikan yung nai-close ko nang website. Sayang naman, nag-log-out na si Cassandra. Binasa ko ulit yung last na naipost niya.

Hey, sir sir sir! Eto na po, eto na po, here they come, them files for you sir.

http://www.fanfiction.net/s/6927370/1/No-Other-Words

Woops, I lost the original file po of this so, I have to send the link instead. Your comment is so much appreciated don't hesitate, sir and-

clinick ko yung link -->http://www.fanfiction.net/s/6927370/1/No-Other-Words

Author: Visual Kei-SPM (Anong klaseng Pen Name to? Hmmmnn..)

Because he loves her. And she loves him. And the night is theirs. That is all that matters. NejiHina

(Manga fanatic pala tong Hitler Girl na to! Hindi ako pamilyar pero yung sa Profile Picture niya, karakter sa Naruto yun? Kapatid ko mahilig din kasi sa Naruto e)

Binasa ko yung unang linya.

"No Other Words" (Catchy naman yung title niya.)

"Oh god, I love you." He said in a voice that no one ever heard him use before. Must it be because he uses it only on her, no one will ever know. But it was something, for he never showed his weak side. Yet his voice was full of gentleness. (Anong klaseng story to?????)

He pulled her to him. On the bed. And his hand reached out to touch her face.

(Tsk! Parang hindi gawa ng isang babaeng gaya niya?

"Oh god, I love you." ? grabe lang ha! kaya pala sabi niya kanina "rated M po sila so brace yourself sir!" Pang mature naman pala 'tong sinusulat niya. Am so amazed na yung hitsura niya na cute na maliit na manikang yun, nagsusulat na ganitong pang erotic literature hehe, parang-

Higher than the sky above you

Clearer than blue

Brighter than the rays of sunshine

Warmer than what you feel

Napahinto ako sa pagbabasa, Nag-vibrate sa bulsa ko yung CP ko, 1 message receive. Hehe, cute ng message tone noh? Girlfriend ko ang naglagay niyan. Speaking of -

MyHoney Cherryl : HON, MEET TAU, 7PM @ ROBNSON,

pagkabasa ko sa text ni Cherryl parang bigla akong na-excite syempre magkikita kami. Anong meron? Namiss niya na ko siguro?

Pero I noticed, Naka-Caps Lock? parang galit? What-ever basta magkikita kami. Siguro... kasi- bukas birthday ko na kaya baka ite-treat niya ko? o bibilhan ng gift? o kung anuman yun atleast siya ang nagyaya sakin.

"Ok. Here pa me sa work honey, :) see yah 7pm. Miss you a lot." reply ko. Hehe, napatingin ulit ako sa monitor ng computer. Wala na kong gana magbasa. Next time na lang, sorry e may istorbo e pero 'Good Disturbance' naman! inayos ko agad yung gamit ko sa cubicle, 4:45 na, 15 mins. pa, 5pm na here at St. Something Academy.

Siguro talaga isu-surprize ako ng Honey Cherryl ko for my birthday, well lagi niya naman akong sinu-surprize e. Gaya nung last year: I thought she forget our Anniversary pero nagulat ako nang dumating siya sa meeting place namin, doon sa bench sa harap ng fountain sa Q.C Circle. While am waiting, nag-aabang ng reply niya, biglang may kamay na tumakip sa mata ko."Hulaan mo... Sino ko?" di ko na kailangang sumagot, napapangiti lang ako. Syempre kilala ko boses niya, at alam ko ang may ari ng malambot na kamay na yon.

"Honey happy aniv-" di ko na natuloy sasabihin ko kasi hinalikan niya ako sa labi.

"Hehe. Sorry am late, tara na. Hmnn... saan ba tayo ngayon magse-celebrate ng 1st anniversary natin?" tuwang-tuwa ako noon kasi prinayority niya yung anniversary namin. Dumating siya kahit hindi ko inaasahan na darating pa siya. Sabi niya kasi may emergency sa bahay nila noon at kailangan na kailangan siya. Kahit medyo dis-appointed ako sa reason niya, kasi nga sayang yung hinanda ko na private dinner date sa isang restaurant na pinag-ipunan ko pa, pero buti na lang dumating siya.

"Hey Sir. Miko, it's already 5 pm. Di ba you'll join us Sir, sa-Padis Point daw tayo ngayon. Tara," tinignan ko yung relos ko pass five na, ahhh, e magmi-meet kami ni Cherryl mamaya ng 7pm.

"Ay! Sir, Pasensya na po. Di muna ako Sir. Neil, May importante lang po akong pupuntahan ngayon e. Next time na lang Sir," biglang nalungkot yung mukha ng mga co-teacher ko. Pasensya na! Ang marami ay mas masayang kasama pero mas maligaya ka kapag makakasama mo ang iyong nag-iisa. Heheh corny!!

"O-ok. Sige una na kami sayo Sir," nauna na yung mga co-teacher ko. Tapos ko nang ayusin yung mga papers na dadalhin ko sa bahay, kahit sa bahay nagtatrabaho parin. Hehe, ganun talaga first work ko 'to e. Dapat din magsipag.

Nagmadali na rin ako. Gusto ko maaga ako sa Robinson para makapaglibot muna. Isang oras lang naman ang byahe, bale may 1 hour pa ko para maglibot. Balak ko rin kasing manood kami ng sine ngayon. Ilang buwan na rin yung huli akong nakapanood ng movie with Cherryl. Yung "The Last adventure" yata yung title nun. Sana may magandang movie ngayon.

***

[ISAIAS KELVIN THAN's POINT OF VIEW]

"PAPA KELVIN!!" Argghh, even here I have my fans, well, it's like a lullaby for me, their screams. Shouting my name. All their admiration deserves my handsomeness and gentle cute face.

"Ang cute niya talaga. OMG!” Yah, I definitely knew it. Since the very first day I exist in this ugly world, there is no name born to be hail, and cheer. Isaias Kelvin Than. Born to be the hottest teen fashion model of this era. Not just an ordinary wise-man ever live, but one of the greatest.

As I enter, I saw this cute little blonde girl na biglang napatayo sa upuan niya. Another usual situation na lagi naman talagang nangyayari. Seems like am always in a grand entrance then busy people got to stop what they are doing, give me the outstanding attention. So impressed with my character, seems they saw a fallen angel. She stood up, and I crossed in her way... but, got surprised when she grabbed my arms.

Then suddenly feel her luscious lips... She totally steal my kiss. I don’t expect it.. argghhhh! What happening? I stock on my position, I can't fucking move my body.. what's happening to me.

This kiss, is so much different -wishing that time had stop...forever. As I am enjoying this-

I got to myself, finally back to reality when I hear the girl utterances, "I-is she his g-girlfriend ?.." aaaaAAHHHHH!!!! I don’t have girlfriend!!

Shit! Where's that stealer woman!

I totally shocked with what she has done with me. By a sudden, She lost in my sight!

Who's that girl?!

[Miko Salvador's Point of View]

Sa Robinson's Galleria naglalakad. Nakita ko na si Cherryl my honey, at ang cute niya talaga. Straight black hair, with natural face na kahit walang cheche bureche sa mukha e lumalabas yung natural beauty niya. Palapit na ko kung saan siya nakaupo sa upuan sa paborito naming bilihan ng doughnuts, sa Kristy Kreme.

Napatingin ako sa wristwatch ko. 10 minutes siyang advance. Bakit kaya ang aga nito, excited din? Parang ako sobrang excited. "Hello hon. Aga mo ah? Here's for you." Binigay ko yung flowers na binili ko sa daan kanina, binigyan ko siya ng kiss sa cheeks, at ngumiti siya pero ang tipid.

"Ahh.. M-Mik-" umupo ako sa tabi niya. Mula pa noon kasi, hindi ako umuupo sa harap niya, ayaw niya daw na magkaharap kami, awkward daw kasi kapag kumakain kami. Tipong bawat subo pinapanood ng isa't isa. Hehe, mas ok pa daw na magkatabi kami. Well, tingin ko mas ok yun sakin.

"Do you have something to tell me honey?" mukhang naudlot siya at may gustong sabihin sakin.

4. Box of surprises

[Miko Salvador's Point of View]

"Ahh.. M-Mik-" umupo ako sa tabi niya. Mula pa noon kasi, hindi ako umuupo sa harap niya, ayaw niya daw na magkaharap kami, awkward daw kasi kapag kumakain kami. Tipong bawat subo pinapanood ng isa't isa. Hehe, mas ok pa daw na magkatabi kami. Well, tingin ko mas ok yun sakin.

"Do you have something to tell me honey?" mukhang naudlot siya at may gustong sabihin sakin.

"W-wala. Thanks pala dito sa flowers," ngumiti lang ako as a sign of appreciating her appreciation. What? Basta yun na yun!

"Alam mo, kanina pa ko nag-iikot ikot kung saan magandang puntahan dito... at actually bumili ako ng ticket ng movie. Gusto ko sana manood ngayon ng 'Life of PI' , based yun sa bestselling book by Yann Martel, at mag-" napansin ko yung box na nasa upuan sa tabi niya. Siguro Gift niya sakin para sa Birthday ko bukas kaya lang hindi siya naka-wrap at hindi siya mukhang birthday gift. Di ko sana muna itatanong kasi may hinala na kong yun yung surprise niya sakin, pero excited ako masyado e.

"Ano yan hon? Birthday Gift? bukas pa kaarawan ko ah? " napansin ko bigla siyang napayuko, parang may something na nagba-bother sa kanya. Nahihiya ba siya sa bibigay niya sakin, hehe. Kahit ano namang gift matutuwa na ko basta galing sa kanya. ? teka lang...

"Hon, u-umiiyak ka ba?" parang narinig ko na umiiyak siya, di ko nakikita yung mukha niya kasi natatakpan yun ng buhok niya sa pagkakayuko niya ngayon.

"something wrong? something bothering you hon?" humarap ako sa kanya, napayuko para tingnan yung mukha niya

"May gusto ka bang sabihin sakin, kaya mo ko tinext? Me problema ba," hindi ko pa pala alam kung bakit niya ko tinext kanina. Parang agaran kasi and I have no idea kung bakit siya nakipag-meet ngayon gayong kakasabi niya lang sakin kahapon na masyado siyang busy sa school niya these days dahil nga nagte-thesis na sila. At talagang busy kapag graduating na. 4th year college na rin si Cherryl, OAD (Office Administration) ang course niya sa isang unibersidad sa Caloocan.

"S-sorry M-Miko.." narinig ko na lang yung sinabi niya na natiyak ko ngang umiiyak siya. s-sorry yata yung sinabi niya. Sorry saan?

"Miko gusto ko muna ng space..."

"P-pero wag mong isiping ikaw ang dahilan, kundi ako. ako yung may problema," umiiyak siya habang sinasabi yon, ewan parang hindi pa nagpo-process sa isip ko yung mga line na binitawan niya. Pero parang bigla na lang bumilis yung tibok ng puso ko. Dahil sa kaba o dahil sa takot, ewan. Hindi ikaw ang dahilan, ako. ? Dahilan ng ano? Wala namang problema samin a. Hindi naman kami nag-aaway, wala naman kaming quarrel or something.

"Di kita maintindihan? Anong kelangan mo ng space?" Wala akong maisip na dahilan.

"S-space for what? Hindi ka ba makahinga, nasisikipan ka ba," umalis ako sa kinauupuan ko, sa kabilang seats ako umupo. Baka dyinu-joke niya lang ako, baka...baka... Anong space? She want space?

"O! A-ayan umusog na ko ha, Wag ka nang humingi ng space, ayoko," pilit kong pinapasaya yung boses ko kahit pansin yung pangangatal ko. Alam ko nakikipagbreak siya sakin, kaya lang ayaw tanggapin ng utak ko na ganoon nga yung kahulugan ng space na sinasabi niya. Nangingilid na rin yung luha sa mga mata kong di natitinag sa pagkakatingin sa kanya.

"Pasensya na pero tapusin na natin tong relasyon na to," Wala talaga akong maisip na dahilan, shet naiiyak na ko. Di naman ako iyakin pero, alam mo yung pakiramdam ng nakahawak ka ng yelo tapos maya-maya bigla kang mapapaso sa apoy.

"Miko S-sorry talaga," naramdaman ko na lang na nalaglag na yung luha sa mga mata ko. Ambilis na ng tibok ng puso ko, yung sorry niya sumigaw yun sa utak ko na parang isang pamamaalam. Tipong aalis na yung barko tapos kumakaway siya dun at ako nakatayo sa may pampang. Hindi ako makapagsalita, hindi ko matanggap yung sorry niya.

Labag sa loob ko. Ayoko!

"Huwag kang humingi ng sorry sakin, Di pa naman ako pumapayag na mag break tayo e, At hindi ako papayag," kanina space lang tapos ngayon tapusin na? Ano ba yon? Teka nga, may hindi ako maintindihan e, Anong dahilan?

"Ano bang problema natin?"

"Naaapreciate ko lahat ng mga effort mo, sweet ka sakin, at kelan man wala akong naging problema sayo..." wala akong pakialam sa paligid ngayon kaya lumuhod ako sa harap niya, kahit pagtinginan pa kami ng mga bumibili, yung mga katabi namin samin nakatingin.

"Yon naman pala e, wala tayong problema,"

"Miko, sakin meron, sorry pero... di na ko masaya e," kumapit ako sa paa niya nang tatayo na sana siya, para na kong batang nagmamakaawa sa harap niya. Wala akong paki kung bumaba man yung tingin nila sakin, ng mga nasa paligid. Basta ang alam ko hindi ko kayang mabuhay kung mawawala sakin ang pinaka mamahal ko.

"S-saglit. K-Kaarawan ko bukas di ba? Ininvite ka ni Tatang e... I-inaasahan niyang darating ang girlfriend ko sa Birthday ko. Pleease hon, for the sake of my birthday, " pagmamakaawa ko sa kanya, di ko na mapigil yung luha ko. Kusa na lang lumalabas sa mata ko. Huwag ngayon. Please naman wag mong gawin 'to sakin.

Kinuha niya yung box at ipinatong sa mesa. At nabigla ako nang mabilis siyang tumakbo papalayo. Iniwan niya ko sa ganoong pwesto, sa harap ng maraming tao. I hear a lot of Gossips, murmuring, uttering about my situation.

"Kawawa naman yung guy oh,"

"Baka iniwan kasi nalamang nambabae,"

"abakasdkfwf..." malinaw yun sa pandinig ko pero di ko yun pinapansin, mas malakas parin yung tambol sa aking dibdib na parang unti-unting binabasag yung eardrums ko, pati ng brain cells. Iniisip ko kung ano bang nagawa kong mali.

Masaya naman ako kanina e, excited pa nga ko nung binili ko tong ticket na to. May pupuntahan pa sana kami after nito. Pero anong nangyari? para kong binuhusan ng mainit na tubig, parang unti-unting nalalapnos yung balat ko.

"Sir, pasensya na po, pero natatakot na po yung mga customers," bigla akong napatayo nung tinapik ako ng sales lady. Pinahid ko yung luha ko at umupo muna saglit. Umalis na yung sales lady at pumunta sa may cashier and still nakatingin parin sa pwesto ko yung ilang customer. Naaawa ako sa sarili ko sa sitwasyon ko. Ang sakit.

Iniwan ni Cherryl 'tong box na ito dito sa table. Binuksan ko yon at naikuyom ko pa ang kamao ko. Nanginginig habang tinitignan yung laman ng box, nandoon yung mga letters ko sa kanya, birthday cards, mga letters na every monthsary namin ibinibigay ko sa kanya, yung roses nandoon rin pero yung tangkay na lang tsaka tuyot na rin yung petals, yung mga balat ng Tobleron, yung couple shirt namin, tapos nandoon din si Nemo, yung bear na napanalunan namin sa Tom's World at iba pang alaala na regalo ko sa kanya.

Bakit kailangang ibalik niya pa to sakin? Pwede naman sanang sinunog niya na lang o kaya itinapon sa basurahan. Kailangan na ibalik pa sakin? para ano? para habang nakikita ko ba ito mas masakit yung mararamdaman ko? Ansaya, grabe... ansarap magbigti o tumalon sa building!!

5. Sa Lente ng Kamera ni Kristina Malaya

[KRISTINA MALAYA's POINT of VIEW]

"Anong magandang lead? Hmmnn... murder? Crime? Blackmail, rape? Political Killings? So much usual lead story, wala nang bago sa Pinas.” same old and rotten news every day. I need new lead for my column.

“Manong, I-over take mo na lang, singitan mo na!” sobrang tsismosa din nito ni manong e, kala mo reporter din, Bakit ba ang trapik sobraaa? Ano bang meron doon? I'm seeing a lot of commuters looking up in front of the catholic church. Oh! They’re causing heavy traffic. Tsk! Ganito talaga kasi sobrang trapik sa EDSA siguro may mga politikong nagpapasikat na naman, porket malapit na ang election.

“Manong Dionicio, ano po bang meron dun?” Nakaupo ako sa backseat ng taxi ni Manong, nagta-taxi lang ako kapag papunta sa network sa opisinang pinagtatrabahuhan ko kung saan chief editor din ako ng dyaryo namin at may sariling column sa ibang pahayagan, suki ako ni manong kapag nagpapahatid ako sa kanya titext ko lang siya o tatawagan tapos maya-maya nandyan na siya.

“M-Mam, may lalaki daw dun sa taas ng simbahan e, tatalon po ata, magsu-suicide po at- Mam? Mam Tina?”

Bumaba na ko ng taxi ni Manong, mukhang may magandang lead na binigay sakin si bathalumang ek-ek. Sino yun? Hehe, yung diyos ng mga barbero. Sa harap ng simbahan andaming usyusera't usyusero na nakatingin parin sa harap ng simbahan.

“Excuse me, Excuse meee...” Inayos ko yung dala kong kamera. Zooming. Ambilis kumapal ng mga tao. Zoom-in... malabo parin.

Hindi maganda ang view sa pwesto ko, I need to come closer. Nang makalapit na ko sa tapat ng simbahan, sa lente ng kamera ko -isang lalaking, Ahmmnn... look so depressed. Mukhang nakatira ng shabu? Well, an office man I guess by his suit, a formal attire like an office staff. But a pathetic man of course that ends to commit suicide. How stupid!

***click shoot. Click shoot***

Ahmmn, Maybe his a hard-working employee but got a surprise when his big boss announced his termination. or... a brokenhearted man. Iniwan ng asawa because of third party? Ganyan naman talagang mga lalaki e. His wife caught him by act... at the old cheap appartel or motel? Or SOGO hotel kasi mukhang may kaya naman yung guy na to?

“Hoy bumaba ka dyan baliw!!” sigaw ng isang lalaking may hawak na mga panindang balloons.

“Wag kang magpakamatay, ang cute mo pa naman!” Tsk! letseng mga haliparot na mga babaeng 'to sa tabi ko, ansarap pakainin ng Chili Paper.

“Kuya mahal ka ni Lord! Wag kang magpakamatay!"

"May plano sayo ang Diyos!! Kaya bumaba ka na dyan!” yung dalagitang may hawak ng rosaryo pero tingin ko ay buntis kasi bilog na bilog yung tiyan niya. At yung ilan sa paligid bulungan nang bulungan, merong mga hindi tumitigil sa pagsa-sign of the cross.

For God plans what is your future. That's why kailangan mong dumanas ng chaos, ng pain, ng mga,-

“Ay, ANO BA YAN! Bastos na 'to!” napasigaw ako sa biglang bumunggo sakin na batang madungis. Muntik na tuloy mahulog yung kamera ko.

Letse! Buti na lang may lace ito't nakasabit sa leeg ko. Kung hindi naku! Hindi talaga ako nilingon ng walangyang batang yun na biglang pumasok sa simbahan pero ang awkward... kasi napansin kong may hawak siyang pouch. Pouch?

“Ayy! Poka! Yung wallet ko?” kinapa ko yung bulsa ko, wala. Sa bag kong dala, shit wala talaga! Sa suot kong jacket? Wala din!

“HOY! Magnanakaw yun! Snatcher. Help!” Sigaw ko bigla at turo dun sa batang gusgusing kumuha ng wallet ko pero walang atang may balak tumulong sakin, tinignan lang ako ng mga tao sa paligid. No choice, takbo. Kailangan kong mahabol yung batang yun. Nandoon yung pera ko, mga cards, atm pati credit cards ko, yung I.D ko.

Pagpasok ko sa simbahan. Hanap. Hanap. Asan ka nang walang 'ya ka. Kapag nahanap ko yun, tuturuan ko talaga yun ng leksyon -mga ABCDBABEBIBOBU o kaya Arithmetic para sumabog yung bungo nun pag nag-overheat yung utak, kung may utak nga yun. A-ayon paakyat ng hagdan.

“HOY! TIGIL! TUMIGIL KA NGAYON DIN!!” paakyat siya ng hagdan

“TIGIL!” napahinto ako bigla nung humarap yung bata. Ang lakas ng loob, nandidila pa, Benelatan pa ko. Tapos nag-dirty finger pa.

“Hoy walangya ka!” ambilis, ang liksi niya, halatang sanay sa takasan. Tinanggal ko yung tsinelas ko, yung isa sa pares binato ko sa kanya kaya lang hindi tinamaan. Shet! Andulas kasi ng hagdan tapos pataas pa.

“HOYYYY!!” sigaw ako nang sigaw, antaas naman nitong hagdan na to. Hintayin mo ko!

Tapos ewan, bigla na lang nawala sa paningin ko yung batang walang hiya. Ampota! Asan ka na? Nasa may kampanilya na ko nun.

"Lumabas ka magpakita ka sakin, isauli mong wallet ko!" Nasa harap ko tong malaking kampana, wala yung bata. Teka, nandoon siya siguro sa bintana, isa lang yung bintana dito, kaya baka doon siya nagtago. Lumapit ako. Nagtatago ka pa diyan ah, hindi ka makakaligtas sakin.

"Pipilayan talaga kita pag nahawakan kita," Dudurugin ko mga buto niya, anliit-liit pa, kawatan na!

Bigla kong binuksan yung bintana... nagulat ako nang may kumapit sakin. Shet! Sa pagkabigla ko hindi ako nakakapit. Tuloy-tuloy kami pababa. “AAAAAAHHHHHHHh!!!!!!”

“Wooaahh! Tumalon na sila!!” sila?

“Di'os ko po,” Narinig ko mula sa baba. Syete, itong lalaking baliw na tong tatalon. Pamilyar na mukha? S-sir Miko? “Aaaaaayyyyyy. Mahabaging Diyos” Mamamatay na ba ko?

H-Heeelp meee Lord!

"HHHHEEEEEEELPPPPPP!!!!!"

***BOGOGSSHH***

[JESSICA's POINT of VIEW]

Sa Emergency room. Ilang taon din ang lumipas, 7 years na rin siguro nang huli ko siyang makita dun sa dati naming nasunog na bahay sa liblib na eskinita na yun ng pugad langaw. Mula nang nasunugan kami, sila Miko, sila Tatang at mga kapitbahay namin... Hindi ko na ulit nakita. Si Mama pati na si ate nawala sakin kasama nang pagkawala at pagiging abo ng lahat.

Ngayon, tiyak kong si Miko yun! Ang nag-iisa kong bestfriend. Pero anong nangyari sa kanya, ang awkward naman ng sitwasyon.. Anong nangyari sa kanya? Bakit siya sinugod sa Emergency Room? At sino yung babaeng kasama niya??

Miko, sana ayos ka lang..

6. Suicide mode

[MIKO SALVADOR's POINT of VIEW]

Bago tabunan ng lupa ng mga supulturero ang kabaong ko sana maglaglag ng mga puting rosas o kaya yellow tullips, (yung paborito kong bulaklak) yung mga makikiramay sa libing ko. Para kahit papano maramdaman ko rin na may nag-aalala sakin o may nagmamahal sakin. kahit wala na dun si Cherryl!

Hindi ko parin matanggap yung sinabi niya "S-sorry M-Miko.." I don’t have any idea why she's crying kanina sa mall.

“Sorry for what?” dahil baka sa pangit ang surprise gift niya sakin? Mangingiti na sana ko kasi masyado siyang bother sa gift, kahit ano naman matatanggap ko basta galing sa mahal ko... kaso, sinundan pa ng nakapagpawindang sakin nang husto.

"Miko gusto ko muna ng space, pero wag mong isiping ikaw ang dahilan, kundi ako. ako yung may problema," alam kong pangarap niya ding maging astronaut dahil gusto niyang makarating sa outer space. Pero hindi ko matanggap na humihingi siya sakin ng space sa relasyon namin!

Ayoko! Gagawin ko lahat para makarating siya sa Outer space, mangkikidnap ako ng mga NASA personel o kokontakin ko ang mga aliens kahit di ko alam kung pano gagawin yun, pero basta! Maibigay ko lang sa kanya ang pangarap niya na makarating sa outer space. Pero ang space sa relasyon namin! Hindi! Whoaaaaa! Tsk! Di ko kaya! AYOKO!!!!!!

Space? E, kapag bumibisita ako sa kanila wala siya, kapag nagyaya ako na mag-bonding kami -busy siya o may importanteng lakad! Shet na space yan! Shet Space Tab! Shet Spaceshi(t)p! Space her face shet!!

"Huwag kang humingi ng sorry sakin, Di pa naman ako pumapayag na mag break tayo e, At hindi ako papayag," sa sinabi ko, alam kong wala na kong magagawa, patayo na siya nun at iiwan na ko.

Alam kong pinagpalit niya na ko sa iba, doon sa mas may kaya! Dun sa mas may pera na di gaya kong hamak na guro!! Kainis din! Kung makikita ako ng mga estudyante ko ngayon nakakahiya ako. Tsk!! Pasensya na tao din ang mga guro, may puso din sila! Pwede rin silang magdrama! Parang kanina, feeling ko rin ang drama ko... alam mo yun, lumuhod ako sa isang babae. Begging for love. Kahit na alam kong wala na, na wala na kong magagawa!

...Pero sinubukan ko na mabago ang isip niya, pero di niya ko pinakinggan! Tsk! Alam mo bang birthday ko bukas! Happy Birthday SAWI! Happy birthday Miko -ito gift ko sayo isang box na may lamang duguang puso na kailanman hindi na titibok! Ang sweet ng Hon ko! Ampotek! Ayoko ng Ampalaya juice, pero parang tumungga ako nito ng pitong bote!

Siguro, may mahal na nga siyang iba o nanlamig na siya sakin o... o kaya... o bakit kasi hindi niya pinaliwanag kung bakit siya nakipag-break!

"wag mong isiping ikaw ang dahilan, kundi ako. ako yung may problema," Ayoko na! Ayoko na! Ansarap ituloy ng iniisip ko! Ang magbigti o tumalon sa building!

...Pero kung makikita ko si Cherryl sa libing ko, at kasama pa ang kung sinong butiki na pinagpalit niya sakin, babangon talaga ko sa kabaong ko at mumultuhin sila! tapos sila ilalaglag ko sa hukay! Huhuhuhuh! Ampotek talaga! Masyado na kong bitter! kulang na lang itlog para pwede nang prinitong apdo!! Eww! Special Scrambled bitterness, ready to serve!

Pasensya na kung masyado akong madrama ha, kanina pa ko sa mall hanggang sa pag-uwi dito sa bahay parang tanga lang, andrama ko! curse the author, alien yan e! pero sorry talaga di ko kasi mapigil ang umiyak e, hindi ako bakla! Hindi naman ata kabaklaan ang umiyak , e sa kanina pa ko iyak nang iyak. E sa nakakaiyak e, lalo na ngayong nandito ako sa kwarto ko at nag-e-emo! Wow, teacher na emo?! anong itsura ko kaya ngayon! youth parin naman ako ah! 22 years old pa lang ako... kaya accepted parin ang sitwasyon ko. Waaaaaaaaaaaahhhh!!

Nagbabalak talaga akong mag suicide kaya lang hindi ko alam kung paanong paraan. Para naman ma-feel ko yung pakiramdam ng mga kabataang nagsu-suicide... Minsan tinalakay naman yun sa klase e, sabi nga ng mga estudyante ko → "what they're doing -the suicide thingy of an EMO- is so sucks!"

Nasasabi natin na sucks ang bagay na yon kasi hindi naman natin nararamdaman kung anong nararamdaman ng isang nag-e-emo e! So, for the sake na maramdaman ko man lang -Trinay ko talaga kanina yung magbigti... kaya lang "Tanga lang" masyadong marupok yung lubid nasira ko pa yung ceiling fan, ambobo lang doon pa naisipang isabit.

Sorry ulit, e wala na ko sa tamang pag-iisip e! Sinubukan ko naman maglaslas, kinuha ko yung kutsilyo sa kusina -pinagalitan pa ko ni ate jenny kasi hindi daw ako marunong magbalik ng mga gamit! -hindi ko siya pinakinggan, sige kayo na marunong magbalik ng gamit!! Naalala ko bigla yung box na binalik sakin ni Cherryl! Sucks!!

Nag-lock ako ng kwarto at dahan-dahan na hiniwa ang balat sa may bandang pulso, at waaaaaaaAAHHHH!! Ansakit! Hindi ko kaya! Bakit ba ansakit magpakamatay! Pero feeling ko am already dead.

Higher than the sky above you

Clearer than blue

Brighter than the rays of sunshine

Warmer than what you feel

More than all the wonders you see

It’s the most wonderful thing

nag-vibrate sa bulsa ko yung cp ko with true tone ng One Love (Spring Waltz Ost) Lyrics by Acel Bisa , dapat ko na ring palitan ito! Si Cherryl ang naglagay ng tone ng CP ko e, kung gusto kong maka-move on agad, tingin ko kailangan ko na ring burahin ang lahat-lahat ng mga mga bagay na magpapa-alala sakin tungkol kay Cherryl. Pero gusto ko ba siyang kalimutan?! Bakit?

Baka hindi, galit lang siguro ako. Nasaktan lang siguro ako, pero ang kalimutan ang almost 2 years mo nang girlfriend? TSK!!!

Calling... Co-F Neil. Bakit kaya tumatawag si Sir, alam ko nasa Bar siya kasama ang iba pang ka-department namin e "Sir, sunod ka dito sir -" di ko masyadong marinig, anlakas ng disco sound, mukhang nagkakasiyahan sila a,

"Sir, Nagtatampo kami sayo, di mo sinabi kanina, e Birthday mo pala.. " hindi ko nga sinabi sa kanila. Kasi nga e wala din naman akong balak na mag-imbita at wala rin naman akong balak maghanda - siguro si tatang magluluto lang ng spaghetti o Carbonara na para lang samin. Konting salu-salo ng pamilya with Cherryl sana...

Ayt! birthday ngayon ng co-faculty namin -si Mam. Kristine. Magkasunod kami ng birthday hehe.

"Sir Bukas pa birthday ko! Pasensya na kung di na ko nang-invite, Sir A-ayos lang po ako, mag-enjoy lang po kayo," ang hirap sabihin ng salitang ayos lang -kahit ang totoo hindi ka talaga ayos. At ano na bang kahulugan ng salitang ayos? Ewan!

"Anduya mo Sir, dapat ngayon na mantreat ang Birthday celebrant," ang kulet nila, naririnig ko yung mga tawanan ng mga co-faculty ko.

"Sir Saturday bukas e, wala naman pasok, wait ka namin dito ha.. Bilis sir ha!" hala, ibinaba na. Putik pupunta ba ko dun? 8:30 pa lang naman e, maaga pa. Pero tinatamad ako sa buhay, ayoko ngang lumabas ng kwartong 'to kasi feeling ko anumang oras magko-collapse ako dahil sa sobrang depresyon. Haixt. Stress sa pagtuturo, stress sa bahay at pati sa love life nae-stress!! “Help! Pwede magrequest ng taong magbibigay sakin ng Stress Tab! I need medicine!"

Pupunta ba ko? Kung susunod ako sa Padis point ngayon, sana makabawas ng bigat ng nararamdaman ang pag-inom ng alak. Kahit never akong uminom. Waaahhh! first time ko talagang iinom pag nagkataon, laking kumbento ako e, pasensya naman! pero kung ang pag-inom ng alak ay isang paraan ng pagsu-suicide? SIGE NA!!

Mawala lang tong sobrang hapdi sa dibdib ko. Sa parteng puso, WaaaaAAAHH!! Lulunurin ko ang sarili sa isang basong alak!!

*** *** ***

Higher than the sky above you

Clearer than blue

Brighter than the rays of sunshine

Warmer than what you feel

Magbibihis na lang sana ako nang nag-vibrate Cellphone ko. 1 message receive. +63999*******

number lang, sinu naman kaya to!!

"SIR SIR!! HITLER GIRL's HERE!!

I GOT UR NO. IN UR FB SIR!! PLEASE SIR! SAVE MY NO.

AHHHMM... HAV U READ MY STORIES SIRS? HOW IS IT SIR?"

Nagkamali yata ako nang in-accept ko tong batang to! Naku talaga Casandra Malaya, You're true HITLER GIRL!!!

7. Coincidental accident

[MIKO SALVADOR's POINT of VIEW]

One love...

I love you so

Love is the beautiful one

I love you so

Love is the beautiful one

All we need is love

Calling... +63999*******

Ngayon naman tumatawag...

Wala ako sa wisyo para guluhin pa ang magulo kong isip,

kasi nga magulo na siyang talaga!! Tumatawag pa tong HITLER GIRL na 'tong makulit! Ayokong kumausap muna ng kahit sino!! at wala rin ako sa wisyo na magbasa ng mga stories niya ngayon.

Arrrgghh!! Anong gagawin ko..

...Real love

Marvel at the sight of greenfields

Amazingly seen

Calling... +63999*******

Ayokong sagutin! Ayoko munang kumausap ng kahit na sino. Kahit na sino!! Sa pagkatuliro,tinago ko sa ilalim ng unan yung CP ko para di ko marinig yung pag-ri-ring!

Kaysa naman i-cancel ko yung tawag, baka masaktan kapag di ko sinagot, maiisip niya na lang siguro na baka naiwan ko CP ko!

Ay bahala ka dyan!!

Hindi na lang ako nagpalit ng damit, naka-uniform pa ko. Ayos lang siguro, kararating ko lang naman e. Magpapakalunod na lang talaga ko sa alak this time! Baka sakaling paglasing na ko makalimutan ko itong hapdi sa dibdib ko.

Malulunod din ng espiritu ng alak 'tong nararamdaman ko!

***

Wala sa isip kong pumara ng FX taxi. Sa loob ng Fx, ewan.. pero lumilipad talaga ang isip ko, kahit ayaw ko na balikan ang mga nangyari kanina kusang nagpa-flash back lahat-lahat!

"Manong padis lang, " nagbayad ako, hindi ko alam kung magkano na yung paper bill na nakuha ko sa wallet ko, basta inabot ko yun.

Ano ba talaga!! Ano kayang dahilan ni Cherryl? Hindi e.. Kilala ko siya, hindi basta-basta na magde-desisyon yun nang walang dahilan!

Yung dahilan na yun -kung ano man yun... tingin ko, mabigat yun.

Baka may problema siya, magtu-two years na kami -hindi kami magtatagal kung hindi namin mahal ang isa't isa.. Alam kong mahal ako ni Ch-

"Wag ka nang papalag, may baril kami.." napalingon ako sa nagsalita. Paksh*t lang, mga nakabonnet na sila?

"Lahat ng gamit mo.. Amin na! Pati yang relo mo!" Mabagal ang takbo ng Fx Taxi, may nakatutok saking baril. Holdap? Hinu-holdap ba ko?

"Amina lahat-lahat ng gamit mo!!" hinablot ng isa na katabi ko yung kamay ko, tinanggal yung wrist watch ko. Babae yung katabi ko kanina sa pagkakaalam ko. Putik! Aaaaggghhh! Sinikmuraan ako nang isa nang subukan kong bawiin yung wrist watch ko.

Nakaramdam ako ng kirot... halos masuka ko sa pamimilipit.

"pwede na to.. puta, pulubi pala 'to e!!" binuksan ng isa yung pintuan ng taksi, sinipa pa ko palabas. Nalaglag ako sa upuan, bumagsak ako sa lupa. Napadapa ako. Bumaba yung isa, at tinutukan ako ng baril. Gusto kong aninagin yung mukha niya pero mata lang talaga yung kita. Napakadilim pa ng lugar, walang street lights. Hindi pamilyar sakin ang lugar, liblib masyado...

"S-SIGE PUTOK MO NA YAN!" sigaw ko, na kahit namimilipit ako sa sakit. Ngumisi lang yung lalaking nakabonnet. Kahit madilim, nakita kong naninilaw yung ngipin niya. Sinikaran lang uli ako sa tiyan.

"Adre, hayaan mo na yan!" sigaw ng isang may hawak ng wallet ko,

"Wag ka munang magtumba ngayon, batse na muna tayo.." bago umalis yung tumutok sakin ng baril, isang tadyak uli ang binigay sakin. AAAHHHhhGGGG!!

Ambilis nang pangyayari. Masyado akong natulala, nakakabigla. Lahat-lahat nakuha sakin -wallet ko, cellphone, relo ko, pati sapatos ko.

Nasaan ba ko ngayon?! Kalyeng sobrang dilim. Saang lugar ba to, bakit walang street signs. Parang tagong village sa kung saan.. mabilis na pinatakbo yung Fx Taxi. Shet lang wala silang placards. Para kong basang sisiw na iniwan dito sa madilim na kalye. Tumayo ako. Pilit tinatanggap sa sarili ang nangyari.

Iika-ika akong naglakad. Gabing-gabi na, naglalakad ako nang pasuray-suray. Hindi naman lasing pero bangag! Walang signs ng highway. Walang tunog ng kotse.

AAAHHHHHHH!!!! Answerte mo naman Mikko. Ambobo mo pa, bakit di mo nakitang mga holdaper yun! Antanga ko!

Habang naglalakad sa kalsada.. sinipa ko yung bato sa daan.. Kainis!!!

"AARRRGGGHH!! GGRHH!!RR AARRFFF AAARRFF!!" ano yun? waAAAHAHHAH! Ansyete!! Tinamaan ng sinipa kong bato yung asong naghahalukay ng kung ano sa basurahan.

“GGRHH!!RR!” kinagat ko yung dila ko, instinct defence. Kapag may aso daw na tinatahulan ka, kagatin daw ang dila para- "AAARRRGGHH!! ARRFFGGHH!!" Atras.. Syete talaga oh..takbo!!

putik lang talaga, na-straight bigla yung lakad ko! Takbo!

***

Napagod na rin siguro yung asong humahabol sakin.

Gusto ko ulit umiyak! Ang malas ko naman! May balat ka ba sa puwet??! Wala akong CP, pano tatawag sa pamilya ko? Wala akong sapatos o anumang sapin sa paa! Ansakit na nang paa ko. Literally nagdudugo na ang mga paa ko.

Nakakarinig na ko nang tunog ng sasakyan. Nabuhayan ako ng loob, malapit na ang highway, may masasakyan na ko.

"Ay!! Wala akong wallet! Tinangay lahat! Shet!!" Lahat-lahat!!

Nang nakarating na ko sa highway. Nakita ko yung simbahan, Lord, gusto ko munang magpahinga. Gusto ko munang umupo. Pumasok ako ng simbahan. Hingal-kabayo ako nang umupo sa isa sa mga hanay ng upuan na yon, sa bandang bukana ng simbahan. Marami pang tao..

Hindi ko alam kung anong dapat isipin. Nakatingin lang ako sa altar banda, sa mismong krus na malaki.

Gusto kong magtanong sa kanya. Sa Diyos. Bakit ba?! "Anong kasalanan ko sayo? Bakit.. Bak- TSK!!" Naramdaman ko na lang tumutulo na luha ko, galit ako! Galit ako sa sarili ko!

Ewan, hindi ko na rin nga alam kung galit nga ba itong nararamdaman ko o pagkaawa sa sarili. Tulala akong mahigit yata isang oras.. wala akong orasan.. kaya yata lang.

Napansin kong andami rin palang tao, na nagdadasal. Nakaluhod, nakikipag-usap sa Diyos.

ako? "Totoo ka ba?..." baliw na ko.. basta, gusto ko lang ng makakausap, ng matatakbuhan ngayon.

"may next pa ba dito? p-pwede bang time-out muna ko" umiiyak na talaga ako, parang hindi ako lalaki. Naiinis ako. Simbahan naman ito e, maiintindihan naman siguro nila kung bait ako umiiyak.

"May kasalanan ba ko sayo??"

"B-bakit kasi.... Tsk!! Bakit- !! Bab- Babalik pa ba sakin si Cherryl?" ewan! Nakuyom ko ang kamao ko.

"Bahala ka na nga!!!" tatayo na sana ko nang mapansin ko yung banda sa harap ko. Ilang hanay ng upuan mula sakin.

Yung ale, taimtim na nagdadasal. May rosaryo pa sa kamay, pero hindi yun yung tumawag ng pansin ko. Doon malapit sa upuan niya yung batang marungis na mukhang magnanakaw, nakita kong may kinukuha siya sa bag ng ale.

Nakatingin lang ako sa kung ano mang ginagawa niya. Gusto ko sanang sumigaw kaya lang marami akong maiistorbo. Sinusundan ko lang ng tingin yung batang pulubi na may hawak na isang malaking wallet.

Napalingon yung bata sa pwesto ko at nagkatitigan kami. Bigla siyang nagmadali. Sakto nasa dulo ako, sa bandang pinto ng simbahan. Kailangan niya munang dumaan pa sa harap ko pero bigla na lang umakyat yung bata dun sa hagdan.

"Bakit ba andaming magnanakaw sa mundo!!" dapat sa mga 'to pinuputulan ng kamay e!! nakita kong umakyat siya sa taas. May kataasan din pala itong hagdan. At... Ayon! nakita ko yung bata na binubuksan yung pouch ng ale.

"HOY!! SA SIMBAHAN KA PA TUMIRA AH!! BALIK MO YAN SAKIN!!!" tinitigan lang ako nung bata, tapos dinilaan ako.

"BEELLAAATT!!" Ay! binuksan niya yung bintana, nag-iisa lang na bintana dito, nasa ulunan namin tong kampana.

"SIGE HABULIN MO KO!!" biglang umakyat sa bintana, kala ko tatalon siya doon. May makitid pa lang tungtungan doon. Umakyat din ako.

"HOY! BUMALIK K-" ay! sanay na sanay yung bata sa pagpulas. para kong nakakakita ng spider-man, pababa na yung bata. Naduduwal ako. Nakatungtong na rin pala ako sa makitid na hambahan. Syete! Nalulula ako! May fear of heights ako, biglang sumara yung bintana... Argggh! Wala akong makapitan.

I need help, putik, nasa tuktok na pala ako ng simbahan.

“Hoy bumaba ka dyan baliw!!” narinig kong sigaw ng isang lalaki mula sa ibaba. Ako ba yon? Hindi ako baliw.. hindi ako makagalaw sa kinapupwestuhan ko, konting maling galaw mahuhulog ako.

Bakit ba kasi may fear of heights ako. AAAAAHHH!!!!!! Nakakainis! Naalala ko yung nangyari sakin noon kung bakit nagka-fear of heights ako.

Nasa taas ako ng bubong ng nasusunog naming bahay, may sinasagip ako nun, yung bestfriend kong si Jessica. Nalaglag kami sa bubong. After nun, dalawang linggo akong nakoma. na- 8 years nang nakalipas yun!

Napansin ko, unti-unting dumadami yung mga tao sa baba. At sakin lahat nakatingin, hindi ayos ang pakiramdam ko. Tae lang, may dumating pang may kamera, syete! Reporter pa ata! Ayokong pagkaguluhan ang buhay ko ng mga media, scandal express 'to pagnagkataon! ISANG GURO NA-STRESS, TUMALON SA TOKTUK NG SIMBAHAN!! Tsk! Hindi...

I need to be brave!

Hold your breath Mikko! Kaya mo yan! Kaya mo yan! Unti-unti lang ang galaw para-

Biglang bumukas yung bintana at may babaeng nagpakita, pero huli na nang makita ko kung sino siya. Napahawak ako sa kanya. At malas lang... Nalaglag kami!! Pray to God!

Sumalagit nawa ang kaluluwa ko...

***

Naririnig ko yung boses ng mga doktor pero di ko madilat mga mata ko, wala naman akong maramdamang masakit na bahagi ng katawan ko pero hindi ako makadilat, hilo parin ako, at unti-unting lumalabo ang paningin ko.

Nakapikit ako, pero gising ang diwa... may pamilyar na boses. Tinatawag niya ang pangalan ko.

"Miko!!! Miko!!" pahina nang pahina yung boses.. "Mik-..."

8. My long lost Best friend :-)

[MARIA CASSANDRA MALAYA's POINT of VIEW ]

"ARRRGGGHHH!!! WHY HE DON'T ANSWERING MY CALL!!" this idiot young professor. He can't ignoring me, how dare him.

Calling... MY PROF...

Yacky lang sa ring tone niya ha, he's a BADUY. I know, siguro kaya siya isinuko ng girlfriend niya. Though I'm still wondering why she said that words. Well, lahat naman nauubusan ng gana kung wala ng kwenta yung ginugusto mo. Tsk! nagsatsaga lang siguro yung Cherryl na yun sa Idiot na to? Arrggghh! ANTAGAL HA!!

"NANIII!! COME HERE PLEASEEE!!" He's just wasting my time. I'm too tired for dialing his number that I've got at his FB account, and another one -yacky lang yung mga picture niya ha. He's not a photogenic, not handsome rather, a poor guy with ugly face! But he fitted with my craft... A little patient Case! "NAAANNNIII!!!" I'm just started, my 3rd step of putting his life in chaos.

“Mam Case Ano po yun?”

"Nani, can you please continue dial this number and-" Oh I'm so sorry, another idiot of this my poor country. How I wish I'm not here "Nani, pwede bang i-dial mo tong number... " my 'boba' maid just continue nodding.

"Tawagin mo ko kapag may sumagot na ha, please Nani" well, ambait ko pa niyan! Mabait akong anak. Kailangan ko munang maging maamo. My 'please' always pleases other. Tsk! To be able to get what I want. Everything I want. Isa sa taktika para mapasunod ang tao, amuin mo sila. Though I want to vomit all my words out of my mouth, well.. being a kind person is not so hard. Besides, it benefits mo a lot.

"Ok po Mam Cassandra, ito lang bang pipindutin? " pati pag-dial ng number Nani?! Boba talaga! I just Nod. I tired of giving instruction, common sense na lang.

"Ah, Mam. Emergency po pala. Me pinuntahan po ang Mama niyo sa-" w-what just she said?

"My step Mom, Nani!" I patiently correct her word. Manda is not my Mama. And she will never be my Mom. No one will replace my Mom! "A-ah opo, yung step Mom niyo po, nagmamadali po kanina e,"

okay. So what? "papunta saan?" though I don’t care about Manda, I just asked.

"di po sinabi e," aray ko po! So what's her point of telling this? Oh, my poor old maid, nakakainis, Bahala ka na nga dyan!

"Okay po, iinom lang ako sa baba po, tawagin niyo po ako kapag may sumagot ha," I'm almost lost my temper. Stop this stupid talk. Bumaba ako, dumeretso sa kitchen. Binuksan ang ref. I need to refreshed my mind. Nakaka-suppocate masyado ang mga tanga.

"NANNII, WHY YOU DIDN'T TURN-OFF THE TV? WALA NAMANG NANONOOD?!" lumapit si Nani, and she's in finding the remote when I see the news that suddenly flash. "Wait Nani," it's a flash News, ibinabalita ng reporter... Isang lalaki na tumalon sa kampanilya ng simbahan, nandamay pa ng isa? I saw the face of the guy...

"S-sir Mikko yan ah.." tapos yung girl, w-wait...

"M-MAM. S-si Mam Kristina po yun, s-si-" Nani's shouting in panic "WAIT NGA NANI!!" si Sir Miko. Great Scandal ha, si Sir. Miko yun.. at hindi ako nagkakamali. I grab the remote from her then push the power-off button.

"N-Nani, stop dialing that number. Akin na po CP ko... I need to go at the hospital Nani, " Hindi ko pa ubos itong milk coffee ko. Now, I feel so excited, I need to be there.

"Ah Mam, Did I, d-do I need calling Manong Lucas to.. to hatid you sa hospit-" nanginginig ang kamay ni Nani sa taranta,

"NAANII! " sigaw ko. Kinuha ko yung CP ko, yacky naman! Pasmado ang kamay ng matandang gurang na 'to!

"Hindi na ko magpapahatid. Magtataxi ako, malapit lang ang CMH, dont panic Nani ok!" hindi malayo ang Capitol Med Hospital dito. Ilang kilometro lang, to be exact sa likod lang ng Village na to, ang CMH at I knew the place.

"Favor pala Nani, can you make a soup, ahhmmn, mushroom soup for two," Pwede na siguro yun. "Pahatid mo na lang kay Manong," Hindi ko na hinintay ang sagot ni Nani. Excited akong puntahan si Sir Miko. I feel an urge with this curiosity in what reasons it would be, Sir Miko committing suicide. True blood Idiot!!!

Ano nga kayang reason? Nalaman niya kaya?? Nagsumbong kaya yung babaeng yun? Malabo, yung Cheryl na yun? pero siya na nga ang nagsabi sakin e,"Please Casandra.. Sa lahat ng mga pinagtapat mo sakin... I decided to let him go! Take care of his heart. He deserves to be happy," ewan, anlabo ng babaeng iyon. Ganun lang ang 2 years sa kanya? Hay! Ayoko nang isipin yun, parang hindi ako ang nakaisa, at mukhang ako ata ang naisihan! Ito taxi..

"Manong CMH po," mukhang payaso itong driver ng taxi, hugis kamatis yung ilong, ampula pa. Binabagtas na ni manong ang kalsada, naisipan kong magtanong, "Manong dati ka po bang taga-perya?" sa loob ko natatawa ako. hahahaha. "O-opo mam, marunong po akong mag-acrobat mam, " hindi inaasahang sasagot si Manong. BWAHAHAHAHAHH!!

"k-kaya lang po... e, nalaglagan po ako ng ilaw ng tent e, sumabog po yung bombilya sa mukha ko... m-muntik muntikan na nga po akong mabulag tsaka- abatsakjkjg" napaatras ang tawa ko. Ano ba 'to si Manong!!! Grabe lang, makapagkwento ng buhay talaga, wagas.

"k-kawawa naman po kayo," iyon na lang nasabi ko, tapos humaba yung kwento ni manong. Syete, epic fail. Talaga po Manong grabeng katangahan naman po ninyo. gusto ko sanang sabihin. Buti na lang mabilis din kaming nakarating ng hospital.

(Moral (na hindi) lesson --> Sometimes there is a taxi driver that need someone who will listen in all his tragic history of his life. So, marked the Plate number of that taxi, Sana di ko na siya masakyan ulit. Bwisit lang!!)

[JESSICA DELA VILLA'S POINT OF VIEW]

"OOUUCCHH!!” may bumunggo sakin at muntik na tuloy malaglag ang tray na hawak ko na may lamang mga medical equipments/ kit “So-sorry miss," paumanhin ko pero pagtingin ko sa kanya nakataas ang kilay niya sakin,

"Capitol Med. Hospital, Jessica Dela Villa, Nurse. " binabasa niya yung name plate sa uniform ko.

Ngumiti siya na mukhang nang-mamata, "Thank you po ha, pasensya na... Hindi ka po kasi tumitingin sa dinadaanan mo! " ako na nga ang binunggo ako pa ang sinabihang hindi tumitingin sa nilalakaran, siya ngang nagtetext habang naglalakad. "S-sorry po," may attitude din itong batang ito, bigla akong tinalikuran at mukhang nang-irap pa.

She ran along the reception area. This little blonde girl na mukhang otaku anime character. Ang cute sana kaya lang medyo rude ang attitude. She entered sa room 401 which is same room na pupuntahan ko. Baka kamag-anak ng pasyente, yung babaeng kasama ni Mikko.

"My Siiiiirrr!!!! Buti po ayos lang kayo!!" kakilala niya si Mikko? Sino kaya itong babaeng ito? Nakatingin lang ako sa kanila. Bakit Sir ang tawag sa kanya? Baka estudyante ni Mikko? Pero hindi ko alam na teacher na ang kaibigan ko. Grabe, antagal na nga siguro talaga ng panahong lumipas. Marami nang nagbago samin. Si Miko -ang bestfriend ko, mula pa pagkabata, doon sa nasunog naming bahay sa pugad-langaw sa Maynila- isa na pala siyang guro ngayon? Nakakatuwa.

"Siiirr, alam niyo po bang nabalita kayo sa T.V? " Andami kong gustong sabihin sa kanya ngayon, siya ang bestfriend ko na nagligtas sakin noon sa panganib, na dahilan ng huli na naming pagkikita. Hindi ko na nagawang magpaalam sa kanya. Ay! naramdaman ko na lang na may luhang pumatak sa mga mata ko.

"Ayos na po ba kayo sir?" she hug my bestfriend. Ano ba 'tong batang ito, nakikita nang nakaratay sa kama at kalalagay ko lang ng benda sa braso niya. Hindi naman malalim ang sugat, mababaw na tahi lang.

Itong batang 'to? Mukhang close na close sila. Teka.. nabalita sa T.V? Ang bestfriend ko nabalita sa T.V. Mukhang may matindi siyang problema ngayon ah, sabi kanina ng mga rescuer, nang dumating ang ambulansiya -tumalon daw siya mula sa kampanilya ng simbahan, kasama ng isang babae...

Si Mikko? Bakit niya gagawin yon? Ang magsuicide? Hindi. Hindi niya magagawa yon. Kilala ko ang kaibigan ko, may malalim na pananaw yun sa buhay mula pa noon... hindi niya gagawin ang ganun. Pero baka iba na nga ang dati kong kilalang Mikko.

"Nagtangka daw kayong magpakamatay dahil broken hearted kayo?" grabe namang makapagsalita ito sa pasyente ko.

"Ahhh M-miss, Masakit pa po yung braso ng pasyente, kalalagay ko lang po ng benda sa kanya, bagong tahi po iyan," I have the rights to interrupt her, napatingin ako kay Mikko. Nagkatinginan kami. Kinikilala ang isa't isa, ako ito, ang bestfriend mo Mikko. Sana makilala niya ko. Kanina habang tinatahi ko ang sugat niya, habang wala siyang malay naiisip ko ang lahat-lahat samin, bumabalik lahat ng mga dati naming alaala...

"Jessica? I-ikaw ba tal'ga yan?" namukhaan ako ng kaibigan ko, 7 years nang nakakalipas mula nang huli ko siyang makita.

"B-Bes, Miko, k-kala ko hindi mo ko makikilala e," hindi ko namalayan, tuloy-tuloy na nalalaglag ang luha ko. Dala marahil ng pagkasabik sa matalik kong kaibigan.

"Miko..." niyakap ko siya nang mahigpit.

9. My Hitler girl

Isang himala (ata) ang nangyari kanina. Paglaglag nila sa semento mula sa mataas na kampanilya ng simbahan, una ulo. Basag ang bungo ng dalawa at nagkalat ang utak sa kalsada.

Ewww, durog ang katawan... nagsigawan ang mga tao, nagtilian ang mga babae, tinatakpan ng palad ang mata ng bunsong anak.

Dumating ang mga Soco... tinakpan ang katawan. Nilagay sa stretcher. Pero deretso na sa purenarya ang kanilang bangkay. Ino-autopsy ang wasak-wasak na katawan..

Biglang lumabas mula sa usok na galing sa kung saan ang isang nilalang na naka-hood. May hawak itong malaking hook, na kumikinang ang talim.

"HINDI NIYO PA ORAS!!" nakakatakot ang boses ng lalaki

"KASI... Ahhmmn, kasi nasa chapter 9 palang kayo..." tumawa nang napakalakas ang lalaking naka-hood. BWAAHAHAHA BWAAAAHAHAHHHHHH!!!!

[MIKO SALVADOR'S POINT of VIEW]

AAAAAAAHHHHHH!!! Habol ko ang hininga, hallucination lang ata ang lahat. O hindi? T-teka.. Nasan na ba ako? puti ang lahat, puting kwarto. walang ibang kulay? Nasa langit na ba ako?

Walang katok sa pinto nang bumukas yun, bastos ang nilalang na ito, hindi man lang kumatok? Inaasahan kong anghel ang iluluwa ng pinto pero anong hitsura ba ng mga anghel dito sa langit?

Sumilip siya. Maganda ang mukha niya, may kaputian at b-blondeeee? Blonde ba ang buhok ng mga anghel dito sa langit?? Ngumiti siya..

"Cassandra? Y-you're here?" I can't speak clearly nanghihina pa ko masyado.

"MY SIIIIIIRRR!!! Buti po buhay pa kayo!! " umalingawngaw yung boses niya sa kwarto. Ay! Hitler Girl talaga! Laging nakasigaw. Nakakabingi masyado ah.

Lumapit siya at wala akong makitang hitsura ng pag-aalala, "Siiirr, alam niyo po bang nabalita kayo sa T.V? " ewan kung nang-iinis pa 'tong babaeng to!

"Ayos na po ba kayo sir?" nagulat na lang ako nang yumakap siya sakin. Kaya lang nakadama ko ng sakit. Napangiwi ako. Masakit ang braso ko at hindi ako makagalaw masyado, masakit ang buo kong katawan. Hindi ito Heaven, this Hitler Girl -a devil one. Nasa hell ako.

"Aahhhww.." makayakap naman! "Nagtangka daw kayong magpakamatay dahil broken hearted kayo?" wait? Ano daw? Pati ba yon ibinalita sa T.V? May sumusunod ba saking paparazzi?

How did this girl know that I'm a brokenhearted?

wait.. I saw another angel in front of the door. "Ahhh M-miss, Masakit pa po yung braso ng pasyente, kalalagay ko lang po ng benda sa kanya, bagong tahi po iyan,"

Lumapit siya sa kama ko. Naisip kong hindi nga hell ang napuntahan ko. Langit nga ito. May totoong anghel e... teka, pamilyar ang mukha niya. Nagkatinginan kami. Pilit kong kinikilala ang mukha niya, J-Jessica? Siya bang bestfriend ko. As I looking into her eyes, my heart beats faster and faster... I saw, crystal clear, tears in her eyes.. Hindi ako pwedeng magkamali.

"Jessica? I-ikaw ba tal'ga yan?"

"B-Bes, Mikko, k-kala ko hindi mo ko makikilala e," siya nga. Gusto kong tumayo at yakapin siya, ang matagal ko nang hinahanap.. Ang aking lost besfriend.

Suddenly, she hugged me. And I longed for this for a long years.

"Bes, Namiss kita," i felt her tear drops fall on my neck.

"J-Jessica, ikaw ba talaga?" hindi ako makapaniwalang nasa harap ko ang kababata ko, ang bestfriend ko. "A-antagal naming hinanap kayo, nang masunog ang bahay nun.. hindi na namin kayo nakita. Hi-hindi na kayo nag-iwan ng contact number, ng address.."

“Bes, namiss kita,”

***

[Author's Note → MARIA CASANDRA MALAYA'S POINT of VIEW sana ito, kaya lang sobrang ikli nang pwede niyang sabihin kasi nga isip niya lang ang gumagana bye this time... gaya nitong:

Long Lost Bestfriend? Grabeee lang haa, ngayon lang nagkita? Nice venue!!

This nurse.. yung kaninang bumangga sakin. Bobita siya ah, Oh well -two-idiots.. same feather flocks together nga naman, it's true! two idiots together!! AHAHHAAHA

Sana hindi siya maging hindrance, to the plot of my own play.

This is my story, and.. and two antagonist will helps to make it exciting!

Great conflicts for my own stories!

[MIKO SALVADOR'S POINT of VIEW]

Para akong isinilang ulit. May nawala sakin nung para akong namatay at may nagbabalik naman ngayon sa muli kong pagkabuhay. Si Cherryl. Hindi ko alam ang dahilan ng pagkawala niya pero salamat na rin dahil natagpuan ko dito sa hospital na 'to ang matagal ko nang hinahanap ang matalik kong kaibigan.

"Pumunta ka daw sa japan? Doon ka daw tumira?" Kayakap ko si Jessica nakita kong nakakunot ang noo ni Cassandra. Well, nainterupt nga ang conversation namin. Nakalimutan kong bukod samin ay nandito siya. Ipapakilala ko sana si Cassandra, ang aking estudyante sa Bestfriend ko. Pero biglang may pumasok sa kwarto. Isang babaeng may edad na at isang lalaking matanda na rin.

"IKAW?! Asan ang anak ko? " ako? itinuro niya ko, napalingon kami sa babae.. "Kung magpapakamatay ka, huwag ka nang mandadamay! Nasan nang anak k-"

"Calm down. Tita Manda, she's not here" wika ni Cassandra. Nagkatitigan sila. Magkakilala sila, tita?

"Oh, Cassandra my dear? I-I'm glad that you're here? Nabalitaan mo agad ang nangyari sa ate mo?" the old women slow down her voice as she saw Cassandra. Wait, Cassandra's elder sister pala yung babae na kasama kong naaksidente? Sister ba? Bakit tita? Ang liit ng mundo? Ano ba to reunion?

"Ah, Mam, the patient is still at Emergency Room, inaayos lang po yung room niya, she will transfer to another room in any moment, the doctor waits to talk to you Mam," nurse Jessica open a help for them, before they leave, Jessica nodded at me as a sign of asking permission for her to continued her job description. She's a registered nurse here. I'm happy for here.

***

Naiwan akong mag-isa sa kwarto, gusto ko nang tumayo dito. Wala naman na akong masamang nararamdaman, alam kong kaya kong tumayo. Buti ganito lang nangyari sakin.. Wew, dun sa babae? Anong mangyayari sa kapatid ni Cassandra? This is my fault! All in my fault!!

AHHH!!! Hindi pa natatapos ang araw na 'to. Gusto ko munang matulog baka bukas magising na ko, iniisip ko parin na panaginip ang lahat ng ito.

Ganun daw iyon e, kapag too good to be true o sobrang imposibleng mangyari dahil sa ganda e hindi na siya makatotohanan. Kapag too bad to be true -sobrang imposibleng mangyari dahil sa sobrang pangit -hindi na siya makatotohanan.

"Arrgghhh!!!" I need peace of mind! I need to sleep! I need rest! I close my eyes.. But I feel the pain. Literally, pain ng sugat, sa kanang braso ko. Mapalad ako't ito lang ang nangyari sakin. Sana... walang masamang mangyari sa babaeng iyon. Yung stepsister ni Cassandra nasa E.R pa daw siya. Baka nasa panganib yun a, kung tutuusin niligtas niya ko?

Napadilat ako nang bumukas uli ang pinto.

"Cassandra.. " she wore a fake smile, i know. Nag-aalala siya sa kapatid niya. At I feel guilty.

Mamula-mula ang mata ni Cassandra. Yung mukha niya parang yung una ko siyang pinagsabihan, na huwag siyang attention seeker. Maluha-luha siya nun. like this, I dont want to see a girl whose crying in front of me.

"Cassandra.. H-how is she? your sister, is she fine.. what the Doctor says?"She step closer at my bed. Placing a launch box at the table beside me. Preparing a food for me? sana wala naman siyang ilagay na lason. Ano 'to, revenge of the sister? Wag naman sana.

She exclaimed, then answered, "Thankful po ako na niligtas kayo ng sis... step-sister ko," she paused. Nilapit niya sakin yung lauchbox. What's that? Mushroom soup? WAAAAHHHHHHHH!!! May pagka-HITLER pa naman 'to? LASON YAN?! LASON YAN!!

"Sir.. hindi pa 'to pwedeng kainin ng step-sister ko, kaya sayo na lang.." ? mahina lang yung pagkasabi niya, malungkot na naman.

"Cassandra, w-why?" her smile suddenly fades and totally turn to a sad face.

"she's not okay sir, she's in comma right now," tears fell down. My Hitler girl is crying.. I try to get up to hug her, but I can't.

"Cassandra, I-I'm so sorry for what happened to your sister," I felt so guilty, I know my apologize is not enough to cease that tears in her eyes.

she sighed then smiled at me,

"Buti na lang sir, nandoon ang step-sister ko. Niligtas niya po ang buhay niyo," I smiled back.

Ewan kung nangungunsensya siya. Iniisip niya marahil na bayani ang step-sister niya. I want to tell to her, hindi naman ako nagpakamatay e, nalaglag nga ako dahil sa ate niya. arrgghh! Bad idea, di yun makakatulong ngayon.

"Tahan na..." Umiiyak din pala 'tong Hitler Girl ko.

She offer the soup. Tinanggap ko na lang, iniisip ko ng ito na ang kaparusahan ko. This is my last supper, naiisip ko habang sinusubo sakin.

This is My Hitler Girl punishment..

Sumalangit nawa ang kaluluwa ko.

10. Bonding -part 1

[Miko Salvador's Point of View]

Kinabukasan nun, umuwi na ko. Hindi ko kailangang mag stay nang matagal sa hospital. Pero five days nang in comma si Kristina Malaya -stepsister ni Case. Short for Maria Cassandra Malaya.

"WOORRFFFFFF !!! WOORRRFFFF!!!” kasama ko si Aily ang pusa namin, at yung kumahol? Ako yun, tinuturuan ko lang na kumahol ang pusa ko. Malay ba natin na matuto itong kumahol.

"AAARRRRFFFF!! AAARRRR-" aaarraayy. Masakit parin 'tong kanang braso ko, buti na lang e, kaliwete ako. Nakakahawak parin ako ng kutsara, nakakapaghugas parin ako ng pwet ko kapag dumudumi. Medyo makirot lang talaga minsan kapag nagagalaw.

Pero isang bagay ang gusto kong linawin, hindi ako nangangaliwa. Noong umagang pag-uwi ko, gulat na gulat sila ate, bakit daw may benda ang braso ko, tsaka bakit daw umaga na ko umuwi, nasayang daw ang tinira nilang ulam noong gabing yun. "Ui, salamat po sa concern ha... nag-alala kayo sa ulam" I sarcastically responce to my ate Jenny.

"Kuya anong nangyari ba sayo?" tanong ng bata kong kapatid na nanunuod ng Naruto DVD Collection niya. Umupo ako sa sofa at kinuwento ang lahat lahat, mula umpisa -chapter 1 hanggang chapter 9 ng buhay ko, mula pag-uwi ko sa eskwelahan hanggang pag-uwi kong may benda na sa braso.

"E, baka kasi nahuli ka ni Cherryl na nangangaliwa? Naku Mikko ayusin mo yang buhay mo," pang-aalaska sakin ni ate Jenny. Gusto ko sanang ibato sa kanya yung unan sa sofa pero humarang si Tatang samin,

"Anak, kamusta yung babaeng nadisgrasya mo?" ito rin si Tatang, ako bang may kasalanan? Ako na lagi!! Ako na pumatay kay lapu-lapu, ako na bumaril kay Rizal, ako na lahat!!

"Tatang, ako ang nadisgrasya. Yun yung may kasalanan," gusto ko pa sanang katwiranan yung sa side ko. Pero naalala ko si Case. Bago ako umuwi dun sa hospital, I apologize to their family, specially to her Mom. I also tend to tell the whole story what have happened before that accident... Napaniwala ko naman sila (ata).

1 weak akong on-leave sa St. Something School -though nagte-text na sakin ang mga estudyante ko at some student PM me sa FB account

"sir bakit ka absent?" sa chatbox ko. "Sir Bakit di ka pumasok? Drop ka na!" hay! Miss ko na rin ang mga estudyante ko maliban kay Hitler Girl kong estudyante. Si Case, bakit ko siya mamimiss e, five days ko na rin siyang kasama.

Friday night ngayon, wala siyang pasok bukas, buong magdamag kaming magbabantay sa hospital. Itinext niya ko, magkita daw kami sa "MInistop- malpit s Cpitol Med. Sir, Ingaatt!!! XD" Malapit din pala yun sa paborito kong Simbahan ngayon. Oo nga pala, nagulat din ako nang makita ko ang CP ko sa ilalim ng unan ko. 47 misscall from this no. +63999*******

Ngayon, nasasanay na rin ako sa text niya. "Ayoookkoo nga mag-iingaat!! XD!" send to HITLER GIRL. Yan ang pangalan niya sa CP ko. Hehe, pa-PBB teens lang!! 2 years lang pala ang gap age namin ni Case! 20 years old si Case at ako 22 pa lang. Sabi ko nga, ako ang pinakabatang prof sa St. Something School diba.

Pumara ako ng jeep, pero nang pasakay na ko biglang may humintong taxi tapos kinawayan ako. Wait... nagdalawang isip pa ko kung lalapit, e kasi nga may trauma na ko sa mga Taxi e, lalo na kapag FX Taxi.

Nakilala ko yung mukha niya. Siya yung lalaking matanda sa hospital na kasama ng Mom ni Case, o stepmom ni Case. "Manong.." sumakay ako at binati siya. "Dionicio po, Manong Dio na lang Sir," pagpapakilala niya.

"Huwag niyo po akong tawaging Sir, Ahhh.. Miko na lang po," mabait naman pala 'tong si manong e, teka. kaano-ano kaya nito sila Case?

"Pakibigay na lang pala ito kay Mam kristina, n-naiwan niya kasi ito dito bago siya maaksidente e, hindi niya ata napansin nahulog niya 'to," inaabot ni manong yung pouch na kulay asul. Kay Kristina ang Pouch na 'to. Yung babaeng kasama kong nahulog sa itoktuk ng samibahan.

"Manong kaano-ano niyo po sila Cassandra, sila kristina?" hindi ko pa naaabot yung pouch nalaglag ito ni manong, bigla kasing nataranta sa tanong ko. Masama ba yung tanong ko? Ahhmmnn, namula bigla yung tenga ni manong. Manipis na kasi buhok niya, kaya halatang biglang pamumula ng tenga niya.

"M-malapit po akong driver nila, p-private driver po ako dati nila Manda, nila Mam Manda" pautal-utal yung sagot ni manong, parang may bagay na gumugulo pa sa kanya. Bagay na itinatago, na hindi ko alam. Pinatakbo niya ang makina ng sasakyan.

"Hatid ko na po kayo, sa hospital din po ba kayo?" napansin kong iniba ni manong ang usapan, kung ano man yung tinatago niya. Sa kanya na lang yun! Solohin niya, ayokong mangialam sa buhay nila.

"Ah, manong dyan lang po ako sa Mini-stop, magkikita pa po kami ni Case e," tinext ko na si Cassandra. D2 n aq, asan k n? wg mal8, bgti n lng pg l8.

"Kayo po ba? Kelan po kayo pupunta sa hospital?” Tanong ko bago bumaba ng taxi niya. "Kung kelan po ako makakapunta"

"s-sige po, salamat manong Dio" tinago ko yung pouch na binigay ni Manong sakin, nilagay ko sa bag kong dala. 1 message recieve. HITLER GIRL --> TGAL NYO SIIIIRRRR!!! KNINA P Q D2!!

Hehe, hindi na ko nagreply, pumasok na ko sa Mini-stop, nakaupo siya sa upuan dun. Kumakain ng Footlong burger.

"WAAAHHH!!! Anong kinakain mo? Bakit di ka namimigay!!" bungad na bati ko nang pagkalapit ko sa kanya, hindi ko alam kong kung paanong naging close kami nang ganito, basta ganito na lang kami mag-usap.

"BAWAL PO MANGHINGI!! GUTTOM AKOOO!!!"

hindi pa ko nakakaupo, "TAARRAAA NAAA POOO SSIIIIRR!!!! " , ay!! nagyaya na agad umalis?! Bibili pa ko ng mangangatngat e, para naman hindi boring kung sakaling magpupuyat nga kami sa pagbabantay sa hospital.

"Teka lang, bibili pa ko nang pica-pica. Ano sayo?" kumuha ako nang basket, kinuha ang maisipan. Pumunta ako sa fridge, pumili ng maiinom. Kumuha ako ng dalawang VITAMILK. Soya milk yun, lagi kong binibili kapag napunta akong supermarket

"OH INUMIN MO, MABULUNAN KA SANA"

"Ang sweet niyo naman my sir! TARA NA PO," hindi ko pa nababayaran 'tong hawak kong lumabas na siya. Bastos din na estudyante to! Naku lang talaga!

11. really it is (not) a BAD Idea

"Sasakay pa ba tayo?" tanong ni Miko sa babaeng blonde ang buhok, na kanina pa nginangatngat ang kuko. Wew... Anlinis sa katawan, kaya pati kuko nililinisan gamit ang maliit at matibay nitong ngipin na naka-brace.

"SIR??! KANINA PA TAYO NAGLALAKAD DI BA? AYY!! ngayon ka pa sir nagtanong e ilang hakbang na lang dito ang CMed e," magalang na sagot ng babaeng itago na lang natin sa pangalang CASE, mabagal ang kanilang lakad.

"Patikim nga niyang kinakain mo!!" wika nito at kinagat niya ang daliri ng Babae, masaya nilang pinagsaluhan ang maduming kuko...

[Mikko Salvador's Point of View]

Pagkalabas ko ng Mini-stop nakita kong nasamid si Case sa iniinom na Vitamilk, “Ambilis ng Karma no? Ayan, andamot kasi ng isa d'yan! Kala mo may aagaw ng pagkain niya," tumingin siya sakin at tinaasan ako ng kilay,

"Ampakla naman nitong binigay mo sakin, ano ba ito sir?" sabay na kaming naglalakad, andami kong bitbit, naka P 400+ din ako, para sa isang buong magdamag na pagbabantay, sana maubos namin ang lahat ng 'to.

"Gatas yan, Vitamilk nga nakasulat o,"

"Gatas ng ano? Galing sa dodo ng kambing? o sa dodo ng cow? ah?" I just laugh of it

"Soya yan! Hindi yan galing sa hayop," mabagal ang lakad namin madadaanan na namin ang simbahan na isip kong pumasok muna kaya kami, magdasal? Parang ang ganda lang ng ideya na pumasok kayong dalawa ng kasama mo sa simbahan at doon ay magdasal?

Bakit may tanong -MAGDASAL??? ewan, e kasi unang-una, hindi nagdadasal si Case. Kasi nga may pagka-HITLER siya e, tipong naniniwala rin siyang dapat ang mga taong perpekto lang ang pwedeng mabuhay sa mundo. At walang Diyos na nagsasabing dapat maging pantay ang turingan ng lahat. In short, hindi na ata siya naniniwalang may Diyos?

Kakatakot 'tong batang to!

"SSSIIIIIIRRRRRRRR!!! " sigaw niya bigla at nilapit pa sa kanang tenga ko

"OOOUUCCHHH!! Ano ba yon?!" ansakit ng tenga ko, kakatulili! feeling ko nabingi na ko ahh.

"Bakit tulala po kayo, Sir, upo muna tayo sa simbahan, baka may misa ngayon," then I amazed, puzzled?

"Nagsisimba ka? Katoliko ka ba?" curios ako kaya natanong ko, kasi nalaman ko noong nagpa-recitation ako. I ask Cassandra

"Do you believe in God?", then, she just tell that hindi na siya naniniwala na may Diyos?

"Hindi ako Catholics sir! Sila papa Catholic pero ako hindi. Ahmnn... gusto ko lang makarinig ng sermon ng pari, kasi, gusto kong mapag-aralan yung mga kasinungalingang pwede kong marinig..." kasinungalingan ba para sa kanya ang salita ng Diyos? BAD HITLER GIRL!!!

"Sir, may ginagawa kasi akong story about dun e, pano kaya ang point of view ng pari, how they think, they move or how they eats their words?"

"Ui, BAD YAN!! Para sa mga works mo, maninira ka?"

"Sir naman e, hindi ako maninira... ahmmn, I am just writing the reality of their life, In the first place sila naman ang sumisira sa sarili nila"

"I am just writing the life that they choose... ayaw nila yun nakakatulong sila sakin, Nakakagawa ako ng MASTERPIECE ko,"

"Naku Cassandra! Mas magandang makagawa ng MASTERPEACE ! as in PEACE! nakakasira kaya yung motif mo! Sa paningin ng iba hindi yun MASTER PIECE, that’s a craft, a trash!!!"

"Kung buhay ang mga WRITINGS natin, nagrebolusyon na yun!! DONT USE US FOR YOURSELF! STOP ABUSING US CASSANDRA!! STOOOOPPP!!" I am now a theater actor here, ang sama ng batang 'to kasi,

"TSk! Naman po e, my works are my creations, I am their GOD." Wew, hindi ko malunok yung mga binibitawan nitong salita, Hitler girl ka nga!! Anong I am their GOD?! You are their God?! Tsk! Andami kong nadi-discover sa babaeng 'to, grabe lang!!

"hahaha... but don't be God! Be their master, it's okay! but realize that we still have our own Master, own God" Napuno na siguro ako, kaya medyo napapabitiw na ko ng mga salitang ganito. Ang sitwasyon namin, malapit kami sa simbahan... mga dumadaan na magsisimba rin nakatingin samin. Mukha kaming nagsisigawan at nagduduruan!!

"BUT SIIR... I DON"T ACTUALLY BELIEVE IN GOD..." wow!!! Mananalo ba ko sa tigis ng ulo nito?! Sige, may kanya-kanyang kaisipan ang lahat ng nilalang.

"Okay..We have a different ideology.. but, Ahhmm, at least realize of God's existence" antalim lang ng tingin namin sa isa't isa. Nagtataasan ng kilay, at feeling ko napapataas na rin talaga ko ng kilay dahil sa kanya.

"But sir, pointless po e..."

"...cause you put already a point, as in... period of that thoughts!" napatingin ako sa paligid, ang awkward ng momentum na to! Arrrgghh!

"Pero sir, if I can prove that he does not exist, how can I believe that he exists?"

"huuhh? so, where's your prove that there is no God?" nagtitimpi lang ako, papunta kami sa hospital, at dalawa lang kaming magbabantay sa ate niya. Ayokong magkaroon kami ng alitan.. Calm down Mikko! Calm down, this Hitler Girl, kakainin din niya mga sinasabi niya in perfect time.

"w-well, i dont want to argue with you" sabi ko na lang.

"Hmmm, sir mahaba-habang proving po ito."

"Wag na tayong magtalo po, deretso na lang tayo sa hospital okay.." Ngumiti ako sa kanya, at nagsimula nang lumakad uli papunta sa CMH, na ilang hakbang na lang mula sa simbahan na 'to.

"but Case, I much awaits for you to believe me then.. I'll try ..." huminto uli't si Case sa paglalakad,

"Hmmm, let's just say sir, that I'd rather not believe in something I don't feel, but I am a good citizen, than worshiping something or someone, but does not act accordingly. None sense," at huminto uli't ako, arrgghhh! Ikaw na ayaw magpatalo!!

"let's say there is no God, what profits you to believe or know this? But if you know that there is really God, I can tell you the profits, something you will gain"

"and Maria Cassandra Malaya, to be good is not enough," ngumiti ako sa kanya,

"GOD IS NOT LIMITED WITH THAT..." ha, ewan, we can't discuss it here, I head again to walk.

"HAHAH, NO SIR!!! TO BE GOOD IS NOT ENOUGH, BUT TO NOT ACT GOOD AT ALL IS NOTHING SIRR," hala!! sigawan kung sigawan, hay! Namumula na yung tenga niya, alam kong hindi talaga siya magpapatalo, lalo pa her face turn lto grin. Napatahimik na lang ako. Nakakahiya kasi sa mga tao sa paligid... At napataas din kasi ng kilay yung matandang dumaan sa harap namin, at nag-antanda. Tapos, huminto... hinapas ako ng hawak niyang pamaypay na abaniko.

"Bakit mo inaaway ang nobya mo?! Bata-ka!! Kayong-mga-kabataan-ang pupusok ninyo, at nagpapaiyak pa ng babae, magmahalan kayo!! " habang iniiwas ko ang sarili sa pinampapalo niyang abaniko, pigil ang tawa ko. Nakatulala lang kaming dalawa ni Case. Umalis yung matanda, napahalakhak kaming dalawa

"BWAAHAHAHAHAH. KAYONG MGA BATA KAYO-MAGMAHAL.." hala, si lola nagsusupersaiyans? Hahahaha,

"Sir Adik lang??" hagalpak ang tawa namin, nakasunod lang ang tingin namin kay Lola papasok na siya ng simbahan. BWAHHAAHAHA- wait.. sa pagpasok ng matanda sa loob ng simbahan parang may nakita akong pamilyar na mukha.

"w...wait, freeze muna , I think i saw... someone," nakita ko yung batang gusgusing magnanakaw ng pouch. Pumasok uli siya sa loob ng simbahan.. Takteng bata ito oh!! Siya yung dahilan ng pagkakadisgrasya ko, dapat siyang makulong!!

"Who's sirr?" nagsimula akong sundan siya,

"Wow sir ha, iiwan mo talaga ako?" I heard Case, pero I have this urge na mahuli yung batang yun.

"ssiiirrr."

[Maria Cassandra Malaya's Point of View]

"SAAN NAMAN PUPUNTA YON? TSK!!" arrgghh!!

Bagay siyang tawaging INDIO, short for INSTRUCTOR IDIOT, kala naman magpapatalo ako sa kanya! Tsk! Fools Ideology again yung mga pinagsasabi niya. Nakikipagtalo pa e kala naman mananalo siya.

Unang una, if God really exist? 2000 years ago, same parin ang paniniwala nila -some says that I hears, malapit na dumating ang panginoon! Malapit na ang Paghuhukom!!

Mula pa noon, yan na ang sinasabi. Malapit na ang ganyan-ganito, hangga't hindi pa huli ang lahat, etsetera etsetera. Naku, hind mo na alam kung sinong paniniwalaan.

There's a lot of religion sa mundo na may kanya-kanyang paniniwala -which is really true??

Hay!! Dapat mawala ang religion sa mundong 'to! para hindi na magkaroon ng mga baliw sa lipunan... dapat pinapatay ang mga pari e, dapat ipinapasunog lahat ng scripture ng mga relihiyon, the bible na andami namang bersyon, pati koran, pati vedas, o kung anumang scroll ng mga santo, santa.

***PPIIIIIIIIIIIIIIPPPP *** PEEEEEEEEEEPPPP***

"AY!! SATANAS NA HUBAD" nagulat ako nang may bumusina nang malakas sa bandang gilid ko. Napalingon ako. Who's this stupid creature na 'tong manggugulat bigla sakin. Lalaking naka-shade? -nasisilaw ako sa front light ng sasakyan. Madilim na ang langit kaya mas masakit sa mata ang liwanag na nanggagaling sa sasakyan niya.

"Lumapit lang 'to sakin, makakatikim siya sakin ng suntok!" I whisper the word but kinabahan ako kung sino yung lalaki n-

"HEY YOU!!! Are you a FOOL? WAG KA NGANG BUMUSINA!! Alam mo ba ang sign na 'to?" tinuro ko yung sign na nakapaskil sa poste.

"It means NO BLOWING OF HORNS!! KASI NGA MALAPIT KA SA SIMBAHAN, TSAKA SINO KA B-" lumakad siya papalapit sa pwesto ko, wait... parang nakita ko na siya e... Arrggghh!

'AAAHHHH, si OMG PAPA KELVIN' pumasok sa isip ko ito! Naalala ko na! "IKAW YUN!!"

"HEY YOU TOO!! GIRL KISS STEALER, FINALLY I FOUND YOU," What he calls at me? a.. what? kiss stealer? BWAHAHAHAHA. Oo nga pala, siya yung lalaki sa starbucks. The guy who taste my sweet lips.. Oh poor boy!!

He took closer at me, seems he will kiss me. Suddenly, I feel his lips. Waaaahhhh.. Its was a sudden. This.. This.. Gentle k-kiss.. His tongue trying to find a way in, forcefully finding open way to get in.. Arrrggghh. I'm weak, This one.. Telling me -please give back a response. Holy Shit!! I don't!! I refuse it. Arrgghh. HEEELLPP!!!! my mind asking for help, but it taste so sweet..

12. Shes my SuperhERO

[MARIA CASSANDRA MALAYA'S POINT OF VIEW]

"HEY YOU TOO!! KISS STEALER, FINALLY I FOUND YOU," What he calls at me? a.. what? kiss stealer? BWAHAHAHAHA . Oo nga pala, siya yung lalaki sa starbucks. The guy who tasted my sweet lips.. Oh poor boy!!

Lumapit siya sakin, nagtanggal ng shades, then nakaturo siya sakin. "W-WHAT"S YOUR PROBLEM NOW?? YOU MISS MY KISS?" be brave Case, I must not show my weak points to him. But, I found his eyes ignites with angry something telling that he is serious.

"You are waste! How dare you to put a stein in my clear image? You stole my kiss, and it's now creates rumor to my avid fans!" nanduduro si poor boy! Aaahhh!! marunong pala siyang magsalita, at puro hangin ang bunganga niya.. "I know you plan this! I know you hire paparazzi to create an issue at the first place who are you to do that!"

Wow lang, galit siya non, ako maghi-hire ng paparazzi para gawan siya ng issue? Ano ka sikat?! "So whats yo- " I pause at my words when he took closer at me, seems he will kiss me.

Suddenly, I feel his lips. Waaaahhhh! Is was too quick. This.. This.. Gentle k-kiss.. His tongue trying to find a way in, forcefully finding open way to get in. Arrrggghh. I'm weak, This one. Telling me -please give back a response. Holy Shit!! I wont!! I refuse it. Arrgghh.. HEEELLPP!!!! my mind asking for help, but it taste so sweet..

What just I say? it taste so sweet.. Ano yun? yacks!! Erase that thought. Erase. Erase! I try to loose with his arms, at his kiss.. but his tongue moves so desperate to get in. Then, no. No, ahh! I lost my strength, my hedge collapse, he enters mine territory, playing around my mouth and... I want to shout for HEEELLLPPP!! Anyone!

Someone push him for good. "MYY SIIIIIRRRR!!" oh my hero, this Kevin fell down on the ground. Isang suntok sa bandang pisngi ang natamo niya mula kay sir Miko.

"PARE WAG KANG BASTOS SA BABAE!!" for the first time i saw my sir to get angry. Always in class he has a long temper, his not a hard headed one but now this,

Arrgghh, "SSIIIIIRRR, KEEEPP OOUTT!! AAYYY!" someone behind of my sir trying to attacks. My sirs fell down, another two bad boys came to him. Pinagtutulungan si sir, wala akong magawa...

"My Siirr.." aahhhww, baka di na mabuhay si sir. Sige lang ang tadyak at suntok ng tatlong bad boy. "ANYONE PLEASE HELP! PLE--"

"DIOS POR SANTO!! PINAGTUTULUNGAN NIYONG WALANG LABAN. TUMIGIL KAYO!! " nagulat ako, si Lola na kaninang may abaniko hinahampas yung bumubugbog kay sir.

"HINDI KAYO TITIGILL!!" nakita ko na lang nanghahampas na si lola pero hindi abaniko hawak niya kundi payong, si lola "WALA KAYONG MODO,” hala, si Lola nag super-sayans na! aambahan sana siya ng isa, but, “SIGE, SIGE!! PUMATOL KA SA MATANDA!!"... they can't. They just run away. Inakay yung Kelvin na yun na duguan ang labi! mabilis silang tumakbo, pasakay ng kotse..

Napansin kong nakatanga lang rin yung mga tao, at walang tumutulong samin, buti pa si lola, ahh, "Myy Siirr, ah are you okay?" namimilipit si sir, hala buti binuhay pa siya. Akalain ko bang may mga body guards yung lokong yun.

"Iho, hijo, ayus ka lang ba?" si Lola, buti na lang nandito si Lola, "Ayos lang po ako, m-medyo masakit lang 'tong braso ko," na-shocks ako nang makitang nagdurugo yung braso niya, oo nga pala hindi pa magaling yung tahi nya sa braso.

"Loko kang bata ka, anong okay, e may dugo ka oh, "

"Malapit na lang ang hospital dito," nagpara ng taxi si Lola, "sakay na kayo, ipagamot mo yan, baka maempeksiyon yan!" Wow, naluluha naman ako sa bait ni lola, nakakita kami ng instant superhero,

"Ikaw hija, alagaan mo 'tong nobyo mo't maging mabuti kang iniirog! Hala sige, sakay na kayo!"

nagpasalamat na lang ako kay lola, though ayoko ng sinabi niya. Maging mabuti kang iniirog..

Gusto kong matawa, same time ma amaze, at the same time maluha.

***

[JESSICA DELA VILLA's POINT of VIEW]

[ROOM 401]

"Nurse Jessica, pa-assist naman po yung pasyente sa room 401," dali-dali akong pumunta nang tinawag ako ng head-nurse namin, sa room 401, inaasahan ko na si Mikko yun at yung Cassandra na kasama niya. Hindi ako nagseselos pero, ayokong isiping bagay sila, parang hindi ako kumpiyansa sa babaeng yun. Parang may iba siyang ugali,

"Nurse Jessica at bestfriend ni Sir Miko, kilangan pong linisin yung sugat niya, kasi po nagdugo e," nag-alala ako sa sinabi ng Cassandra, at agad tinignan yung braso ng kaibigan ko.

"Nakipagsuntukan ka? Alam mong bawal pang isundok yan o pwersahin, wala pang isang linggo Mikko, bubuka lang yang tahi ng sugat mo," tinignan ko yung sugat, naku, at ayon na nga medyo namamaga at baka maimpeksyon pa, kelangang linisin to, at hahapdi ito mamaya, kailangan niya ng Amoxicilin o antibiotic yung mas mataas na dosage. "Sorry po nurse Jessica, hehe" ngingiti-ngiti pa 'to, kung hindi lang kita kaibigan e, Hay!

"Wait lang ah, kukuha ako ng gamot, kelangan mong makainom ng antibiotic, baka kumirot 'to mamya sige ka," Naku talaga, bakit kaya ganun, tuwing makikita ko ang bestfriend ko laging masama ang kalagayan niya.

Lampahin talaga 'tong si Miko, kahit noong bata pa kami. Kaya hindi nakikisali sa laro ng mga kaibigan niyang lalaki e, noong una ko siyang nakita, napansin kong naglalaro ng luksong baka sila tikboy, tisoy at mga kaibigan niya, pero siya nagmumukmok sa isang sulok.

Ako naman curious, baka mas gusto niyang maglaro ng bahay-bahayan kaysa luksong baka. Kaya inalok ko siya, pero ayaw niya rin. Hay, para hindi siya malungkot noon, tinabihan ko na lang siya, sinamahan ko siyang manood na lang ng mga batang naglalaro ng luksong baka, tapos natatawa na rin kami sa napapanood namin. That time, sobrang wierd nito ni Mikko, ayaw niya yung mga gusto ng iba, at kakaiba yung gusto niya -yung tipong aayawan naman ng iba...

"Nurse Jessica ako na lang po maglilinis sa braso ni Sir. pwede po?" napatingin ako sa kanya, itong babaeng 'to. Alam kong masama ang ugali niya...ay! ansama ko, pero promise... humanda lang siya sakin kapag sinaktan niya ang kaibigan ko.

"Okay, sige, ikaw na bahala,"

"Miko, wag mong kalimutan ang gamot mo ha, sige maiiwan ko na kayo, kung may kailangan kayo tawagin niyo lang ako, mag-aasist lang ako sa ibang patients, " sige na, tingin ko, nakahanap na si Miko ng taong makakasama niya at magpapasaya sa kanya.

Cassandra humanda ka kapag ikaw ang naging dahilan ng kalungkutan ng bestfriend ko.. Subukan lang.

[MIKO SALVADOR's POINT of VIEW]

Hindi ako ang pinakapasyente dito ha, sa loob ng kwartong ito ng hospital room 401 inilipat ang ate ni Case, pang limang-araw niya ng nakahiga at ni hindi gumagalaw. Lahat kami ipinagdarasal na sana magising na sana siya sa pagka-comatose niya. maliban ata kay Cassandra na hindi naman naniniwala sa Diyos, kaya ewan kung marunong siyang magdasal..

"Hoy Case, pinagpi-pray mo ba ate mo mabilis gumaling?" habang naglalaro siya ng PSP, nasa kanan ng kama ng ate niya siya nakapwesto at ako naman nasa bandang bintana ng kwarto at nilalantakan ang sitsiryang binili.

"Sir, kung lalaban siya magigising siya, and there's no magic that can heal... in reality we our selves can heal our wounds, " paliwanag ni Case, na hindi man lang natinag sa pagkakatutok sa nilalaro.

"Anbait mo noh, parang di ka tunay na kapatid," sa sinabi ko napahinto siya. She grinned at me, then sighed as a sign of the nonsense thought to be discuss.

"wait, as I remember... di ba sinabi mo sakin na only cute child ka lang?" napansin kong nagulat si Case sa sinabi ko, at napahinto sa paglalaro.

"She's my step sister, sa ama, pero only cute child ako ng papa ko at ni M-Mom," she paused then, nalungkot ang mukha niya, at napansin ko yun nang pagkabanggit niya ng huling salita.

"Nang nawala si Mama, pumasok sa buhay namin sila.. tita Manda"

"at isa nitong anak sa pagkadalaga, si a-ate Kristina,"

"N-Nawala? If you dont mind ... anong kinamatay?" nang tinanong ko yun, Case seriously look straight into my eyes, naitanong ko ata ang hindi na dapat itanong. Matagal na katahimikan. Ayos lang naman kung hindi niya sasabihin. Baka masyadong personal

"My Mom..." putol niya sa mahabang katahimikan sa loob ng kwarto, tapos... antagal ulit bago siya magsalita. May galit pero malungkot na boses ang narinig ko.

"SHE'S STILL ALIVE!!” pasigaw niya yung sinabi, “I-I believe she's still alive, pero sila Dad, naniniwalang patay na si Mom," oh, she's crying now, napakalungkot ng boses niya. Napahinto ako sa kinakain ko, napalapit ako kay Case, ayokong may nakikitang babaeng umiiyak sa harap ko, lalo't ako yatang dahilan. Kailangan ko siyang patahanin.

"Hanggang ngayon.. buhay pa si Mom at matatagpuan ko rin siya" lalapit sana ako para yakapin siya, i-comfort..

"Si Mom, fourth year college siya noon, civil engineering sa isang university sa Manila.."

"Isang leader ng mga aktibista si Mam, Sabi ni Dad, five years old na ko noon, dahil maagang nabuntis si Mam sakin. Iyon ang bagay na lagi nilang pinag-aawayan.."

"Isinasama pa ko ni Mam sa mga lugar ng maraming nag-rarally e, siya madalas ang nagsasalita sa gitna, wala pa kong malay noon, kala ko lang namamasyal kami sa kung saan, I realize then, I proud to my Mam," ang lungkot ng pagsasalita niya, nang umiiyak. naiiyak na rin tuloy ako.

"One day... Without any marks, without any evidence... My.. My Mom got lost, " at napatakip na lang ng palad si Case, iyak na siya nang iyak.

"H-Hindi na siya umuwi... Ilang linggo rin yun, hanggang sa..."

"Hanggang sa, may inilibing silang katawan," hindi ko na kinaya, napayakap ako kay Case, damang-dama ko yung lungkot na dinadala niya e,

"sunog ito nang matagpuan, at si Mam daw yun, Sir si Mam daw yun"

umiiyak siya habang yakap ko siya, sorry Case, Sorry, "Ayaw ko... Ayaw kong maniwala, Mom still alive! SHES STILL ALIVE SIR!!"

"huhuhuhu... hahanapin ko siya, hahanapin ko siya sir"

I hugged her nang mas mahigpit, sana ma-comfort ko siya kahit papaano. Now she's totally crying out loud. I feel the longingness inside the room.

"I help you to find your Mom," she cried so hard, at lalo pa siyang napahagulgol.

Napahinto ako nang nakita kong gumalaw yung kamay ng nakahigang pasyente,

"Teka, ang ate mo,” nakita kong gumalaw ang kamay ng ate niya.

“nakita kong gumalaw yung kamay ng ate mo...”

“NURSE, NURSE!!"

13. Bonding -part 2

[INTOY'S POINT OF VIEW]

"HOY TIGIL BATA!!", sa likod ko galing yung sigaw. Siya na naman, yung Mr. kurbata sa Fx Taxi at sa simbahan, hanggang sa tuktok ng simbahan sumunod. Tss. Takot naman sa mataas..

"Ay kapit tuko, kelangan ko nang bilisan" TATAKBO na ko, habulan gusto mo ha. Sige, habol Mr. Kurbata. papasok na rin siya ng simbahan, tagu-taguangusto mo o mataya-taya? Habol lang nang habol, walang mananalo kay Intoy sa takbuhan, ikaw pinaka magaling e, sige the best ka na sa takbuhan, tsaka sa akyatan.

"Ay! putik na bogalogs.. mister kurbata.. " ambilis din pala nitong tumakbo, nasa harap ko na agad, pero mas marami akong alam na daan. sige sunod ka sakin a-

"ay! putaragis! bos tsip!" itong lolong buwaya pa! nalintikan nang.

"SIR HULIHIN NIYO YAN! MAGNANAKAW YAN", syete naman malas! malas, kelangan kong makasibat bago pa makalapit si Mister kurbata.

"Teka lang boss tsip, wag niyo kong hulihin, wala akong ginawa,",

"Sir, Ayan po, nakita ko yang nagnakaw sa isang ale," putik, sumbungerong Mister Kurbatang 'to!! Tsk!

"Sir, wag kang mag-alala, matagal na talaga namin 'tong tinitiktikan e, kami na pong bahala," matagal nang tinitiktikan, gago rin 'tong si Bos tsip e, pakitang-tao pa, matagal mo na nga po kaming dinedelhensyahan. Bwiset! Bopols ka Intoy!

"Sir, wag niyo pong pakakawalan yan, dapat pinaparusahan ang mga yan e, pati sa simbahan nagnanakaw,"

"Sige po, Wag kayong mag-alala, sa kulungan pong tuloy nito,"

"Sige po," arrraaaayy, ang higpit makahawak talaga nito ni tsip. Parang bakal ang kamay. Arrrggh. Ang hirap pumalag, bibitbitin na naman ako sa presinto. Malas. Malas!

"Teka lang boss tsip.. p-pakawalan-mo-na-ko! hetong nadelhensyahan ko, sayo na muna ito sir, bos tsip"

"tsk! tumigil ka, hindi kita pwedeng pagbigyan ngayon, puro ka na tantos sakin, bingo ka na Intoy!" syeteng kumag na 'to, ngingisi-ngising demonyo. talaga naman oh! grabeng makakapit sakin, tadyakan ko kaya 'to, buset! Hindi ako makapalag. Arrgghh.! talaga naman o, malas. Malas!

"wag ka nang magtangkang pumalag, sumama ka nang maayos, Intoy wag mo kong suhulan, alam mong may tsapa ako, at nakayuniporm, hindi mo ko madadaan dyan! hehe, mas malaking delhensya ang ibibigay ng master mo sakin,"

"sige pasok! ikaw! kaya magdasal kang tubusin kaagad.." kaladkad, hatak ako ng baboy na 'to, bigla kaya kong pumalag, mahugot ko lang 45 nito sa tagiliran, isang baril lang sa ulo, tumba to!

"aaraay ko! tsk!"

"wag na kasing magtangka!" tsk. Nandito na naman ako, walang ya kasing Mister kurbatang yun oh! Anlakas makahabol

"ui, PO2 Cabrera! Sir bakas kami d'yan ha." yung isa niyang kasamahang bundat din, magkakamag-anak sila na buwaya! Ngingiti-ngiti pa tong baboy na 'to! Bwisit lang talaga!

Ito pang mga 'to... pag nagsama-sama pang mga katsokaran nito mas lagot na! bantrip! bantrip! lagot na naman ako ke master nito, tsk!

"sige mam'ya me pang inom tayo, pag tinubos na 'to!"

"ay! putik mga sunog bagang puta!" at sarap isigaw ng mura, nakapasok na naman ako sa presintong 'to. Wala silang sinasanto dito, minor ako, kaya lang di sila kumikilala ng bata bata. si Tikboy nga tinumba nila dito e, pagmabigat ang atraso mo, ingat na.. isang putok lang ng baril sayo, yung katawan mo kung di iiwan sa basurahan, tiyak sunog.. buti ako, umit-umit lang.

"dyan ka!!" nandito na naman ako sa loob. Hawla ng mga putragis. Nakawala na ko dito, balik uli.

"ui, intoy! lika nga dito.." si bos Jigs ang mayor ng selda 13.

"long time no see ha! lumalaking malusog tong alaga natin ah." lapit na lang ako kung ayaw kong masaktan.. "Musta sa labas?" tanong niya sakin

"master Jigs, t-tahimik naman po sa lugar natin, tsaka noong nakaraang kagahapon, linggo ata e, nireyd sila kuya Benben, di po namin napuslit lahat.. me ilang pakete pong nakuha. bigla pong dating ng mga parak e," tumalim ang tingin sakin ni bos, kala ko magagalit. Pagtayo nito, pinatong niyang kamay niya sa ulo ko, tapos ginulo lang yung buhok ko.

"kayo na munang bahala sa negosyo, Ha intoy?"

"ah, o-opo." sagot ko, ako? Dakilang mensahero lang ako ni sir Jigs. May maliit silang bisnes ng weeds, tagabitbit lang ako ng paninda. Bigtime tong bos namin, pinatitikim kami minsan. Mas masarap ang tsongke kaysa rugby, pinalapit ako ni bos, binulungan tapos pinaupo muna sa tabi niya, hilot-hilot ng paa.. Nakakainis... Anong oras pa kaya 'ko dito. Tsk!

umingay dahil sa kalampag ng batuta sa rehas, yung pulis na dumating, "Intoy Cajepe II bata, labas na, may sundo ka na!" si master nandito na. agad? "s-salamat po!" napalingon ako sa mga kaselda ni bos, yumuko na lang ako

"Intoy, magpakabait ka ha! Ingatan mong sarili mo...ingatan niyo" bago ako lumabas nagpaalam pa sakin si bos jigs. Alam ko na yung kindat niya. Ingat daw ako, hindi para sakin yun, baliktad yun, ibig-sabihin nun ingatan ko daw yung weeds niya, yung marijuana niya. Maswerte ako't pinagkakatiwalaan na nila ako sa negosyo nila.

"opo, mayor. sige po" natutuwa ako pagkalabas ko, nandito na agad si master, natutuwa ako na natatakot. Natutuwa ako't madali nila kong tinubos ngayon. Noong nakaraan kasing kagahapon, inabot ng dalawang araw, gutom gutom ako sa loob, putaragis, di naman sila nagpapakain dito sa presinto.

"master, p-pasens-.. aaagghh" putang aaaaray. Pasalubong ni master, putaragis hindi ko napaghandaan, sinikmuraan ako. Halos maduwal ako, Ang sakit. Ansakit. Namimilipit ako sa sakit..

"wala kang delihensya, perwisyo ka pa? Intoy lugi na ko sayo, " galit si master, nakakatakot,

"m-master, pasensya na po.." hindi, pwedeng umiyak.. hindi pwedeng babakla-bakla. pero naluluha ako,

"tara na umuwi na tayo," pagkasabi ni master, naglakad na siya palabas, ni di ako hinintay. Iika-ika akong naglakad palabas. Sumakay sa Fx Taxi niya. Hindi ako iyakin. Hindi na umiiyak si Intoy. Puta kasi. Mr. Kurbata lagot ka sakin kapag nakita kita.

"oh Intoy... bakita ka umiiyak?" ate Cherryl. Hindi ko mapigilan ang magsinok-sinok.

"Ate Cheryl, sori pooooo," Intoy bawal ang umiyak. Nakikita ka ni ate cheryl. Nakakahiya ka.

"Tahan na Intoy," ate Cheryl, "Ayos lang yan," buti pa si ate Cherryl ambait-bait sakin, at lagi na lang akong nginingitian. Salamat po ate Cherryl. Che, pag laki ko pakakasalan kita... promise po.

"Salamat po ate Che,"

***

[MIKO SALVADOR'S POINT of VIEW]

"NURSE!! NURSE!" ang tawag ko sa labas ng kwarto. Hindi ako maaaring magkamali. Nakita kong gumalaw ang kamay ng ate niya. Dumating ang Doktor, kasama ang nurse.. Tiningnan yung kalagayan ng pasyente. Hindi ako namamalikmata gumalaw yung kamay ng ate ni Cassandra.

Nakatingin lang ako sa doktor, hinihintay ang sasabihin niya, hawak ko ang kamay ni Case. Sumisinok-sinok parin siya dahil sa pag-iyak niya kanina sa pagkukwento niya sa Mom niya, "Patient is responding, there's a big chances that any moment she'll going to awake. What you see is a good sign... Lumalaban ang pasyente"

Mahigpit ang hawak ko sa kamay ni Case, magandang balita ito para sa kanya, "We have a lot of case of comatose here, they survive because of the unfailing hope, strength and effort of their relatives... keep on fighting for her, talk to her... I know that she hear you,"

"Thanks doc, Salamat po sa inyo. Alam po naming gagaling siya," tumango ang doktor at inayos yung machine na nakakabit sa pasyente at maya-maya umalis na rin.

Akala ko talaga gising na ang ate ni Case, pero sabi ni Doktor -hindi man nagigising pa si Kristina, pero it's a good sign naman daw e. So, we must not to loose hope. Napansin kong nagbuntong hininga si Case, feelings of dismayed?

Ganun pa man, may maganda namang nangyari, mas naging open si Case sakin. Open, I mean, nagkwento siya tungkol sa private life niya, sa secret niya, ganun! I hug her.

"Case are you alright?" ngumiti siya, kahit na namumugto parin ang mga mata niya.

"Sir pwedeng.." hindi niya na tinapos sasabihin niya, sumandal siya sa dibdib ko. Nakaupo kami sa bench, maya-maya, naramdaman ko na lang na tulog na siya.

Pero may problema, ambilis ng heart beat ko. Sana hindi maistorbo ang pagtulog niya dahil dito sa malakas na kabog ng dibdib ko. This girl. My Hitler girl... is not bad at all.

"Sleep tight Case, tomorrow.. is.. Ahhhmn.. Another day?"

Tama! Tomorrow is another day!

14. Kung Hei Fat Sai

(the perfect moment)

[MIKO SALVADOR's POINT of VIEW]

"Sir pwedeng, " bigla siyang sumandal sa dibdib ko habang nakaupo kami sa bench, nakaharap sa kama ng ate niya. I hold her close with my arms.

Maya-maya, napansin kong humihilik siya. Pagod? Kawawa naman 'tong batang ito. Alam kong pinagdadaanan niya, yung nararamdaman niya ngayon naiintindihan ko yun. Dito sa puso ko. Sariwa pang sakit...

Si Cherryl, hinahanap parin siya ng puso at isip ko. Yung pagmamahal ko sa kanya, hindi parin namamatay. Hindi parin nawawala. May tanong parin sa isip ko na gusto kong masagot. Si Cherryl, walang iniwang dahilan, walang iniwang rason sa pagkawala niya. Gaya ng pagkawala ng mama ni Case.

Tss! Bakit ko ba iniisip si Cherryl, gayong kasama ko si Cassandra. Ano ba yan! Hindi ko maiwasang pagmasdan ang mukha ni Cassandra. This Blonde girl -may pagkasutil, suplada, totally a Hitler Girl, pero iyakin din naman pala.

"Hay naku Case, Ansarap mong..." ansarap mong... halikan? Waaaaahh!! Hindi ko pwedeng kalimutan ang ugnayan namin: Estudyante ko parin siya at Instructor niya parin ako. Ano ba 'tong naiisip ko.

Pero, posible bang nahuhulog na ako sa babaeng ito? aarrrgggghhH!!! Malaking joke yun! Stop that idea! It's not a good Idea! And it will never happen. It will n-

"M-mom... I... Love you po... I... Miss.. ma," hala! Kahit sa pagtulog, mama niya parin hinahanap niya.

"Case, I'll help you to find your Mom,"

Isa... dalawa... tatlong oras ding nakahiga siya sa dibdib ko. Nangangawit na ko, at alam kong mangangawit rin ito.

Anong silbi ng kama? binuhat ko siya. Ahhhgg! Kahit pala maliit 'tong babaeng ito, may kabigatan din ang timbang. Tss! Paano e anlakas kumain!

Nang pagkahiga ko sa kanya sa kama. Bigla ulit bumilis ang tibok ng puso ko. Wigling my head, don't ever pollute my mind... I know, every man is an opportunist -once he see's an open chances, he'll grab it.

By this time, respect in once feelings is greater than any other thing. Kinumutan ko siya at bumalik na ulit sa bench. Hindi na ko makatulog.

"Sir Salvador," nagulat ako nang may tumapik sa likod ko. Hindi ko napansing may pumasok sa kwarto.

"Aahh, Mam, Manda? M-manong Dio magandang umaga po sa inyo," nandito na pala yung Mom ni Case, ay! yung Stepmom pala. tsaka si Manong Dionicio... Bakit kaya na naman sila magkasama ngayon? Naku? May something ba sa kanila? Ewan.

"Sir, nakausap ko po yung doktor, salamat po sa pagbabantay mo sa anak ko, sir pasensya na kung nakakaabala pa po sa inyo, "

"Ahhh, H-hindi. A-ayos lang po, ako nga pong dapat humingi ng pasensya e," masyado naman 'to si Mam Manda.

"Sir, magpahinga ka na muna, kami munang papalit sa pagbabantay, it's already 5 am na naman po e, " hala, tinignan ko yung phone ko, 5am na nga. Hehe, hindi ko na napansin. Umaga na pala.

"S-sige po, pakisabi na lang po kay Case umalis na ko," sige, sa bahay na lang ako matutulog. Palabas na ko ng kwarto ng nagsalita uli't si Mam Manda

"Sir, bukas po, Sunday, Chinese new year celebration po, Iniinvite po kayo ng father ni Case to join us... sana po makapunta kayo," sabado pala ngayon, bukas pala linggo. Wew, Chinese New year? Teka, Hindi ko alam na may Chinese blood pala sila Case. Ah, kaya pala ganun yung hitsura niya, sabi ko na hindi purong filipino yung batang yun.

"S-sige po, try ko pong makapunta," I close the door as i went out the room. Hala! Iniinvite ako ng Papa ni Case? Iniinvite ako? Hala, Sir, Kong-Hey-pat-tsoy.. sa linggo na yun?

Pupunta ba ko??

[MA. CASSANDRA'S POINT of VIEW]

The drum roll at his heart, disturbed me a lot, my eyes are close but I am totally awake. Dug.dug.dug.dug. Nagulat ako when he carry me, waaahhhh, ang bigat-bigat ko, overweight na ko. I'm shy, with this.. saan niya ko dadalhin, my idiot professor. Ayokong dumilat, baka magulat siya tapos bigla akong ibagsak sa floor. Tsk.

Kanina, nang sinabi kong "Sir pwedeng... " tulungan mo kong hanapin ang Mom ko, hindi ko na itinuloy, nakakahiya e. I know, napipilitan lang naman siya na magbantay dito sa hospital. We're not related anyway. Pero kay sir? sa kanya ko lang nasabi yung sekreto ko, matagal ko nang kinikimkim yun, at wala akong pinagsasabihin kahit na sino. I really don't know why!

Maybe, I trust him now? or nagiging close na kami masyado, that was good for my writings cause all happens according to my plan... but, sometimes I didn't control my self, my heart beats so fast too. Lalo na nang binuhat ako ni Sir, nang pagkahiga ko sa kama, bumilis ang tibok ng puso ko.

I wait for his next step... but, naramdaman ko na lang ang kumot sa katawan ko. Then he kiss my forehead. Yaaacckks!! At pinipilit kong makatulog na ko ulit.

"Manda, patawarin mo ko at hindi ko nabantayan ang anak natin... K-kasi naman, nagulat akong bumaba siya sa taxi at... at ewan kong nasan-" sensitive akong tao, kaya kahit konting pang-iistorbo naaapektuhan ako, but, yung boses na yon? pamilyar sakin, nagtatatalo ba sila?

"Dionicio!! I warning you, huwag mong mabanggit-banggit ang salitang anak. okay! Sayo galing ang bata, pero wala ka nang karapatan sa kanya, at oo, kasalanan mong lahat ng ito," si Manda yun, nagulat na lang ako nang biglang nandoon na yung dalawa sa kwarto ko, asan na si Sir ko?

Wait, Nag-tatalo nga ba sila? Si Manda at yung Manong Dionicio na yun? "Anak nila?" ba ang sabi ni Manong? Dumilat ako at pasimpleng tinignan ang dalawa.

"A-ako ang may kasalanan Manda, paumanhin sa inyo.. k-kasi-" umiiyak ba si Manong? Halaa?!

"Wag nating pag-usapan dito yang mga bagay na yan! Mam'ya kung sino pang makarinig satin!" sa sinabi ni Manda, bigla akong napabangon? They are hiding a secret?

"Manong Dio, anak niyo ni Tita Manda si Kristina??" deretsong tanong ko kay Manong, gulat na gulat din si Tita, ang stepmom ko, she has an affair sa Taxi Driver?

"D-Dear, Case... you hear a lie here," pagtatakip ni Manda sa narinig ko

"So A I am a Lier? do I hear a Lie?" malinaw yung narinig ko? Gagawin pa kong sinungaling.

"Manda, I clearly heard the words... from a lier!! you said to my dadda that your husband is already dead? So, what now?"

"Cassandra... m-my dear I Know-"

"STTOPPP!!! Manda, ALL THE MOMENT YOU ARE CHEATING US, MY DADDA?? YOU BASTARD, FLIRT!!!" I can't take it. Patakbo akong lumabas ng kwarto. Drama actress ako?! Bwaahahah! Actually, hindi naman ako affected masyado but, I know that I can use the information against them.

***

[NORMAL POINT of VIEW]

Tawa nang tawa si Cassandra sa kanyang kwarto, at hindi pala ito mukhang tawa... Hagalpak pala ang tawag doon.

"BWAAAAHAHAHAHAHAHA" para siyang na-engkanto o nanuno sa punso siguro kanina ay umihi siya sa punso at hindi nagtabi-tabi po...

"Sswiiiiiiiiissssssssssssss" mahaba ang tunog na 'yon at mula doon sa punso na inihian niya, lumabas ang punso at nagsabi "Magdidilig na lang, kailangan bang may ingay pa? Tsk! kainis!"

Lumabas siya nang kwarto, at nakasalubong ang step mom niya, malawak ang kanilang bahay, pero nagkabungguan parin ang kanilang mga mata, "Case, my dear can we talk, please," tinignan ng babaeng blondee ang matandang nakikiusap.

"Stop calling me dear, okay!!" Ou nga naman, wag tatawagin ang isang tao ng may dear, kasi hindi siya usa!! MAY NAGTEXT!! TANGA! DEAR means, MAHAL... ANG USA Ay DEER!!! sorry, mali pala.

"we don't need to talk, dad will know about this tomorrow" galit ang boses ni Case, pero walang nakakaalam kung galit nga talaga siya, kung pwede lang malaman ang nasa dibdib niya -malalaman sana ng nagbabasa, kung titignan naman ang kanyang dibdib, 160 % zoom-in. Ohhh! Case is Plat Chested. Wala siyang dibdib!!

***

Lumipas ang araw, linggo na agad. Si Cassandra katabi ni Mr. Scooth (ang father ni Case) at katabi naman ni Granny (grandmother) at ni Manda at ni Sir Mikko. Nasa iisa kaming round table at kanina, parang mga alien ang nag-uusap...

"Xin Nian kuai Le, granny," bati ni Case sa matandang Chinese. Ngumiti yung matanda at hinalikan nito si Case sa pisngi tapos ay kinilatis ang suot. Her clothes a shiny shimmery skirts with chinese symbols, na tinernuhan ng floral chinese pants with red low heels, pero yung design parang abstract naman kung titignan. Para silang miniture barbie dolls ng mga chinese.

Ay! Kung Hei Fat Sai pala sayo na nagbabasa ngayon.

"Xie xie granny, ah fuqin ni shi ruhe, " at dahil mga alien ang mga nag-uusap, ita-translate ito para sa inyo. (Xie xie granny, ah fuqin ni shi ruhe = Salamat po lola, Ahhhh Papa, kamusta na po kayo?) random thoughts ito, walang kronolohikal na kaayusan sa isip ang nagsulat. (Xin Nian kuai Le, granny = May prosperity be with you Lola)

Sa kainan kanina, nag-uusap ang mga magkakamag-anak na aliens, at si Sir Miko -nakangiti lang na parang tanga! Masyadong banyaga raw ang linggwaheng kanilang gamit. Hindi niya maintindihan, pero dahil may power ang ating mind? Let's translate it again!

"Guanyu dinghun paidui Scooth," sabi ng matandang babae, tapos may kasama pa silang ibang kamag-anak, Family than daw, (Guanyu dinghun paidui Scooth = About the engamement party) so, pag-uusapan pala nila ang engagement party! ahhh, Nino?

"Wo buxiang jiehun," umiiyak si Case sa CR ng mga babae, at nakakasaksi tayo sa pag-iyak niya. (Wo buxiang jiehun=I dont want... to get married) tapos, paalis na yugn ibang nagsi-CR nang pumasok si Xiang Chio - a cute little girl na cousin ni Case.

"ate Case, Guging de hunyin, Dinghunle ma?" wika ni Xiang Chio at naku-cute-an ako sa boses niya. wahahhaha ("ate Case, Guging de hunyin, Dinghunle ma = ate Case, it's a fix marriage? Engament niyo?)

"Wo bu aita, Xiang huhuhu" umiiyak si Cassandra, at paubos na rin ang tissue paper niya kaya ginawa niya na lang tissue paper ang damit ng cousin niya. (Wo bu aita, Xiang = Hindi ko siya mahal Xiang)

15. HHWW at the China Town of the Philippines

[MIKO SALVADOR'S POV]

Mula kaninang pag-uwi ko dito sa bahay, hindi ako makapagdecide kung pupunta ako.

"sa tingin mo Aily pupunta ba ko?" tinitigan ko siya, mata sa mata. Iniwas niya lang ang titig niya sakin,

"ayaw mong tumingin?"

"kung pupunta ako, hindi kaya ako ma-out of place lang sa kanila... ano sa palagay mo?" tumalon siya sa kamay ko nang may nakitang daga.

"hindi ka mapalagay!! Ailyy, wala kang kwentang pusa! iwanan ba naman ako. tsk!" si Aily ang pusa namin na biglang tumalon sa pagkakakarga ko, tumakbo sa batang may laruang daga.

Narinig ko na lang, biglang umiyak yung bata, dahil inagawan ng pusa ko yung bata... "waaaaaaahhhh" gusto ko sanang sumaklolo. Paluin si Aily, pagsabihan, sa susunod wag kang mang-aagaw ng laruan ng may laruan ha, wag kang salbahe, waaaahhh... baka isipin na nilang baliw na nga talaga ako.

Mga kapitbahay kasi namin, baliw na ang tingin sakin mula noong nabalitaan nilang -tumalon daw ako sa simbahan, nagsuicide, kasi daw na sobrahan sa pag-iisip kaya daw wala na ko sa tamang pag-iisip. Instant celebrity ako sa amin, buong linggo akong pinag-usapan pero binale wala ko lang mga naririnig kong kwento ng mga aleng taga-kabilang barangay.

"nakita ko yang anak ni tatang mambabalot," talsikan ang laway ng matabang babae, "yung propesor daw," sagot naman ng isang tatango-tango.

"Ou, yun! nakita ko yun sa simbahan, sa kapilya noong nakaraang gabi,"

"mukhang pulubi, ang gulo-gulo ng buhok, tapos naka-longsleeve e walang suot na sapatos," sige, pinagpipyestahan nila ang buhay ko, buhusan ko sila ng isang baldeng laway e!!

"tapos, tapos, yung batang yun, nakita kong umiiyak at parang may kinakausap sa hangin, e diba baliw yung ganun, naku baka nasiraan na talagang tuktok 'yan,"

"Ou, nababaliw na nga," tugon ng isa.

"baliw na nga!" pagsang-ayon naman ng isa.

"I second demotion," sagot ko naman sa kanila, tapos nagulat sila at nagtakbuhan dahil dun lang nila nalamang nakikinig ako sa kanila mula pa nagsimula silang pag-tsismisan ang buhay ko, nagpulasan sila at kanya-kanyang takbo habang sinasabing "Baliiiiiiiiiiiwwwww!!"

Hay!!! Mag-aalas otso na ngayon, hindi ako mapalagay sa kwarto ko. Ngayon talaga para akong baliw. Palakad-lakad, atras-abante sa salamin. Waaahhh, nakabihis ako na pulang-pula at medyo may chinese design. Tingin ko, para akong chief sa Chowking na parang tagatinda ng bulaklak tuwing valentines day! nakapolo akong pula, sabi kasi ni Cassandra dapat daw naka red para sa celebration ng Chinese new year, new years eve na mamaya. Wew, baduy ko! nakatack-in pa ko.

Nakakailang, nakabihis na ko lahat-lahat pero isip ko, umaatras parin.

"Pupunta?"

"hindi pupunta!"

"pupunta!"

"hindi pupunta?"

"toot, toot, toot,toot" calling... "my HITLER GIRL"

Ui, plain ringing tone na lang ang phone ko dahil may nag-sudjest sakin na palitan ko na lang ang ringing tone ko para maiwasan kong maalala si... siya! kilala niyo na yon, "toot.toot.toot. toot.." nabasa daw kasi niya yung story ni Haveyouseenthisgirlstories, yung story niyang 11 ways to forget your Ex-boyfriend. Yung isa sa ways dun, wag na daw babanggitin ang pangalan ni Cherryl ay putik!! Nabanggit ko na naman! Naku-naku!! Hay!!!

I answer the call.

"SIIIRRR, SAAN KA NA?! MALAPIT NANG FIREWORKS!" putik, unang bati nito sigaw agad!

“Malapit na ko,” sabi ko, kahit ito nandito parin sa kwarto ko at feeling ko gusto ko nang magbihis ng pambahay at wag na lang umalis. Tsk!

"Oo, on the way na ko, b-but... text me the exact location again, saan banda sa Binondo? magta-taxi na lang kasi ako," dahil wala naman kasi akong sasakyan. mahirap lang po kami.. pero motor lang meron, kaya lang kung nakamotor ako? waaaahh, wala naman akong helmet na may seal -e nang huhuli pa naman yung mga MMDA sa highway. Tsaka ew! nakalong-sleeve na medyo pormal, nakamotor? wew!

"AHHH, SIR!! ANONG ON THE WAY POOO?? kaka-text ko lang po kay manong Dio, sabi ko sunduin ka diyan sir, parating na daw siya sir!"

"Case, no thanks.. mag ku-commute na lang akoo..."

"kUYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!” nagulat ako nang tinawag ako ng kapatid ko,

"mula sa bayan ng konoha, may mensahe ako.. kagibusyen teknik, times two, times two, times tw-"

"araaaaayyy!" yan, binatungan ko lang kapatid ko, adik sa Naruto e,

"kuya naman e.. may tao sa labas, matanda, hihahanap ka! Ui kuya kamukha mo si ROCKY!!! hahaha! saan ka punta?" ah.. si manong na yun. Nandyan na ang maghahatid sakin sa kabilang hantungan? teka,

"mas kamukha ko si SASUKE! saglit, aalis ako, pakisabi pupunta ako sa shukuba town, mag-aaral ng genjutsu!” kumunot ang mukha ng kapatid ko, “hehe, biro lang, pakisabi pupunta ako sa Binondo, baka mag overnight ako dun,"

"SIIRRR!!! FASTER HA!! INGAAAT!" ay sakit sa tenga ko, may kausap pa pala ko sa phone,

"aah Cassandr-" at ayon, binabaan na ko ng phone. No choice para mag inarte pa, paglabas ko nakita kong nakangiti si manong, naghihintay.

"ahhh Manong Dio. Pasensya na po't naabala ko pa po kayo," sabi ko kay Manong Dio

"ay di bali sir, si Mam Cassandra pong nagpapunta sakin dito, para po ihatid kayo, tara na po,"

sa loob ng taxi, parang sobrang tahimik kahit may nakasinding radyo, nakalagay sa fm station, 90.7 love radio, ang tugtog naman ay kay Freddie Aguilar, na ang title ay anak.

"manong ahm.. " mabasag lang ang katahimikan sa pagitan namin nagsalita na ko, tsaka may gusto talaga akong malaman e,

"a-ano po yun?" napansin ko lang kay manong parang biglang nasamid..

"malapit po ba kayo kila Cassandra? pati po kila mam manda po?" bumagal ang takbo namin,

"m-matagal ko na po silang kakilala... si m-mam manda ah, p-personal driver po nila ako mula po sila ng asawa niya ngayon,"

"ahh, bakit po sir?" balik na tanong ni manong, ou nga, bakit ko ba kasi tinatanong..

"wala naman po," pagkasabi ko nun, nag-iba na ng kanta yung radyo ni manong, let the love begin ang next song. Katahimikan. hindi na kami nag imikan ni manong.

The china town of the Philippines, nandito na kami, huminto si manong sa isang hotel, may Buddha pa sa mismong entrance gate, ng hindi lang basta hotel, mukhang pang mayaman. parang Shangrila o five star hotel.

Pagkababa ko nakita ko nang nag-aabang si Case sa pintuan kasama ang isang may katangkarang lalaki, baka iyon yung tatay ni Case, naka americana ito at.. ehh.. pormal attire ata ang dapat suot ko! Hala nakakahinga ako, mukha lang akong a-attend sa circus!

"SIIRRRRRR!" sa tawag ni Case, nawala ang kaba ko dahil napalitan ng inis, sabi niya kasi dapat may touch ng pagka-chinese ung attire ko, laaaaaaaaaaang hiya, nakapag arkila pa tuloy ako ng custome na 'to. 150 per 2 days. Ngumiti ako at kumaway, at pagkalapit ko ni-recite ko yung pinagpraktisang kong greetings.

"cong hei fat choi, Sir" tapos nakikipagshake hands ako dun sa kasama niya na,

"ah, Sir Miko this is my Dad, Dadda he's my profesor Mr. Mikko salvador," ayun mahigpit ang pagkakashake hands ng father niya. nanunubok ata. Ouchh, masakit ha!

"I'm scooth, Cassandra's father, Sir nice to meet you, your my Case's professor.. hows my daughter's grade sir? Failed po ba lahat? hehehe," halaaaaa..

"DADDA!!" sigaw ni Case sa father niya at ayun, hindi ko alam ang isasagot. kala ko nakakatakot ang papa niya pero hindi pala, mukha lang pala..

"C-Cassandra is very smart, a polite student, and i know na may pinagmanahan po siya," ngumiti lang ang papa ni Case sa sinabi ko, hehe.

"taraa na po," inakay na kami ni Cassandra..

"wait, manong.. saglit po," ay nakalimutan ko na si manong.. "baba po muna kayo, at may hapunan po sa taas," alok nito ni Mr. Scooth. kay manong Dio -ang taxi driver at personal na tagamaneho nila.

"tara, na manong.. naghihintay na po doon si tita Manda," pagkasabi ni Case nito, parang biglang namutla si manong Dio. Napatingin siya sa ama ni Cassandra,

Tumango lang si manong at hindi makatingin ng deretso,

"S-salamat po.. hindi na rin po Mam, ah Sir, mauna na po-"

"Manong Dio!", Lumapit si Case sa matandang driver, biglang namutla naman si Manong , hindi ko alam kung anong meron.

"Pinapatawag po kayo ni Tita Manda sa taas, may mahalaga daw siyang sasabihin"

"Park niyo muna po 'yan, sunod na lang po kayo sa taas," tapos, tumango na lang si Manong na parang takot. Ito talagang si Case, pinapairal na naman ang pagka HITLER GIRL niya.

May killer eye 'to na kapag tinignan ka na ni Case sa ganoong ayos, naku humanda ka na! “Okay po,”

Winelcome kami pagpasok namin sa parang hall, waaahhh

andaming pagkain, tapos weew, andaming tao, angkan ng mga konohaa???

"Kung Hei Fat Sai,"

[PLUGGING: Madaming magagaling na writer sa Pilipinas.. Nakakatuwa di ba? Nagtatago lang sila, dito sa Wattpad world, nandito yung iba... Try to read them, and Let's support them, read their works and have a review after reading their masterpiece, why not to share it to your other friends not only the wattpad followers/ readers, it's a big help to them. Peace guys! ]

***

Ayun para lang akong tanga at ngingiti-ngiti kahit hindi ko naman sila naiintindihan. Alam ko sinasadya nilang mag-chinese para magmukha akong tanga sa harapan nila. Ayun ang tingin ko. Tsk! ako lang ata ang hindi nakakaintindi dun ng salitang intsik.

Tatlong pamilya din ata ang mga nandito, formal lahat ng bisita o Kamag-anak maliban lang sa mga matatandang si Granny na lola ni Cassandra, si Granny2 na lola naman ng Family 'Than' daw, na mayamang pamilya na kasosyo ng pamilya ni Case at ako na may pagka-chinese din ang style ng polo. Curse that Case for this!!

"Nàme, shénme shíhou juxíng hunli?" nagsasalita si Granny at syempre anong reaksyon ko? Kundi malaking HAAA???

Anyways, Nakilala ko si Xiang Chio, kahawig din ni Case itong Cousin niya -a little cute chinese. Tumatak sa isip ko yung name niya kasi parang tunog ng 'Siopao' o naiisip ko yung Siopao kapag tinatawag siya...

"Oh, siiir, kain lang po.. masasarap pong food. We have here a best chief -meet uncle Tomas, the best Chief of the family, sa cruise-ship yan nagtatrabaho, last month lang nakabalik,"

Tapos pinakilala sakin, katabi ko sa isa sa mga round table si Case, si Xiang, si uncle Tom, si Granny, tapos yung dalawang lalaki na di ko na matandaan ang pangalan. Kahit pinakilala na sila sakin ni Case. Ambobo lang sa memorization ng name. Hehe

"Ah, sir Tom, the best po 'tong Siomai,"

"Ah sir, shrimp dumplings yan,"

"Ah yun na nga po, ansarap po lahat e," hahaha, nagtawanan sila, nakitawa na lang rin ako.?? hahaha, wala akong ma-comment e, exotic kasi masyado yung mga nakahaing food. Tipong kahit kailan hindi pa sumagi sa imahinasyon namin na may lalapag na ganoong klaseng pagkain sa aming hapag-kainan sa bahay. Tuwing wala kasing pagkain sa bahay nag-iimagine lang kami ng pagkain, at ito, never 'tong pumasok sa imahinasyon ko. May nabubuhay palang ganitong pagkain. Waaahhh, abnormal lang.

May stage doon na para sa performer, ano ba 'to mini-concert?

Nagpalakpakan sila nang pumasok ang isang banda "..to serenade us, let's welcome ______ band!" Kala ko yung Syntax Error Band na, kasi kahawig nila yung Vocalist nun, Si Sync ahaha! pero hindi pala.. kasi Chinese din yung kanta. at hindi ko naintindihan yung name ng band nila.

Atsetsetse band ata yung narinig ko, hehe. Sige, Kayo na PURE CHINESE, ako na PURE ALIEN.

Pagkatapos ng mga dalawa o tatlong kanta na ata, ewan! Hindi ko naman kasi pinakinggan yung kanta, para sakin, hindi naman nagbago yung kinakanta nila, lumapit si Granny (yung lola ni Case) tapos, kinuha ang mike, and she's announcing SomethingThe crowd listen "Women hen gaoxìng ni zài zhèli, Nimen dou yaoqing women liang gè sunzi, our Cassandra, and kevin Than,"

"Xiwàng dàjia dou lái zài tamen de hunli" tapos nagpalakpakan na sila, lumapit yung lalaki, tapos tatayo na si Cassandra nang mapansin kong maluha-luha siya, tears of joy? Ano ba yung inanounce? Bigla na lang nag-grand EXIT si Case, hindi nila napansin ang pagtakbo ni Case, kasi yung mga relatives nila lumapit dun sa lalaki at kinukong-gratulate.

Astig! Ano bang sinabi? Gumawa tuloy ako nang sariling interpretasyon

"Women hen gaoxìng ni zài zhèli, Nimen dou yaoqing women liang gè sunzi, our Cassandra, and kevin Than," baka ibig sabihin nun? Maraming salamat sa inyong pagdalo, gusto ko lang ipakilala ang dalawa kong apo, ang bobo sa Math --> si Keven Than at ang bagsak sa Values si Cassandra Mal-

Wait.. Nagulat ako nang nagtanggal ng shade yung lalaking pinakilala kanina. Natatandaan ko siya, Kevin Than? e Siya yung sinapak ko sa simbahan noong gabing binasbastos niya si Cassandra ah, naaahh! Anong ginagawa niya dito? Si Case? Magkakilala pala sila.

Lalapit na sana ako, pero may humawak sa braso ko, "M-Manong Dio? Ano po bang meron?"

"Iho, huwag ka nang mangialam, negosyo nila yan e, tahimik lang tayo," sa sinabi ni Manong kumalma na lang ako, nagpipigil ng galit o nang-inis o ng kaba?

Nagkwentuhan na lang kami ni Manong habang nilalantakan ang pagkain.

Tsk! Ayoko namang makipag-socialize sa iba though marami akong nakikitang magagandang chicks? Ayt!! Bad Idea!! joke lang, hindi naman ako ganun na chiks ang laging hanap no. Hihi, minsan lang! Basta ayokong makipagsocialize, sasapatusin ko lang sila kapag inintsik nila ako.

Ah, wait... my selpon nga pala ako "Google translation device, " may net pala tong selpon ko, sakto may WIFI sila! Ano bang narinig ko kanina. " you'll all invited at their wedding" ang lumabas sa pagsasalin. Sinong ikakasal? Mayamaya nagulat ako nung nakita ko si Xiang Chio? Bakit naman ako hinatak nitong siopao na 'to!

"Siopao w-why? something wrong?" tanong ko,

"Kuyaaa come with me.. dali na," hatak lang ako nung batang 'to. At sige... wala akong magawa e, sunod naman ako. Ayt! nagtatagalog pala 'tong batang ito, kala ko kanina purong chinese din e. Buti naman pwede ko siyang kausapin.

Hindi kami gumamit ng elevator, grabeng bilis maglakad nito, anliksi, naghagdan lang kami at ilang floor din ata yung inakyat namin.

at iyon! Nasa rooftop na kami ng hotel.

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto, WWOOOOOWWW!!! Ang ganda ng fireworks display!

Nakita ko si Case, lumapit ako "Ang ganda, fireworks, wwooow,"

ang liwanag ng langit, nakakamangha, ang ganda ng iba't ibang kulay,

"Parang durog-durog na rainbow na sinaboy sa langit,"

"Anu yun siiirr??" tanong ni Cassandra na alam kong natutuwa rin sa nakikita.

"Heheh, cute description indeed!" sabi ni Xiang Chio.

"Sir, tomorrow po, maganda dito, may mga dragon at lion dancers," As she speak, she suddenly hold my right hands kasi siya yung nasa right ko.. Cassandra?

"Siirr, lilibot kita dito bukas ha," okay! nginitian ko lang siya, tapos nagulat ako nang hinawakan naman ni Xiang Chio yung left hands ko.. ngumiti rin siya sakin.

"I wanna join, Sir" sabi ni Xiang Chio, tapos biglang...

"WWWOOOOOOHHHHH!!" Isang ending ng Fireworks, ang liwanag ng kalangitan. kaming tatlo, nakataas ang kamay, magkakahawak kamay, nasa gitna ako...

sabay-sabay kami, "KUNG HEI FAT SAI!!!"

"WWWWWWWWWOOOOOOOOOOOOOOWWWWWW, HAAAPPY NEW YEAR!!!!"

"KUNG FFFUUU PAAANDAAA TWOOO" sigaw ko naman, tapos nagkatinginan kaming tatlo, sabay nagtawanan...

"KUNG HEI FAT CHOI!!!"

16. The busy streets...

[Xiang chio's point of view]

Goodmorning! first day of the Chinese calendar. Nagising ako nang maaga. Maagang-maaga! Excited ako. Gigisingin ko si sir, i will join to my cousin Cassandra and his cute professor - he was also my soul-mate sir Mikko to watch and enjoy the street shows.

It's a lucky year for me, fortune tellers says "i will meet my love of my life -my soulmate, my destiny... after the great light shine at the sky, and im so so lucky.. gosh.. si sir Miko is my soul mate.”

Naglalakad ako papunta sa room ni Sir "totoo ba toh? Hihi,"

papunta ako ngayon sa kwarto ni Sir Miko, waaaahhh. I felt my heartbeat. dug.dud.dug.dug. Hehe. It lingers all over my body.

Pumasok ako sa kwarto niya, "sir Miko??, Sir Mik-" halaaaa! tulog pa si Sir Mikko. I want to watch my soul-mate at sleep. Sabi malalaman mong gwapo/magandang ang tao kapag tulog siya. Hahah.. yaks lang nakanganga ang sir ko habang tulog.

matuturn-off ba ko kung bad breath ang soul-mate ko?

I smell his breath, "hhhhhmmmmnn.." haha.. i smell his breath, woaahh freshy, hindi amoy panis,

"WHAT'S YOU'RE DOING XIANG?!" ooops, muntik ko nang mahalikan ang sir soulmate ko! Sayang hindi umabot. halaaa.. Si Ate Case kasi e,

"oh, bakitkananditoo?" nasira tuloy sleep ni sir Mikko.

"ate case, you disturbed my soul! My Sir Mikko's sleeps!"

Hehe, si Sir nahiya pa't nagbalot ng kumot sa katawan, eh kanina ko pa nakitang katawan niya. Though nakakadis-appoint wala siyang abs, 4 pack lang, pero di ba develop.

Pag pasok ni ate Cassandra, hinila ako palabas.

"sir magbihis ka na, aalis na po tayoo! bilisan mo po.." bago pa isara ni ate Case yung room, I smile at my sir. Smile that I know matutunaw ang soulmate ko. Hihi! Nasa labas kami ng kwarto ni ate case sa tapat ng kwarto ni Sir

Ganito hitsura niya walang kakaiba sakin, masaya lang ako, kasi kagabi bago ako matulog nagpahula ako, sabi ng dadda, makikilala ko ang soul-mate ko kapag lumiwanag ang kalangitan.

"Nakakatuwa, supposedly, first date namin to ni sir!"

"Xiang! tumigil ka ngaa, kadiri ka ha.. what did you say? date? Hindi kayo pwede ni Sir!" ate case? What's the problem of her? Is she jealous? halaa may kaagaw ako sa soulmate ko,

"Are you jelly ate Case? but you're engage to-"

"stooop!" aaahh. Ate Case, shut my mouth with her hand.

"please, wala kang sasabihin kay sir ha! secret muna yon!" bakit kailangan niyang i-secret pa kay Sir Mikko?

"okey, but ate Case, don't try to steal my soul-mate haah?"

"ohh, I d-don't have the idea.. steal? Tsk! O-okay, I don't have the plan too! Yeks!"

"true! don't steal to someone which what they has, it's not yours," someone at my back speaks annoyingly.

"goodmorning gege Kelvin," the fiancee of my cousin. He just smile. Oh rude. I hate bad people.

I am knocking the door when exactly it open "sorry sa paghihintay.. tara na?"

I hold his hand, baka po kasi maligaw si Sir. I need to hold his hand, this is our date. I'm sooo happy! kilig much!! hehe, I'm so lucky, holding hands while walking at the busy streets with my soulmate.

[ ISAIAS KELVIN THAN's POINT of VIEW]

I saw my fiancee na iniwan ng dalawa, ayt! haha, sounds good, that kiss stealer! is suppose to be my future wife. I never thought it will happen. siya pala ang ikinukwento sakin ni Papa, tungkol sa anak ng business partner niyang si Mr. Scooth. Anak niya si Maria Casandra, the heck kiss stealer girl,

"hey girl maniac! kawawa ka naman iniwan ka ng dalawa! tsk! " I grabbed her hands, "Wala akong choice sige sasamahan na kita, "

"aaaaaahhh! ARAY! BAKIT KA NANANAPAK NG PAA!!" ansarap batukan nitong... if she were not a girl!

"HINDI AKO MANIAC!! hmph!! baka ikaw!! samahan mong lelang mo, shoo!!" katakot siya ahh

"wait!! Cassandra," i need to follow her. Tsk! my goddess, ito bang magiging future wife ko? a masochist! Okay, i get trilled with her, it's like i am in the midst of the tiger's den.

"Cassandra wait for me," ayokong mamasyal mag-isa. Sinundan ko siya pagkalabas, the streets start their business..

As I get near to them, oh nice one, it's like a double date? ganito ang puwesto namin, arrangement: nasa unahan yung dalawa -yung sir daw ng fiancee ko at tapos yung Xiang Chio and takenote: magkaholding hands sila! tapos nasa likod nila si Cassandra ang sungit ng mukha na nakasunod sa dalawa na tingin ko ay naiinis siya o naiinggit sa magka-holding hands? tapos ako nasa likuran lang ng fiancee ko. hahaah? do i already like her?

I don’t know! but I feel so different and i feel great to call someone my fiancee..

This blonde girl na maniac cause she's a great kiss stealer!

"my fiancee... ahmnn, can we walk together?" and as I speaking, I held her hands, nagulat siya, syempre pumalag at nagtatangkang bumitaw pero di ko binitawan ang kamay niya.

"I know naiinggit ka sa kanila, it's ok!" nakakatakot, biglang tumaas ang kilay niya tapos parang tiger look, nakakamatay!

"don't call me fiancee, because I'll get married to no one else, Tsk! don't hold my hands! back off! don't!" para siyang nangangain nang buhay, hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya dahil ang hindi ko naman masyadong narinig sila eh, I much hear and also feel the loud beats of the drums, the great sounds of cymbals. It's a music that hails my name.. hehehe,

Magkahawak parin kami, dahil wala na, napagod na siguro sa pagtatanggal sa pagkakahawak ko, mas hinigpitan ko pang hawak sa kamay niya, napahinto si Cassandra.

"lion dance.." wala na sa paningin ko yung dalawa, baka dinala nung Sir na yun sa kung saan, yung isip batang cousin ni Case, Xiang Chio if I’m not mistaken,

"Ang cute lang ng lions dancers, kamukha mo pag galit ka oh..." biro ko sa kanya,

"AaaaahhHH!"

"Why you always doing that!" aargh! tinapakan niya na naman ako in second time aroun-d

"aaaahhhHHHHH" another one?! Tsk! "ANO BA?!!" sa left feet ko naman, parang feet ng elepant ang dumagan sa paa ko.

"YOU'RE SO MEAN E!"

"taraaa na ngaa," kaya hinila ko siya sa nakita kong store, wahh "my favorites, the dumplings here" at the Yuchengco streets. The best dumpling in town.

"taste this one" sinubuan ko siya, at umiling siya, but try again.. napilitan. Habang ngumunguya si Cassandra, alam kong nasasarapan siya, "see how they were made this.." pinapakita pa yung procedure, ambilis ng mga kamay ng mga dumpling makers, nakakatuwa. It's so great.

[MIKKO SALVADOR'S POINT of VIEW]

Hindi ko na alam kung nasaan na sila Case, nakasunod lang sila samin kanina, pero nung nakita ni Xiang Chio yung isa pang lion dancers na mukhang hindi dragon yung puppet..

" Sir Mikko, sir, year of the snake po ngayon,"

"hindi yan dragon, snake yan!" pagtatama niya sakin,

"haah? ah, pero sure ako babaeng ahas yan! kasi ang laki ng pilik mata e," sorry naman, di naman ako nanunuod ng mga ganito e,

"sa calendar ba ng chinese, may representative lahat ng mga animals? may meaning din ba silang lahat?"

"they are not just animals, it's chinese zodiac sir!" nagkwento si Siopao, hehe, Si Xhiang Chio pala,

"the rat, ox, tiger, rabbit, dragon, snake, horse.. ahh..what else, sheep , goat, monkey, pig... dog and roaster, there is a meaning sir," ah, ang dami-dami naman. hehe, wala bang ipis? lamok o pato?

"good fortunes and lucky charm sir for our future.." our future? Tapos may kindat. Napapangiti na lang ako. hehe, for our future? Ang cute naman nitong batang to! ito talaga chinese na chinese!

Mga intsik andaming mga tradisyon talaga eh, nakakatuwang malaman ang mga ganun, maraming mga filipinong nakakarelate sa tradition nila kasi maraming mga pinoy na may lahi nang chinese, may dugo ng chinese,

"nagpapractice din ba kayo sa inyo ng feng shui? yung dapat ang higaan nakatapat bandang silangan ng bintana, tapos ang ilaw dapat hindi nagrereplek sa salamin kasi masisilaw ang pasok ng swerte, mga ganun?"

"sir you're so mean! but you always has a cute idea sir, but mas cute ka po sa idea mo.. hihi," ayt! astig, patay ka na mikko, baka magpaiyak ka ng bata. child abuse toh!

"ah, Xiang, how old are?" ayokong makasuhan ng abuse at minor noh!

"seventeen sir, next year po ng january 5, 18 na po ako, wag po kayong mag alala sir, at that age, pwede na daw po akong magpakasal sabi ni granny," hala ka mikko! Anu bang pinakain mo dyan sa batang yan! wag akong mag aalala?

"hehe," ?

"by the way Sir, y-yeah.. we have expertise on our family a feng shui,"

"Sir i buy you nian gao," nakaturo siya sa tikoy, mga chinese cakes, yung tindahan o halos buong paligid puno ng kulay red at gold. May mga palawit, parol na pinya, ewan kung anu-ano na

"wait I don't have enough money here," nakakahiya pero pamasahe lang talaga ang meron ako. Pauwi lang samin ang pera ko. Buti sana kung ipapahatid pa ko ulit ni Case kay Manong Dio. Ay, tungkol kay Case? Hindi ko na alam kung nasaan na sila, Nakita kong magkasama yung dalawa.. Ano bang meron sa dalawang iyon? ewan ko ba! bahala sila! Magsama sila!

"Noo sir! I insist, I treat you. Granny gave me money, we can spent it!" naglabas siya ng pulang sobre.

"Granny give me ampao, tanaaaan! 10 thousands here," wow laaaang ha! Ang aguinaldo ni lola 10k. Gusto ko na ring maging apo ni Granny. taon taon 10thousand? magkano yun kung 10years akong apo ni granny? wew, bobo ko sa math! Kaya nga nag-major ako ng Filipino e.

Palipat-lipat kami ng tindahan, mga bendor, at ang dami ng pinagbibili ni Xiang, 5 balot ng Kiat-kiat (yung unanong orange) marami daw siyang pagbibigyan at sa akin ang isa. Bumili rin kami ng luyang dilaw, pineapple na nakasabit (yung pulang parol) lucky charms daw yun e.

Kumain kami ng siomai, dumplings, tapos yung iba hindi ko na alam kung anong tawag dun basta pinakain lang sakin ni Xiang, "Try this one Sir, please, please.." with this fancy face.

waaaahhh "I hope it has a little amount of poison ha," sumalangit nawa ang kaluluwa ko sa pagkain ko nito.

"Sir it's safe to eat," hehe,

"And, I will not do anything to hurt you my Sir," at habang sinasabi niya ito, napapangiti na lang talaga ako, naalala ko tuloy si Case. Kabaliktaran niya si Xiang e.

Kung si Case ito, ito ang sasabihin niya.Sir, HINDI KO LALAGYAN NG LASON 'TONG PAGKAIN, MABUBUHAY KA PA DUN SIR E, PARA SURENESS POOO, BOMBA ANG ILALAGAY KO!!!.

halaaaa!

"Something Wrong po?" tapik niya sa mukha ko bumalik ako sa tindahan na 'tong maraming bumibili at isinusubo niya sakin.

"Wa-wala, akin na nga patikim,"

"Masarap po?" tumango lang ako.

"Masarap siya Case, lasang ano-" nabigla ako sa sinabi ko tapos pagtingin ko sa mukha ni Xiang, nakataas na ang kilay niya.

"Something wrong Xiang Chio?" hehe, kunwari wala akong nagawang masama. bakit kasi si Case nasa isip ko ngayon. paktay na!! Nabanggit ko ang pangalan ni Case pero si Xhiang ang kasama ko, Tsk!

***

Marami pa kaming ginawa at pinuntahan ni Xiang nang magkasama, pero naging iba na mode niya parang nagtampo bigla. Pumunta kami sa Open shrine, sa Sto. Cristo de Longos, banda iyon sa Pinpin at Ongpin streets. Nagsunog ng Joss Stick, nagdasal at nagsunog ng papel na ang paliwanag niya, ginagawa daw yun para sa mga spirito ng mga namayapa nilang kamag-anak para magkaroon ng mas abundansyang buhay sa after-life.

After namin magdasal, sa loob ng Binondo Church, sa Minor Basilica ng San Lorenzo Ruiz -ang sinasabing isa sa pinakamatandang simbahan sa Pilipinas. Hindi naman ako Katoliko e, pero pumasok na rin ako't sinusundan lang si Xiang, totally Chaperon na nga ako kasi ako lahat ang may dala ng gamit niya at mga pinamili niya. Astig! Ambigat-bigat.

Bumalik kami sa Hotel ng sobrang pagod ako! Pagod na pagod. Akalain mong nagpapasan pa si Xiang sa likod ko kasi natapilok siya ayt! dalawang kamay ko may hawak ng mga pinamili tapos pasan ko pa siya. Ansaya-saya!

"Case??? A-Anong ginagawa mo dito," pagpasok ko sa kwartong binigay sakin, nagulat akong nandoon si Cassandra. Anong meron??

Lumapit siya. Ni-lock niya ang pinto.

17. Doll feelings

[Cherryl point of view]

"miss nurse, kapag namatay ako, pwede bang i-donate ko 'tong puso ko sa ibang taong nangangailangan.."

Tinignan lang ako ng nurse, naaawa na siguro sa kalagayan ko. Andrama ko naman kasi e, bakit ba ko ganito. Bakit kasi ganito ang story ng buhay ko, pang maalaala mo kaya o pang magpakailanman.

Parang nasa shooting na nga ako e, nasa loob ako ng kwartong ito ng hospital. Kausap ang nurse na nag-aasikaso sakin, si nurse jes.

"hindi ka pa mamamatay ano ka ba, bakit pa kami nandito? Bakit pa may gamot tsaka doktor?" gusto ko na namang maiyak. Kanina pa ko drama aktres dito.

"Miss Cherryl, kasi di kami nawawalan ng pag-asa na gagaling ang mga pasyente namin, gaya mo, " Hay! Pati tuloy si Nurse Jessica napapadrama na rin.

"hindi sa nawawalan po ako ng pag-asa, salamat po sa inyo.. Pero, kung di po ako makaligtas ang operasyon, kayo na pong magsabi ha,"Anu ba yan! Lahat na lang ata ng tao napapaiyak dahil sakin.

"mam, nurse wag po kayong umiyak," nagpahid ng luha ang Nurse ko, at hinawakan ang kamay ko,

"maraming nakakaligtas sa ganyang sakit," sana isa ako dun, kaya lang...

"Mama ko po namatay din sa Brain cancer e, kaya tanggap ko na po naman e. Tsaka nagpaalam na po ako sa mga mahal ko, salamat po sa pagpapalakas ng loob ko," Hinigpitan ko ang hawak sa kamay ni Nurse Jes,

"pero, seryoso po iyon, ido-donate ko po ang puso ko," umiiyak na naman ako, ano ba yan! Pagod na kong umiyak e.

"utak ko lang naman po ang di na mapapakinabangan di ba?," dahil may sakit ako ng pagkatanga. At walang gamot sa sakit na 'yon.

"kaya lang, second hand na po itong puso ko, tsaka may laman po 'to," at hindi na mawawala si Mikko dito sa pusong ko kasi alam ko,

"..ayaw niyang maalis e, ewan. Naka-stock na po siya dito e, sa puso ko, si mikko ko, hindi na yata aalis dito, kahit kailan, kahit pa na ma-donate ko ito sa ibang tao, tiyak ko pong titibok lang 'to para sa kanya,"

"may boyfriend ka?" di ko alam isasagot kay nurse Jes, nakipag-break na ko sa kanya, at antanga.. Ang tanga-tanga ko para gawin yun. Mahina kasi utak ko e, damn mind.

"Che, siya ang gawin mong inspirasyon para mabuhay... para magkaroon ng mas malaking pag-asa, mabuhay ka para sa boyfriend mo,"Nurse jes, Huli na! Pero kung pwede kong hilingin yun bakit hindi, kaya lang...

"nasaktan ko siya, iniwan ko po siya para di na siya masaktan, pero ang bobo ko po talaga, mas nasaktan ko po ata siya," anu ba 'to. Hindi ko na maintindihan mga sinasabi ko. Miko...

"nakipagbreak ka na sa kanya?" break??

"hindi lang po ata basta break yung ginawa ko, hindi ko alam kung tama po yung ginawa ko, pero kasi, kasi po, ayaw kong mas masaktan siya kapag nawala na ko,"

"alam mo po, panatag akong aalis sa mundong 'to," Mahal na mahal ko si Mikko, siya lang ang minahal ko nang ganito, pero "mas mabuti na pong palayain ko siya.. Sa bago niyang mahal. Mas mabuti na po iyon," mas mabuti na yon kay Mikko, at dun sa mahal niya.

"Iniwan ka niya sa kalagayan mo?" hindi po siya, a-ako-

"hindi niya po alam ang sakit ko, hindi po siya ang nang-iwan, ak-ako po. Tsaka nakapag pasya na po ako,"Na ipagkatiwala siya sa babaeng maaring pumalit sakin, mag bigay ng hindi ko na maibibigay pa kapag nawala na ako.

Naaalala ko pa... kung anong binilin sa babaeng yun,

"please, Cassandra, take care of his heart," nakikita ko sa mata niyang trustworthy siya. Kaya kahit masakit, maganda si Cassandra at prangka.

"he deserves to be happy," mahal ko si Mikko, pero alam kong darating ang araw na masasaktan ko siya. Mahal ko siya kaya hindi na ko nagdalawang isip pa.

Si Cassandra, nag confess siya sakin, I never knew this girl pero kilala niya si Mikko nakipagkita siya sakin sa isang mall at "ayaw kang saktan ni Miko, kaya hindi niya masabi sayo, may bago na siyang mahal, at ako yun," sa sinabi niyang yun sakin, parang pinana yung puso ko, tagos-tagusan, pati nerve ko sa utak, parang sasabog. Totoo ba yun? Hindi ko man lang naramdaman, ang tanga ko talaga.. At alam kong kasalanan ko 'to..

"hindi sa nanunumbat ako, pero.. Ako ang nagpuno ng pagkukulang mo, hindi 'to kasalanan ni Mikko, dahil unang una. Ikaw ang nawalan ng oras para sa kanya, may iba ka na bang mahal?" sabi ng babaeng yun? Sino ba 'tong nasa harap ko, para pagsalitaan ako? Bakit nakakapagsalita siya nang ganito, talaga bang may iba na si Mikko?

Kasalanan ko?

"nagkulang ako sa kanya, i admit it, pero wala akong iba," ayokong makipagtalo, masyado pa kong mahina, kagagaling ko lang sa hospital para sa CT scan ko,

Tsaka, dahil sa sakit ko, lumayo sakin ang loob ng mahal ko, at nandito sa harap ko ang babaeng ito na pumupuno sa pagkukulang ko. How dare you.

Umiiyak na naman ako,

" i have only my favor, please take care of his heart." pakiusap ko sa kanya,

"He deserves to be happy," tama lang ang magiging desisyon ko,

"Cassandra.." but i need make sure,

"do you love him?"

"Do you really love him,"sana nga tama ang desisyon kong layuan na lang nang tuluyan si Mikko at ipaubaya siya sa iba. Cassandra, i don't know ur motiff of telling me this.

"answer me please-"

"No need to answer this, it's so hard for me to tell you this, but i want to be true to myself, kung di hindi mo na siya mahal, ako mahal ko sya-" seryoso ang babaeng 'to. Sa mga mata niya, nakakatawa para kong nakikita ang sarili ko sa kanya. Parehas naming mahal, mahal na mahal si Miko.

"love him more than how i love him,"

***

Alam kong mas sasaya siya kung iiwan ko siya makakalimutan niya rin ako balang araw kahit na, masakit "aaahh, ah..." na yung kirot parang binibiyak yung bungo m "aaahhhh, awwww" binabarena sa sakit yung utak ko,

"m-miss Cherryl, miss, dooc, doc ang pasyente po," nurse, wag mo nang tawagin ang doktor. Ayos lang ako, "aaaahhhhhhrgg", please, pipikit ko lang 'to, aargghh, dont panic po, "doc ang pasyente po,"

"ate che, ate che-che kooo", si Intoy ba yun.. Teka, "intoy" Intoy, huwag kang iiyak, huwag-

"strecher please, please! You keep out. Labas ka muna," doc, ansakit. Intoy.

"ateeehhhHH," Intoy tahan na,

***

Manhid ang buo kong katawan and my heart beat, slowly factioning in abnormal rate. I see a shadow, illuminating the light, someone calling my name. Narinig ko ang boses ni intoy... Intoy, mabait kang bata. Huwag kang gagaya sa masasamang tao ha,

[INTOY's POINT of VIEW]

"papasukin niyo ko ano ba!!" letse kayo, ate kong nasa loob, parang awa nyo na papasok,

"bitaw, papasok ako, ate ko pong nasa loob!" bakit ba ayaw niyo kong papasukin?

"hindi nga pupwede!! Bawal pulubi dito" putaragis kayo, "aarggggg" sige, putaragis ayaw n'yo kong bitawan ah, sige, "hindi kita bibitawan,"

"ARAARRRAAAYYY!!!" ayaw mo ah. Ang kunat ng tenga nung gwardya na yun, pwee! Anpait, me luga pa ata.

Teka, nurse na nakaputi, nurse, kailangan kong malaman kung saang kwarto dinala si ate Cheryl ko,

"Nurse! saan pong ate ko, si Cheryl pong pangalan yung..." putaragis,

"si ate cherryl po, saan pong kwarto nya?"

"bata, punta kang reception, dun ka magtanong-" ang bobo mo. Nurse ka paman din dito sa hospital nyo! Bulok.

"HOOOYYYY!! " naloko na, putaragis, pumito pa si manong guard. Bakit ba ang hihilig ng mga 'to sa habulan, putaragis di naman manalo nalo!

"tigiill!!" bwiset,

"PADAANNN!!," andami pang haharang-harang e, bwiset,

"TABEEE!!" sige humarang giba, may humahabol saking tukmol na guard. Paikot-ikot na ko ah. Ang daming kwarto kasi, ate Cherryl saan ba yun.

" AAAAHHHH" boses, yung sigaw, boses ni ate che yun, narinig ko yung boses ni ate Cherryl ko, "DOC, DOOC" dun sa isang kwartong pinasukan ng doktor, teka,

"atee che, Si ate cherryl yun," boses ni ate Cherryl yun. Doon sa kwarto,

"tabi-tabi, papasok ako. " nakaharang pang mga nurse, putaragis naman oh. Tabe na kasi!

"bawal dito, nurse strecher, sa emergency room, faster!”

si ate che nga, hiniga sa kamang may gulong "ATEE"

"PUTARAGIS KA!!"

"PINAHABOL MO KO, WALANG 'YA KA!" bitaw, puta. Hinawakan ako bigla ng pulis. Si ate cherryl, kelangan ako ni ate che,

bitawan mo ko,

"BAWAL PULUBING MAGNANAW DITO SABI E!" hindi ako pulubi, gagoo pala to, bitaw! ayaw mo kong bitawan! putaragis ka, akin na ngang baril mo,

Paghablot ko ng baril, biglang pumutok. Isang alingawngaw ng putok, teka, hindi, "aaahhh," hindi, pumutok, dugo, putaragis kasi pumutok ang baril at tumama ito sa isang gwarya, nanginginig ako.

"HOOY!!" sa likod may isa pang pulis, putaragis na mga buwaya kayo, ate cherryl, babalik ako. Babalikan kita,

"I-intoy?" tawag? ako bang tinawag, sa kwarto dun sa pinaglabas ng mga doktor tsaka kay ate cherryl, isang nurse, hindi kita kilala putaragis..

"BITAWAN MO YANG BARIL!!" teka, hindi ko sadya toh,

ayoko nang tumakbo, pero, si ate Cherryl, kailangan niya ko, "HOY!!!"

"PUTA!! TABI TABI!!" tumatakbo na naman ako, may humahabol na naman sakin bigla akong natumba nang may pumatid sakin, paglingon ko nakita ko si Mr. Kurbata,

"ikaw na naman!!” bakit ba lagi 'tong nakaharang sakin?“bitawan mo koo," bwisit kang kurbata ka, "bitiwan mo ko!!" Ba't pati dito Mr. Kurbata! Bitiwan mo ko!! Gagoooo ka!

"hindi kita bibitawan!! andami mo nang atraso sakin!" ikaw ang madaming atraso sakin, "puta ka, bitaw,"

"aawww," tagiliran ko puta, ang sakit... yung pulis sinakaran ako sa tagiliran. taama na!!

"huwag nang pumalag, put-!" ate cherryl, babalik ako. Babalikan kita,

"TARAA NA! Huwag ka nang pumalag Intoy!" sinakay na naman ako sa mobil, wala na, bartulina na naman ito! Aahhh. Wala ng maglalabas sakin sa kulungan, patay na si master, ang malas,

"tatakas ka pa intoy, di biro ang tinira niyo ng master mo ha," pag nagkataon lang ako, pati ikaw titirahin ko, babasagin ko bungo mo! dapat di ko hinagis yung baril e,

"dyan ka! wala nang tutubos sayo, niratrat na namin katawan ng master mo,"

"raratratin ko din panti ng nanay mu!! mga putaragis kayo!," mga walang kwentang batugan na parak!! Wala kayong kwenta! Mahihina lang kaya niyo!

"bastos ng bibig mo ahh!" sige! bugbugin niyo man ako, gagoo kayo hindi niyo ko mapapapatay,

"aah..." tamaaa na..

"tsuu!" hehe, "gago kang bata ka nandura ka pa!"

Aaahhh, kahit anong gawin nyo, hindi ko na iniinda, "dyan ka! mabulok ka dyan! bukas silya elektrika ka Intoy, malas mo lang, Mag nobena ka ng dasal, baka sakaling pagbigyan ng panginoon mong dyablo, hahahah,"gago ka! Ikaw ang diablo, pero di ako magdadasal sayo.

"bartolina, putah! Nandito na naman ako... putaragis. PUTARAGIS KAYOOO!! " hindi na umiiyak si intoy pero... pero kasi e,

"si ate, Che, si master din, puta.. Kasalanan ko to, kasalanan ko to e. Putah, pumalpak ako, si master, " paglabas namin sa bangko, siyang niratrat ng swat. Pinaulanan ng bala yung katawan niya

"Anggago mo intoy", naduwag ako! Gago ka Intoy! Hindi mo binaril yung SWAT! Binitawan ko pa yung sako na may lamang pera, putah, pinaghirapan yun ni master e -ng tatay ni ate Cherryl, para yun sa pampagamot ni ate Cherryl! Kagago ko! Waaahhhhh!

Panggamot yun ni ate che e. Putaragis! Ate Cherryl, patawad po, binigo ko kayo ng tatay mo, ni master, patawad te chee, umiiyak na naman si intoy, nakakahiya ako!

ATE CHERRYL patawad po...

***

"intoy ayokong masayang ang buhay mo," handa kong mamatay ate cherryl, mapagamot lang yung sakit mo, opera ba yung paraan para gumaling ka lang,

Wala akong kwenta, di niyo ko kaano-ano pero kinupkop mo ko. Nawalan ako ng malay sa kalye noon, kayo lang ang pumulot sakin, sinakay sa fx taxi nyo. Kala ko mamatay na ko, gusto ko nang mamatay rin nun,

Inalagaan niyo ko... Pero ito lang ginanti ko sa inyo.

Naging maayos ang lagay ko, "lumayas ka na! Hindi ka na namin responsibilidad ngayon," sigaw sakin ni master noon, pero nagpapasalamat ako sa kanya, kahit pa mainit ang dugo niya sakin,

"tay, wag niyo nang palayasin si intoy, mabait po si intoy," ang pigil sakin ni ate Cherryl noon,

"HINDI!! LUMAYAS KA!! Lumabas ka! Wag ka nang magpabigat sakin,"

"tay, ako?? pabigat po ba ako sa inyo? Dalawa na lang po kami ni intoy ang aalis, para wala na po kayong pabigat!" inawan siya ni ate Cherry, wag mo na kong pagtanggol, aalis na lang po ako...

"anak!!" master salamat sa kabutihan niyo noon.

"TAYY kung paaalisin niyo si Intoy, pati ako aalis na rin!" si ate che, siya ang tagapagtanggol ko. Mula noon nang tinaggap na ko ni master, ansaya ko, kasi parang nagkaroon ako ng bagong pamilya. Namatay ang buo kong pamilya, pero pakiramdam ko nabuhay uli sila, si ate cherryl, parang nabuhay sa kanya ang ate ko, ang kapatid ko.

Pero, ako atang malas. Ako atang malas, nawawala lahat ng nasa paligid ko, kasalanan kong lahat ng ito. Waaaahh! Ate cherryl, babalikan kita sa ospital. "diyos ko, pagalingin mong ate ko! Paki naman! Parang awa nyo na! Kahit nang buhay kong kapalit!! Wag lang si ate che! Wag lang siya!!"

18. Awkward moments...

[MIKKO SALVADOR's Point of View]

"andrama ng kwento niyo sir!" sagot ng isang estudyante nang pagkatapos kong magbasa sa klase ng isang maikling kwento,

"kwentong barbero naman kayo sir!" sabat ni Cassandra. Basagan ng trip Case? Balik na naman sa klase at ang kanyang attitude na pa epal. Ok, may bagay lang na nag-iba, hindi ako makatingin nang diretso kay Cassandra.. Nagfa-flashback kasi yung sa hotel e. Nung pagpasok ko sa room, tapos nandoon siya sa loob.

"hindi yun kwentong barbero, yung binasa natin ay isang fictional story, " sinulat ko sa board yung detalye, "galing sa imahinasyon ng awtor, gamit ang malikhaing pagsulat at pag-iisip, ibig sabihin, hindi true to life ngunit nangyayari sa totoong buhay, basehan? Nasa sosyo-kognitibong pananaw ng awtor,"

"kwentong barbero nga sir," sabat naman ni Case, ayt! Hold your temper sir. Salvador.

"sir, kayo po ba yung awtor? Love story niyo po ba yun? " halaa! Be professional prof.

"titulo 'surpresa sa kahon'sinulat ni donfelimon poserio,"

"parang totoong nangyari po e," paliwanag ng isang estudyanteng babae, napansin kong maluha-luha siya, dahil sa nakarelate siguro.

Hehe, antatalino talaga ng mga estudyante e, naku mga bata pero magandang ganito sa klase, diskusyon, kanya-kanyang reaksyon. Ibig sabihin, i caught their attention, sa pagbabasa ko sa klase ng isang maikling kwento na tungkol sa paghihiwalayan o break-up ng magkarelasyong halos umabot ng 2 years pero walang sabi-sabi iniwalan na lang, nakipagbreak nang walang iniwang dahilan.

Some say parang totoo, at base sa experience ng author. Well, true to life nga iyon pero di ko na kailangang aminin sa kanila. Na ako ang talagang sumulat ng kwentong binasa ko sa kanila. Ang drama nga ng kwento, aminado ako.

Si Case lang ang hindi ko masabihan, di ko matingnan nang diretso. Ang awkward kasi e dahil sa nangyari dun sa hotel.

"ok, class dismiss, thank you class," sabi ko pagkatapos ng isang oras na lecture, at pagbibigay ng takdang gawain paalis na ko nang biglang lumapit si Cassandra, lunes na lunes di ba, kababalik ko nga lang ng eskwelahan after ng long week vacation ko, este sick leave..

"sir mamya po, aalis sila tita manda e, wala pong magbabantay kay ate kristina, pupunta po ako ng ospital, baka po gusto niyong samahan ako uli,"

Napatingin ako sa ibang estudyante ko, halaa. Baka kung anong isipin pa nila, "pasensya na muna case, marami akong gagawin e,"

"next time," tapos umalis na ko. Kelangan kong iwasan muna si Cassandra, baka

1 message receive. From Hitler Girl: sir, i lub you po XD!

Ay! potek lang,Hitler girl kang talaga, ganyan ka ba pumatay ng tao?

Sumasakit ang puso ko. Takte lang talaga! Bakit ganito yung pakiramdam. Ang sakit.

Reply ko: mauna ka na sa hospital, sunod na lang ako

Bakit kasi e, awkward! Kahapon lang yun nangyari,

Awkward moment, dalawa lang kami sa room ng Buddha hotel.

That, kiss.. Is not simply a kiss.. It brokes the wall in our dimension..

Nagsimula yun sa halik..

19. DO: Playing a Doll

(A/N: Hey, i just want to give you warning -you can actually jump with the next chapter, if you don't want any bed scenes which is whole content of this chapter. Rated SPG ito- for the very young readers ages 1-13 hehe, anyway.

another warning: please excuse my immaturity, unpolished lines at this chapter, for I am not good with this stuff.. pasensya na po, trying hard ako dito e, anyway, let's play!)

It started with a kiss...

Kung may CCTV camera dun sa room na yun, naku lang! baka instant pornstar na kami. Eww... pero malinaw pa sa isip ko ang lahat.

pagpasok ko nun sa kwartong binigay sakin sa Buddha Hotel sa Binondo, nagulat akong nandun siya.

"C-Cassandra??? Anong ginagawa mo dito??" lumapit siya. Ni-lock ang pinto. Anong meron?

[Maria Cassandra's Point of View]

Lumapit ako sa kanya. while ago, I am with two choices to pick:

1st, do I need to stop this play and tell to sir the whole truth, that I am just playing around. Aamin na ko - I am the reason why Cherryl -my sirs 2 years girlfriend, broke-up with him.

So, I need to beg for forgiveness, saying my sorry. I am willing to apologize. Remember, I'm good with acting.

or 2nd, to continue the plan. Playing around, create a story with my sir. enjoy every moment. for the last time, of my being single status, I am engaged anyway.

"C-Cassandra??? ...anong ginagawa mo dito?" aaahh, eh, ano nga ba.

"H-How's the street walking sir. A-are you having fun po ba... with my cousin," eeww!! I am not here para lang mangamusta sa nangyari kanina. Damn! but... may something na kumirot sa puso ko... my sir with Xhiang Chios

"ok naman, kami nakakapagod lang. Pero enjoy kahit na ahhmn... okay naman siyang kasama, I'm happy. Hehe," namumula ata si Sir,

I sigh. Still standing in front of him, like a post there, with poker face. kyaaaahh!

"bakit ba Case, me sasabihin ka ba?" crap! mas masaya ba siyang makasama si Xhiang... kaysa sakin. Errggg! Wait, I am not jealous. with this idiot, oh no! It's not jealousy... it's just, ahhmn, like you get angry when your property used by other people. He's only mine, without my permission, no one can able to use my sir.

Tsk! now, I have my answer.

I smile with him, as I walking towards him, and...

kiss him with his lips, for a moment a tight kiss..

"C...Cas.. sandra," he refusing, i know but damn responding.

then he push me off of the line, he disturbed my 1st step of doing this...

"me problema ba sayo? Cassandra?" oh crap! true blood idiot, why is it so hard for this idiot to understand this simple thing. I piss off. soon I’ll get to married.

"make out with me,"

"h-ha?" babatukan ko na 'to e, do am not good with my seducing strategy? Crap!

"C-Cassandra," I walk towards the bed's corner, I am loosen myself.. start to partially undressing myself.

" Lalaki ako... ansakit nito sakin, kelangan kong magpigil. P-pinapatay mo ba ko," nagba-blush ba si sir, bwahahaha.

"oh damn sir, to die is gain naman di ba pooooo? but tonight, it's for good -your soul's journey through the heaven's gate for sure,"

still he's stock there pero namumula,

sige, resist the temptation sir hihi.

"ang hirap paintindi sayo yung madaling bagay," I start dirty dancing, swing my hips in seducing act,

"were do it sir,"

"h-here?" he just asked,

bull's eyed, "NO! NOT HERE SIR! THERE, AJEJEJE," ouchh, pucha nagpapatawa pa e, TBI! true blood idiot is my sir. I am embarrass with such immature acts. This time, I am your instructor my sir.

"but, we... we can't"

I fell I am so desperate, kainis!

"why sir? afraid of? I am at right age..." and maybe my last year of being this, oh crap! this is my first time to do it. I am not a flirt! I... I just imitate what i have wrote, DAMNED!! I mean is, last year of being single, being free and wild..

"I LOVE YOU SIR," sounds creep, what does it mean anyway? I really don't know but see, it's like a command word. He off the lights, then walk forward while undressing himself.

Then we kiss, this time, more desperate, being honest, without hesitation,

willing to give, and take... oh but so immature, I help him to unbutton my dress, and my strap... i don't want a dull moment.

I realize were totally uncover, revealed our nudity, we only have undies, i feel, blush ang awkward ng feeling na there's someone na nakatingin sa katawan mo. Nakakahiya.

"gusto mo ba kong manood ng T.V?" ha?? What's that mean? Crap you!

"why poo?" I stared at him.

"I am facing now... sa FLAT screen," then he giggles, ako naman initial reaction,

"GAGO KA POO!!" kainis ka! arrgghh!

"OUCHH, OUCHH! STOOOPP! HEHE, Joke lang! anu ba," you fuckin pervert. I will not stop, punching him by the cotton pillow.

"ANSAMA MU, I admit it I don't have a perfect bod- "

"STOOOP!!" so I stop when, he grab the pillow from me. Time for revenge? I read his eyes... it tells, it is so smooth, soft as expected.

He touch the pillow, slowly moving his hand, enjoying the feeling of the softness and lawlessness, of every details of the furnace.

Then he suddenly stop. I started moaning, as he lick up the tip of the soft pillow... the undress pillow that totally revealed it's perfect body. The boldness of it, licking the tip of the pillow, the feeling get so arousing.. I feel harden too, I moan.

I try not to.. this feeling by his childish act, he sips at that pinkish nipples, admitting it's not sized indulged. Okay, my humps is not so big..

I stare at his eyes, while his busy at myself... he blush too.

"I... I don't know what to do next," being honest to himself, oh crap! I smile.

"Sir, there is the rule here, and you shall do the rule," he puzzled with that line, I know.

"less talk, less mistake, so it must be more in action," he stop licking and do the moves, explore every peripheral, angles.

Then we play.

He pushed down the pillow on the bed... there’s no light on the room, only the illuminated light from the moon that watching at the glass window. the motion, the emotions, the movements get faster and faste-

"OOPPPS!" and the lampshade at the bedside table fall down and it creates disturbing noise.

"So-sorry" lumikha ng ingay ang nalaglag na lampshade.

"I-it's ok..." I smile back, showing my trust to him.

"Oh damn you crap! Why pooo?"

"Virgin pa ko Sir!"

"I am still.. mentally innocent but physically my first sweet encounter," Oh, I feel so embarrass in that sense. He fix the lampshade, for a seconds of inspecting with the stuff. He smile, so amazed with such.. Itinayo ang lampshade sa table. Finding the long cordon wire and the plug... before the penetration to the socket. "Just a moment..." then my Sir moan as I touch the plug.. hold it tightly, and start moving.. slowly moving my hand up and down.

Then the plug in socket, the electricity flows with the cordon of the lampshade... and boost the capability to gives an expected light. He moan too... It's like an..

"D...Dam...Damn it Sir!!" a melodious sound we creates. Sound of enjoying the moments united with the silence... Moan once more.. and more... of the room.

We're into the climax when I bit his lips just to prevent my Sir from moaning that gradually turning too loud. "I'll gonna kill you Sir!"

"W-Why??" our sweats flowing, panting, and exhausted... catching own breath.

"PSSSTT!!" I stop him. "SSSHH!" I hush his lip with my index finger.

"Someone's coming..." then, *a knock on the door*

"SIRRR.. " someone's calling outside

"Holy Cow! Crap!" I need to hide. Oh good damn, Crap! I hide under the bed. That's Xhiang Chio's voice.

"SIR, i just want to check if your okay.." My cousin, naku lang! Wag kang papasok.

"Hey answer Sir!" I whisper to him, natutulala na masyado.. waaaahh! we're dismayed. Kinurot kong paa niya.

"AAAAWWWW!!" oh crap. Letse ka Sir!

"Sir? Ayos ka lang po ba dyan?" buti na lang naka-lock ang pinto. "Nothing.. Ahmnn I'm okay,"

"Sir, Ahmmn, Dinners ready... and, and I just want to say sorry po, kasi nagtampo lang po ako kanina e," Hapunan na pala, waaahhh, ano bang nangyari kanina sa dalawang ito? anyway.

"Okay lang Xhiang, ayos lang yun, S-sige lalabas na lang ako" ayan, buti na lang naisip mong magsalita Sir, kinakabahan ako sayo ah.

"Ahh, Another one Sir... Di parin po kasi bumabalik sila ate Cassandra e, kung nakita niyo po pakisabi, tito looking for her," halaaa ka! They searching for me, hehe

"O-Okay Xhiang..." damned "Pasok ka muna dito," LETSE KA SIR!

"OUCHH!!" kinurot ko siya! Loko to e, ansarap mong patayin sir!

"Hindi na po, kasi tinatawag na rin po ako, s-sige po" hay! buti na lang umalis na! letse to si sir e... kainis lang...

***

[MIKO SALVADOR's Point of view]

"hey Sir Miko, anlayo ng tanaw natin ah..." sa tapik ni sir Niel, nagbalik ako sa sarili ko, nakaupo ako sa desk ko hawak ang friction pen, nakabaliktad. Tulala yata ako halos ilang oras?

"o sir musta na?" nakatulog ba ko? hehe, hindi kasi maalis sa isip ko yung eksenang yun eh,

"break time sir? come on, sa food court tayo SM Fairview? " umiling lang ako,

"me klase pa po ko ng 3pm e, ayos lang po.. pasensya na po ah di po ko nakakasama sa inyo,"

"hehe, it's ok, malakas ka samin e, kami lang talaga mahina sayo.. anyway, sir did i told you -kami na po ni mam kristine," hehe, nagtatampo nga sila. Wait, Sila na ni Mam? Wow ha, nice one sir,

"magandang balita yan sir ah, mukhang masayang masaya ka sir ah,"

"ou, syempre naman masaya ako, pero alam mo bang dahil sayo yun sir, naging kami dahil sayo," naging sila dahil, sa akin? weh? wala akong alam na kung anumang ginawa ko sa kanila ah,

"bakit po dahil sakin?"

"di ka kasi pumunta nung birthday ni mam kristine e, so wala siyang kasabay na umuwi that night, actually that morning night after namin mag-padis point, so i got an opportunity na ihatid siya," wow, lang ah, kung alam lang ng mga 'to yung nangyari sakin that night, pero.. atleast may maganda rin palang naibunga ang hindi ko pagpunta dun,

Hindi ko nga pala naikukwento na, madalas kaming magkasama pauwi ni mam kristine, magkalapit bahay lang naman kasi kami, siya ang nagpasok sakin dito sa st. something school at simula nun, ako na lagi niyang kasama..

"speaking off," tumayo si sir neil,

"sir una na kami sayo ah, magda-date lang kami ni mam, hehe" nice one sir, hindi ko alam na may gusto pala si sir Neil kay mam kristine, kung alam ko lang noong una pa matagal ko nang nireto si sir neil kay

"mam kristine, ingat po kayo.. enjoy," ngumiti lang si mam sakin, pero di lumingon, baka nahihiya?

"ingat ka sa pag-uwi ha, pakisabi sa kapatid mo dadaan na lang ako mamyang gabi," sabi ni mam, bago tuluyang lumabas ng faculty. Hay! enjoy your being in-relationship mam.

*beep.beep* 1 message recieve, MY HITLER GIRL.

hehe, yung name niya sa phonebook ko hindi ko na iniba. *beep.beep* 1 message recieve, MY HITLER GIRL.

hehe, at yung name niya sa phonebook ko, nagkaroon ng MY, anong masama nun? e, ako lang naman tumatawag sa kanya ng hitler girl di ba?

my Hiltler Girl: sir knina dun sa short stori n bnasa nio? totoo un di b? ka2break nio lng ng ex nyo poh?

20. The Case Close in the Picture

[MIKO SALVADOR's Point of view]

my Hiltler Girl: sir knina dun sa short stori n bnasa nio? totoo un di b? ka2break nio lng ng ex nyo poh?

reply ko: fiction yun!

My hitler girl: weh? hayaan niyo na yun sir, nandito nman aq e, XDD

reply ko: joke ba yun? Ahahaha,

my hitler girl: BARBERO KA SIR!! hahaha.. sir, pro cute nman ng story e (link here: http://www.facebook.com/raymond.cuison/posts/3630067048827) mahusay nman sir.. thumbs up.

Reply ko: ahahaha, trying hard nga ko gumawa ng love story e, di pa kita kayang higitan.

my hitler girl: AKO SIR?? Nakuu lang. XD

my hitler girl: pero sir nabasa niyo na po ba? yung mga nasulat ko? kahiya, hehe.

Reply ko: ou nabasa ko na (links here: http://www.fanfiction.net/u/1821771/Visual-Kei-S )

kaya lang...

my hitler girl: kaya lang po? X!

Reply ko: puro bed scene e, pero cute, all mangas character, well, has a potential as an erotic literature.

my hitler girl: bhira lng po kc ung gnung genre eh,

Reply ko: wel, if I am not a manga fanatic! I wil confuse bout it. I dont knw da character! puro sila naruto, sasuke, hiyata,. introducing and describing an own character is much beter!

my hitler girl: sir hindi lang naman yun ang sinusulat ko e. me iba pa po, fan fic lang po kc yun.

Reply ko: Well, I fel so hard to relate to it, mostly the H-scene, u hav da word.. creativ way of describing da scene, u hav ur own style, or

maybe I am just not familiar with that... wel, i want more to read case!

my hitler girl: hihi, it's ero-ero sir kasi yung nbasa nyo po e, but thanks my Sir! i'll send you the other link later.

Reply ko: okey i'll wait for that. I hope it's not all based on your experience.. ero ero but just as a writer's perspectiv ha.. pls. dont polute. ur mind w/ such voo doo ideologies! such sweet n0things, may affects u. i am troubled now how can i be gentle person to you, a maniac one!

my hitler girl: grabeee ka lang sir ha, mas maniac po kau!! eww! sir naman e, point of view lang yun ng writer! i am virgin po po, before what happend 2 us last night..

pero be gentle sir, hihi,

(wow. awkward nito, hindi ko nga alam kung paano yun io-open sa kanya e, to say my apologize.. it's my fault to be tempted.)

Reply ko: Case sorry for what happened. last night.

my hitler girl: it's okay sir. no regrets.. promise.

wait lang, sir saglit lang nasusuka ako e, parang buntis ako sir.

Reply ko : bwiset ka case, anu ba? totoo ba yan? (Agad-agad?)

my hitler girl: BWAHAHAHA. joke lang sir.. wag kang nerbyusin sir., XD

Reply ko : umayoz k Cassandra!! pazaway ka!

cge na!! mamya na lng s capitol med, me klase pa ko till 5pm. :)

my hitler girl: ingat ka po sir. mhuaah mhuaaahh..

Reply ko : yacks! :p

my hitler girl: XDD

Okay, wala nang katapusang conversation to! hehe, fast-forward, same thing at my other class -lectures, giving tasks, lectures, sermons sa mga hindi na naman gumawa ng assignments.

Bago ko pumunta sa hospital, nag-ayos muna ako ng gamit ko, nang malaglag mula sa bag ko yung pouch ni Kristina. ito yung malaking wallet na binigay ni manong Dio. Kung nahulog ni Kristina ito sa taxi ni Manong Dio, buti naman hindi pinagdiskitahan ni manong. Ano bang alam ko sa mga taxi driver, sa ilang libong taxi driver -iilan lang ba ang nagsasauli ng gamit. Lalo na kung makapal at may laman ito. Pero si manong Dio? Mabait naman yun e, hindi naman siguro siya gagawa ng ganun.. noh. Hehe! o kahit nanguha ng kahit magkano dito sa pouch na to??

Teka, may laman pang pera toh ah, "Maria Kristina Malaya -chief editor ng pilosopo tasyo tribune newspaper" (tabloid)

Tapos "media din pala yung babaeng yun?". Grabe yun ah, ang ganda na tapos maganda pa yung carrier, ansarap asawahin.

Hihi. joke lang.. parehas palang MARIA sina Kristina at Cassandra, wait, may picture pala dito, isang babae na, ahhmn, kahawig ni Case ito ah at isang batang -anu to? hehe, mini-version ata ni Case.

Teka lang, e kung, wait, baka si Case ito at yung Mom niya. kamukhang kamukha niya ang mom niya sa picture na 'to!

Dalawang picture pala to, isang kuha sa gubat? hehe, "recent photo lang to ah, mommy ni Case ba to? parang mas tumanda? ou nga recent photo lang may date e, 1-26-201?.. means, kailan lang 'to kinunan, posible kayang nakita na ni Kristina ang mommy ni Cassandra? posible yun!" Si Case, kailangan niyang malaman ito, matutuwa si Case dito.

[CAPITOL MED. HOSPITAL]

Nagulat sila sa putok ng baril, naglalakad si Mikko sa hallway ng ospital. Papunta sa 401 na room ng stepsister ni Case, na mag e-eight days na rin simula nang in-comma ito.

Narinig niyang may nagkakahabulan, kinabahan siya kasi malay niya bang baka may dalang baril ang kung sinuman, marami pa namang may topak ngayong panahon na to!

"TIGIILL!!" sigaw ng pulis.

21. Stop Lying!!! I don't want liars!!

[Mikko Salvador's Point of View]

Narinig kong may nagkakahabulan, kinabahan ako kasi malay mo bang baka may dalang baril ang kung sinuman, marami pa namang may topak ngayong panahon na to!

"TIGIILL!!" sigaw ng pulis dun sa hinahabol niyang bata. Naku! bata lang pala e, ano bang meron. papalapit yung tumatakbong bata kung saan ako naroon, teka, yung batang pulubi na naman na yun! Ang liit ng mundo ah, bakit nandito na naman to!

"HUMINTO KA!” sigaw ng matabang pulis, mga nasa kwarto naman sumisilip pa kung anong meron. Ako naman, imbis na tumabi, nagtago sa silid at ayon, pinatid ko siya. Natumba ang batang...

"ikaw na naman!! bitawan mo koo, bwisit kang kurbata ka," dinampot ko siya at hinawakan nang mahigpit. "mr. kurbata, bitaw! bitawan mo ko!"

"may tawag ka na sakin ngayon ah, ang malas mo at ako laging nakakahuli sayo, "

"hindi!! andami mo nang atraso sakin!" andungis-dungis naman ng batang ito!, "puta ka, bitaw,"

Wala ka nang magagawa palapit na ang pulis, pumapalag ka pa bata, pero syempre hindi ka makakawala sakin, ilang beses ka man tumakas o patakasin ay magkukrus parin ang landas natin,

"aawww," pagkalapit ng pulis bigla na lang sinikmuraan 'tong bata.

Binigay ko siya sa pulis, "huwag nang pumalag, put-!" pumapalag yung bata,

"aaaahhh. " Bigla na lang sinikaran ang bata. pinosasan. at kinaladkad na.

"sir. hinay lang, " grabe naman 'tong pulis na 'to!

"sir, sasama na rin ako, may atraso po sakin 'tong batang to e, magbibigay lang ako ng statement."

"TARAA NA! Huwag ka nang pumalag Intoy! Sige po Sir sumama ka na po sa presinto," sumakay din ako sa mobil, gusto ko mang maawa sa bata, wala na e. Bagay lang siguro sa kanya ito. Mabubulok siya sa kulungan..

***

[MARIA CASSANDRA'S POINT of VIEW]

Titext ko na sana si Sir Miko, nang nagulat ako sa putok ng baril, isang malakas na putok ng baril. ano bang meron, naka upo ako sa tabi ni Kristina, at syempre hinihintay si sir.

"nurse, " pagkalabas ko ng kwarto para tingnan kung anong nangyari, sa room 402, katabi lang ng kwarto naman, natataranta ang mga nurse, nakita ko rin si nurse Jessica, namumutla ang mukha niya. Yung nasa strecher parang pamilyar yung mukha, si... lumapit ako, "keep out, please." malinaw kong nakita si.. si Cherryl yun! Pero bakit nandoon siya, may sakit siya? Anong nangyari ba??

Sinundan ko yung mga nurse at doktor, papunta silang O.R, operating room. Ano bang meron kay cherryl, ano bang sakit ng gf... ex- girlfriend ni sir?

"please keep out. Labas ka muna," Harang sakin ng doktor. Hindi ako pinapasok sa O.R.

I realize, I am crying.. Did I've done something wrong? Is it my fault, kaya ba pumayag si cherryl na makipaghiwalay kay sir. Gago naman pala siya e, why she don't tell me, pucha, i feel guilty.. "ikaw! Cassandra right?" Mula sa kinatatayuan ko, lumapit si nurse Jessica, pero mukhang galit siya sakin,

"b-bakit po," may alam kaya siya samin, kay Cherryl.

"ikaw bang dahilan ng paghihiway nila Mikko at Cherryl, sabihin mong totoo,"

"N-nurse Jess, ano bang sinasabi mo, hindi kita maintindihan," oo ako nga yon, pero... wala kang alam sa mga nangyayari. Nurse ka lang dito, HINDI KA DAPAT NANGINGIALAM SA MGA PERSONAL NA BUHAY!!

"STOP LYING!! kapag nalaman ko lang ang totoo, pinagbabantaan kita, wag na wag mong paglalaruan ang buhay ng iba, lalo na ang bestfriend ko, anlandi mo.." then, nagulat na lang ako nang lumapat ang kamay niya sa pisngi? Masakit ang sampal na yun. Ano ba! i am crying... naiiyak ako kahit pinipigilan kong umiyak.

"I can't answer you, sorry ate Jes," I need to go out, kailangan ko lang umalis, tumakbo muna. Tumakas, para kasing ang bigat na naman ng mga nangyayari e, pagpasok ko ng kwarto, iyak na ko nang iyak. Hindi ko mapigil e, parang sinasaksak parin yung puso ko, guilty na ko masyado,

I was so shock, nang may humawak sa kamay ko. Lumabo ang mata ko dahil sa luha.. pinusan kong mata ko. I am so surprise nang makita kong nakamulat na siya, nakangiti sakin, "K-Kristina? y-you're awake,"

"narinig kitang umiiyak, hinanap ko yung pinanggagalingan ng boses mo, pinilit kong gumising..para makabalik.” kristina, “kailangan kong gumising para mapatahan ko ang kapatid ko," salamat at may konsern ka sakin,

"k-kristina, t-thank you, g-gising kana, tita Manda must know about it,"

"ahh, wait,.. I call the nurse,"

paalis na sana ko nang kwarto para tawagin ang nurse pero hinawakan niyang kamay ko, "Cassandra, alam kong mga nangyayari... I want to help you, "

"you know what happened? help for?"

"I know where's your mom," what? tama bang narinig ko,

"w-what did you say? please... p-pardon, PARDON PLEASE??" i held her hand tightly, please stop, i am damned crazy here,

"I want to help you, I know where is your mom, I want to help you to find your-"

"how did you know... about my mom? Please, stop kidding... it's not good-"

"Cassandra, I know where's your mom,.. I'm not kidding," totally, parang nagkaroon 360 turning points, ano bang nangyayari. nasa panaginip ba ko.

"I suppose to tell it all.. before what have happened to me..."

"kristina -gising ka na," si sir miko, dumating na siya... teka alam na kaya niyang nangyari kay Cherryl. Sana hindi pa. Sana hindi... Kailangang ako ang panigan niya.. "S-Sir n-nandito ka na, g-gising na si kris - si ate, " lumapit si Sir samin at hindi ko alam kung kilala niya si Sir. kasi ewan kung nagkakilala na ba sila?

"Sir Miko..." ngumiti si Kristina, kilala niya si Sir. Mabuti na rin, isa si sir sa nagbantay sa kanya, almost 2 weeks na rin,

"kristina,” pagkalapit ni Sir, “a-alam kong kasalanan kong nangyari sayo... patawad, buti ngayon nagising ka na... wag ka na ulit manggugulat ha..." my step-sister smile so gracious,

"Pamilyar yan sakin, sir," napatingin ako sa tinutukoy ni Kristina na hawak-hawak ni sir nang pumasok siya. Pounch na Violet? Regalo niya ba sakin yan? O

"ah, ou, pounch mo 'to, nahulog mo daw ito sabi ni manong Dio doon sa Taxi niya noong gabi bago ka daw naaksidente e," nasabik ata si Kristina, ayt! Naiilang parin akong tawagin siyang ate -kristina. I am prepared to call her plain kristina.

"teka, h-hindi ito ninakaw ng batang yun... nalaglag ko pala toh.. tanga ko, dahil dito kaya ko nadisgrasya eh," she pick something at the pouch, my sirs help her.

Then pinakita niya sakin yung picture, I hold the picture. Recognizing who is - "This is my picture.. you stole it, nasa photo album ko to ah,"

"sorry.. for stealing that, but look at this one," binigay niya sakin ang isa pang picture. Suddenly, nang makilala ko kung sino yung nasa picture... napansin ko, tumulo na naman ang luha ko.

"m-mom.. it is.. shet! is it true.. my-"

"I took that picture... i have met your mom Case," i can't stop crying, nakakainis na! Ang babaw ng luha ko pagdating sa mom ko,

" she's really alive..."

"please, ate kristina, please take me to my mom," am I pleaded, bending down, repeating the word, please "bring me to my mom, please" please..

22. NOW, I AM STRANDED

10 am sa bahay, pag-uwi ko. Bukas ng Laptop

at ayon! Online pa si CASE, nag-e-FB siya.

Ako: TULOG NA HITLER GIRL!! MAAGA PA BUKAS!!

CASE MALAYA: STOP CALLING ME HITLER GIRL!!

OR ELSE PAPASALVAGE KITA SIR!

AT AYOKO PA PO MATULOG!!

AKO: WHAAAAAAT???

Im AFRAID! :P

huhu,

IKAW, MALALATE KA NA NAMAN BUKAS!

CASE MALAYA: di naman po ako laging late grabeee lang sir ah, isa na lang... Sir, sino pong paborito niyo sa class namin?? sinoo po??

( wala!!! lalaki na naman ulo nito malamang)

ako: the HitlerGirl i knw..

paboritong ASARIN!! HEHEHE

CASE MALAYA: HEHE, Last na last na Sir...

kung di mo ko estudyante sir, matataypan mo ba ako??

(naku! bata na 'to ang lakas ng loob oh! kung alam mo lang Cassandra, hindi ko rin alam pero... ewan, naganap na lang e, AHHH BASTA!!)

ako: kahit estudyante ka pa, syempre I'll like you

CASE MALAYA: Weeehh? hihi!

paano nangyari yun Sir? e lagi ka ngang nakatingin sa ibang girls kong clasm8 e,

(tsk! anong iniisip nito... sa ibang girls na klasmeyt niya??? hindi ako manyak noh!! e nakakailang kayang tumingin sa kanya! isa pa papansin naman kasi lagi siya e, kaya ayaw ko na siyang pansinin sa klase.)

ako: TSS!! i don't like anybody else... -but the HitlerGirl I know!

:(

CASE MALAYA: hehe, CHEEZY Sir,

but why the sad face? :(

(naku, hinuhuli ako nito sa salita ahh, ang hirap kaya nito para sakin, ano na lang sasabihin ko sa ibang tao kapag nalaman ng iba di ba? tsk! kung pwede lang talaga.)

ako: I sometimes thought it will gonna be happen, na pwedeng mangyari yun... na tayo,

heheh, wel thats just a foolish thought that I have made. It will never gonna be happen, that's why the sad face :(

CASE MALAYA: WAAAAHHHH!!

SIR JOKE BA YAN??

YOU ARE JOKING ME BA?

(loko 'to ah, di man lang ako pinaniwalaan.. hehe, wrong words ata ako. Amputik!)

ako: kelan ba ko nag-joke??

I'm serious! but now never mind about it, hehe, siguro na attached lang ako sayo masyado, anyway mawawala rin 'to! Magaling na naman ang step-sister mo di ba? ikamusta mo na lang ako kay kristina, hehe, just never mind about it..

if am just a BIG JOKE to you.. Gudnyt Case,

CASE MALAYA: DI NGA SIR????

OMG! DI NGA SIR!

ako: ^_______________________________^v

CASE MALAYA: But sirs!

SURELY YOU ARE KIDDING ME! kc you r always joking sa school po!

(I'm typing this: JOKE LANG NG LAHAT NG IYON!

sana kapag sinabi ko ito, maniwala ka na lang na nagjo-joke nga lang ako... ayaw ko rin kasing maging mahirap sayo ang sitwasyon natin. Propesor tapos estudyante, magkakarelasyon?it's a BIG NO NO!! Mas magiging magulo lang ang lahat. Tss!)

ang haba nito... erase it. erase it..

binura ko yung mahaba kong tinatype, baliw lang!

naku Case, maniwala ka sa hindi, bahala ka!

Ako: So I don't need to explain myself!

I see, you never bliv me! you are surely bliv am just kidding! tonignt... joking will means it's all true!

CASE MALAYA: but sir, hihi XD

I want you po!

If we only have a chance sir??

ako: hehe.. IKAW RIN JOKER NO??

anyway hindi parin pwede, kasi wala parin chance,

:((((((((((((

CASE MALAYA: sir, I LOVE U PO!!

ako: It almost kills me!

what do you think of me, besides of being a fool??

CASE MALAYA: no sir, to love is not being a foolish but being free to yourself sir!

ako: i am stranded!

no one dat stil awake want to pull me up.. hehe,

and cant scape from the hedge..

CASE MALAYA: BUT SIR, SIR

I AM STILL HERE!

ako: but you dont want to pull me up..

I wish i can control the gravity, so that I will not fall...

CASE MALAYA: wow sir nosebleed! sir.. what if we both fall to each other po??

ako: what if... MATULOG KA NAAAA!

Baka magka-eyebag yung cute human doll!

(2:35am na sa wrist watch ko, naku lang walang balak matulog?? naglalamay ba tayo. Ila-log-out ko na sana yung account ko nang humirit uli siya)

CASE MALAYA: SIR, DO YOU THINK WE HAVE A CHANCE TO ENGAGE WITH? :)

(matagal bago ako makasagot.. may chance nga ba para samin?? kung paano? Wala akong maisip. tsk!)

AKO: :) maybe...

CASE MALAYA: Paano pong Maybe???

AKO: if I quit being your instructor! kung mag-re-resign ako bilang professor, ahhmn... if i change my job i guess

CASE MALAYA: NOOOOO SIRRR!!! PLEASE DON'T MY SIR!!

You are my forever instructor po :D

don't sacrifice your career..

ako: hehe, and you are my forever student..

but Cassandra, for last... I hope our conversation will left between the 2 of us :)

thanks for everything

CASE MALAYA: YES SIR, THANK YOU DIN PO..

ako: sige na, 2 am na ohh! a pleasant morning na my HITLER GIRL!!

CASE MALAYA: stoop calling me HITLER GIRL!!! IPAPASALVAGE KITA TALAGA SIR!!

XD a pleasant morning po..

ako: XDD

I decided to log out. Shut-down na ang laptop ko. Nga pala may bago na kong lap top, hp, wow... noong nakaraang gabi pumunta sa bahay si mam kristine -ang co-teacher ko- at sinanla niya sakin 'tong laptop niya. Bago pa naman 3month pa lang na ginagamit, pero sabi ko bilihin ko na lang ng 6thousand, hehe, bagong sweldo ako e... pumayag naman, kailangan ng pera ni mam kristine e, ewan ko nga dun , nagbiro ba namang ipang-a-abroad niya yung pera. Anyway may bago na kong lap top. hehe,

humiga na rin ako, siguro tulog na yung babaeng yun... haixt! awkward naman kasi talaga kami sa school e, ano ba t-

*beep*beep* 1 message recieve.. kala ko tulog na ang hinayupak! naku lang talaga...

1 message receive from: MY HITLERGIRL

MY HITLERGIRL: Sir i have a plan po...

reply ko: i have too... why we just sleep Cassandra!

TULOG NAA!!

MY HITLERGIRL: :((

sir, i propose 2 u a DEAL!

ako: wag ka nang magpropose sakin,

i'll decline it!

MY HITLERGIRL: NO SIR!! a deal, let we start a new thing sir, I have a deal with you po...

Ako: Anu ba yan?? kung anu-anong naiisip mo ha!

MY HITLERGIRL: Sir, e I want to write a story... about a forbidden love of a student and her Professor.

I want it to be feasible, seems like a true to life story... for the sake of it... Be in the deal sir, Be the part of my Character!!

(Putik ka Cassandra, ginawa mo pa kong tauhan, nagiging tau-tauhan mo na nga ako. Ikaw na writer Case, Ayoko nang magreply... I'll quit it now, ayoko na!!)

MY HITLERGIRL: SIR!!! ARE YOU ACCEPTING THE DEAL OR NOT??

(ano ba! PUTIK! ano na naman itong papasukin ko...TSK!)

Ako: Sige! Sige! Accepted!

MY HITLERGIRL: Good my Sir!

XD

Deal will end if only I finish the story Sir,

But another one, Reminder Sir:

for the sake of your career.. NO ONE IS ALLOWED TO FALL IN LOVE

Thats the only rule: FALL IN LOVE is PROHIBITED po, OK??

(for the sake of my career?? Parang mas kinakabahan ako dun ah, iba ang takbo ng isip nito ni Cassandra e! Naku lang talaga ah!)

Ako: OK!! Sige na, antok na ko e!

MY HITLERGIRL: :) okay po... Goodmornights po :D

my forever instructor :D

Sir I have the title po "MY PROFESSOR AND I"

ako: XD Bravo!! So sleep now!

TULOG NA!!!!

TULOG NA!!!!

TULOG NAAAA!!!

(Pinatay ko ang phone ko... haixt! 4:45 am na kaya! malamang nito bukas e parehas kaming bangag nito! TSK!)

***

Narinig kong tumunog ang alarm clock ko, putik lang di pa nga natutulog nanggigising na agad ito! Bumangon ako para patayin ang alarmclock at nahiga ulit. Pumikit.

"KUYAAAAAAA!!!!! DI KA BA PAPASOKK???" at ayon, ang sakit sa tenga.. waaaaaaahh

"WAG KA NGANG MAINGAYYY!!!!" Letse, Napabalikwas ako bigla. Tirik na ang araw sa labas. Nagising ako. 8:30 na!!! "Takte 9:00 ang pasok kooooo!"

Sabi ko na nga ba e.. waaaaaaaaahhh. Karama! Karma! Nagmadali na ko at wala nang ligo-ligo. Bihis na agad. TSK!

I turn-on the phone! at sunod sunod na beep* Beep.. 15 message recieve: pero iisang pangalan lang --> sino pa ba..

MY HITLERGIRL: GOOOOOODMORNING MY SIRS!! XD

(wow lang ha, 5 am pa ang text na 'to, ang aga nagising ahh o baka hindi natulog??)

23. Step Sister

[MARIA KRISTINA MALAYA's POINT of VIEW]

Her voice waking me up...

Umiiyak si Cassandra, I know she's longing for her Mom...

I’m in a comma... I know, but it just my physical body, presence is in there... I am awake. I indeed awake, I just can't open my eyes, But I foreseen she was crying... I heard her broken voice.

That voice from my stepsister... Hindi ko alam kung paano pero nakabalik ako at muling nakamulat sa mahabang pagkakatulog. Isa lang ang nasa isip ko nun, si Cassandra -tutulungan ko siyang hanapin ang tunay na Mom niya. kung ito lang ang paraan para matanggap niya ako... bilang kapatid.

"Ang aga mong magising ah? Excited pumasok??" nasa kitchen ako ngayon, galing sa kwarto si Case, 6 am pa lang ah? buti na lang maaga akong nag-prepare for our breakfast. Grabe namiss ko nang sobra ang ganito.

"Tara na kain na tayo," Nakikita kong masaya ang gising ni Case, pero parang puyat??

"A-ate Kristina.. anong excited po?? hehe, ang aga niyo pong mag-luto ah, baka mabinat po kayo niyan. kakalabas niyo lang po ng hospital e, sana nagpaluto na lang kayo kay Nani, "

"No, Ako talaga ang nagsabi kay Nani, Ako magluluto ng breakfast natin ngayon, na miss ko 'to e, Tara kain na tayo, sabay na tayo" I am so happy, Case is now calling me Ate.

"Mukhang masayang gising mo ah?? Is it because of Sir Mikko??

She's handsome guy a very kind man," I know, namula si Case, sabi ko na nga e, sa hospital pa lang ,alam kong may kakaiba sa kanilang dalawa. Umiibig na ata si Case?? namumula ang mukha e, kahit parang...

"teka, puyat ka ba? anlaki ng eyebags mo oh," naku puyat, malamang ito. Kakakaisip sa Sir Mikko niya.

"ahhh, e, hindi po ate kristina, ahhmn andami kong tinapos na Homework kagabi e, tsk! dun kay Sir Mikko po?? well, Sir Mikko is kind yeah, but his not handsome...

ate, ito pong mata ko, halata ba? mukha po ba akong puyat? e, hi- hindi kasi ako nakatulog kagabi e,"

hehe, on denying stage? hehe, it is okay to have a crush. tinatago pa e, halatang halata naman, dalaga na talaga ang stepsister ko,

"okay... as you said, lika nga... lalagyan kita ng eye shadow," i am longing for this, yung magkaroon ka kapatid na kahit na stepsister mo lang e close kayo. Cassandra was definitely transformed, a total change, napakalaki ng pinagbago na ni Case.

"tomorrow is Sunday. Ahmnn, pwede mo ba kong samahan sa simbahan Case, sama mo na si sir miko...

i just want to say thanks to God, for my recovery, kasi di ba, nagising pa 'ko at maraming nangyari di ba..." i know, everything happens for a reason, for Good, or for worst?? still, it has a reason...

"sige po, a-ate kristina i ask Sir Mikko," for the sake na maayos kami ng aming bagong pamilya.. kailangan kong mag-effort, 8 years old si Case nang magpakasal ang Mom ko at ang dad niya.

I know it is a big decision, for Case's dad, Mr. Scooth is a kind person. He treat me as a real daughter, kaya siguro dahil sakin nag-iba ang ugali ni Cassandra and I thought it just Cassandra don’t want us to be part of their family.

Pero nalaman ko, it was all about her mom. Mr. Scooth believes that her wife, Cassandra's biological mother was dead! but Cassandra don't believe with it, so I know Case has a reason why she don't believe that her Mom was gone.

Nag-imbestiga ako, sa lahat-lahat ng tao. Napadpad ako sa kabundukan ng Siera Madre, sa isang liblib na lugar -remember I am a field reporter kaya kung saan-saan ako nakakarating. And there nakita ko ang Mom ni Case, noong una -kala ko kamukha lang ni Cassandra, pero hawig na hawig sila. Pinakita ko sa kanya yung litrato na matagal ko nang hawak-hawak -patago ko yung kinuha sa photo album ni Cassandra... pero nang pinakita ko sa kanya yun, something wrong, she denies Cassandra's picture,

Kailangan kong madala si Cassandra sa kanyang ina, kailangan ko siyang tulungan, "ate kristina, k-kasi malapit nang valentines day e, ahhmmn, sa school po kasi,"

"wait, i guess... college night niyo right?" a-ah, she just shyly nod and I know what is the problem.

"dapat mag-stand out ka sa gabing yun," hehe, alam ko na, marami akong gustong gawin ngayong mas open na sakin si Case, I must be the best big stepsister of Cassandra,

"e, hindi po ako dumadalo sa mga ganun e, even sa JS Prom po nung junior high pa, never po akong pumunta,..."

"This time, this valentines day event niyo pupunta ka, huwag kang mag-alala akong bahala sayo," maganda si Case, she's so cute pero maaring dahil sa pagkawala ng ina, nakalimutan niya na ang sarili niya,

"umabsent ka muna ngayon, magma-mall tayo, shopping, make-over... ahhmn.. whole body massage etsetera,"

"aabsent ako, magma-mall po tayo... kaya niyo na po ba?? e kasi,"

“walang sakit ang iyong fairy god sister, gusto kong makasama ang kapatid ko, bonding, girls talk, hehe.

Case, I'm strong and healty enough, ikaw ang nurse ko e kaya malakas na ko, tsaka kaya nga ko kumakain ng marami e,"

sa ilang araw kong commatose, si Case.. isa siya sa nagbantay sakin, kasama si sir Mikko,

"sige po, aabsent muna ko, ti-text ko muna po sir na di ako papasok sa kany-"

"sabihin mo na rin na blurp*blurp," ahaha, sorry! kadiri ako.. anlakas ng dighay ko..

"BWAHAHAHA, sorry," hehe

***

[ISSIAS KELVIN THAN's Point of View]

"Okay another shoot, give me just a smack kiss with your partner, sige na com'on " masyadong demanding 'tong photographer na 'to, pag ako nainis papatanggal ko ito sa management ng metro teen magazine, tsk! andaming gusto,

"YAN!! GOOD!! Okay... wardrobe, where's the costume... 5 minutes shoot tayo ulit, " lumapit yung wardrobe na may dalang peacock hat, at whaaaaaaaaaat isusuot ko yan??

"hey, what do you think of me huh?? i cant wear that one,"

"kelvin, kelvin look please wear this just for your own good, people want to see a gorgeous kelvin, it boost your handsomeness baby," pagkasabi niya ng baby, ayun tulog ang maniac na baklitang mukhang jackfruit and pagmumukha, pinatulog ko sa isang sapak.

umalis ako sa studio, para pumunta sa prescon ko, haixt! kakapagod ang araw na 'to, my manager told me that i need to clean all the issues, or else it will damage my career, damned that career!

andaming reporter as usual pero, same naman ang tinatanong. Paulit ulit, "how true na you are planning to get married?? sino po yung maswerteng babaeng 'yon"

paano naman lumabas ang ganoong issue? family business lang yun ah?

"wala pa kong balak magpakasal... " sino yung maswerteng babae, talagang swerte siya sakin, rich, hot, tall and handsome... pero ako???, e malas na nilalang sa babaeng iyon.

"iyon ba yung nabalitang kahalikan mo sa starbucks??" hindi nakikinig, bwiset.. starbucks? when I remember that thing nagbuburst ang cell membrane ko e, kahit na antagal na nun tsk!, di pa rin namamatay ang issue na yun?!

"NO, marami lang pong patay na patay sakin, hehe, kahit na ayoko man pero ganun parin e, wala akong magawa e, alam niyo namang magaan ang loob ko sa mga fans ko e, tsaka sila naman ang dahilan kung saan na ko nakarating ngayon," dapat pang FAMAS AWARD na ang sagot na 'yan! Hay!

"ano pong masasabi nyo sa issue na, masyado daw kayong hardheaded.. may nakakita daw sa inyo na binubugbog, pinagtutulungan niyo daw ang isang binata dahil ba ito sa selos?" hay naku, andaming mga tanong, kahirap naman ng prescon na 'to, at damn that the cause of that!!

sino pa ba?? TSK!! puro sakit lang ata sa ulo, yung Cassandra na iyon ah?! that maniac na sobrang patay na patay sakin at nagawa pang pagnakawan ako ng halik ay magiging asawa ko balang araw... i can't imagine it.

after that prescon, isa lang ang nabuo sa isip ko, i need to talk to my Dad, wag nang ituloy ang kasal na yun!

* * *

"I said, I need to talk to my dad," hinarang pa ko ng secretary ni dad,

"on going po kasi ang meeting nila with the multinational stakeholders, ng company sir," paliwanag ng secretary.

"I DONT CARE, just go to my dad, tell him that I’m here! okay?!" kailangan pang tinatakot e, while I am waiting alam ko nang sasabihin sa Dad ko. Walang matutuloy na kasalan, ayokong magpakasal sa babaeng iyon. Tsk!

"You know what's your doing.. I am with our investors.. what's your problem Kelvin? "

"Dad, you know what, i know she's beautiful, a model like- but Dad I can't bear her attitude, she's so nasty girl, so mean, a tiger, i am afraid with her groar and-"

"STOOOPP!!! You are like a child na... na nagsusumbong sa magulang because there is a damned playmates that steal your Lollipop! DAMN Kelvin!" then naramdaman ko na lang ang sampal niya sakin

"for god sake Issias, you interrupt my board meeting to talk about this crazy thing?!" my Dad in anger,

"BUT DAD -IT IS ABOUT MY FUTURE!," I reply a shout,

"I AM MOLDING YOUR FUTURE! What the hell your thinking huh?! we're done with this,"

"Dad,"

"Kelvin listen, i know you are smart enough to understand this, Cassandra is the inheritance of Malaya's Automobile Group of Companies -a multimillionaire Chinese corporation, our biggest stake holder, Issias be practical my son,"

maging praktikal?? Tsk! ayoko na lang makinig... tsk!

"it is the traditon of the family Kelvin... you are my legacy, you are the future prestige Export Holdings's CEO,"

"please dad, don't dictates what will I'm going to do,

and what to choose in my life," walang kahit sinong pwedeng kumontrol sakin, I have my own life.

"DAMN KELVIN, do you hear what you are saying? for god sake, Please., where done with this, magpapakasal ka kay Cassandra and were done arguing about this, I need to go back with the meeting...

Kelvin listen, i love you my son,"

"love your face..." i just whispered, anyway wala naman akong magagawa e, damned!!

Hindi sa ayokong magpakasal sa babaeng iyon, kaya lang kasi malabo kaming magkasundo nung babaeng iyon, whatever... I don’t want to fail my Dad, to disappoint him, his my only parents after my Mom died.

***

Im on my way back at my Condo, nang napansin ko yung dalawang babae na palabas ng mall, nag-aantay ng taxi, yung isa may kahawig kay...e, kahawig niya si Cassandra -that bullshit one!!

wait.. kung hindi lang long and black hair ang isang ito, mapagkakamalan ko siyang si Cassandra..

nung nagtanggal siya ng shades nagulat na lang ako, huminto ako sa harap nila,

"Cassandra??" ahehe, what the f.. hahahaha,

"HOY MANYAK!! ANONG TININGIN TINGIN MOOO?? ANONG GINAGAWA MO DITO?" oh, see how rude this one,

"you are the real maniac not me, tsk! anyway, " napatingin ako sa kasama ni Cassandra, na natiyak ko na ngang siya si Cassandra dahil sa boses niyang parang lion,

"hello!" mas maganda yung kasama ni Case kaysa sa kanya e,

"Hi!" at wow! hindi suplada gaya nung isa at ang cute pa ng smile,

"May hinihintay ba kayo, ahhmnn, tara hatid ko na kayo saan ba kayo papunta?"

"No thanks! Parating na rin si manong Dio, nagpasundo na kami, SALAMAT NA LANG," as expected Cassandra refuses, ganyan ka naman lagi e, kahit nung chinese new year always arguing, denying kahit gusto naman, sobrang hmmnp!

"even you change your looks, hindi ka parin nagbabago... highblood ka lagi!" then I noticed na bumulong yung kasama ni Cassandra pero parang hindi yun bulong kasi narinig ko eh, o sadyang pinarinig,

"we have a problem, manong Dio texted me, nasiraan daw yung sasakyan,"

hehe, i see, hindi mukhang makakasundo ko yung kasama ni Cassandra,

"I heard that, I think wala na kayong choice kundi ang sumabay, tara na,"

"MAGTA-TAXI KAMI!!!" oww, ang tigas talaga ng ulo, tell me Dad TSK! Forgodsake!! -this girl ba ang gusto niyang makatuluyan ko? for god sake, mukhang matutuluyan akong magpakamatay na lang kaysa makasama 'to.

"K-Kelvin is right? sige sasabay na kami," buti pa itong isa madaling kausap. thanks na rin at mukhang no choice 'tong Cassandrang ito,

"ate Kristina, bakit ka sasakay dyan? manyak yang lalaking yan e,"

"hehe, Case it's ok.. rush hour ngayon mahirap kumuha ng taxi," oh! ate? is it means na kapatid , elder sister niya si Cassandra, may

"magkapatid kayo?" tanong ko habang nag-e-start ng makina, yung dalawa pumasok din sa kotse, at pahirapan pa e, nagmamagandang loob na nga,

"yah, Cassandra is my younger step-sister sa father side,"

"ahh, I see, nice to meet you, ahhhmn,"

"Maria Kristina but just simply call me kristina, or... Tine, or Tina,"

"cute ng kotse mo ah, nice design,"

"ahh, this is my Audi A1, kaunti lang ang may ganito dito sa bansa, yung family namin ang number one car dealers and-,"

"wait, but, it is not illegal, were registered car dealers, hindi mga smuggled cars yung business namin ha,"

"oh, that's nice, you are so rich," not that much, hehe. I now like Cassandra's elder step-sister. I don't know but mukhang makakapanagayan ko na siya agad ng loob, kami lang nag-uusap dalawa , getting to know,

"HOY LALAKI, ALAM MO BA KUNG SAAN KAMI PAPUNTA? ALAM MO BA KUNG SAAN KAMI IHAHATID??" singit ng isang ito, Tsk! wala talagang manners!

"ahhmm, NOPE! saan ba kayo papunta?"

"be nice to our new driver, hehe, dadaan pa kasi kami sa simbahan sa San Pueblo... malapit lang sa Capitol Med?

you know the place?" haha, natawa naman ako dun sa new driver. kung si Kristina ang sasakay sa kotse ko, I will volunteer myself as her driver -minus Cassandra.

"yah, I know, bakit magsisimba kayo? "

"ay hindi, manonood kami ng dance concert sa simbahan, simbahan nga di ba?"

Case! Case! barado ako dun ah, bwiset.. wala talaga! drawing lang talaga ang fixed marriage namin.. wala akong balak magpakasal sa isang ito -a hypocrites! handa akong maghirap basta wag lang mapakasal sa babaeng ito!

"magsisimba kami, tsaka hinihintay din kasi kami ni sir Miko, ahhh siya yung propp-"

"kilala ko na yun," yung pandak na mokong na yun?? hindi pa ko nakakaganti sa lokong yun, muntik na kayang mabasag ang gwapo kong mukha, luging lugi ako dun, wala nang mababasag sa mukha nun e, kasi abstract naman yung mukha ng isang yun,

"pero sama ka na rin, hindi naman masama na magdasal di ba??" mukhang anlakas ng tama sakin nito ah? okay pagbigyan! pagbigya-

"MASAMA!! Ate Kristina, bawal pong mga satanista sa simbahan! baka malusaw yang isang yan, mamaya masunog yan dun, at matupok pa ang buong simbahan,"

"HOY!! NAMUMURO KA NA SAKIN AH!!" babatukan ko na talaga 'to e, or ilaglag ko kaya 'to sa kotse ko. Kainis lang, nagpipigil lang talaga ako.

"Kelvin, pasensya ka na sa kapatid ko ha,"

"ateeee, look, namumula na s'ya oh, magbabagong anyo na po yan!!"

bwiset ka Cassandra, napaka laking kuyumad sa ulo e, ansarap mong tirisin. grrrr!!

24. DOUBLE-DATE???

[MIKKO SALVADOR's POINT OF VIEW]

"Panginoon, nung sinabi ko bang time-out muna ako- nung andami-daming nangyari sakin, na nagkapatong patong na -nakakahiya pero umiyak ako nung gabing iyon, noong sinabi ko sayo na pwede bang time-out muna ako -iyon na ba iyon?"

"maraming naganap e, pagkatapos ng araw na paghihiwalay namin ni Cherryl...

yung pagpasok naman ni Cassandra sa buhay ko, ikaw bang nagpaplano nun-" kung nakaplano na ang lahat sa buhay ng tao, ano pa ba yung free will? hehe, ito siguro yung pagdarasal ko sa loob ng simbahan na ito, para lang akong tanga, free will? basta ang mahalaga masaya ako ngayon,

"Alam kong totoo ka, kaya... ikaw nang bahala sakin -sa lahat lah-"

"iho anong pinagdarasal mo?" putik! ayt! Nagulat ako na may tao pala sa likod ko. hehe. its already 5:30 pm nasa loob ako ng paborito kong simbahan, antagal naman kasing dumating nung dalawa, si Cassandra at ate niyang si Kristina. Paglingon ko sa likod nakita ko si lola, the superhero-ero,

"uy, lola kamusta na po kayo," hehe, nakakatuwa, dito lagi sa simbahan kami nagkikita. si lola yung tumulong sakin nung binubugbog ako nung mga bodyguard nung Kelvin na yun, putik may atraso pa nga yun sakin e,

"mabuti naman ako iho, ikaw, kamusta ka na... ay yung braso mo magaling na ba?"

hehe, matagal na pong magaling, may peklat na nga po yung sugat e, marka na lang ng alaala ang naiwan, "magaling na po lola, salamat po nung nilagtas niyo kami,"

"ay walang anuman yun... teke mukhang nag-iisa ka't di mo kasama ang iyong kasintahan, asan na ba siya? nag-away na naman ba kayo?"si Case ba yung tinutukoy ni lola? ang cute lang, kasintahan,

"lola, si Cassandra po ahhmn... hindi ko po siya girlfriend, estudyante ko po iyon at,"

"ano ka mo?? estudyante. Ay bakit, teacher ka ba iho?"

"ah opo, nagtuturo po ako sa isang private school, sa St. something academy po,"

"e hindi ka mukhang guro, ang bata mong tingnan," hehe, si lola talaga, wala naman sa hitsura ang pagiging guro e,

"hehe, baby face lang po... ay andyan na po sila.. ayon na po-" nakita kong papasok na ng simbahan sila -wait, una kong nakita yung lalaking iyon, si Kelvin ba yung name nun? bakit kasama nila yan? si kristina at si_? sino yun? kahawig niya si Cassandra?? teka, nasan na pala yung batang yun? Baka naman si Cassandra? e hindi na siya blondee?? naku lang... bwahahaha,

"anong tinatawa-tawa niyo po dyan sir?! kainis ka!" bungad niya sakin nang paglapit nila,

"Case, anong nangyari sayo?? sinung gumawa sayo niyan, bwahahaha"

"ang ganda mo iha," napatingin ako kay lola, KJ!

"uy lolang superherooo, nandito po kayo, kamusta po,"

sabi ko na e, makikilala niya rin si lola,

"wag nyo nga kong matawag tawag na superhero't naalibadbaran ako, me superhero bang inaatake ng rhauma, at nag-uulyanin," tawanan naman kami maliban kay ate Kristina at Kelvin, hehe, alam kong nagtataka rin itong dalawa e,

"wait, Case pakilala mo sila kay lola," aw, hindi ko alam kung makikilala niya si Kelvin, nakatikim kasi ng hampas ng abaniko ni lola tong lalaking ito e,

at iyon nakilala ni lola yung tatlo, hehe, ang kulit lang kasi parang bago naming kaibigan si lola...

nakipagkwentuhan samin si lola, naikwento namin dun kay kristina kung bakit namin siya tinatawag na superlola, hindi naman halos makatingin 'tong si Kelvin e, buti na lang hindi siya nakikilala ni lola, tawanan kami pero mahina lang kasi nasa loob kami ng simbahan e,

humaba ang usapan, ang kwento rin kasi ni lola, naikwento niya nga rin ang lovelife niya e, kasi parang mas naging reporter pa 'tong si Case, andami niyang tanong kay lola,

"o s'ya at akoy yayaon na, mauna na ko sa inyo" pamamaalam ni lola,

pero biglang sagot ni Case na ikinatawa namin, "LOLA WAG MUNA PO, MARAMI PA PONG NAGMAMAHAL SA INYO, "

"AY BASTOS KANG BATA KAH!!" bwahahahaha, Ang sakit na ng tiyan ko sa kakatawa e,

"ibig kong sabihin e aalis na muna ako, at me aasikasuhin pa ko sa ampunan, maiwan ko na kayo dito, kaawan kayo ng poong me kapal,"

sabay-sabay kaming tatlo, "sige po, ingat po sa daan superlola,"

***

at iyon, sa loob ng simbahan, antahimik na namin nang nakaalis si lola.

pwesto namin: si kelvin sa dulo, katabi niya si kristina tapos si Cassandra tapos ako. Isang hilera lang kami, nasa gitna namin 'tong dalawang babae.

wew hindi ako makapag-concentrate sa pagdarasal e parang double date ang nangyari... dalawang putahe.. etse, dalawang binibini ang katabi ko, at hay ewan! We're in silent, ewan kung seryoso ang pagdadasal ng mga 'to. Ako? Lumilipad ang isip habang nakatingin sa altar,

kanina lang sa school, excited ako kasi hinulaan ko kung anong magiging hitsura ni Case, sa klase. sa isip ko: ayon, haggard siya, anlaki ng eye bags, parang zombie, lantang gulay at hihikab hikab.

Tapos pagpasok ko e absent naman pala ito...

anyway nagbonding naman pala sila ng ate niya, at syempre mas lalo silang gumanda, si Kristina model like talaga at si Cassandra ahhhmn, ewan! Naninibago ako sa mukha niya e, maganda ba o pangit??

"I don't know..."

"Sir? Anong I don't know??" ehhhh, Ano ba yan! Nasabi ko tuloy ang iniisip ko, hehe.

"W-wala... I don't know what will happen kung di ko kayo nakilala,"

"Ang drama mo sir!" I just smile, then continue saying a prayer. Hehe, hindi nga pala ako nakapagdasal.

Mga ilang minuto ang lumipas sa loob ng simbahan, nagyaya na kong umuwi but Kelvin ask for a dinner at sagot niya daw. Ayoko man -kasi kaldag yun sakin, sumisigaw ang ego ko -alam kong mayaman siya at ako isang hamak na isang kahig walang matuka at hindi pa kayang manlibre maski na donuts na walang butas sa gitna ... siguro fish ball lang o kwek kwek, kaya lang alam kong hindi kumakain ang mga mayayaman ng ganyan.

"Mang inasal tayo!!" hirit ni Kristina at dahil wala namang nagsasalita,

"okay tara na!! Deretso sa hospital, este Mang Inasal!" hehe, pero magkalapit lang ang hospital sa Mang Inasal e,

kapag napasobra ng kain sa Mang Inasal, dahil sinusulit ang 99 pesos -kaya naka 12 rice vs isang serve ng ulam.

Kala ko magko-commute kami, pero may sasakyan daw na dala si Kelvin kaya naki-ride-on na rin ako sa kanila sa magarang kotse nitong si pareng Kelvin, deretso kami sa Mang Inasal sa Sm Fairview.

***

"Kadireee ka sir!! ewww, I can't eat in bare hands po, what's the uses of this spoon and fork," nasa isang lamesa kami, magkatabi kami ni Kristina at tabi naman sila ni Kelvin.. Magkaharap kami ni Case, na kanina pa pinagmamasdan ang pagsubo ko, nagkamay kasi ako e,

"Case, Propessor mo ko.. konting galang ha," sita ko sa kanya,

"Sir, wala tayo sa school! Hindi ka nakauniform wala kang I.D, mukha ka lang Sir totoy dito Sir,"

napahinto ako sa pagsubo, ng malaking subo ng kanin na sinabawan ng maasim na sabaw,

"Sir mabulunan ka po," hehe, muntik na kong masamid.

*burppp* *BURRPPP* anlakas ng dighay ni Kristina, napatingin kami sa kanya at sabay Malakas na tawa Bwahahaha, tawa kami nang tawa!

oops, hampas... hampas hampas ko ang dibdib ko, hindi ako makahinga.

"S-sir??? " putik, may bumura sa lalamunan ko , waaahhh...

"S-sir, ayus ka lang po?? Sir..."

putik. "Tubig po, tubig ohh," inabot ko yung tubig, pero ayun di parin matanggal, nagulat na lang ako nang lumapit sakin si Kelvin...

at niyakap ako, binuhat at parang inalog, first aid. At ayun, effective! Natanggal yung bara sa lalamunan ko.

haaaaaayyy.. salamat! Succes- yung dalawang babae ang lagkit ng tingin samin.

Bigla kaming napakalas sa isa't isa. "EWWWWWW!! ang sweat niyo pong tingnan," buseet, putik na dalawang ito, kainis lang!! Bumalik sa pwesto niya si Kelvin,

"Bagay po kayooo, bwaahaahhahaha" imbes na mabwiset ayon natawa na rin ako at BWAAAHAHAHAAHA, tawanan na lang kami nang tawanan.

***

Hinatid muna kami ni Kelvin, mabait naman si Kelvin kung makikilala mo lang at sweet?? yackss! kadiree talaga yung kanina, syete lang talaga 'tong si Case.

Nalaman ko na yung bahay nila Cassandra at Kristina, nasa iisa silang bahay (malamang magkapatid nga sila e) at mukhang hindi yun bahay kundi palasyo? o Mansyon?

Basta ang laki e, kung ikukumpara siguro yung bahay namin -yung guard house lang nila yung sa amin. Sila na mayaman, nanliit tuloy ako kahit na alam kong maliit naman talaga ako.

at ayon bumaba na lang ako sa isang kanto malapit sa amin, kahit nagpipilit si Pareng Kelvin na ihatid ako yacks! Wag na!!

Hehe, nahihiya akong makita niya kung saang lungga ako nakatira.

"Hennywayy.. Burrppp!" napadighay pa ko! busog much e, andami ko atang nakain. Libre e, Sensya na -Alien lang e.

25. Dance with the rhythm my valentine

[Mikko Salvadors point of view]

2 days na hindi pumasok si Cassandra, ayus! Anong meron? Hindi ako makapag concentrate sa lecture ko, nakikita ko ang bakanteng upuan, tatawagin ko ang pangalan ni Cassandra, "Sir, absent nga po," at oo nga -absent yung makulit na yun.

"buti naman, absent yun," hirit ko sa klase para di mapahiya.

"ui, Sir nahahalata kayo, namimiss niyo po si Cassandra no?" loko itong mga estudyante ko ah.

"Likewise, namiss ko kasi ang katahimikan sa klase natin, diba? kaya sulitin natin ang pagkakataong wala siya -magiging maayus ang talakayan natin," at nagtawanan ang klase sa palusot ko, buti na lang nakalusot.

Natapos ang mga klase ko. 2 meetings na absent si Cassandra e anong meron? Ayun, speaking of, naglalakad ako ng corridor at papunta na ng faculty room na siya namang paglabas nina Cassandra at ang kanyang ate si kristina.

"Sir, miko Sir," kunyari hindi ko sila nakita at lumingon-lingon ako, kunwaring hinahanap ko kung sino ang tumatawag sakin. Lumapit sila.

"ah, sir.. Pasensya na po at di ako nakapasok po, kinausap po kasi namin si sir. Dan sa P.E subject po, sinamahan ako ni ate," paliwanag ni Cassandra.

"hello sir," sumagot ako ng ngiti kay Kristina,

"kala ko kung sinong artista e, hehe anyway regarding to what??" tanong ko.

"ahhmn, about my health condition sir, bawal kasi akong mapagod e,"

"Health condition?" palusot pa, baka nahihiya lang ito sa new look niya. At grabeng dahilan ah, bawal na sa mga tamad ang P.E? Nakakapagod yun?

"sir, kagagaling ko lang po sa sakit e,"

"wow ha! Tinatamaan ka pala ng sakit Case, magandang balita tao ka rin pala," biro ko,

"seer naman eh!!"

Tumawa lang si Kristina, "biro lang,” bawi ko, “so paano pauwi na ba kayo niyan?"

"hindi pa po sir, punta pa po kaming Sm fairview e, o kaya Rustan's e bibili kaming damit para bukas e," hala, hindi ko alam na may event pala bukas, nakalimutan ko na sa dami ng aking iniisip e,

"Sir, di ba po, college valentines night? E naka-gown po kasi dapat e,"

"hehe, bukas na nga yun, kala ko ayaw mo sa mga ganun??

Tsaka magga-gown ka? Hehe," tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa, anong hitsura kaya nito pag nag-gown.

"bakit? Bawal ba kong mag-gown?" tinaasan lang niya ko ng kilay,

"pwede naman, kung may babagay sayong gown,"

"ansama mo sir, bagay naman Sir ah, hmmpf. Sige hindi na nga po ako pupunta," lumukot bigla yung mukha ni Case, nagpipigil lang ng tawa si Kristina. Baka biglang umusok ang ilong ni Case, hehe

"biro lang," bawi ko

Bumulong ako sa ate ni Kristina pero pinarinig ko rin sa kanya, "ate Kristine pilian niyo po yan ng maganda-gandang gown ha, baka po magtagal po kayo kahahanap, dumeretso na po kayo agad sa children’s garments marami po d- awwwww," ansakit mangurot ng isang ito, "grabe lang sir ha, trash talk ka na naman?!"

"hehe, sir sama ka na po samin, pauwi ka na po ata e," aya sakin ni Kristina,

a "e," pauwi na ko pero bad ideya yun

"Next time na lang, e till 5pm pa ko e,"

"sir, 5 na po e," tumingin ako sa relos ko, maling palusot. E wala akong ganoong pera e, mamya mapasubo na magpalibre 'to, mahirap na walang bala.

"teka magku-commute ba kayo?"

"sir kasama namin si Kelvin, pagda-drive niya po tayo," sagot ni Kristina. Kelvin na naman?! Tsk! May bagong sideline na pala yung lokong yun, new driver ha? Sino kayang pinupormahan nun sa dalawa na 'to?

"wow ha! May bago na kayong driver?? Hehe,"

"e, fiancée po siya ni case," singit ni kristina. Loading ang utak ko? Ano ba pag sinabing fiancée?? ikakasal na si Cassandra? At si pareng Kelvin? Totoo ba yun?

"a-ate, hindi ko yun papakasalan noh!!" papakasalan ni Case? Fiancée? Future husband?? Silang dalawa means engaged na?

"sir?? Hoy sirr?? Dapat natutulala? Grabeng reaction ha,"

"hehe, bagay naman kayo nun e, ahh, sige mauna na kayo kasi I forgot, may faculty meeting pa pala kami," pagkasabi ko nun, pumasok na kong faculty room,

"sige sir, bye," Gusto ko sanang sumama, bonding din yun with them, kaya lang e, nabigla lang ako sa engaged thingy? Aray ko naman!

Totoo ba yun? Engaged na sila ni pareng Kelvin?

Isa-isang nagfa-flash back sa isip ko yung mga bagay na yun:

"Women hen gaoxìng ni zài zhèli, Nimen dou yaoqing women liang gè sunzi, our Cassandra, and kevin Than," announcement ni Granny, na hindi ko alam kung ano ba yung nangyayari. Ano bang sinabi? ginamit ko yung Google translation device, " you'll all invited at their wedding" ang lumabas sa pagsasalin. Sinong ikakasal?

(Waaahhh!! tama ngang hinala ko, silang dalawa ang ikakasal?? E bakit ganun? Fixed marriage? e, yung nangyari samin?? Wala lang para sa batang yun,)

"I LOVE YOU SIR," sounds creep, what does it means anyway? I really don't know... but see, it's like a command word. He off the lights, then walk forward while undressing himself.

Then we kiss, this time, more desperate, being honest, without hesitation,

willing to give, and take... oh but so amateur, she help me to

unbutton her dress, and the strap..

i realize were totally uncovered, revealed our nudity, we only have undies, she feel bluss, ang awkward ng feeling na there's someone na nakatingin sa katawan mo. nakakahiya.

But still we do it!!

Walang 'yang batang yun ah, ambobo mu sir Mikko, antanga mo rin no!! Tsk! Kailangan kong malaman ang totoo, i really need to know the truth.

Pero paano? Tatawagan ko siya? Tatanungin ko kung totoo yun?? Tapos tatanungin niya ko kung bakit ko ba tinatanong? Kasi nagseselos ako? Hay!

***

Hanggang sa pag-uwi ko sa bahay, naglalaro sa isip ko kung totoo bang engaged na siya kay pareng Kelvin, ahhh.

Kelangan ko siyang tawagan. Phone book, search, my Hitler girl, option, call??

Sige na nga. Dialling... nag-ring. Sinagot.

Ako: hello?

My hitler girl: o problema sir?

Ako: w-wala naman, kamusta nakabili na kayo ng damit?

My hitler girl: opo, hehe, tomorrow night naku kakainin mo sir yung sinabi mo! Walang babagay pala ha?!

Ako: hehe, joke nga lang kasi yun, maganda ka naman, lahat ng damit babagay sayo,

My hitler girl: talaga sir? Hehe

Ako: hindi joke lang.

My hitler girl: bwiset ka sir!!

Ako : (...)

My hitler girl: matulog ka na nga sir, wala kang kwenta kausap.

Ako: hehe, sinong kadate mu?? Sinong escort mo?

My hitler girl: wala nga sir e, takot sakin mga klasmeyt kong boys ewan ko ba! Hehe, kasi kapag niyaya nila ko isang sampal muna.

Ako: ambrutal mo talaga, e di isama mo na lang yung fiancée mo...

matagal bago siya nakasagot sa linya, awkward, dapat hindi ko na isiningit yun! Pero ito ang dahilan kung bakit ako tumawag,

My hitler girl: anu na naman yang issue na yan sir??

Ako: issue ba yun? So tinatago niyo pala? Hindi pa pala pwedeng i-announce??

Hehe, sa kasal niyo invite mo ko ha.

My hitler girl: e gusto ko nang matahimik na buhay!

Tsk! Andrama drama nyo po kapag nagseselos kayo, naku!

Pero sir ikaw po gusto ko, totoo po yun,

Ako: hindi nga tayo pwede noh, bagay naman kayo nun e, kaya bukas siya isama mo!

My hitler girl: e, ayaw ko nga po, hindi na nga lang ako pupunta e, wala naman akong escort. Tsaka di naman ako party people talaga e.

Ako: punta ka!! Ako na lang escort mo, pwede naman daw yun e,

My hitler girl: talaga sir? Sige po ha, ikaw escort ko,

(toot.toot)

Ako: Case, Case??

Hulala, naputol. Dinial ko ulit, you are not longer register sa 10 minutes call, promo crap! Hehe.

Haixt! Matulog nang mahimbing Cassy!! Bukas akong escort mo! Feb 14, araw ng mga puso bukas, wala naman akong official na ka-date. Wala na naman si... Toot. Toot!! Bawal nga palang banggitin ang name nun. Sino kayang ka-date ni toot.toot bukas, i admit -may konti paring pagmamahal para sa kanya dito sa puso ko (konti nga ba? Ewan!)- almost 2 officially valentines date din ang pinagsamahan namin. Bukas may ka-date na ako, naka-recover na ko sa palagay ko. ?? Handa na siguro akong magmahal ulit?? Anu ba 'to, isang buwan palang ha, hindi kaya masyadong mabilis kong nakalimutan si Cherryl? Pero di ko pa naman siya nakakalimutan e, at wala akong balak na kalimutan si Cherryl. Bahagi siya ng ilang chapter ng buhay ko. Hangga't on-going pa ang story ng buhay ko, mananatili siya sa puso ko.. Si Cassandra?? Bahala na si bathalumang ek-ek!! Goodnight

***

"the night are so cold but look at them my partner, we filled with the hottest girls here, hello freshmen girls there, with their glamorous gown wa-wow," Nagsimula na ang emcee.

"and hottest gentlemen here tonight, good evening to everyone, to our CEO, of St. Something group of companies, to the chairman of the board, the all employees -the ACADS and NON-ACADS to all the students here, please enjoy the nights"

Nasa faculty table ako, separate table ang higher officials, pati yung para sa mga estudyante, kanina ko pa hinahanap si Cassandra, ano kayang hitsura nun, hehe haixt! Nagsisimula na e wala parin.

"partner, may sinabi ka kanina e, may naaamoy ka na kakaiba?"

"yah, yah, is it the delicious food that serves to us by our st. Louies Catering services, " hehe, nangangamoy gutom na nga rin ako e, sana kumain na agad,

"of course, thanks for the food anyway, but partner there's something else that i smell, that aroma lingers in my nose,"

"wow ha, aroma, what is it partner?"

"i smell -LOVE," at ayun, ingay ng mga kinikilig na hampaslupa, lalo na ang mga estudyanteng kon todo pustura, nakasuot ng mga magagarang kasuotan, formal attire, girls with gown, and boys with coat and tie, biglang transformation ng mga estudyante ko, pero ang kanina ko pa hinahanap e di ko parin makita.

Kanina ko pa tine-text, wala paring reply.

"partner is it because, valentines kasi ngayon,"

"ou nga, batiin natin sila partner, maligayang araw ng mga puso, sayo partner, mukhang ikaw kagagaling mo lang sa date ha,"

"of course ako pa, binata na ko e, ka-date ko mama ko kanina e," tawanan ang mga tao, oo nga pala tandem nila nicole yhala at Kris tsuper ang guest emcee namin, alam ko announcer sila sa Radyo, sa fm. Ang yaman namin no? Hehe, masarap sanang makinig kaya lang tumayo na ako kasi kanina pa nagsisimula ang party e hanggang ngayon wala pa si Cassandra. Nasan na kaya yung batang yun, tawagan ko na lang kaya.

Dina-dial yung number niya, my hitler girl, call... Tsk. Ibang babae ang sumasagot -sabi, the number that you have dialed is either unattended or out of coverage area, please try call later. Ahehe, tsk! Bakit walang sumasagot. Patay ang phone? Low bat? Busy? Trinay ko ng ilang ulit, 5 times pa. At ayun -ayoko na!

Aatend ba yun o hindi?? Kagabi ang usapan namin, ako ang magiging escort niya. Pinagpaalam ko naman yun, may mga estudyante na walang kapartner, puwedeng maging eskorte nila ay sinumang available faculty.

Baka nakapatay ang phone ni Case, nag-usap naman kami kagabi e, aatend siya sabi niya.

Ida-dial ko na sana number ni kristina baka kasi alam niya kung nasaan si Case, nang sakto, tumatawag siya. Alangan pa kong sumagot kasi first time kong makakatanggap ng tawag galing kay Kristina.

"sir, emergency po, punta ka po dito sa bahay, ngayon na po," emergency sa bahay nila? Si Cassandra?? Gusto ko sanang itanong,

"wait, anong nangyayari?? Bakit hello? Hello?" kinakabahan ako at putik lang -hindi ko alam kung anong nangyayari.

"sir, tsaka ko na po ipapaliwanag, you really need to hurry,"

"wait as-" may tatanong pa sana ko pero binaba na ni kristina ang phone. Ang naintindihan ko lang sa usapan namin e kailangan kong magmadali. Emergency? Putik ano bang meron, anong nangyayari? Tumayo ako at nagpaalam muna sa ibang co-faculty ko. Nagmadali na kong maglakad palabas ng hall kung saan kanina pang nagsisimula ang program -ang college valentines night.

Sayang itong flowers na ito, 500 plus pa naman ang bili ko nito sa dangwa, tsk! Wala naman pala yung pagbibigyan k-

"ui, sir Mikko, nagmamadali ka ah, uuwi ka na po?"

"ay, mam kristine, e-a-kasi me emergency lang po, nagpaalam na po ako sa ibang faculty, kanina -pasensya na po ah. Mam kristine happy valentines day," tapos binigay ko sa kanya yung bouquet ng bulaklak,

Then authomatically i kiss her cheecks, "h-happy valentines day din. But is it for me sir?? Baka me ibang pagbibigyan ka nito?"

"a-ah, hindi. Wala, para sayo talaga yan," dahilan ko, hindi naman kailangan ni Case ng flower, wala namang sweetbones yun e, mabuti pang para sa iba na lang mapunta. Pero, "pasensya ka na kasi emergency talaga."

"o-okay, ingat ka ha, thanks din sa flowers," si mam kristine, ewan pero napansin kong biglang pagkapula ng mukha niya, magbibigay pa sana ko ng compliment nang "your look elagant sir. Bagay sayong coat mo,"

"hehe, salamat po mam, a-alis na po ako," at di ko na hinintay ang sagot niya, umalis na ko agad.

Takbo. Lakad. Putik! Hindi ko alam kung anong pagmamadali ang gagawin ko, ni hindi ko na napansin ata yung suot ni mam, kristine... Yung suot niya, ang ganda niya sa damit niya, ganun pala hitsura niya kapag nag-make-up, ang gandaaaa.

"Sir Mikko, Sir!" pagkalabas na pagkalabas ko ng venue, papara na sana ako ng taxi nang may tumawag sakin na pamilyar ang boses,

"ui, manong Dio," paglingon ko, bakit nandito si manong?? Tsaka halos lumuwa ang mata ko nung nakita ko kung nasaan siya, grabeeeee.

"manong," pagkalapit ko, " asensado na ah, kanino 'to? Wooooow! Ikaw na naka-porsche" ngingiti-ngiti lang si manong.

"tumama ka sa lotto?" inikutan ko yung sports car na dala niya.

"sana nga po sir e tumama na lang ako sa lotto,"

"kasi ni sa hinagap sir di ko naisip na magmamaneho ko nito. Gara po no? Sana nga akin na lang ito... E, hindi po e," nahiya si manong.

Alam kong isang hamak na taxi driver lang si manong, personal driver lang ang trabaho ni manong Dio, at ang magkaroon ng ganito kagarang kotse -wow! Panaginip.

"kanino nga po ito?" pagkatapos kong maikutan yung kotse, tanong ko ulit.

"ah ke sir Kelvin po ito, pinagamit sakin para po ihatid kayo," kay pareng Kelvin 'to?? Sa... Wew,

"sa kanya po ito, grabe po palang yaman nung kelvin na yun manong?"

"sa palagay ko nga po, importer sila ng kotse dito sa Pilipinas,"

"pero mas lamang parin po ang kagwapuhan ko dun no manong?"

"ah sir, tara na po," haixt! Loko 'to si manong, isnabero. Tsk!

pumasok na ko sa kotse, "hehe, Miko, mas mabait ka kaysa dun," pagkasabi ni manong nun, gusto kong maiyak, magsumbong sa tatang ko na laging nagsasabi na anak ang gwapo mo.

"ikaw rin manong -ambait niyo po," pagkasabi ko nito biglang napatingin sakin nang masama si manong. Bwahahahaha.

"hehe, tara na nga po!" at ayun sumakay na ko sa magarang kotse at napa-wow! 3D ang kotse... Astig talaga!

"teka manong e me emergency daw po sa bahay nila Cassandra? Ano po bang nangyari?" nag-aalala talaga ko, yung buses ni ate kristina nang sabihin niyang may emergency at kailangan kong pumunta doon, iba yung kaba na naramdaman ko.

"iho, aalamin pa lang natin, kaya nga kelangan na nating magmadali," di rin alam ni manong? Ini-start ni manong ang makina at wow lang sa tunog, "ang macho nitong kotse manong, pangkarera ah,"

"waaaaaahhhh!" bigla ang pagpapatakbo ni manong ng kotse, parang nagbalik sa pagkabata si manong at iyon, enjoy na enjoy ang pagmamaneho, siguro 15 minutes lang nasa mansyon na kami -este bahay nila Cassandra.

pagkababa ko ng kotse, akala ko nasa mall kami, kasi putik lang na garahe e madaming kotse, nasa ibang mundo na ba ko? Parang mall yung garahe, waaaahh! Behave sir mikko! Bawal ignorante.

"sir miko," paglingon ko nakita kong nakangiti yung ahhmmn? Sailor moon?? Parang highschool uniform sa japan yung suot niya,

"o-opo, ako nga,"

"please come with me, sir" mukha namang mapagkakatiwalaan siya, kaya wala akong magawa kundi sumunod na lang. Nawala na lang kasi bigla si manong e. Nasa isip ko si Cassandra -emergency?? Ano kayang nangyari sa batang yun??

Baka dahil ayaw pumunta sa college night e nagbigti na lang gamit ang cable wire?? o Baka nung nagsuot ng may takong e, nadulas tapos tumama yung 5 inches na takong dun sa leeg niya?? Waaaahhhg! Brutal yun.

"ui, miss -"

"Nina po, maid po ako dito," nakahinto na kami sa isang pinto

"weh maid ka?? Hindi halata ah, hehe," napatingin ako sa kanya, at nakita kong namula ang pisngi niya.

"salamat po," ngumiti lang ako.

"wait, bakit huminto tayo- elevator ba to???" may pinindot siya sa pinto, ignorante masyado?

"sa rooftop po tayo," at napa wooow lang ako, amazing!! Hindi naman ako promdi pero nagmumukha akong ignorante, putik lang! Bahay na may elavator? "astig! Si bill gates ba nakatira dito??"

"huh? May tanong po kayo," bingi ng maid, hehe,

"ang ganda nyo pong maid,"

"s-salamat po, sir. We're here," pagkabukas ng elevator, ayun waaahh! Rooftop? Nakatiles pa rin,

"m-miss," pagkalingon ko, sumara ang elevator. Naiwan na kong mag isang nakatayo, at hindi ako makapaglakad. Asan ang mga tao? Buhay pa ba ako?

"aaaaawww," hindi naman panaginip, masakit parin naman kapag kinukurot ko ang sarili ko. Got to believe in magic by david pomerance yung kanta. Ahhhg

"tssss. Wag kang malikot," nagulat ako nang biglang may tumakip sa mata ko, at blindfold??

"k-kristina, para saan yan?" nakilala ko kasi agad ang boses niya,

"sshhh, wag kang maingay sir, just hold my hand and follow me, okay" putik, andilim, wala akong makita.

"anong wag maingay, pinapunta mo ko dito, pinamadali pa, asan yung emergency??" Narinig kong bumungisngis siya. Pinaglololoko pala ko ng mga ito e,

"sorry sir, forgive me, hehe" sorry, sorry??! Kinabahan ako dun, nag-alala ako, tapos sorry lang? Ako na uto-uto sa inyo.

"sit down sir," huminto kami. Umupo ako at ewan, gusto kong tanggalin yung blind fold, pinaglalaruan ako ng mga ito e.

"sir, bawal tanggalin mamaya na po," sige kayo na nag-eenjoy sa ginagawa niyo hay! Tumahimik ako, mas naging sensitive ang pakiramdam ko, nagpalit ng kanta, marry your daughter by Bryan Mcknight, nakarinig din ako ng footstep na papalapit sa pwesto namin,

"ouchh," narinig ko yung boses ni Cassandra, palagay ko nakablind fold din siya, at ano ito set-up?? Pero bakit ako? Bakit kami?

Hindi ako nakatiis kahit hawak ni Kristina ang dalawang kamay ko, pumiglas ako at tinanggal ang blind fold,

"bad ka sir!" lumatag sakin ang paligid...

"wattaplace!" heaven na ba 'to?

"grabe ka naman sir, heaven talaga?" sagot ni Kristina tabi ko na wala nang nagawa kasi natanggal ko na yung blindfold, at ito naka-gown din siya.

"ano bang meron?" at pagkalingon ko sa harap natulala ako. Kumurap-kurap. Namamalik-mata ba ko? Si Cassandra naka blindfold din -wew! The angel has fallen, bagay na bagay sa kanya yung new look niya na long and black hair -na kahit alam kong extension hair lang yun, bumagay din yung gown niya na pang-miss universe at binibining Pilipinas sa pang formal wear.

"hindi nga heaven 'to, e may devil na parating e,"

"grabe ka sir sa kapatid ko ha," narinig pala ako ni kristina, bulong lang yung sinabi ko e,

"pero admit it, mukhang prinsesa si Cassandra noh? Step-sister ko yan e," tumango lang ako at namumula ata ang mukha ko at biglang kinabahan pero hindi sa kilig ito -bigla na lang akong nakaramdam ng kaba nang makilala ko kung sinong umaalalay sa kanya, yung isang lalaki sa kanan niya -si pareng kelvin yun at yung isa sa kaliwa naman ni Cassandra -waaaaahhh! T-totoo ba 'to? Si- si daddy nila- dadda ni Case - si Mr. Scooth. Hala! Anong meron?

Pagkalapit nila, bigla akong tinawag ni Mr. Scooth, alangan pa kong lumapit pero parang pinandilatan ako ni Mr. Scooth o baka naisip ko lang yun dahil sa anlakas ng kalabog sa dibdib ko. Pagkalapit ko pinahawakan sakin yung kamay ni Cassandra at bumulong sa tenga ko,

"make this night a wonderful night for my daughter," napalunok ako ng laway sa sinabi ni Mr. Scooth.

"dad?? Sino kausap mo?" hindi pala alam ni Cassandra na nandito ako.

"have a dance honey, Cassandra... Sorry that i don't recognize, that your heart beats for someone else," bago magpaalam si Mr. Scooth, binigyan niya ng halik sa noo si Case, at tapos tinapik naman niya ko sa balikat,

Hawak-hawak ko na ang dalawang kamay ni Case, si pareng kelvin isinayaw naman si kristina, at dahil ang ganda ng kanta, isinaway ko na rin si Case. Nagpapakiramdaman lang kami.

"Sir plinano niyo to noh," nakablinfold pa si Cassandra nang nagsalita siya, hehe. Ako pang dinawit dito?

"if i know Case, pinipikot mo ko, you plan all this and a-aaaawww!" kinurot niya yung batok ko, nakayakap na kasi siya sakin at ako naman ay alangan sa una sa paghawak sa bewang niya, ayt!

"ang hilig mong mangurot noh? Tanggalin mo na nga 'yang blindfold mo," na-enjoy ata ang dilim kaya di na tinanggal yung nakatakip sa mata niya,

"wag!! Makikita ko po ang pangit niyong mukha," Grabe naman 'toh, napatingin tuloy ako dun sa dalawa na ang sweet-sweet nila at ayun bungisngis din ang tawa. Haixt!

"hahaha!! Trash talk case?!"

"hehe, joke lang po... Pakit-" ako na lang nagtanggal ng blind fold niya. At ayun, mas nakita kong kabuuan ng kanyang mukha.

"ang ganda mo," nasabi ko na lang.

"joke yan sir?"

"oo," sagot ko, pero ngumiti lang siya sakin -nakatulala parin ako sa kanya.

"thanks for the compliment, ikaw rin po ang gwapo niyo," hihi, nagwapuhan din sakin si Case??

May maganda ring nasabi 'tong babaeng ito, "thanks for the compliment" nahihiya kong sabi.

"joke din yan sir," tapos bigla na lang tumawa yung tatlo at... Nakitawa na rin ako.

26. BREAKING THE RULE

The rule of moon to the sun is this: the sun can touch my body by his presence, by his light but never by his hug. when it happens it will cause my death, my heart will be burn, and suddenly will turn into ashes, but if you do... before my goodbye -i will cherish that moment, when we choose to break the rule of being separated in each other, that we choose that night -to be together. That moment, while we in one body, i am slowly fading, slowly burning my every part... but slowly turning as a whole. THEN THE SWEETEST MOMENT IN MY LIFE IS WHEN I DECIDED TO BREAK THE RULE.

[Maria Cassandra Malaya's Point Of View]

2 weeks after that night -feb 14, I realize 2 things with the two of us -sir. Mikko and I:

1. we both broke the rule. Patapos na ang story ko- nasa part na ko na hulog na hulog na sa karakter na babaeng estudyante yung prof. niya- ang ending na lang ang dapat kong tapusin -ito yung sasabihin niya,

"sir, I'm done writing my story -we're done too, sorry if I used you -the very day when I saw you with your girl - Cherryl. That was my first step, to make a move para magkahiwalay kayo at doon naman papasok sa buhay mo ang bida, at maiinlove ka without knowing na pinaglalaruan ka lang pala, na..." tsk!- bakit ganito!! hindi sumusunod yung mga nangyayari sa nai-plot ko nang story.

Dapat ganun ang mangyari pero pinipigilan ako ng puso ko. tsk! lagi na lang nagmamalfunction, waaaahhh!! please take care of his heart!

please take care of his heart!!

please take care of his heart,

please take care of his heart,

please take care of his heart,

hindi dapat ganito e, pero... pero kasi, ayokong masaktan si Sir, "love him more than how I love him," lagi nang pumapasok sa utak ko ang boses ni Cherryl.

2. I LOVE my Sir. Mikko, -LOVE?? waahhh!!

I LOVE Mr. Salvador, that stupid instructor-nakakahawa, CRAP!!! -feeling ko stupid na rin ako.

I can't lie with my Dad, "please dadda, i can't marry Kelvin, i don't love him," i know my dad will understand me. Si Granny lang naman ang may gustong ipakasal ako sa tagapagmana ng THAN.

" respect my feeling dad, i am in love with someone else," I sobbed at my father's lap, that moment I feel that am not alone, I have my dad that would understand my situation.

"there something happened with me and Sir. Mikko... I adore him, i want to be his wife, dad," umiiyako ako habang pinagtatapat yun. I am like a 3 years old asking with my dad, i want this. I want this. damned that BIG lie!! Cause some lies are half truth -i know.

Cause I am the first breaker of my own rule:

"NO SIR!! a deal, let we start a new thing sir, I have a deal with you po..."

"Sir, e I want to write a story... about a forbidden love of a student and her Professor.

I want it to be feasible, seems like a true to life story... for the sake of it...

Be in the deal sir, Be the part of my Character!!"

"SIR!!! ARE YOU ACCEPTING THE DEAL OR NOT??

Si Sir, kahit ayaw niya... " Sige! Sige! Accepted!"

"Good my Sir!"

Deal will ends if only I finish the story Sir,

But another one, Reminder Sir:

for the sake of your career.. NO ONE IS ALLOWED TO FALL IN LOVE

That’s the only rule: FALL IN LOVE is PROHIBITED po, OK??

This is my deal with him! But now?? What happened?? My mind refuses my own heart beats. I realized, one day when i woke up -there is a battle in my heart and my mind. I really don't know what it means? But still, here I am, helping my heart to won the battle. I choose sir Mikko, I love him..

"CASSANDRA!! WHETHEIR YOU LIKE IT OR NOT, YOU WILL GET MARRIED TO ISSAAC KELVIN," nagulat ako nang biglang nagsalita si granny.

"SCOOTH TALK TO YOUR DAUGHTER, IT IS OUR TRADITION, WE CAN'T BREAK IT! STOP YOUR BEING STUPID, " si Granny, narinig pala kami. She pushing that fixed marriage, damned tradition!

"sorry lola, I can't do what you want, kayo na lang po magpakasal dun kung gusto niyo," ang bigat na ng puso ko nun. Pagkasabi ko, agad na kong tumakbo palabas. pumunta ako ng garahe at nagpaandar ng scooter, gusto kong maglabas ng sama nang loob. why they don’t understand my feelings! They so much care about their business, there money?! damned that. huminto ako sa oval field, gabi na yun at walang tao sa oval. gusto kong tumakbo, tumakbo. I run. paikot sa field, my heart beats faster and faster, gusto kong ma-ease yung pain na nararamdaman ko.

Para maramdaman kong manhid na ko sa sakit, at hindi na ko masasaktan pa...

kaso, bakit ganun.. mas lalong sumasakit yung puso ko. mas lalo kong nararamdaman yung kirot na halos -bakit ba kasi ako ganito e!! so-sorry na,

"miss, ayus ka lang, miss"

"pare buhatin mo, takbo na natin sa hospital," i realized, may bumuhat sakin.

a-ayos lang ako e, yung puso ko -parang huminto na sa pagtibok. Dad..., granny..., Sir..., kelvin, cherryl so-sorry.

***

I feel so numbed that moment, "ikaw ba yung dahilan kung bakit nagkahiway sila cherryl at mikko?" marami na pala akong naapektuhan? si nurse Jessica, alam kong mabait siya. at nasasaktan din siya sa nangyayari kay Cherryl. Hindi ko alam kung dumating na yung oras na nalaman na ni Sir Mikko?? sorry Sir.

for playing people life, pero kasi e... gusto kong matapos itong story ko.. WAAAAAAAHHHHHHHHHHHHH!!!!!!

"Case are you alright? tell me your problem," bumalik ako sa realidad dahil sa tapik ni ate Kristina,

"bakit mo pinunit 'to? Case, ate mo ko di ba, pwede mo rin akong pagkatiwalaan," pinulot ni ate kristina yun binder ko na naglalaman ng mga story ko,

"ate h-hindi ko na siya kayang ituloy," kainis, para akong bata, naiinis ako sa sarili. I realize then, umiiyak na rin si ate Kristina, o kanina pa siya umiiyak bago pumasok sa kwarto ko, bakit kaya??

"alam mo natutuwa ako kasi tinatawag mo na kong ate," napansin kong tumutulo yung luha niya at pumapatak dun sa binder ko kung saan nakasulat yung kwento kong 'MY PROFESSOR AND I'

"Case, alam mo bang nalaman ko na kung sino ang tunay kong tatay?? " napahinto ako dun sa sinabi ni ate kristina, nalaman niya nang tatay niya si Manong Dio.

"at ang sakit sakit nun Case, kasi yung tao na yun, alam mu bang ansama-sama ko sa taong yun, nagu-guilty ako kasi wala naman siyang ginagawa saking masama pero ansama ng pinakita ko sa kanya, na kahit nalaman kong iniwan niya kami, o nag-decide siyang iwanan na lang kami, heto sya at bumalik, matagal ko na pala siyang kasama hindi ko pa alam, " ate kristine sobbing a lot,

"i realized then, na mahal ko parin ang tatay ko -ang tunay kong tatay, " i hugged my ate kristina, mas lalo tuloy akong na-guilty ngayon. I am decided to tell the truth to Sir Mikko,

27. FINDING HER A GIFT

[MIKKO SALVADOR'S POINT of VIEW]

"Hayaang matuto ang mga estudyante sa labas ng paaralan at mag-appreciate ng isang sining"

Habang nakaupo ako sa upuan na yun bandang harapan ng madilim na theater stage, ay ka-text ko si Cassandra. Unang una na matigas ang ulo. Paano ba naman kasi hindi na naman sumama kahit na compulsary nga ito ng school -ang manood ng play, entitled 'JOE -Filipino rocksical play'.

kahit sinabi na ng unang nagsalita - we are not allowed to used gadgets... our technical gadgets even our cellphone, why? kasi lilikha ito ng interference in our viewing experience.. etch. Etch.

"okay!" sagot namin ng mga estudyante at ibang co-faculty ko na nagbabantay sa mga mababait naming estudyante, pero ito ako -nagtetext nang patago sa makulit na batang yun, nasa Baguio si Cassandra for her shooting photos, remember nagmomodel din si Case.

MY HITLER GIRL: ^____^v sir sorry di ako makakanood ng play e, lagot na naman 2 quiz pa naman yan sa NSCI01 ko, tapos reflection paper pa kay Sir Munhee, halaa paktay na sir. Hehe

reply ko: XD wahaha, di ka nagpa-prioritize e, ano bang mas mahalaga pag-aaral o yan?

MY HITLER GIRL : SIR MAS MAHALAGA KA PO! XDD

reply ko: HEHEHEH! nakakatuwa kang kausap,

MY HITLER GIRL: XD

mahalaga din po kasi sakin tong shoots e,

hehe, 2nd course ko naman po ang I.T e,

tapos na po ako nang Civil Engineering po dito sa Baguio.

(ui, bago yun ah... pangalawang course na pala niya sa college, ang galing)

reply ko: ngayon ko lang nalaman yan ah, pero paano ka papasa ngayon kung di ka naman nagpupursige!

MY HITLER GIRL: para ka namang si dadda sir e. tsk! papasa ako kahit di ako nag-aaral noh!

XD AY SIR AH, MALAPIT NA PALA BIRTHDAY KO.

(Ikaw na HITLER GIRL, lakas ng tiwala sa sarili ha, wait isang linggo na lang pala birthday niya na? hehe,)

reply ko: anlakas ng biliv mu sa sarili mu ha?! tsk!

ui, OU na nga pala, malapit na un, hehe, kelangan ba may gift?

MY HITLER GIRL: NAMAN PO! DAPAT LANG PO!!

(regalo? ano namang bibilhin ko para sa babaeng 'to)

reply ko: pwede bang puso ko na lang ang gift??

MY HITLER GIRL: No thanks sir. wahahahahaha,

ay material na lang po. yung Drose shoes na ADIDAS na lang sir.

reply ko: wow ha, may brand pa? last chance, ibabalot ko na ba puso ko -branded din naman to e. pagbalik mo may bonggang handaan ba?

(nagsisimula na yung palabas, hehe hindi ko pinapahalata na nag tetext ako, buti na lang wala akong katabi, lumabas na yung mga tauhan, hehe)

MY HITLER GIRL: Suggestion lang naman po yun :D HAHAHAHAH! ang cute niyo talaga sir XD

ay ay. titignan ko po kung magkaka-party-party tayo. pero walang inuman po XM

reply ko: ang cute ng suggestion mo ha, kompleto. cge, bat di ka umiinom Case?

MY HITLER GIRL: and ano po. size 5 ako. ahahahahahahah. suggestion lang po.

and sir never drink, never tasted alcohol pa...

MY HITLER GIRL: Wow mabait na bata! hehe,

ui, anliit naman ng paa mo, pang midget! maka-suggest ha, puso ko na lang! ang hirap naman hanapin yang suggestion mu e,

MY HITLER GIRL: NAGSALITA ANG MALAKI HA?! GRABE LANG SIR! marami nang nag-aalok sakin ng puso, lahat yun tinatanggihan ko! tsk! yack lang sir ha!

hehe, e size 5 lang po ang paa ko!! sir may stock pa sila sa SM Fairview, sa harap ng Tribu beside Amblvd. :D :D :D ahem. Sir! my parents taught me how to be a decent person, kaya I am one. Di po ako umiinom talaga XD

reply ko: ouch! hoy hindi halatang disente ka!

hehe! mukhang mahal yun! wala akong pera pulubi ako ngayon, volounteer teacher lang ako, walang budget!!

(sa totoo lang wala talaga e, hehe. )

"Sir mukhang busy ka ha, bawal mag-text," nagulat ako nang biglang nagsalita si Mam Aimee, nginitian ko lang siya. hehe, kulit kasi nitong isang ito e.

"sorry mam, hehe"

Hindi muna ko nag-reply, mga ilang minuto rin. Gumaganda yung dula e, yung palabas ay tungkol kay Jose Rizal, ang kanyang relasyong lihim kay Josephine Bracken, na nagsasabi na may kasunduan daw na pinirmahan si Dr. Rizal na nagsasaad ng pagpapakasal nila Josephine) kasunduan, naalala ko tuloy yung fix marriage nila Cassandra at Kelvin. 2 message recieve... toot.toot.

MY HITLER GIRL: WOW. KELAN PA MAY PUMAPAYAG NA MAGVOLUNTEER TEACHER! HAHAHAHAH AH. XD

Grabe lang, kung di ako mukhang decent, ano na po tawag sa inyo? wahahahah.

(pagkabasa ko, ayoko na muna sanang magreply, kasi ang ganda na ng eksena ng dula)

MY HITLER GIRL: sir di na nagreply?? busy na?

reply ko: hehe, basta sa bday mu! magpa-canton ka!!

MY HITLER GIRL: SIR DI KA PA NAGSAWA??

reply ko: baliw! magpapancit ka! tsk,

hehe, bye!

MY HITLER GIRL: OK PO!!

HEHE, I LOVE YOU PO MY FOREVER INSTRUCTOR

reply ko: love u din, my forever HITLER GIRL!!

MY HITLER GIRIL: WAAAHH! SIR PAG-UWI KO MAGDADALA KO NG MGA CANNIBAL, PARA KAININ KA NG BUHAY!! TSK!!

bye po :) ingat sa pag-uwi.

(hindi na ko nagreply ulit. baka humaba pa yung usapan e, nag-focus na lang ako sa dula) hala! patapos na pala! crap that girl! heheh, napapadalas na tuloy ang kaka-crap-crap ko! nakakahawa kasi yung babaeng yun e.

ilang araw na lang pala birthday niya na, hehe! Ano kayang regalo ang pwedeng ibigay?? yung drose na adidas? wahh, kelangan kong pera, magkano kaya yun? haixt! kung puso ko na lang kasi e mas madali pa. hehe. natatawa lang tuloy ako "sir, ay naku, kung puso niyo lang po, abay marami na po nagbibigay din niyan! wahahahahah."

kunwari pa e.

*** *** ***

[kristina Malaya's point of view]

Birthday na ng step-sister ko, i want to give her a best gift.

I am travelling now with my boyfriend Issias Kelvin, I am satisfied now with my life... ngayon gusto ko namang magbigay ng pinakamagandang regalo sa kapatid ko.Nagbarko lang kami, though kelvin dont want to travel by the sea. hehe, but he choose my choice because he said that he loves me and I love him too.

"tine, nilalamig ka ba," nasa labas ako ng suite namin, nakatanaw sa karagatan, naramdaman ko na lang ang pagyakap sakin ni Kelvin,

"bakit ka ba sumama sakin dito? alam mong malayo ang pup- " kelvin,

"uwaaaakk, uwaa-" hala, yan na nga bang sinasabi ko e, mahihiluhin pala sa byahe ang boyfriend ko.

"okay ka lang-" ay! kyaaaa.

"wag mo kong sukahan! sabi na kasing uminom ka ng bonamin e," ayaw kasing uminom ng gamot e pangontra hilo nga yun. Pang bata daw kasi, naku! e ayan mukha siyang batang inaalagaan ko.

"tara na, ihiga mo na nga muna yan," inakay ko na siya sa loob ng kwarto mamaya pagdaong namin, pahirapan 'to kasi hindi ko alam kung sasama ba si mam. Verona -ang biological mom ni Cassandra.

Kwinento sakin ng matandang katulong sa bahay, si Nani - nawala daw nang matagal na panahon si mam. Verona. Walang nakakaalam kung saan siya napunta, hinanap siya nang ilang buwan, at bandang huli may natagpuang sunog na babae at pinaniwalaan nilang si Mam, Verona yun. Pero si Cassandra, hindi naniniwalang patay na ang kanyang ina kaya nagkaroon ako ng pagnanais na alamin ang totoo.

*** *** ***

Malayong isla ang nilakbay namin, minsan na kong nag-cover sa mga kalagitnaan nang Mindanao, sa liblib na lugar.

"Tine, malayo pa ba? e kasi ilang bundok na atang nilalakad natin e" alam ko naman magrereklamo si Kelvin, kahit ang binti ko ay nagrereklamo na rin sa layo ng nilalakad namin.

"sorry ha, alam kong di ka sanay mag-hike, don't worry malapit na tayo sa baryo,"

"dapat naghelicopter na lang tayo Tine,"

"hehe, we can't, baka matakot ang mga tagabaryo at pagbabarilin tayo," huminto siya sa paglalakad at napakunot ng ulo,

"pagbabarilin? why? are they a terorist? or a rebel?" natawa tuloy ako, kasi ngayon ko lang nakitang natatakot si Kelvin, the one who always has the esteem, the superior presence.

"mga NPA sila, yung mga kilusan na nagtatago sa bundok, tapos dito sila nagpapalakas ng pwersa," bwahahaha, i want to laugh, mas lalong natakot si Kelvin. When a strong individual is out at their territory, fear will came in.

Biglang gumalaw yung mga talahiban, napaatras kami, nasa likod ko si kelvin, "mga kasama, binisita tayo ng kaibigan natin, " nagsilabasan ang mga naka-armallite na kalalakihan,

"magandang hapon po, ka Tinay, napadalaw po kayo ulit," nakahinga ko nang maluwag nang nakilala nila kami,

"ka charlie, magandang hapon din po," nakipagkamay kami, pinakilala ko si Kelvin sa lider ng sandatan, si Ka Charlie na dating taga lungsod, leader aktibista noong nag-aaral pa sa unibersidad ng Maynila -iskolar ng bayan ngunit mas piniling bumuo ng pwersa dito sa kanayunan.

malugod ang kanilang pagtanggap sa amin, ang buong sandatan, ang mga bata at kanilang magulang. The face of society that has a unity and love. the care to each other, the peace that you can trace by the face of every child that can play freely, the loving wives and every father that can fight for their family, for their existence, and are able to sacrifice for their brotherhood.

May isinulat akong authobiography ni Charlie Del Rosario noon -ang naging pangalawang asawa ni mam Verona.

Hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya dito -si Mam Verona ay isang dating aktibista, kwento sakin noon ni ka Charlie: natagpuan nila si Mam Verona na duguan noon sa dalampasigan. Hinala nila na nakatakas ito sa mga Sundalong nantu-torture ng mga pinaghihinalaang kalaban ng gobyerno. Tinulungan nila ito. Wala nang naaalala si Verona matapos ang nangyari sa kanya, nagkaroon siya ng amnesia.

***

"so, you mean -hindi kinilala ni Verona si Cassandra, her own daughter," tanong sakin ni Kelvin. Nandito kami sa maliit na kwarto na binigay samin, isang kubong pawid para sa mga bumibisita sa kanila.

"kaya ko nga dala 'to e," pinakita ko ang hawak kong dokumento.

"DNA test ?? e paano ka naman nagkaroon ng DNA nila," at pinaliwanag ko lahat lahat kay Kelvin. Noong unang nakapunta ako dito ngunit ang tanging dala ko lang ay yung isang litrado ni Case at ni Verona, masyadong luma iyon para makilala niya. kaya hirap akong makumbinsi si Mam Verona.

"bago umalis dito naisip kong magdala ng patunay, DNA is the best evidence that I know that time. When I came back, I consulted the doctor of the family. Gusto kong tulungan si Cassandra cause I love her,"

Kahit na hindi naging malapit ang loob sakin ni Cassandra noon, hindi ako nawawalan pag-asa, "she's so lucky , that she has a loving step-sister.. and lucky me, that I have you" i smiled and kiss his cheeks, mamaya makakaharap namin ulit si Mam verona at "I want to convince her na sumama satin sa pag-uwi sa Manila, so that at last magkita na sila.

"but as of now... tine, we can enjoy this moment that we are afar from stressful city, I think I want this place now... only if, we are together,"

I much love to be here, moreover if I'm with you

"Kelvin.. I love you," i hug him.

"no! cause I love you more," then the

room are filled with the darkness nang pinatay ni Kelvin yung ilaw ng gasera.

***

[Issias Kelvin Than's Point Of View]

I wake up because of the sunlight passing through my bed, oh! pagpag? or papag? what they call this hard bed -ansakit sa likod. where surprisingly, nakatulog naman ako nang mahimbing. Pagmulat ko, wala na sa tabi ko si Kristina, napabangon ako and I am finding my girl.

pagkalabas ko ng nipa hut nakita ko ang mga kababaihan, in their malong and wow, I didn't see them last night. Some of them are native ethnic looks, nabigla ako nang napangiti sila sakin.

"ah, Kelvin gising ka na pala, " mula dun sa isang parang C.R galing si Kristina, lumapit ako. napansin kong nagbubulungan yung mga babae, lumapit ako

"paggising ko wala ka na e, akala ko iniwan mo na ko," kung maiiwan ako dito? naku! I am afraid to killed by the natives, huhu, what if they are Cannibals? they will eat my meat, so afraid.

"baliw, bakit naman kita iiwan dito, anu ka ba, tara na nga break fast are ready,"

i follow kristina, "w-wait I'll brush my teeth, e bad breath na ko e,"

"no! bawal ang mag-tootbrush dito, here, take this," oh, buti nasalo ko, w-what is this? oh wait.. bawal mag-toothbrush?? WHAAAAT??

"what is this thing?" maliit na fruit?

"guava! yan yung toothbrush dito, try mo dali.." whaaaat?? toothbrush 'to?

"h-how??" Kristina illustrates.. then I imitate her.

"pwe! pwe! yaaacks! what's this ampakla!" naiinis ako, tawa lang nang tawa yung mga babaeng nakatingin sakin,

"whahahaha, ganyan talaga!" pati 'tong si Kristina nakikitawa din. nakitawa na rin lang ako sa kanila.

"Mam Verona, si Kelvin po boyfriend ko," nagulat ako nasa harap na pala namin si Case?? wow!! The old version of Cassandra.

"Magandang umaga po," nakipagkamay siya sakin, natutulala lang ako. No question, she is Cassandra's real mother, humaba lang ang buhok, umitim lang at kumulubot nang konti ang mukha but definitely the face of Cassandra? Waahh!

"Kamukhang kamukha niyo po talaga si Cassandra," napansin ko na biglang namula siya.

"talaga bang kamukha ko si Cassandra?? a-ang anak ko?" napansin kong maluha-luha na siya.

"o-opo," my immediate answer without hesitation.

"gusto ko nang makita ang anak ko," biglang may tumulong luha sa mata ni Mam. Verona.

"alam kong nangungulila na siya sakin, patawarin mo ko Kristina kung hindi... hindi kita pinaniwalaan agad,"

niyakap namin ni Kristina si Mam. Verona, I felt her longing to her daughter na finally ay tinanggap niya na si Case na kanyang anak?

"nanay ba't iiyak ka, nay," napatingin ako sa bata na nakahawak sa laylayan ng damit ni Verona. "hindi umiiyak si nanay, hali ka nga,"

Kinarga siya ni Verona, "Anak ko kay Charlie, si Vellen... nak mag-hi ka kila tita kristina,"

"hi po tita, kamusta po kayo," wow! grabe naman, natutuwa ako kasi kamukhang kamukha niya rin si Case noong bata pa.

"Ang cute-cute mo naman," kinurot ko ang pisngi ng batang si Vellen pero bigla syang

"ah, uwaaah," hala! lagot! Umiyak yung bata, takot sakin?? hehe, sorry,

Hay! they laughing again, tsk!

"kristina??" napansin kong may kausap siya sa phone, buti may signal pa dito?

"w-what happen po? si Cassandra? sige po uuwi po kami agad," kinabahan tuloy akong bigla, anong nangyari kay Cassandra? biglang namutla kasi si Kristina.

"Sinugod daw po si Cassandra e, o-operahan daw po," nagulat kami, lalo na si Verona, ibinigay ni kristina yung phone sa kanya. Nanginginig ang kamay ni Verona nang hinawakan ang phone.

"h-hello... Scooth?? k-kamusta si Cassandra, anong nangyari sa anak natin?" putol-putol ang salita ni Mam. Verona. Kausap niya ang kanyang unang asawa.

nag-alala na rin tuloy ako kay Cassandra, kailangan na naming makauwi agad, this time alam kong tatlo kaming uuwi sa Manila.

28. Resignation Letter

[MIKKO SALVADOR'S POINT OF VIEW]

Binigay sakin ni Mr. Scooth yung kamay ng kanyang anak -ano bang ibig sabihin nito? pinamimigay niya na ang kanyang anak?

Alam naman ni Mr. Scooth na instructor ako ng kanyang anak.

Kung ikaw na ama e nalaman mong may karelasyon ang anak mo at proffesor niya pa? anong gagawin mo? waaahhh! siguro pupunta ko sa school at kakausapin ang school director -tanggalin yang walang hiyang proffesor na yan! walang teacher's etiquette. At baka idemanda pa ko,

itong sapatos na ito,ewan ko ba kung ibibigay ko ito sa kanya.

Rerequest -request pa kasi e... ang hirap kayang hanapin nito. Tsk! Naku lang Cassandra.

"nak, bagong sapatos ah, panregalo??" nasa may hagdan ako ng bahay namin, si tatang lumapit sakin na may dalang kape at inabot sakin.

"May pagbibigyan lang po" Tinabi ko bigla yung sapatos,

"hhmnn, mukhang malalim yang iniisip mo ah," umupo si tatang sa tabi ko,

"Tay, w-wala po, may iniisip lang po kasi ako e," close naman kami ng tatay ko kahit papaano.

"ano bang iniisip mo," hay! tatang, dapat ko bang ikwento itong lahat?

"e, ano po e, balak kong mag-resign sa trabaho,"

napahinto si tatang sa paghigop ng kape, nabigla ata sa sinabi ko, "bakit? maganda nang trabaho mo dun ah, bilang maistro.. bakit mo naiisipang umalis?"

"kasi tatang.. ahh,"

"Masyado bang makukulit ang mga estudyante mo? Ganun talaga yun, dapat may mahaba kang pasensya," hindi naman sa makukulit e, pero...

"kaya ko pong pagpasensyahan ang mga estudyante ko. kaya lang... may estudyante akong -ano ahh, nakakaubos ng pagtitimpi e,"

"ano ka ba, kapag ikaw ang naapektuhan talo ka at kahit na mag-resign ka ay wala ka ring mapapala. Ikaw din ang talo dun,"

hindi naman yun ganun e, kung pagpapasensya lang kaya ko e, "hindi ka na ba masaya sa pagtuturo?"

Masaya? Ini-evaluate ko nga rin yun e, masaya pa ba ko sa pagtuturo??

"tumatawa kami sa klase, natututo ang mga estudyante ko (sa palagay ko) masaya naman ako pagkatapos ng buong araw na pagtuturo ko e wala naman pong problema," bakit nga ba kasi ako magre-resign, ano nga bang problema ko?? Hindi naman problema si Cassandra e, yung trabaho ko ang problema.

"o, e bakit ka magre-resign pa?" kasi, humigop muna ko ng kape bago magsalita.

"may gusto po akong estudyante ko e," pagkasabi ko nun, nasamid si Tatang sa iniinom ring kape at muntik niya pang mabitawan ang baso,

"Tatang bakit po? anong problema po??"

"Ah w-wala, ano ka ba Miko, tigilan mo yan ah, wag na wag kang gagaya sakin!" pagkasabi ni tatang nun ako naman ang muntik nang maibuga ang kape. Wala akong alam na naging guro din si tatang

"tay, naging guro din po kayo? weh?" matagal bago niya ko sinagot.

"Sa isang private school din, mga tsinoy ang mga estudyante ko dun, pero isang taon lang akong nagturo tapos umalis na ko,"

may lahi din pala kaming guro?? haha,

"umalis kayo?" iniisip ko kung bakit kaya umalis si tatang sa university na tinuturuan niya, gaya ko rin ngayon?

"ang totoo'y hindi ako umalis, natanggal ako. Nakatanggap ako ng letter ng management from president ng school, na-terminate ako dahil kay Milinda, former student ko, hehe, ano ka ba kasing bata ka!" patayo na si tatang,

"teka tatang, totoo po? nagkaroon po kayo ng affair sa estudyante niyo??" humigop si tatang ng kape, pero naubos na pala yung laman ng mug.

"ito pong kape ko sa inyo na lang," kinuha din ni tatang ang kape at uminom.

"kaya wag kang gagaya sakin! hala! kung gusto mong tumagal sa pagtuturo ingatan mo 'yang puso mo. Iwasan mong mga bagay na mag-iipit sayo sa sitwasyong hindi mo na matatakasan, anak... alam kong matalino ka at alam mong mas dapat piliin" pagkasabi ni tatang nun, tumayo na siya at pumasok sa loob. Iniwan niya na ko at naiwan ako sa hagdan, putik ano bang gagawin ko?

Mahal ko na si Cassandra. "Alam mong mas dapat piliin...

alam mong mas dapat piliin

alam mong mas dapat piliin

alam mong mas dapat piliin"

Tumayo ako. Nakapagdesisyon na ko magsusulat ako ng resignation letter. Alam ko na kung sinong dapat piliin.

"Mas pinipili ko si Case. Mas mahal ko siya kaysa sa career ko."

Patayo na ko nang dumating si Jessica.

"Ui Jes, tatang, tatang si Jessica po nandito"

29. IS IT A big JOKE?

[NORMAL Point of View]

Patayo na ng hagdan si Mikko dahil ubos na rin yung kape niya, ay siya namang dating ni Jessica,

"Uy, tatang! tatang nandito po si Jessica," kaya lang mukhang biyernes santo ang mukha ng matalik na kaibigan,

"bes, napadalaw ka me problema ba, tara pasok," inalalayan ni Mikko si Jessica papasok,

"iha, kamusta ka na, naku anlaki laki mo na nga, " nagmano si Jessica doon sa matandang iika-ika.

"matagal ko nang sinasabi dito ke Mikko na yayakain ka naman dito sa bahay e,"

"pasensya na po e nalipat po kasi ako nang department, tsaka nawala po yung contact ko kay Mikko,"

"sige upo ka muna iha, teka," lumapit si Mikko kay tatang at nagpabili ng miryenda.

"tatang wag na po, k-kasi," biglang nalungkot ang mukha ni Jessica

"Miko, ka-kasi may mahalaga kang dapat malaman," napahinto sila sa kung anumang dalang mensahe ni Nurse,

"Mahalaga? ano naman yun?? mukhang bad news yan ah," pinipilit ni Mikko na maging cool kahit parang may hinala na siyang masamang balita ang dala ng kaibigan.

"napaka importante... pero bago yun, Mikko may tatanong lang ako-" tahimik ang lahat.

"M-may relasyon ba kayo ni Cassandra?" napasingkit lang yung mata ni Mikko, ano namang problema niya kay Cassandra?

alangan naman ang sagot ni Mikko," e-estudyante ko si Case, bes deretsuhin mo na nga ko,"

"Alam mo bang si Cassandra ang dahilan kung bakit nakipagbreak sayo si Cherryl?" malinaw na narinig ni Mikko kung anong sinabi ng nurse,

"teka, hinay-hinay, bobo lang ang kalaban... ano uli? si Cassandra ang??"

"Mikko, siya ang dahilan kung bakit nakipaghiwalay sayo si Cherryl," baka mahina ang signal ng blutooth, mabagal ang loading ng meaning ng narinig ni Mikko,

"kilala mo si Cherryl? t-teka... paano,"

"Si Cherryl, wag kang mabibigla, bes akong nurse niya ngayon... at bu-bukas ang-ikalawa niyang operasyon,"

tahimik ang paligid, walang ibang ingay... mukhang lahat ay natutulala sa sinasabi ng Nurse, pati manok huminto muna sa pagtilaok, walang asong kumahahol o palakang nagkokokak, seryoso ang lahat "hehe, is it a joke? hindi ka mahusay mag joke, si Cherryl ooperahan?? ano ka ba?!" tumayo si Mikko, pumunta sa sala kumuha ng malamig na tubig at uminom namumutla si Mikko, pinagpapawisan nang malapot dahil sa nakawiwindang na balita ng nurse.

"Mikko, may brain cancer si Cherryl at..

“That's a joke, tell me your just kiddin-” ayaw maniwala ni Mikko sa mga narinig. Iiling-iling siya, hindi, hindi totoo yun!

“Mikko sorry, pero bukas ooperahan siya,

bubuksan ang ulo niya-" umiiyak na ang nurse habang sinasabi ito kay Mikko.

"shet- SHEEEETTT!!!" biglang napasigaw si Mikko.

"DAMN BES, KELAN PA 'TO?? BAKIT NGAYON MO LANG SINASABI??? PUT- AHHHH!!"

nilapitan ni tatang si Mikko, "Mikko, hinahon lang, walang magagawa yang pagsigaw mo," makikita mo ang galit sa nakakuyom na kamao ni Mikko.

"Miko, kasi... ayaw sabihin ni Cherryl kasi-"

"JESS, ANO BA!! MAHAL KO SI CHERRYL, AKO LANG ANG PINAGKAKATIWALAAN NIYA! ako lang..."

"BALIW KA MIKKO! Iniwan mo yung tao e, para sa iba mo -para dun sa Cassandra mo!"

"Teka.. hindi. Wala kaming relasyon ni Cassandra," gulong gulo na ang isip ni Mikko, ano bang kinalaman ni Cassandra?

"Hindi yan ang alam ko... bes, pinagtapat sakin ni Cherryl na si Cassandra ang dahilan ng lahat -kinausap ni Cassandra si Cherryl para sabihing -" lumapit si Mikko sa nurse na lumuluha

"sabihin na ano?" inaalog niya sa balikat ang kaibigan, "SABIHIN NA ANOOO??!"

"na hindi mo na mahal si Cherryl, na may iba ka na... at yung batang yun, ang pinalit mo sa kanya,"

"WHAAAAHH!!" Paulit-ulit na sinuntok ni Mikko ang pader, at tumigil lang nang mapagod at magdugo ang kamay.

"kinausap ni Case si Cherryl, para sabihin ang kasinungalingan na yan?!"

"Mikko mahal na mahal ka ni Cherryl pero iniwan mo siya, sa oras na kailangan ka niya -asan ka ?"

"TAMA NA NGA!! WALANG KATOTOHANAN YAN!! HINDI KAMI AT KAILANMAN HINDI KO INIWAN SI CHERRYL,"

"HINDI!!! HINDI KO SIYA INIWAN!! PUT@H! BAKIT NIYA GINAWA YUN?!! wala siyang puso!!

WAAAAAAAAAAAAHHHH!!" sinipa niya ang lamesa, at nagkalaglagan ang mga nandoon. Nabasag ang mga baso at plato.

"Mikko ano ba!!" pilit inaalo at pinapakalma ni tatang ang nagwawala.

"Dati pa ba? pinaglalaruan niya ba ko?? Arrrgghh!!"

"Miko, tama na! walang mangyayari sa pagwawala mo," pati si tatang tuloy umiiyak na dahil sa patuloy na pagwawala ng anak.

"MIKKO TAMA NA YAN!! MAS KAILANGAN KA NI CHERRYL NGAYON!!

hindi ko alam kung magiging succesful pa yung operasyon," napahinto ang nagwawala. operasyon? kailangan siya ni Cherryl ngayon.

"A-asan siya?? bes samahan mo ko, kailangan niya ko," kaillangan niya ako, sinasabi ni Mikko sa kanyang sarili. Kailangan niyang puntahan si Cherryl.

30. THE BOX OF MEMORIES

[CHERRYL's POINT OF VIEW]

"NURSE JESS!! NURSE!" kumikirot na naman ang ulo ko. aaarrgghh! kahit na parang manhid na ang buo kong katawan kasi parang ansakit parin nito. Ewan kung utak ko ba o puso ko pero sanay na rin naman ako.

Gusto ko na ring ipikit ang mga mata ko para matapos na 'to,

kasi... kahit pa ilang beses akong ipasok sa makina, turukan ng kung ano-anu -wala e. Tanggap ko na, wala na ring kakapuntahan ang lahat ng ito... pinapaasa ko lang ang saril ko.

"Iiwan na kita, pero masaya akong mawawala...

Alam mo miko, hon... masaya akong nakilala ka. Naalala mo ba yung.. yung unang nagkakilala tayo, di mo na natatandaan?

hehe, dun yun sa Kristy kreme di ba! nakakatawa nun kasi ang hagard hagard ng hitsura mo, nakakurbata ka pa naman nun, long sleeve na pormal pero para kang galing sa imburnal, hehe, sorry-sorry - pero ang cute mo parin naman nun. Ikaw! Ikaw!

ansungit ng hitsura mo nun nang umorder ka. Mag isang kumakain, natawa nga ko nang lumapit ako sayo

tinanong kita kung pwedeng maki-share?

natatandaan mo pa ba yung sagot mo sakin? sagot! hehe ayaw mong sumagot?

ano ba yan, mas ulyanin ka pa sakin dapat nga akong mas makakalimutin kasi ako ang me sakit e,

sabi mu nun: andaming bakante oh, wag kang mag-alala hindi nirerentahan ang mga upuan dito, customer ka rin naman e, ibig sabihin nagbabayad ka rin ng tax, kaya may karapatan kang umupo sa bakanteng upuan.

Tsk! ang sungit sungit mo nun, pero that time na love at first sight ata ako. Hehe, ang corny no, di ba?! di ba?

pero umupo parin ako sa tabi mo,

gusto ko dito e, pwede?

kaya lang wala namang umiimik satin, wala namang nagsasalita; gusto kitang makilala, makipagkaibigan nun kaya pag-alis ko iniwan ko yung tissue na may cellphone number ko

kala ko nga hindi mo yun kukunin... pero nasa bahay na ko nang narecieve ko ang text mo. Hindi mo rin pala ko matitiis.

kinikilig ka no?!" hehe, ano ba 'to bakit ba ko nakikipag-usap sa litrato -

"mikko, nasan ka man, sana malaman mong mahal na mahal parin kita,"

"Nandito lang ako Che, hon mahal na mahal din kita" ano ba yan, feeling ko kinakausap na talaga ko ng picture na 'to! Hay! Parang narinig ko talaga ang boses ni Mikko, pero imposible yun, hindi niya nga alam na nandito ako e,

“hon mahal na mahal din kita," nagulat ako nang pagbukas ng pinto, si Mikko? bakit nandito

"M-Mikko diyan ka lang!! DYAN KA LANG!! WAG KANG LALAPIT!!" nahihiya ako sa hitsura ko, hindi mo ko pwedeng makita sa hitsura kong ito. Ang pangit-pangit ko na,

"Che, may sasabihin lang ako," hindi. Mikko wag na!

"D'YAN KA LANG SABI, wag kang papasok," naiiyak na talaga ko, ayokong maawa lang siya sa kalagayan ko.

"ayokong makita mo kong ganito... ano ka ba, wag mo na nga kong pahirapan, umalis ka na lang!!" umalis ka na, mas maganda nang wala ka e, bakit nandito ka pa,

"may ibabalik ako sayo, Che, hindi mo sinabi sakin kung bakit ka umalis, p-pero ayos lang yun ka-kasi naiintindihan ko na naman ngayon e," gusto kong magtakip ng mukha ko pagkapasok niya. Alam ko, nakikita ko sa mata niya na nandidiri na siya sakin, gusto kong tumayo sa pagkakahiga ko pero masyado akong mahina para gawin yun kasi parang sasabog na ang utak ko

"Masaya ka na?! ang pangit ko na no? alam ko na nandidiri ka na sakin,

... yung mahaba kong buhok, wala na e, hehe, pangit na b-"

binitawan niyang dala niya at naramdaman ko na lang ang mga labi niya, "Che, MAHAL KITA," gusto ko sanang pahintuin yung oras, please -please panginoon pahintuan mo muna niyo ang oras kahit ngayon lang.

"M-Miko, mahal na mahal kita, sana.. ma-maging masaya ka parin kapag nawala ako ha.." nandiyan naman siya para sayo e,

"Hindi ka mawawala Che, hindi mo ko pwedeng iwan, ano ka ba," masyado na akong mahina para kumawala sa pagkakayakap niya sakin, parang nauubusan na naman ng hangin ang ulo ko. Masakit, makirot, Mikko,

"M-Miko -gusto kong-samahan mo muna ako ha-magpapahinga lang ako -saglit" magpapahinga lang muna ko Miko. Sana sa paggising ko, sana kahit wala na ko Miko, sana mahal mo parin ako. Paalam muna sayo.

***

[MIKKO SALVADOR'S POINT OF VIEW]

"Sige, magpahinga ka, hindi ako aalis sa tabi mo," promise, dito lang ako,

"pero wag mo kong iiwan ha" mula ngayon hindi na ko aalis. Hinding hindi na ko aalis.. hinding hindi na kita iiwan,

at "kahit sino pang maglayo satin di ako papayag. Hindi kita iiwan," matulog ka muna, habang yakap kita, habang nandito lang ako sa tabi mo magpahinga ka muna.

"natatandaan mo pa ba...

noong tayong dalawa'y unang magkita,

panahon-ng-kamusmusan"

nakita ko yung picture ko sa tabi niya, kinuha ko yun. Ito yung picture ko nung nakagraduate ako sa college, nasa kanya parin pala 'to.

"malayang tulad ng mga ibon,

ang gunita ng ating kahapon,

hon, sasauli ko na yung binalik mo sakin ha, yan na yung box. Wag mo na uling ibabalik sakin ha... kasi, k-kasi magagalit ako,"

anu ba 'to, dapat masaya ko e, dapat hindi ako umiiyak e, sorry.

"Hon, matulog ka lang, kakantahan lang kita para mahimbing ang tulog mo,

l-lumilipas ang panahon

kabiyak ng ating gunita

sa -sa paglipas ng panahon bakit

bigla"

pasensya na... dapat akong nagpapalakas sayo e. p-pero ang hina ko ngayon kasi. Ano ba to!

"bakit.. bigla nang lumipas

panapanahon ang pagka-" che-

"cherryl, hon?? gising ka pa ba? teka" yung machine, ayokong marinig yung ganyang tunog.

"DOOCC, NURSE?! DOKTOR!!"

Wag kang magbiro ng ganyan. "CHE?? W-WAG KA NAMANG GANYAN OH! PUTA! NURSE!! SAAN BA KAYO?"

"DOC, DOOOKK!! Anong nangyayari, dok?!" ambagal naman ng doktor na 'to! "BILISAN NIYO NAMAN!!"

"DOC -DI-DIBA-OOPERAHAN PA SIYA?? S-SIRA YUNG MAKINA NIYO E, A-AYUSIN NIYO YAN," HINDI E, AYOKONG ISIPIN NA GANUN YUNG MANGYAYARI, yung aparato na nakakabit kay Cherryl,

"Dok, anu ba magsalita naman po kayo, yang aparato niyo po, e sira yan oh!"

"sorry for what happen, hindi na kinaya ng katawan ng pasyente, mas-"

"N-NO!! Che! CHE!! gising, ano ka baaaahh!" hindi totoo yan! HINDI TOTOO YAN!!

"Miko tama na," b-bes Jessica kasi-

"di ba, di ba sabi mo sakin bukas pa siya ooperahan? b-bakit,"

"Miko sorry," nurse jes wag!

"wag kang magso-sorry, ka-kausap niya pa ko

kanina e, sabi niya magpapahinga lang siya! Mag"

"mikko," bes, kasi mali kayo ng hinala e.

"tu-tulog lang naman siya- sshhh! wag kayong maingay. Tulog lang si Cherryl e,"

"tulog lang siya, s-sabi niya sakin e," che, gumising ka muna. waaahhHHH!!

31. ELEHIYA

[abNORMAL POINT OF VIEW]

MAINGAY SA LOOB NG BAR. Tahimik ang utak ni Miko, wala siyang ibang maisip, walang tumatakbo sa kanyang isip, hindi niya naririnig ang sigawan at hiyawan ng mga nagkakasiyahan, mga sumasayaw.

Malungkot ang awit sa puso ni Miko, pero gusto niya ring sayawan ang tugtog na ito.

"Sir, bill niyo po," nangangamba yung waiter dahil sa dami ng nainom ng lalaking yun.

"hinde pa ko tapos umenum diba?! bigyan mo pa ko," ani ng lalaking iyon sa bar tender na napapakamot na lang ng batok, nagdadalawang isip ito kung bibigyan pa ba siya ng ino-order na alak,

"binge kab ba ha, shabe ko, bigyan mo pa ko ng alak!!"

"ANO BA??! ME PERA KO O HETONG WALLET KO!! Mukang nangmamata kayo ha," may lumapit na binata sa kanya,

"i-it's okay! just give him the last,"

"Master, Yong Jing,"

"sige lang," naupo ang binata sa tabi ng naglalasing,

"mukhang mabigat ang problema mo ha, are you okay," hindi man lang siya nilingon ng lalaki,

"tsk! m-master?? tunog hari ah! anak mayaman ka ibeg shabihin me pera kayo, at kaya niyong magbayad ng kahit ilang drum ng alak? pero di niyo kayang bayaran ang kaluluwa ng tao, di niyo ko mabibili!!"

"master, tatawag na po kong security?" umiling lang ang binata sa sinabi ng bar tender.

"DI NIYO KO PWEDENG PAGLARUAN!!" nagulat ang ilang nasa paligid sa biglang pagsigaw ng lalaki.

Agad namang lapit ng dalawang bouncer at binuhat ang nagwawalang lalaki. Nagpapalag at sumisigaw ito kaya napiliting sapakin ito ng isang bouncer -hinagis papalabas ng bar hub.

Lupasay ang lalaki, mga ilang minuto ay nagising. Pasuray-suray na naglakad, may humintong FX taxi at agad itong sumakay.

Sa loob ng sasakyan, naiirita ang ilang katabi niya, pipikit siya at maya maya'y malalaglag ang ulo,

"ay anu ba yan," babae pa naman ang katabi niya, mapapadilat ito.

"Kayo, hinde niyo ko maiishahan, ibaba niyo ko dito!! alam ko mga magnanakaw kayo! tsk! hindi ako tanga, kilala ko na kayo naku! anong gusto niyong kunin sakin ngayon ha? wallet ko -"

"pare wag kang mag-iskandalo," ani ng driver.

"ako? TSK!! wag kayong magtitiwala sa tao!! kahit na mukhang anghel pa. Alam niyo kung bakit? kasi may sa demonyo yun! Kilala niyo si Cassandra tsk! Hindi yun mukhang anghel, alam niyo kung sino siya -siya si HITLER GIRL! Kailangang mawala din yun sa mundo!"

napapangisi na lang ang ilang mga pasahero, "kuyang driver, pababain niyo na lang po, lasing e,"

"ano, sisipain niyo ko palabas? bababa ako, kaya kong bumaba ha!!"

huminto ang FX Taxi, "sige, sige bumaba ka na!!" bago siya tuluyang makababa narinig niya pa yung sinabi ng babaeng katabi niya, "iino-inom e di naman pala kayang sarili," humalakhak lang siya, naglalakad

nang pasuray-suray.

"Aily, anong ginagawa mo dito- umuwi ka sa bahay," May nakita siyang pusa na akala niya ay yung alaga niyang pusang si Aily.

"ming ming ming ming, Aily dito ka lang!" parang natakot pa yung pusa nang tumakbo ito ngunit sinundan naman agad ng lalaki.

"HOY AILY!! DI MO NA BA KO KILALA -ARRRFFF, ARRRFFF-HAY ANG HIRAP MO NAMANG TURUAN," umiwas lang ang pusa sa kanya.

"SIGE LUMAYO KA- PATI IKAW LAYUAN MO KO- MING MING MING MING," pati ikaw layuan mo ko, ang paulit ulit niyang inuusal.

Sinundan niya lang ang pusa, Ortigas at Robinson's Galleria, pinagtitinginan siya ng mga tao -habang sinusundan yung pusa.

"Teka ming," huminto siya sa kasusunod sa pusa, luminga linga siya, naiihi ata. Walang sumasagot sa kanya kaya tumalikod na lang, tinitignan siya ng mga tao

"HOY!!" May pumipito, lumapit sa kanya ang pulis.

"WALA KANG MODO AH?! binabastos mo si Mama Mary, bakit d'yan ka umiihi??" napalingon ang lalaki, nasisilaw siya sa flashlight na hawak ng pulis -gusto niyang humarap pero hindi pa siya tapos umihi.

sabi niya sa pulis, "WAG KANG TRAYDOR!! NAKITA NANG NAKATALIKOD YUNG TAO TSAKA KA BABANAT!!" tumawa yung mga nasa paligid, huminto yung isang mobil ng pulis, lumapit yung isa at kinapkapan agad ang lalaki "boss tsip, di ako magnanakaw. wala kang dala- naiihi lang yung tao,"

"public scandal yung ginagawa mo, sa presinto ka muna magpahinga para mawala yang hang-over mo,"

***

Wala siyang magawa at dinala siya ng mga pulis, pinasok sa kulungan. Mabigat ang pakiramdam niya, nahihilo, nasusuka si siya, "Hoy wag ka ditong-"

"uwaaaakk, waaakkk!" isinuka ng lalaking ang kanyang kinain, umiikot ang kanyang paningin, lunod sa alak ang tiyan.

galit naman ang mga naroong mga preso sa loob ng kulungan, "putragis ka, sinabi nang wag ka dito susuka",

nagsitayuan sa kani-kanilang pwesto yung mga preso, galit na lumapit sa kanya, at nginudngod sa pinagsukahan niya-"ADRE, TURUAN MUNA NATIN NG TAMANG ASAL- boss tsip-magpapaalam po kami, tuturuan lang po namin ang 'sang ito para magtanda," paalam ng isang presong puro tatoo ang katawan,

"sige, wag niyo lang tutuluyan," tugon ng isang pulis na nandoon at naglalaro mag-isa ng baraha.

lumapit sila at itinayo si Mikko, unang bumanat yung pinaka mayor doon -hinawakan siya sa magkabilang kamay at sinikmuraan. Namilipit ang lalaki, kasunod naman ng sipa, tadyak, sundok, kaldag ng ibang mga preso.

*** *** ***

[Maria Cassandra Malaya's Point Of View]

"Yong Jing anong chords nung please make my 1st serenade?" I am with my friends, jamming session here at the Liberty Club House, bar and restaurant with ZHENZOUS Band -Xhiang Chios ang cousion ko ang lead guitarist, Yong Jing the drumer/vocalist (kararating niya lang galing sa isang bar na pinamamahalaan niya), Zheng Zheng the basist, and Ming Yong Xu the rhythm acoustic guitarist at ako?? epal. bwahahaha. Guitarist ako no! pero hindi pa ko ganun kagaling.

"here's the chord pattern o, just move 1 fret higher, follow the whole chords," binigay niya sakin yung song book

"okay" sarado ang bar na ito ngayon, katatapos lang kasi ng private party dito kaya ayun maaga kaming nagsara.

"kamusta sa Bar Hub?" tanong ko kay Yong Jing na hindi agad humahawak ng drum stick, ayun nagsalin ng el perignon sa baso

"ayus naman, business is okay may isa lang na nagwala -hehe he drunk a lot but a poor guy na halatang walang pambayad,"

"ba't nagpapapasok kayo ng beggar?" tanong ni Xhiang Chio na tumabi kay Yong Jing at kumuha ng baso.

"bawal sayo 'to, yan sayo san mig light," kinuha ni Yong ang bote ng alak at ipinalit ang isa.

"andamot mo!" bumusangot ang mukha ni Xhiang Chio, hehe, bagay na bagay itong dalawang to. YongXhiang love team? Sana magkatuluyan silang dalawa.

"Master Yong ako din," hirit ni Zhen Zheng ang cousin namin na mainggitin, kapag nakitang may ibinigay sa isa kailangan ay bigyan din siya.

ano kayang nangyari dun sa nagwawalang lalaki, "binugbog ba nila B1 at B2??" nag-aalala ko kasi karaniwan kapag may nagwawala dun lagot talaga sa bouncer na nandun, kasing laki ng katawan ni Batista yung katawan ng dalawang yun e.

"bakit mo ba tinatawag na B1 at B2 yung bouncer namin, hindi naman mukhang bananas and pajamas yung dalawang yun ah?" hehe, hindi naman yun yun e.

"hindi, kamukha kasi nila yung bouncer doon sa face to face e," yung sa palabas ni Amy Perez, kung may problema tawanan mo pero wag na wag mo tatalikuran, harapin mo, pag-usapan natin yan face to face. Crap kabisado ko? hahahaha

"Yack ate case ha, you watch that show??" hay naku Xhiang palibhasa hindi ka nanunuod ng local channel e.

"sikat kaya yun! di ba ate Cassy," buti na lang kakambi ko si Ming. Ang cool at astig na Math wizard.

"Anyway, pinabugbog mo yung nagwala?" madalas kasi kapag ganun, na walang pambayad e ginagawang ponching bag nila B1 at B2.

"nope, mukhang namatayan e, he's look so pathetic, so they just trow the guy outside the hub," mabait talaga itong mga pinsan ko, kahit papaano nakikisimpatya sa tao

"wait may tumatawag e, sagutin ko lang,"

number lang? sino naman ito e gabi na ah, "hello... yes, miss hitler??”

Miss hitler? si sir Mikko lang naman tumatawag saking hitler ah? Hindi naman ito kaboses ni Sir, “Cassandra po ang name ko, sino sila?"

"e, kasi Ms. Cassandra kayo po yung isinulat na contact ni Mr. Salvador. Nandito po siya sa presinto," ano?? si sir Mikko nasa presinto?? bigla kumalabog ang dibdib ko ito na naman yung earthquake sa heart ko, nasa presinto si Sir Mikko. bakit naman? anong ginawa nun, anu ba yan. wait, kailangan kong puntahan si Sir.

"G-Guys mauna muna ako, ahmmn, Xhiang can you come with me, pahiram na rin ng kotse,"

"ate Case, saan tayo pupunta?"

"Just come on, may pupuntahan tayo," kailangan kong magmadali, kailangan ako ni Sir Mikko.

"Pupunta tayo sa presinto, " ewan parang kinakabahan talaga ko kung ano bang nangyari kay sir. sumasabay pa 'tong kalabog sa dibdib ko na parang may masamang nangyari at dapat akong magmadali.

"Ate Cassandra e sino pong nasa Presinto??"

32. HER HEART

[Xhiang Chio's Point Of View]

Pagkapasok namin ni ate Cassandra sa presinto e, yacks! never pa kong nakapasok sa police station at I can't describe this jail house. I can't bear the people, the smell, the noise, the dirty place, but I have a great concern with my ate Case. Though I don't know kung sino yung pinuntahan namin dito, kanina pa walang imik si ate Cassandra habang nagda-drive ng kotse, so I don't ask her. Paglapit namin sa kulangan,

"Mr. Salvador, makakalabas ka na. Wag ka na ulit magwawala ha," bigla akong kinabahan nang makita ko kung sinong nandun, si ate Cassandra biglang tumakbo papasok ng kulungan. Puno ng pasa, galos ang mukha at halos naliligo ng dugo si Sir. Mikko

"S-sir Mikko, what happen?" ate Cassandra's shouting in worry. Maga ang mga mata ni Sir. hindi na nga siya halos makadilat e,

" anong ginawa nila sa inyo sir,"

"ui, miss cute, wag mo kaming pagbintangan diyan ha, di namin yan inaway," this prisoners that looks like not a trust worthy people, at hindi gagawa ng mabuti sa kapwa. Maniac pa kung tumingin, yacks!

Tinulungan namin si sir na makatayo, inalalayan. Sinakay namin siya sa kotse, walang malay si Sir.

***

Nanginginig na ko sa pagpapaandar ng kotse kasi hindi ko alam kung mabubuhay pa si sir.

hospital?? hospital? "ate Case, wala akong alam na hospital na malapit dito?"

paglingon ko umiiyak si ate Case, kalong niya si Sir. Mikko, "A-ate Case, ayos ka lang po ba?"

"Xhiang deretso mo na lang sa bahay, kelangan niyang magamot agad, pinatawagan ko na yung doktor, Xhiang salamat ha,"

Tumango lang ako. Niyakap niya si sir. Alam kong nag-aalala siyang higit kaysa sakin.

Nanginginig si Sir, nang pagtulungan namin siyang maipasok sa loob ng kwarto, mabaho at amoy alak. Naalala ko tuloy yung sinabi ng future husband ko. hehe, si Yong Jing kanina sabi niya may nagwala sa Bar Hub. Baka si sir yun? Imposible naman yun.

Pagkahiga namin kay sir sa kama, agad naman siyang tinignan ng private doktor ng pamilya.

Buti naman walang nangyaring masama sa kanya. Hangover lang tsaka yung mga natamo niyang sugat sa mukha at bugbog sa buong katawan. Kawawa naman si Sir Mikko, hindi ko alam ang pinagdadaanan niya pero kung anuman iyon sana malagpasan niya yun -nandyan naman si ate Case.

Bakit ngayon ko lang napansin ito, ate Cassandra loves her proffesor -Sir Mikko, and I know Sir Mikko loves my ate Case too.

Nung namasyal kami ni Sir sa Binondo, nung Chinese new year yun -akala ko si sir Mikko na yung soul mate ko, e kasi sabi ni dadda ang makakatuluyan ko ay yung lalaking makikita ko kapag lumiwanag ang kalangitan, I thought that si sir Mikko na yun. Pero hindi, nung after nang ending ng fireworks akala ko tatlo lang kami dun nila ate Case at Sir Mikko sa rooftop e bigla na lang nagsalita si Yong Jing. Paanong nakasunod yung lalaking yun samin? Naalala ko bigla yung hula sakin ni dadda, Si Yong Jing ang sinabi dun sa hula, siya ang soul mate ko at hindi si Sir Mikko dahil may nagmamay-ari na pala kay Sir, and that's my ate Case.

"Mangga-gamit-ka-hay-up-pa... papatayin-kit-a," nagsalita bigla si Sir kahit tulog, galit ang tono niya. Nagkatinginan lang kami ni ate Case. Kami na lang ang nasa kwarto niya at si Sir na nililinisan ni ate ang mga sugat.

"mukhang malaking problema ni Sir ah, ate Case," around 12am na rin, inaantok na rin ako kanina pa pero hindi ko magawang iwan ngayon si ate Case,

"Xhiang, pwedeng dito ka muna, kasi- hindi ko maiiwan si Sir e, kailangan niya ko ngayon, sa kabilang kwarto ka na lang matulog muna," hindi ko rin naman maiiwan si ate Case ngayon e,

tumango lang ako, "ayos ka lang ba ate?"

Nakita kong pinahid ni ate Case ang nangingilid na luha sa mga mata niya, "o-okay lang ako,"

palabas na ko nang nagsalita si ate Case, "A, Xhiang salamat ha, pasensya ka na kung naistorbo pa kita,"

Hindi mo ko iniwan ate Case nung kinailangan ko ng kasama, hindi rin kita iiwan ngayon, "Ate Case, ingatan mo po si Sir Mikko, ingatan niyo po yung puso niya. kahit na mahirap aminin sa sarili natin, we feel it inside, ate Case, sometimes jokes are half truth... hehe, ano bang sinasabi ko, sige na po, goodnight 'te Cassandra,"

***

'GOODNIGHT, PANGET! :)'

Send to: my soul mate. Hihi, I believe in destiny and I believe Yong Jing is my destiny. Though we always say we are the one who draws our destiny, then I will draw Yong Jing as my destiny, my fate and future!

hehe, 1am na, dapat pala GOODMORNING. Ano ba ito, hindi ako makatulog. Kamusta na kaya sila sa kabilang kwarto, haixt!

kamusta na kaya si Yong Jing

O! My soul mate calling, hihi, gising pa pala 'tong panget na to?

"hello?"

"MAKAPANGET KA NAMAN!! ba't gising ka pa? saan pa ba kayo pumunta ni ate Case,"

ouch ha! salamat sa pagbati? "why you are shouting?! tsk, dapat hindi ko na lang sinagot e,"

" makapanget ka kasi, kala mo ang ganda mo,"

"Yeah! indeed I am! talagang maganda ko, tsk!

bukas na lang, mahabang kwento e, antok na ko, nandito pala ko kil-"a ate Case, hala!

"Yong Jing! Yong Jing", walang yah! bakit in-end ang call? ano ba yan naman o! bukas na nga lang

"GOODNIGHT PANGET KONG SOULMATE!"

[Maria Cassandra Malaya's Point Of View]

"Ingatan niyo po ang puso niya.. ingatan niyo po ang puso niya.. ingatan niyo po ang puso niya," sumasakit tuloy ang puso ko dahil sa linyang iyan e.

Pagkalabas ng kwarto ni Xhiang, napaisip ako sa maraming bagay, we feel it inside? ano nga ba 'tong nararamdaman ko? "I thought am still in a play, I am so much enjoy with what I'm doing but- " parang nalaglag na lang ako bigla, sa balon na ako rin ang naghukay.

2am na, pero hindi parin ako dinadalaw ng antok, ayus na naman si sir e pero di ako makaalis sa tabi niya, parang may mabigat sa dibdib ko na hindi ko alam kung ano yun, ngayong nasa harap ko si sir laging may bumubulong sa isip ko: ingatan mo ang puso niya, ingatan mo ang puso niya, ingatan mo ang puso niya. I always hear it in my mind, same line,

Sir.. "Sir-s-sorry-for what I have done -I am so childish who always wanted to play -use people for my pleasure. Sorry if I used you sir," Kahit hindi mo ko naririnig ngayon, basta! SORRY NA!

Kasi, "sa lecture niyo po, hindi ako nakikinig kasi- your so stupid sir e, kasi I envy you - Kahit na ang corny-cory ng mga joke niyo po, nakukuha niyo yung sympathy ng klase,"

Crap! Ano ba 'tong sinasabi ko- "che-che-hon-" sir Mikko calling her ex, nananaginip kaya siya?

"Si Cherryl parin ba? why?? do you still love her?" am I not enough? crap! bakit ba ko nagseselos! halaa! pinagseselosan ko siya? NO! NO! ano bang nangyayari sakin!

"ba't... ba't mo ko iniwan.. ba't mo ko iniwan, che ba't mo-"

pinagpapawisan na si sir, "Sir! Sir gising po!" nag-aalala na ko, he chasing for his breath, binabangungot na ata si Sir.

Napabalikwas siya, when he open his eyes, there is something like - flame?? "IKAW!"

Parang nag-a-apoy yung mata ni Sir, dahil sobrang pula. Naalimpungatan ata, pero yung kaba ko ay unti-unting napapalitan ng takot. Parang hindi si Sir ang nasa harap ko,

"HAYOP-KA-IKAW?!" Nanlilisik ang mga mata ni Sir,

"Sir ako 'to! S-si Case 'to Sir," nanginginig na ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari kay Sir, baka sinasapian siya o napo-posess ng evil spirit? yung parang sa Incidious,

"hayop ka Case!!" b-bakit umiiyak si Sir? hindi ko na alam kung anong nangyayari sa kanya,

"sir, h-huminahon ka po y-" biglang tumayo si sir sa kama, and he turn against me,

"S-Sir-di-po- ako maka-hinga," masakit ang pagkakasakal niya sakit, natatakot na ko, naiiyak,

"HAYOP KA!! Mula pa noon ginagago mo na ko Case!!

kala ko kung sino kang maamo, ahas ka pala!

grabe, anlakas ng kamandag mo!! dito o! ALAM MO BA KUNG GAANO KASAKIT NITO?! HA!!" hindi ko alam kung anong nangyayari kay sir, please, please

"p-patawad po, pataw-"

"WAAAAAAAAAHHHHHGRRR!!

Kung sa paghingi mo ng tawad mabubuhay si Cherryl, matatanggap ko... kaso, kaso -DAMN CASE!! NILAYO MO KO SA KANYA! GINAGO MO KO MATAGAL NA!!"

"Sirr m-masakit," dumiin na yung kuko niya sa leeg ko. Masakit na masyado. wala akong magawa, naiiyak na lang ako, patawad, alam kong mangyayari to, malalaman ni sir ang lahat pero hindi ko alam kung anong nangyari kay Cherryl,

"Nasasaktan ka?? hahah! Case kulang pa yang sakit na yan!! sa nararamdaman ko ngayon.

akala ko- ang buong akala ko-pinagpalit ako ni Cherryl, pero -ANG KAPAL NG MUKHA MO CASE! HINDI KA MAN LANG KINIKILABUTAN SA GINAWA MO?!"

S-Sir, "sir, s-sorry po," halos umangat na ang paa ko, napasandal na ko sa pader.

Alam kong walang kapatawaran ang ginawa ko, masakit ito para sakin. I suddenly taste his lips, but i feel the pain. Hinahalikan ako ni sir pero nasasaktan ako, wag mong gawin sakin 'to sir. Mabigat ang kamay ni sir, tinanggal niyang pagkakasakal niya sakin, at naramdaman ko na lang hinuhubaran ako ni sir. Mariin parin ang pagkakahalik niya sakin, marahas, madiin. Kahit na gusto kong tumanggi, pero pag-iyak lang ang kaya kong gawin ngayon. Sorry. Sorry, "Please sir, s-stop it -sir,"

masakit na masyado yung nararamdaman ko, kumikirot uli yung puso ko, feeling ko anumang oras babagsak na ko, umiiyak na rin si sir, "WAAAHHHGGRR!!" Naramdaman ko na lang, ilang ulit niyang sinusuntok ang pader,

"s-sir -help p-" sobrang kirot ng dibdib ko,

"t-tulong po sir," mahina na ata masyado ang boses ko, gusto kong hawakan si sir pero bigla na lang siyang tumakbo, palabas ng kwarto. Nakita ko si Xhiang na umiiyak

"X-Xhiang -" hindi ko alam kung may nakakarinig pa sakin, hindi na ata tumitibok ang puso ko: ingatan mo ang puso niya, ingatan mong puso niya. Manhid nang buong katawan ko, hindi ako makadilat, naramdaman ko na lang na may bumuhat sakin at naririnig kong boses ni Xhiang, umiiyak siya.

Huwag kang umiyak, a-ayus lang ako. Ayos lang.

33. Dance with my daughter Case

Her life always in danger like her mom.

[Mr. Scooth Malaya's Point Of View]

"Sino pa dali, taas ng kamay... ito-ito appear tayo, appear," it's been a long time when we celebrated a birthday with a party, it was when my little girl Cassandra celebrated her last birthday party at 7 years old -with this settings.

"sino pa natatakot sakin?" the clown asking. My Cassandra also has a fear with the clowns, before... ang lakas ng iyak ng batang yun -then Verona will carry her and.. and? oh! what am I thinking about, looking back at the past? hehe, so pathetic proud!

"ako po! ako pooo!!" it is so nice to watch these kids, it take me to reminisce my youth days,

"ay wow! ikaw little boy, ay nandyan pala siya -si SUPER BOY!! boy bawang!

Ito-ito -Allan James ang name mo?? wow! nandito rin pala si? Neneng B! si Neneng Butterfly," hehe, the innoscent laughter -I really love them, watching these kids with clowns, balloons and a party,

"anong pangalan mo, ha? ano? aso??" para akong bumabalik sa pagkabata ko, hehe, the jester makes me laugh too, laughing so loud.

"ang ingaaay nooh?? WAG KANG MAINGAY!!", wahaha, makukulit talaga ang mga bata,

"okay iyan, wag nating kalimutang magpasalamat sa ating sponsor, okay sabay-sabay tayo,"

They shout in chorus,"Opooooooo!" I always wanted to be here at Ampunang Pinagpala, Bahay Kalinga. Malapit ang puso ko dito: to the orphan, the management, this place. When I see their smile and the joy in their heart, when every one received a gift. I feel overwhelmed.

"One -two -tree -HAPPY BIRTHDAY MR. SCOOTH AND THANK YOU FOR CELEBRATING WITH US, WE LOVE YOU FROM BAHAY-KALINGA!!! YEHEEEY!!" then a big clap, biologically it is my birthday today -but in my new birth certificate pinalitan iyon. Isa akong ampon ng half Chinese couple: Milinda & James Malaya.

Hindi ko na alam kung nasaan ang ampunan noon na tinuluyan ko, some people say, it was demolished by the private owner who bought the title of the land, at tinayuan na daw ng establishment at garment house.

at ang mga madre noon sa ampunan, hindi ko na alam kung nasaan, marami na kong ampunan na pinuntahan para hanapin sila. and fortunately I found the Bahay-Kalinga na ang namamahala pa noon ay si sis. Tricia -ang madreng naging kaibigan ko noon sa ampunan.

"Mr. Scooth, konting mensahe po para sa mga bata and please blow the candle po,"

All the children waiting for my response, this is not my birthday but the birthday celebration of the all children here -na alam ko isang normal na araw na lang ang araw ng kanilang pagsilang -na hindi dapat,

"Ito ay bertday cake natin- lahat tayo dapat magtiwala lang sa Diyos na tutuparin niya ang ating mga wish -okay -pikit tayo tapos... babanggitin natin ang wish natin, okay ba yun?" make a wish, and believe to our God.

"OPOOOO,"

nakapikit ang lahat, nagdarasal ng taimtim, they are saying their prayer, pero napansin ko lang yung isang bata dun na hindi nakapikit. Nakataas pa ang kilay at nakamasid lang sa nangyayari,

parang nakita ko ang sarili ko sa batang iyon -isolated from other -against from what others are doing.

Then, after the prayer and blowing a cake, they greet me again, but my eyes hook by this little kid. I talked to sis. Mariz about the case of this timid kid. Nagulat ako nang malaman kong putol pala ang dila niya -it was cut by the syndicate, his name is CRISANTO CAJEPE III -"INTOY" ang palayaw niya. bago lang ito dito at galing sa DSWD -nasangkot sa isang kaso, pero nagkaroon ng konting deperensya sa utak.

"Okay let's blow the candle, one, two, three... blow! YEHEEEEY!"

Lahat ng mga bata makikita ang kasiyahan maliban sa batang si Intoy, lalapit sana ako nang tumunog ang phone ko, may tumatawag.

si Manda? bakit naman kaya? "Manda?"

she's in disturbed voice, " calm down okay, what happen

now?" I just realize, Manda is crying

"about Cassandra? what happened to Cassandra?" suddenly, I am in a broken voice, something happened to Cassandra, again.

"o-okay, I'll be there," kailangan kong puntahan si Cassandra. Ang batang iyon, lagi na lang akong pinag-aalala.

"sabay-sabay tayo ulit mga bata -one-two-three -THANK YOU VERY MUCH MR. SCOOTH, WE LOVE YOU!!"

Thank you rin sa inyo, but I need to go now. This children always completed my day and my life but my only daughter Cassandra, she's more important than to anyone else,

"okay, sige opo na tayo, opo na mga ba ta,"

"I have to go sister Mariz, si Cassandra po kasi inatake na naman po e," I really need to go, my daughter's case is unpredictable.

"Mr. Scooth, taos-puso po ang aming pasasalamat sa inyo, masaya po ang mga bata kapag bumibisita po kayo. salamat po sa inyong kabutihan, sige po kung kailangan niyo na pong umalis,

ipagdarasal din po namin ang paggaling ni Cassandra,"

"Sis. Mariz, alam niyo pong malapit pong puso ko sa bahay-ampunan na 'to, dati po akong galing dito at yung pakiramdam ng mga bata dito - hindi na po iba sa akin. salamat rin po sa inyo

and thanks for the prayer for Cassandra,"

Dumadalas na ang atake ng sakit ni Cassandra, nangangamba ako na baka mas lumala, baka mas kumplikado ngayon ang kalagayan ng anak ko. The doctor of the family advised that, we need to supervise my daughter, avoid her for doing heavy task, and stressful things. Kasi kung lumala at di na kinaya ng puso niya ay maaari siyang mag-shut down o huminto na lang bigla ang tibok ng kanyang puso,

"bakit kasi sa dinami-rami ng tao, sa anak ko pa, damn that cardio myopathy!! I don’t want my Cassandra to go under operation," heart transplant?! Damn! God! hindi yun kakayanin ng anak ko,

"please God, I don’t want to lost my daughter, please!"

*** *** ***

[NORMAL POINT OF VIEW]

Namumutla ang mukha ng mga taong nandoon sa bench, sa harap ng operating room nang dumating si Mr. Scooth, napatayo si Manda at ang asawa nito (na tunay) si Manong Dio. Huwag tayong mag-alala, alam na ni Mr. Scooth na dating asawa ni Manda si Manong Dio.

"A-asan nang anak ko, ano nang sabi ng doktor," halata sa mukha ni Mr. Scooth ang pag-aalala, ang mukhang kagagaling lang sa pag-iyak,

"wala pang lumalabas e,

magdasal na lang tayo, iyon lang ang maaari nating gawin," niyakap siya ni Manda. On going ang operation ni Case, mabuti't may nakuha agad na donor ng puso. Ano nga bang magagawa nila sa panahon na yon, lahat ay kabado sa magiging resulta ng operasyon.

Busy ang mga doktor at assistant nurse sa ginagawang operasyon. Bawat segundo ay mahalaga, bawal ang panginginig ng kamay ng mga doktor, bawal pasmado -baka kung ano pa ang mahiwang parte ng katawan, Case, kailangan mong lumaban.

Sa labas ng operating room, si Mr. Scooth, si Manda, si Manong Dio -kanya-kanya ang usal ng dasal nila; nandoon din ang mga kabanda ni Case, si Xhiang Chio, Master Yong Jing, Ming Yang, Zheng Zheng na kadarating lang dala ang mga pinamiling pagkain na (teka walang may ganang kumain sa mga oras na to pero kailangang malamanan ang tiyan, kahit buscuit lang), nandoon din si Head Nurse Jessica. Walang nakakaalam kung bakit nandoon siya, ang alam lang ng iba o lahat sila -dapat ay ang mabuhay si Cassandra.

36 hours later, paisa-isa lang ang alis ng mga nandoon para mag-CR, si Mr. Scooth hindi pa natitinag sa pwesto niya para magbantay kung may pagbabagong mangyayari, kung lalabas na ba ang doktor at sasabihin, "sorry, but the operation is failled, sorry the patient's body is too weak to make it," malamang kung ganun ang sasabihin ng doktor mananapak si Mr. Scooth na kanina pa nagtitimpi, bakit ang tagal nilang lumabas!! ang naibubulong nito.

"please God, iligtas niyo pong anak ko," paulit-ulit ang usal niyang iyon.

Mahal na mahal niya ang kaisa-isa niyang anak. Lahat ay gagawin niya para sa anak, lahat lahat.

Naalala niya noong umiiyak si Cassandra sa kanlungan niya, "Zunzhong wo de ganzhou baba," nang sabihin ni Cassandra yun, naantig ang puso ni Mr. Scooth, it beats the love to his daughter, "I will respect your feelings, though it is our tradition, I will not let it happen, Mr. Than will understand this, hindi ko na ipipilit na magpakasal ka kay Kelvin," hindi niya hahayaang masaktan ang anak, na si Cassandra ang mag-suffer,

"Wo buxiang jiehunle baba," okay. okay, Case, if you don't want to marry him- I wont let it happened.

"Wo ai ni Cassandra, baby, it's okay, it's okay -if you love Mr. Salvador, I will talk to him to marry you,"

Mr. Scooth is a good father, just for her daughter's sake.

He remember the time when, he gave the hands of his daughter to that they said a stupid professor -Mr. Mikko Salvador. But he trusted her daughter to this man.

well, never mind the fixed marriage, one time this Isiaas Kelvin Than talked to him, "I don’t want to marry your daughter Case, Mr. Scooth sorry for dis-appointing you," Mr. Scooth, admitted it -na si Cassandra ay may kakaibang ugali but he know the reason, it is because of her long lost biological mother, his 1st wife.

Kelvin added, "But I want to marry Kristina,"

sa sinabi ni Kelvin parang nabunutan ng tinik si Mr. Scooth, tuloy parin naman pala ang kasalan, pero ngayon ay sa kanyang step-daughter but there's no problem here, ginagamit ni Kristina ang kanyang Apelido.

***

"Anak, kristina-kelvin," nakayuko si Mr. Scooth nang narinig niya si Manda,

napatingin siya sa kung sinong papalapit, "MAMA, PA!"

Si kelvin at si kristina, at yung isa -hindi makapaniwala si Mr. Scooth na biglang napatayo, "V-Verona?? I-Ikaw b-" hindi pa tapos na magsalita si Mr. Scooth nang patakbo niyang sinalubong ang babaeng kasama nila Kelvin at Kristina,

Niyakap niya, yinapos, "Ikaw nga! ikaw nga!" nakatitig lang sa isa't isa na kapwa mukhang kanina pa hindi maawatan ng luha,

"Scooth, asan ang anak natin, asan siya," agad ang hanap ni Verona sa anak na matagal nang nawalay sa kanya.

Sakto at biglang labas ng doktor, lahat sila ay agad lumapit sa doktor, "dok kamusta,"

"dok, ang anak ko, dok,"

nagtanggal ng mask ang doktor, "ligtas na po siya, sa ngayon successful po ang operation," laking tuwa ng mga nasa paligid,

"Salamat God! thank you," bulalas ng iba,

"but mister Scooth, I have something to tell you in private,"

mukhang may problema pa, kahit kinakabahan ay sumunod si Mr. Scooth sa doktor,

Tinapik siya sa balikat ng doktor, "ligtas na sila, kaya lang under medication si Cassandra, tsaka were amazed that your daughter is pregnant, she's two months pregnant, at miracles na rin ng Diyos buhay ang bata," dalawang magandang balita ang narinig ni Mr. Scooth.

34. GOODNIGHT MY FOREVER STUDENT!

[Mikko's POV]

2 months na kong hindi pumasok sa St. Something School noon. Alam ni tatang nagresign na ko. Kay Aily ko lang ikunuwento ang lahat, sa pusa ko.

"kuyaaahh!! nandito si ate Kristine," nakakagulat na batang ito. Si mam? Bakit kaya napadalaw?

"papasukin mo dito," sakto, pipirmahan ko na lang ito tapos tapos na.

"Mam kamusta po?" Antagal ko na ring hindi nakita si Mam,

"Ayos lang ako.

Miko, kasi dalawang buwan na halos na hindi ka pumasok- may problema ka pala -e hindi ka lumalapit sakin," wala na kong maisip na lapitan e, kung alam mo lang ang nangyari sakin, sa buong buwan na para kong baliw!

"Sorry po, nervous breakdown lang, pero ayus na naman po ako,"

"may pinaaabot na letter ang school," inaasahan ko na ito,

letter ng pagpapaalis sakin, hehe, tinamad na kasi akong pumasok e,

"Termination letter yan mam? inunahan nila ko e, actually hetong resignation letter ko, kaya lang hindi pa ko makapunta sa school e,"

"ikaw na lang pong mag-abot nito,"

"sir Mikko, nag-resign na rin po kasi ako-" ha??

nagresign na rin pala si Mam? anu ba yan, parehas pala kaming umalis.

"tinapos ko lang yung contract ko for this sem, bakasyon na rin naman e,"

Ako, may dahilan ako kung bakit nagresign pero si mam? isa sa pinakamahusay na guro ito sa faculty parang walang pwedeng maging dahilan? "bakit ka naman nag-resign Mam?"

"ah-e, magpapaalam na rin pala ako. k-kasi magtatrabaho ako sa states e,"

wow! abroad? "kala ko biro lang pag-a-abroad mo, kaya pala binenta mo sakin to nun," itong laptop na ito na binili ko sa kanya ng 6 thousand,

"kala ko nga rin biro lang yung balak ko pero ayos na mga papers ko e, wala nang atrasan to, yung pera mo yung ginamit ko, pero ui, ingatan mo yang laptop ko ha,"

nakatulong pala ako sa pagbili ko nitong , "ui ka dyan! Mam akin na ito, binili ko na e,"

"sayo na nga yan, hehe, iyan lang ang maiiwan ko sayo Mikko," wow ang drama ha, parang wala nang balak na bumalik,

"mukhang hindi mo na kami babalikan ah,

ui, teka -si sir Neil? pinayagan ka?" e, di ba, magkarelasyon silang dalawa?

"hindi ko pa nga pala nasasabi sa kanya," kita mo nang girlfriend to, aalis pero di sinabihan ang boyfriend niya, naku

"w-wala na kami sir," break na sila? wala akong kaalam-alam ah,

" kelan pa po?"

"nung February pa, valentines day yun"

ouch naman yun, "e bakit naman Mam?"

hehe, tsismosong tunay ba ko, mukhang natahimik si mam bigla.

"siguro mas maganda kung m-magtapat na ko sayo, aalis na rin naman ako e,"

magtapat? anu yun? "dahil sayo sir kung bakit kami nag-break. kasi e, malay ko bang magseselos yung tao sayo," bigla ata kong natuyuan ng laway sa lalamunan, dahil sa-

"sakin talaga?" di ako makapaniwala, wala akong alam dun ah,

"Ou, remember, you give me a flower? yung bouquet na bulaklak, he saw us e, Mikko kasi matagal na kitang gusto, nakakahiya, halata pala yun ni Sir. Neil kaya -nagtapat na ko nang tinanong niya ko,

"sabi ko napilitan lang akong sagutin siya, kasi feeling ko malabong magustuhan mo ko, na totoo -malabo nga pala talaga," hala! feeling ko namumula ako,

"Mam, hindi po sa ganun, nakakagulat ka naman mam."

"wag kang mag-alala, paalis na rin naman ako sa isang linggo, tsaka tanggap na yun ni Sir. Neil,"

"Sa isang linggo na pala yun? pwede ba kong sumama?" parang ansarap din mangibang bansa e, lalo na ngayon.

"tsk! hindi na! hindi pwede dun ang alien noh!" umismid siya sakin. Antaray?

"Ay ang sama lang mam ha?!"

hahaha, "ikaw! may kasalanan ka pa pala sakin ha!"

"kasalanan?" wala naman akong matandaan ah? "wala naman akong utang sayo mam ha? alam ko binayaran ko na yung huli e," kasalanan?

"wag mo nang isipin sir, Ayan oh, basahin mo," kinuha ko yung maliit na papel.

Natatawa ako habang binabasa yung papel,

"akala ko pa naman para sakin talaga yung bulaklak na yun, kinilig pa naman ako, tapos malalaman ko"

hala ka! ito yung nakasulat:

HOY HITLER GIRL!

Bulaklak mo!!

kahit alam kong wala kang puso,

'HAPPY VALENTINES DAY!!'

Waaahh!! ngayon ko lang naalala, hehe

kay Case nga kasi yun, "p-pasensya na po dito ha, hehe, Hindi ko pala 'to natanggal,"

"so hindi pala talaga para sakin yon?!"

"hehe, pasensya na po," nakakahiya talaga ako. anu ba yun!

"anyway, kamusta na ba kayo nung HITLER GIRL MO?" Mam kristine? hala! kilala niya kaya kung sino yung HITLER GIRL KO??

"Alam niyo po kung sino yun?" nag-aalala ako, baka kumalat na sa school ang ganung kwento,

"syempre,

nababasa ko kaya sa wattpad yun,"

"weeehh??" nagbabasa siya ng account ko dun? hahaha

"hehe, joke lang, -kwinento ni Jenny e" haixt! loko talaga yun si ate jenny -mag bff sila ni ate.

"tsk! si ate talaga, walang lihim na maitatago dun e,"

"kamusta na nga si Case?" waahh! kilala nga ni Mam! malamang kasi estudyante niya rin si Case,

"ang huli ko pong balita, nagpapagaling daw po,"

"Pero wala na kong pakialam sa batang yun," kahit ilang buwan siguro ang lumipas, masusuklam parin ako sa batang yun. WALANG KWENTANG BATA, TSK!

"Wala na si Cherryl, Hindi naman kasalanan ni Case na namatay si-"

"Mam! ayaw ko pong pag-usapan yan!" kahit ano pang sabihin nyo, wala nang mababago,

"sirang sira na ko sa lahat! sa pamilya ko, sa faculty, sa nakakakilala sakin, dahil dun maraming nawala sakin," si Cherry, ang Carreer ko, ang lahat

"kaya ba pati si Case, hahayaan mong mawala? hindi mo ba siya dadalawin sa hospital," tsk!

"hindi mawawala yun, masamang damo yun!" at hindi lang basta masamang damo, damong dapat na tinatabas, kasi may tinik yun e, parang makahiya lang!

"hay naku, bahala ka na nga! alam kong masakit pero-"

"TAMA NA NGA!!

MAM KRISTINE, pasensya na po,

ahhhmn Mam, gusto ko rin pong mag-abroad, nakapag-decide na po ako, mag-aabroad din po ako,"

"iiwan mo sila tatang dito?"

"gusto ko munang makalimot, gusto ko muna ng bagong mundo" baka sakaling may future ako sa ibang bansa.

"tara sama ka na lang sakin sir Mikko,

ay wala ka pa palang passport visa e"

madali na lang yun," hindi na kailangan, Mam ilagay mo na lang ako sa maleta mo, flexible naman ako e,"

"hahahaha, sana nga magkasya ka sir,"

"Sa puso mo nga po nagkasya ako e, sa maleta pa kaya!" ahehe, hala! namula tuloy ang mukha ni mam, boom!

"sir naman e,"

"hehe, aalis po talaga ako, nakapagdesisyon na po ako," mag-a-abroad ako.

*** *** ***

Paging all passengers to flight no. 1110163 going to

Colorado U.S.A

Time to say goodbye, this is it.

"tatang, mauna na po ako, ate jhen kayo na pong bahala muna sa bahay, dayang tigil tigilan ang pag-a-adik sa naruto ha! " six months lang naman e babalik din ako,

dala ko na ang maleta ko, 1st time kong sasakay ng eroplano, aalis ng bansa para magtrabaho dun, hindi ko alam ang naghihintay sakin sa ibang bansa, bahala na si bathalumang ek-ek.

"Sir. Salvador, wait!" pamilyar yung boses na yun, ako bang tinatawag? paglingon ko, mukhang namalikmata ako kasi nakita ko si Mr. Scooth.

"Sir Salvador,"

Siya nga! Alangan akong lumapit, gusto ko rin sanang magpaalam sa kanya e para saan? hay! bahala na nga,

"hijo, hindi na ba mapipigilan ang pag-alis mo?"

"Mr. Scooth, bakit po kayo nandito?"

"I just want to say... Goodluck with your flight, patunayan mong kaya mong makipagsapalaran sa pupuntahan mo, plan for your future my son, " nakakapanibago si Mr. Scooth, hindi naman kami close at dapat nga galit ako sa kanya pero ewan! ibang iba talaga siya sa father niya.

"S-salamat po, pangako po aayusin ko ang buhay ko,"

Umalis ako nang masaya at nangako sa sarili, pagbubutihin ko doon.

***

Name: ADOLF HITLER

Most notorious leader sa germany

birthdate: April 20, 1889

-born in Austria, then moved to germany

-gassed & wounded during WW1

-a NAZI

-illegitimate child of Maria Anna Schicklgruber & Alors Hitler

Almost half year, mabilis lumipas ang oras. Marami nang nagbago sakin (sa tingin ko) May napatunayan na rin naman ako ngayon, I am now a head coordinator in research department ng isang kilalang local television network here at Colorado U.S.A,

Hindi ako nagsisi nang sinubukan ko ring umalis, mag-abroad, makipagsapalaran like Mam. Kristine, my co-teacher before.

Pero hindi naging madali yun sakin, ang bawat araw at ang bawat gabi.

Akala ko mabilis akong makakamove-on, pero mahirap makalimot. Parang sugat na hindi nagagamot, laging humahapdi kapag umaatake yung kirot. Gumaling man, mag-iiwan iyon ng marka na dadalhin mo na habang buhay. Si Cassandra para siyang sugat sa braso ko, nagdulot sakin yun ng sakit, mahapdi at makirot pero hanggang ngayon habang buhay na siyang nasa akin, nagmarka na siya sa buhay ko.

"How's the work? Mr. Salvador please settle all the paper works before to leave okay, "

"No problem mam, I almost done with my research, ahh, mam thank you for approving my vacation leave,"

"no, that's okay. I have my family in Philippines too, and I know the feeling of longing for your family. I miss my family too,”

mahaba ang panahong inilagi ko sa bansang ito, at nawalan ako ng panahon sa pagtatala ng mga bagay-bagay. Hindi na ko nagsusulat ngayon, gaya ng ginagawa ko sa Pilipinas, naalala ko kasi siya kapag ginagawa ko yun!

hehe, anyway. Do you have a wife there?" Mam. Cheska ask me,

wife? "I don't have Mam, only my family mam,"

"well, that's good, girlfriend? Or love-ones?" hala personal question yun ah?

"actually...abadfshmg," mahabang istorya, baka kung ikukwento ko e abutin ako ng...

Almost half year, mahabang panahon din yun, babalik na ko sa Pilipinas, by this 30th of October, Excited na kong umuwi. Nakakatawa, noon excited akong umalis ng bansa, ngayon excited na kong bumalik ng bansa. Atleast may excitement sa buhay ko, kasi kapag nawala daw ang excitement ng buhay natin parang wala ka ring buhay. living zombies, living dead.

Tommorow ang alis ko, I'm coming back home Phillippines.

Alam kong may another chapter ang life

[end]

35. I Thought That's the END

Walang ending ang true to life story dahil habang buhay ang character na nandito -tuloy ang kwento.

Patuloy ang buhay ng mga nakapaloob sa kwentong ito, pero dahil may tinatawag tayong ENDING, kailangan nating tapusin ang lahat ng nasimulan.

Maulan ang araw na iyon ng pagbabalik ni Mikko sa Pilipinas.

Hindi niya sinabi sa pamilya niya na uuwi na siya, balik niyang surpresahin ang kanyang pamilya,

basa ang mga puntod sa paligid, naroon siya nakatayo sa lugar kung saan nakalibing ang katawan ng dating kasintahan,

"kamusta na Che,

pasensya na ha,

kung ngayon lang ako nakadalaw ulit,

madami kasing nangyari e,

Che patawad ha,

kasi andami kong pagkukulang sayo noon.

Kasalanan ko yun,

hindi ako naging mabuting boyfriend sayo,"

lumuluha ang langit maging si Mikko. hinuhugasan ng kanyang luha ang duming nasa lapida ng minamahal.

Tumalikod na siya sa puntod upang harapin ang buhay, may dahilan kung bakit siya umuwi. Kasal ng kanyang ate Jhenny, sa susunod na linggo, balak niya sanang magpakita sa mismong kasal na lang. 30 years old na ang kanyang ate, dapat na nga itong mag-asawa, kahit na sinabi niya sa ate niya na hindi siya makakapunta sa kanyang kasal

Nasa loob siya ng mall at naghahanap ng pwedeng mairegalo sa kapatid. Marami siyang naisip, appliances? kama? computer? o anumang gamit sa bahay? papunta na siya sa cashier para bayaran ang napili nang nakita niya ang babaeng matagal niya nang gustong makita. Si Cassandra, sa oras na yun, hindi galit kundi pananabik ang higit niyang nararamdaman.

Gusto niyang lumapit, yakapin ito, sabihing mahal na mahal niya ito. na kahit anumang mangyari , mahal niya parin ang babaeng iyon subalit napahinto siya nang mapansing may kasama itong lalaki, kinuha nun ang dala ni Case.

Napansin niyang malaki ang tiyan ni Cassandra. Napaatras si Mikko, "buntis si Case?" nausal na lang niya, nakikita niyang masaya si Case, at sa lalaking iyon na asawa niya marahil.

Biglang may kumirot na lang sa dibdib ni Mikko, naalala niya ang masasayang araw na magkasama sila ng babae.

Malaki ang nagbago sa hitsura ni Maria Cassandra Malaya, itim ngunit maikling buhok, mas gumanda ito ngayon, napatingin ito sa suot na pangyapak?

Bigla ang katanungan sa kanya, papaanong? yung Drose shoes na Adidas na binili niya noon para sa birthday ni Case, natatandaan niyang hindi niya yun naibigay sa babae. Pero paanong nasa kanya ito?

Hindi namamalayan ni Mikko na sinusundan na niya ang dalawa, palabas ng stall, hanggang sa labas ng mall - nakita niya na sumakay ito sa humintong sasakyan, napansin niya yung nagmamaneho -si Xhiang Chio iyon, mali ang hinala niya sa lalaki -hindi siya asawa ni Case kundi maaaring boyfriend ni Xhiang dahil hinalikan nito ang lalaki.

Umandar ang sasakyan, nakatanaw lang si Mikko.

Saktong may humintong taxi na agad niyang pinara -marami siyang isip nung sinusundan niya yung sasakyan nila Cassandra? sinong ama ng pinagbubuntis ni Case, kamusta na ang buhay ng pamilya nito, si kristina , si Kelvin? si Mr. Scooth... bumalik na lang siya sa realidad nang huminto ang sasakyan sa isang pamilyar na lugar para sa kanya.

Napansin niya na hindi lang pamilyar ang lugar na ito, lugar nila yun! doon siya nakatira, anong gagawin nila dito? tumingin siya sa paligid, anlaki ng pinagbago ng lugar pero hindi siya maaaring magkamali, bumaba siya sa taxi. "asan na ang bahay namin??" wala siyang alam sa mga nangyari sa kanilang lugar, inaward na sa mga taong nandoon ang lugar na iyon. Nabili ng isang private sector na nagngangalang Edward Than -isang business tycon -father ni CEO Issias Kelvin Than.

Pumasok ang tatlo sa isang may kalakihang bahay na halatang bagong gawa lang, nagulat siya ng sinalubong sila ng kanyang ate jenny, "shet! ano bang nangyayari dito?? ilang buwan lang akong nawala ah,"

Dahan-dahan siyang lumapit sa pintuan, mula sa bukas na pinto, nakita niya si tatang na wala nang saklay? nakakalakad na si tatang? nakita niya si dayang -ang kapatid niyang adik sa Naruto -malaki ang tinangkad nito.

Napaatras siya nang napansin niyang may palabas, nagtago siya.

Gulong gulo ang isip ni Mikko, ano bang nangyayari? asan ang dating bahay namin? bakit nandito sila Cassandra, bakit kasama niya ang pamilya ko-

napahinto siya nang may kumalabit sa kanyang isang bata, nanlaki ang mata ni Mikko nung makilala ang bata, "ikaw na naman, bakit nandito ka?!"

umiling lang ang batang iyon, parang walang narinig na kung anuman, "nakatakas ka naman sa kulungan noh?"

hinawakan niya ang braso ng bata, parang unti-unting bumabalik yung galit sa dibdib niya, ang batang iyon, "Intoy -Bakit nasa labas k- ka? " napatigil siya nang marinig ang boses ng kapatid, “M-Mikko!”

"Ate Jhen," ngumiti ang kanyang ate sa kanya, lumapit ito at niyakap ang kapatid,

"hindi mo sinabing uuwi ka?" ang sorpresa sana sa pagbabalik niya ay siya palang sosorpresa sa kanya,

"a-ate nalilito ako, anong nangyayari dito?" kailangan niya ng kasagutan sa oras na yon.

"Nangyayari sa lahat lahat, asan ang bahay natin, bakit nandito ang batang ito? bat nasa loob sila Cassandra?" gusto niya ng kasagutan, naguguluhan siya, nalilito. Kalahating taon lang naman siyang nawala pero parang sobrang dami ng naging pagbabago,

"andami mo namang tanong e, sa loob na muna tayo,"

"SAGUTIN MO KO NGAYON NA!" Napataas siya bigla nang boses, dahilan ng paglabas ng mga nasa loob ng bahay, nagkitinginan sila ni Cassandra.

Patakbo sanang lalapit si Cassandra nang magsalita siya sa tonong may galit, "BAKIT KA NANDITO?! Ano na namang kailangan mo?!"

Nagsalita si jenny, "MIKKO ANO BA! umayos ka nga,"

"sila Case ang tumulong satin, sa pagpapagawa ng bahay natin s-"

"tumulong? bakit kailangan natin ng tulong nila?" Lumapit siya kay Cassandra at mariing hinawakan sa braso.

"para ano? bakit kailangan mong gawin ito? para makabayad sa mga kasalanan mo?"

"MIKKO ANO BA!" sigaw ng kanyang ate,

"hindi sapat ang pera para bilihin kami!,"

"kuya hindi nila tayo binibili, sila ang tumulong satin, sa mga tao dito," paliwanag ng kapatid. Walang magawa si Cassandra, nasasaktan man ngunit hindi siya makawala sa pagkakahawak sa kanya,

"tsk! tulong? ate jenny alam mo kung anong nangyari kay Cherryl, "

"OO ALAM KO!, nagkasakit si Cherryl, mas pinili niyang iwan ka dahil ayaw ka niyang masaktan

at isa pa, buntis si Cassandra,"

Tinignan ni Mikko si Cassandra, "ou, e malandi 'tong batang t-" hindi pa man natatapos ang sasabihin niya ay sinampal siya ni Cassandra, na naroon at umiiyak na rin.

Napabitaw siya dito, "C-Case, a-ayus ka lang," agad ang pag-aalala ng nasa paligid.

"aaarggh," lumapit si jenny sa buntis na ayon -biglang nanakit na lang ang tiyan,

hindi makaimik si Mikko, "kuya ano ba! tulong!" sa sigaw ni Xhiang Chio ay tumulong siya, binuhat si Cassandra at isinakay sa kotse,

Natataranta na rin si Mikko sa pagmamaneho, "sir. ako na pong magmamaneho, baka po madisgrasya pa tayo," boluntaryo ni Yong Jing. Nanginginig na kasi si Mikko. Nagpalit sila ng pwesto.

Nagle-labor na si Cassandra, sumisigaw ng sakit na nararamdaman, "Case, malapit na tayo, nandito lang ako," paulit ulit na banggit ni Mikko, hawak niya ang kamay ni Case, ayaw niyang mapahamak ang babae.

Kung may mangyari dito, hindi niya mapapatawad ang sarili, kasalanan niya ito. kasalanan niya ito.

***

Nasa labas sila ng operating room, lahat sila naghihintay sa kung anong mangyayari. para kay Xhiang Chio at Yong Jing -parang nauulit lang ang nangyari noon nang inooperahan si Case -napagtagumpayan niya yun, pero iba ngayon dahil dalawang buhay ang dapat mailigtas. "sana maayos na makapanganak si ate Case,"

Maya-maya ay dumating sila Mr. Scooth, kristina at kelvin, sila Manong Dio at Manda, at ang bestfriend niyang si Jessica, "tatagan mong sarili mo ayus lang ang mag-ina mo, magiging ayus lang ang lahat,"

magiging ayus lang ang lahat, iyan ang kanina pang inuusal ni Mikko, pero yung kasasabi lang ni Mr. Scooth, ang mag-ina ko? ako? mag-ina?

"Mikko, hindi ko nasabi sayo noon nung paalis ka, buntis si Cassandra," pagtatapat ni Mr. Scooth, buntis si Cassandra at ako ang ama? Ang bulong niya sa sarili.

Pagkatuwa ang naramdaman niya nang mga oras na yon, buntis si Case? dinadala nito ang anak niya? "Pinagtapat sakin ni Cassandra ang tungkol sa inyo, gusto kong magalit pero mahal ko ang anak ko at wala akong magagawa kundi tanggapin kung sinong mahal niya,"

Umiiyak na si Mikko dahil sa naririnig, "Mahal ako ni Cassandra?"

"Do you still love my daughter too?" tumingin siya sa mga mata ng nagtanong,

"I really love your daughter -may I marry her??," the sincerity in his eyes reveals his truthful, honest and pure love.

"why not, my son," Mr. Scooth answers with proud.

Lumabas ang doktor, may dalang papel, kinausap si Mr. Scooth at si Mikko,

Napamura na lang nang di oras si Mikko, "lakasan mong loob mo," ang sabi ni Mr. Scooth sa manugang, biglang napatakbo si Mikko, lumabas siya ng ospital. Hindi niya matanggap ang sinabi ng Doktor sa kanila.

***

Papunta siya sa simbahan, mabigat ang damdamin niya nang mga oras na ito, "marami na kong atraso sayo,"

walang patid ang pagsusumano niya, nakaluhod, nananangis para sa kanyang mag-ina. Nasa loob siya ng paborito niyang pinupuntahang simbahan,

"Please, pagbigyan mo ko, hindi ko kayang mawala ang anak ko, hindi ko rin kakayaning mawala si Case, please, spare their life, mahalaga sila sakin, huwag mo silang kukunin, " mabigat ang desisyong dapat piliin, sabi ng doktor ay 50-50 ang lagay ng pasyente. Mahina ang kapit ng Baby, at mahina ang puso ni Cassandra. Isa lang ang pwedeng mabuhay, ang bata? o ang ina?

"hindi ko kayang pumili, mahal ko sila, mahal na mahal, iligtas mo po ang aking mag-ina,"

Hindi niya na malaman kung paanong papahirin ang luha, "magaling na sila hijo, puntahan mo na ang iyong iniirog,"

Boses ni lola yun, napadilat siya, napalingon sa likuran, "lolang superhero??" hanap hanap niya ang may ari ng boses. Walang tao sa paligid, tahimik ang simbahan pero hindi siya maaaring magkamali. "Si lolang superhero,

lola?? lola narinig kita,"

napatayo siya, napalabas ng simbahan, narinig niya si lola e, hindi siya maaring magkamali, siya ang nagsabi nun, "magaling na sila, puntahan ko na ang aking iniirog??" Cassandra, bago siya umalis ng simbahan ay, yumukod siya, nagpasalamat.

***

[Mikko Salvador's Point Of View]

Hindi ako nagkakamali sa narinig ko, si lola yun, ang pamilyar na boses -lagi siya dito sa simbahan. Alam ko... Alam ko, narinig ko yun mula sa kanya, "Magaling na sila hijo, puntahan mo na ang iyong iniirog, "

Noon binalewala ko lang ang tungkol kay Cassandra, "Wala na kong pakialam sa batang iyon,"

nasabi ko yun noon kay Mam Kristine bago ako umalis. Galit ako noon, nasabi ko yun dahil sa galit, dahil lang sa galit.

"kaya ba hahayaan mo lang siyang mawala?" hindi ako nag-alala o naapektuhan man lang sa sinabi noon ni Mam Kristine. "Mawala siya kung mawala, wala na kong pakialam!!," noon. Noon yun, pero ngayon, iba ito...

Hindi ko kayang mawala si Cassandra o ang aking anak. mahal ko si Cassandra, mahal ko ang batang yun, hindi ko hahayaang mawala siya dahil mahalaga siya sakin, pati ang anak ko.

"Panginoon, ang anak ko, ingatan mo siya... ingatan mo sila, please, please -ingatan mo po sila, lahat gagawin ko para lang gumaling siya,"

*peep peep* peep peep *

Tsk! trapik pa! umuulan pa! kailangan kong makabalik agad sa hospital. Nagtaxi na ko kala ko mabilis akong makakarating, hindi umaandar ang mga sasakyan, "Go na! tsk! Harang e,"

*peep -peep -peeeeeep*

Bababa na sana ko nang taksi nang may tumatawag, calling +063930******

Nanginginig akong sinagot ang phone, "Hello?? sino 'to?" nasa isip ko lang ang sinabi ni lola, 'magaling na sila hijo, puntahan mo na ang iyong iniirog,'

"kuya, si Xhiang 'to-"

"X-Xhiang ka-kamusta na sila?" maayos na kaya ang mag-ina ko, sana hindi sila napahamak...

"Xhiang?? MAGSALITA KA!"

"kuya nanganak si ate, kuya ligtas na sila -ligtas na po sila," ligtas na sila -para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan, naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko,

"Xhiang totoo ba 'to?

totoo ba 'to?" s-salamat, thank you po Lord.

"Opo, ligtas na sila... pero kasi - k-kuya kasi -wag ka na munang pumunta dito,"

"tatawagan ko na lang po kayo kapag pwede na," wag pumunta?

"papunta na ko diyan, kailangan ako ng mag-ina ko, a-anong wag munang pumunta, kala ko okay na?"

"ku-kuya kasi e-" lalo akong pinag-aalala nito ni Xhiang e, "ANO BANG MERON?! bakit ba, okay na ba talaga sila?"

"Ligtas na po sila, wag na po kayong mag-alala,"

"oh okay naman pala e,"

"BAKIT WAG MUNA KONG PUMUNTA? DERETSUHIN MO NGA AKO?

Xhiang ano bang problema?" naiinis na ko, ayus na tapos wag munang pumunta -nanloloko ba 'tong batang 'to!!

"p-pero po, baka kasi - Sir tatawag na lang po ako ulit kapag pwede ka nang pumunta dito Sir,"

"Basta Sir, wag ka munang pupunta dito," what?? Putik ka,

"ANO BA?! HINDI AKO NATUTUWA XHIANG HA," putika, ano na bang nangyayari doon?

Mas lalo tuloy akong nag-aalala, "Xhiang -Xhiang?! XHIANG?!"

putik talaga, binaba pa. Wag munang pupunta? bakit wag munang pupunta? ayus na nga ba talaga sila??

*peep peep* peep peeep*

Kailangan ko nang magmadali, hindi naman gumagalaw ang mga sasakyan mukhang may bagyo pa ata oh!

"Cassandra anak ko... parating na ko,"

"Sir pasensya na po, hindi ako makasingit e, mukhang malalim na pong baha sa banda dun, e baka po tumirik tayo," napatingin ako sa labas ng taxi, walang tigil parin ang ulat at mas lalo pang lumalakas.

No choice, "kuya okay lang po, bayad ko po oh," pagkaabot ko kay manong taxi driver ng bayad bumaba na ko, wala akong payong alam kong mababasa ako,

"Sir, teka sukli niyo po," hindi ko na pinansin si Manong, tumakbo na ko. Hindi na talaga gumagalaw ang mga sasakyan. Kailangan kong sumuong sa ulan. kailangan kong makarating agad sa hospital.

Lalo pa tuloy akong kinakabahan, ligtas na nga ba talagang mag-ina ko? bakit niya ko pipigilang pumunta doon?

Ano bang meron, pinahid kong luha ko sa mga mata ko, si Case -at ang anak ko -malapit na ko, please... saglit lang. Andyan na ko.

36. There's always a Thunder when there's a rain

Wala siyang payong kaya't basang basa na si Mikko, ang kanyang katawan, ang kanyang mukha. Nagmamadaling tumatakbo sa gitna ng kalsada habang umuulan. Hindi pala ulan ang dumadaloy sa kanyang mata -luha iyon -ulan na nanggagaling sa kanyang puso na nananabik sa kanyang mag-ina.

Nasa harap na siya ng hospital pero may tatlong pulis na biglang humarang sa kanya at siya ay nilapitan,

"Teka Sir, papasukin niyo po ako, ahh nasa loob pong mag-ina ko, kapapanganak lang po ng asawa ko," paliwanag niya sa pulis na humarang sa kanya.

"Saglit lang, kailangan mo munang sumama samin,"

"ako po?? ba -bakit po ba? anong ginawa ko? baka nagkakamali lang po kayo, teka-" ang awat niya sa pulis na naroong kinakapkapan na siya.

"you are the professor of my Cassandra!" mula sa likod ay nagsalita ang isang matandang babae,

Nagulat siya nang makita ang matanda -si Granny -ang lola ni Case. Naalala niya, doon sa Binondo -noong Chinese New Year, si Granny iyon.

Nahinto si Mikko sa kakapalag, "you are bullshit! you molested my grand daughter,"

"how dare you mister, please arrest him now!"

"T-teka lang po, Granny hindi ko po minolestiya ang apo niya, nagkakamali po kayo,"

"ma-mahal ko po si Cassandra. nagmamahalan po kami," hawak-hawak na siya ng pulis, "mahal ko pong apo niyo," pilit pinupusasan ang kanyang kamay.

"teka lang! bitiwan niyo nga muna ko!" pakiusap niya sa pulis!

"please Granny, hayaan niyo na pong makita ko si Cassandra at ang anak ko,"

"NO!! wala kang anak sa apo ko! Kailanman hindi ka niya kikilalanin, and she doesn't deserves a bastard man like you! a rapist?! SIGE NA, ARREST THAT MAN!"

"Teka -hindi niyo ko pwedeng arrestuhin ano ba!" papalag palag siya sa mga pulis.

"Sorry Sir Salvador, Here's the warrant of arrest, nag-file ng complain si Mrs. Milinda and you are acussing rape -"

"Sir hindi po totoo yan, hindi ko po yan magagawa,"

"sir sumama ka na muna samin," pilit nilang pinuposasan ang lalaki,ngunit pumapalag ito,

"Teka lang hindi totoo 'to, Granny parang awa niyo na wag niyong gawin to sakin,"

"Mr. Salvador maayos ka nang sumama sa kanila, wala ka na ba talagang kahihiyan??" ang payo ng matandang babae at saka agad tumalikod.

pinusasan na ang isa niyang kamay, "Granny -teka -Granny maawa kayo -" nasa isip niya kung paano na ang kanyang anak at si Cassandra, pag nakulong siya ay mas lalong hindi na niya makikita ang mga ito.

Bigla na lang ang pagpalag niya, "AAAAAAAAAAAAAYYYYYYYYYYY!" sigaw ng matanda nang binigwasan ng lalaki ang isang pulis na pilit pumuposas sa kanya,

"TABI-TABI!!" Kung ayaw mong madamay,

Nakatutok ang baril, papalit-palit sa pulis ,sa matanda, sa pulis, sa matanda sa mga nagtatangkang lalapit.

"Mr. Salvador hindi makakatulong ang ginagawa mo, ibaba mo na yang baril,"

"TABI... TUMABI KAYO SABI E, wala akong masamang gagawin," napipe bigla ang matanda dahil sa kanya na nakatutok ang baril

"Granny, ginagalang ko po kayo, mahal ko si Case, ang mag-ina ko," umiiyak ang may hawak ng baril, hindi naman makagalaw ang mga pulis dahil sa pangambang baka biglang iputok ang hawak na baril.

"WAG KAYONG SUSUNOD!! MAGPAPAPUTOK AKO," papasok si Miko sa loob ng hospital,

"AAAAAYYYY!!" at nagtitilian naman ang makakapansin sa kanya, mabilis ang kanyang kilos, naghahanap ng kung ano.

Wala nang sumusunod sa paligid nang napahinto siya dahil sa nakita sa harap ng salaming bintana,

Nursery room, maraming mga sanggol, nasaan na ang kanyang anak? parang magkakamukha ang mga baby, "asan nang baby ko," binasa niyang mga pangalan, napahinto siya sa isang sanggol na mahimbing ang tulog, Cherryline M. Ang sanggol malago ang buhok nito. Napahagulgol ng iyak si Mikko, halos nakadikit na ang mukha niya sa salamin,

"k-kamukha niyang mama niya,

buti na lang malusog ka, Cherryline.. iyan bang pangalang binigay sayo ng mama mo.

Anak ko n-narito na si daddy-narito na ang daddy,"

Dininig ng Diyos ang panalangin ko,

Nananabik siyang mayakap ang kanyang anak ngunit nagulat siya nang may gumapos sa kanyang bisig, wala na sa kanya ang baril, "DAPA!! DAPA SABE E!" utos ng pulis.

"sa-saglit lang, ang anak ko. gusto ko lang sanang mayakap ang anak ko,"

Tuluyang naposasan ang kanyang kamay, "Bigyan niyo lang ako ng ilang minuto, please... gusto ko lang makitang mag-ina ko,"

"kaladkarin niyo na yan," utos naman ng matandang babae mula sa likuran, pinilit niyang makalapit sa matandan babae, nakayukod sa paa nito, "Granny parang awa niyo na, payagan niyo nang makita ang mag-ina ko, ang anak ko,"

"GET OFF!! YOU BASTARD! Do you want to hear the truth?

okay, listen... patay ang sanggol nang ipinanganak ni Cassandra,"

"Hindi nabuhay ang bata, at alam mo kung bakit?"

"Dahil sayo yun! DAHIL WALA KANG KWENTANG LALAKI,"

"Hindi po totoo yan, Granny," pagmamakaawa ni Mikko,

"Na-cesarian ang apo ko at hindi yun maganda sa taong kakaopera lang,

You dont know about that?! DO YOU?!

Hindi mo alam yun! because you choose to escaped from the consequences that you have made,

and the first place, you left my grand daughter, umalis ka nang bansa, dahil hindi mo kayang panindigan ang apo ko,"

"Granny, mahal na mahal ko ang apo niyo, maniwala kayo,"

"well, mabuti na ring umalis ka dahil napatunayan ko lang na hindi ka karapat-dapat para sa apo ko, kailanman hindi ako makakapayag na magpakasal ang apo ko sa isang hampaslupa, and a gold digger one, tsk!"

"Dalhin niyo na yan!" wala nang magawa ang lalaki at binitbit na nga siya ng mga pulis, "hindi totoo yun, buhay ang anak ko," buhay ang anak ko, paulit ulit niyang sinabi sa sarili, tulala siya at walang patid ang luha.

37. Milinda, ikaw ba talaga yan?

[Felimon 'tatang' Poserio Salvador's Point Of View]

Sabi ng tatay ko huwag daw bibilangin ang sisiw kung hindi pa napipisa ang itlog dahil walang kasiguraduhan kung mabubuhay ang lahat ng sisiw sa pagkapisa ng itlog, pero heto ako ngayon, nagbibilang ng sisiw sa mga bugok na itlog, kasi alam kong may kasiguraduhan na sa bawat balot na binubuksan ay may naroong sisiw -kaya lang patay na pero ang mahalaga ay meron, sigurado akong may roong sisiw doon,

kasiguraduhan lang naman ang isa sa hinahangad natin e,

"Tatang pabili nga po, limang penoy," gaya nito, siguradong customer, may siguradong kita ako

"balot ayaw mo? pampatibay ng tuhod,"

"hindi po akin 'to, pinabili lang po,"

"ganun, hay naku Carmelo.. O ito isang balot, libre na yan,"

ayaw pang tanggapin? "ay salamat Tang," naku sa susunod may bayad na yan! wala nang libre sa panahon ngayon. Kung hindi ka lang crush ng anak kong dalaginding -si Dayang- hay mga bata talaga oo!

"Tatang bakit po hanggang ngayon e nagtitinda pa kayo ng balot?" kita mo na talaga itong batang ito.. ano bang tanong yan?

"Melo hijo, kasi wala akong maisip na dahilan kung bakit hindi ako magtitinda,"

"Tatang e, may malaki na po kayong bahay a, pati nga po bahay ng ibang tao e pinaayos niyo na po, tsaka po di ba si kuya Mikko e nangibambansa -di mayaman na kayo,"

sigurado akong marami pang dapat malaman ang batang ito sa kalakaran sa buhay, "hindi porket sagana ka ngayon ay hihilata ka na lang sa karangyaan, hijo e mayaman nang mga anak ko ngunit ako'y hindi. Sila pinagpala dahil sila'y nagsusumikap

kaya ikaw magsumikap ka," kung gusto mong makatuluyan ang anak ko, naku! kita mo 'tong batang ito e kakamot-kamot lang, ang mga kabataan talaga ngayon may sariling konsepto ng pagsisikap,

"puro pinagsisikapan mo'y panliligaw!"

"ay hindi naman po Tatang, actually gagraduate na po ako next year e," ga-graduate? hindi ko naman nabalitaang nag-aaral ang batang ito ah,

"nag-aaral po ko sa UD, 4th year na po ko ng I.T"

"Teka saan ba ang U.D? bagong paaralan ba 'yon?" alam ko lang UM -university of Manila, UP, tsaka UE

"UD po, di niyo po alam? DOTA University po,"

"Ay anak ka nang!-" hahambalusin kong batang ito e, karipas agad ng takbo,

"Sigee tang, salamat po sa libreng balot,"

"HAY!! Maloko talaga ang mga bata ngayon ah," noong panahon namin -tampal sa bibig ang inaabot ng mga batang sasagot-sagot! Hay naku!

"Tatang," may humintong sasakyan at nakilala ko agad kung kanino,

"oh Jenny anak, saan ka pupunta?"

"Tatang kagabi pang di umuuwi si Mikko, e nasa presinto pala. May tumawag lang po sakin," nasa presintong anak ko? kararating lang ng bansa ay nasa presinto na agad?!

"Teka sa-sasama ako," agad kong ligpit sa mga paninda ko, at isinakay sa bagong sasakyan ng anak ko. “Naaawa na talaga ko sa kapatid mong yan, naku! kakabalik lang may problema agad,"

"Tatang me kakambal atang malas yang si Mikko e," naku jenny, alam kong mahal na mahal mo rin yung kapatid mong yun. Si Mikko ang bunsong lalaki ko, at si Jenny ang panganay ko (na hanggang ngayon ay hindi pa nag-aasawa) at si Dayang ang dalaginding kong anak aasta-astang lalaki. Pero mapalad ako sa mga anak ko dahil sila'y nagtutulungan.

"Bakit daw ba nakulong? ano na namang ginawa?"

"nasa bahay po sila Xhiang, e ang sabi'y pinaaresto raw nung Granny nila -yung lola ni Buntis,"

Akala ko ay maayos nang lahat nang makilala ko ang tatay ni Buntis -si Scooth -at pinagtapat sa akin na may magiging apo na ko sa anak niyang si Cassandra, ang laking tuwa ko. Ang biyas ko pang pumunta samin, ibig sabihin ay tanggap nila ang anak kong si Mikko. Mula noon lagi nang dumadalaw ang mag-ama sa bahay, naalala ko nga nung unang araw na bumisita ang mag-ama andami nilang bitbit na pagkain (iyon din ang araw na ibinigay ko kay Buntis ang isang bagay na hindi naibigay ni Mikko nang kaarawan nito-yung sapatos na alam kong pinagkagastusan ng anak ko, tuwang-tuwa si Buntis nung araw na yun)

Maswerte ngang anak ko sa kanila. Lalo na't mabait ang ama ng batang iyon, pero nagtataka lang nga talaga ako kung bakit hindi pinagtapat noon ni Scooth sa anak ko ang lahat, bago ito umalis ng bansa, naalala kong siya pang huli nitong nakausap bago sumakay ng eroplano.

"Kala ko ba nama'y kasalan na lang ang hinihintay natin sa dalawang iyon,"

"may sinabi ka anak?" bigla-bigla na lang nagsasalitang 'tong batang ito,

"anlalim ng iniisip niyo e, sabi ko po kala ko e kasalan na yung dalawa,"

iyon din ang buong akala ko,

"nagsinungaling pa ko kay Mikko, sabi kong magpapakasal ako para lang umuwi yun, kahit ang totoo sila ang dapat ikakasal,"

"hay, ayun nakauwi nga kaya lang me kontrabida pa pala,"

"yung lola ni Buntis? e bakit ngayon lang natin ba nalaman?"

"kasi raw kakauwi lang din nun ni matandang Granny galing Hongkong e, walang kaalam-alam sa mga apo -na buntis palang apo niya -nung malaman daw e ayun, nagwala,"

Granny? "Mukhang mahihirapan si Mikko na pakibagayan yung matandang yun, e di ba may dugong intsik daw ang pamilya ni Buntis?" May naalala tuloy akong taong malapit sakin -tsinoy ang kanyang pamilya -iba ang ugali ng mga magulang nun, masyadong istrikto.

"Naku lang tatang, kala ko nga e magkakaroon na ko ng kapamilyang foreigner, pero mukhang epic fail ang love story ng kapatid ko,"

ha? "anong epic fail?"

"Tatang ang ibig kong sabihin: hindi happy ending ang kwento nila-"

"wag ka sanang mag-dilang anghel," alam kong maaayos din ang lahat.. alam kong malalagpasan ni Mikko ang mga ito.

"Tang alam kong mukha akong anghel pero hindi ko rin naman hinihiling na maging epic fail ang buhay ng kapatid ko -sabi nga sa 3 IDIOTS: All is well tatang! All is well,"

Huminto ang sinasakyan namin sa may prisento, agad akong bumaba at binitbit ang pinaglalagyan ko ng aking tinda, nasa isip kong bigyan sila ng balot pakunswelo kumbaga. Kung ano-anong nasa isip ko para sa anak ko, baka binugbog na naman gaya nung dinala daw siya sa kulungan at binugbog ng mga preso doon. Sana ayos lang ang anak ko.

Nang mapiyansahan na't pagkalabas ng anak kong si Miko'y agad kong yakap sa kanya , lugmok ang hitsura niya at alam kong di nakatulog sa pag-aalala at sa lungkot.

Iniuwi namin siya sa bahay at pinagpahinga.

Kinabukasa'y ikinuwento niyang lahat sa amin. Ang nangyari kay Cassandra, ang pagpapa-aresto sa kanya ng Granny

"kuya Mikko, pasensya na po kung hindi ko agad nasabi sayo, nung tumawag po kasi ako sayo e naabutan ako ni Granny," mabuti at nandito si Xhiang para magsabi sa amin ng lahat.

"Ligtas na po si ate Cassandra, at ang anak niyo si Cherryline po,

kaya lang si Granny po ang problema-"

Cherryline? iyon ang pangalang binigay sa apo ko, parang me kapangalan siya -di ko lang matandaan,

"bakit ba ang init ng dugo ng granny niyo kay Mikko?" tanong ko kay Xhiang, nakapalibot kami sa lamesa, inihahain ni Jenny ang almusal.

Matagal na walang sumasagot, sa mukha ng anak kong si Mikko alam kong alam niya na ang dahilan kung bakit nga ba ganoon na lang ang tingin sa kanya ng matanda,"Galit si Granny kasi -dapat magpapakasal na kami ni Cassandra," pagkabukas ng pinto ay nagsalita si Kelvin, kasama niya si Kristina ang kapatid ni Buntis, at ang ampon nila Mr. Scooth si Intoy -ilang beses na rin silang nakapunta dito sa bahay dahil kay Buntis. Buntis ang tawag nila kay Cassandra.

"magandang umaga po Tatang," si Kelvin at si Kristina,

"mano po," nagmano sakin ang tatlo,

"tamang tama kayo, upo na at mag almusal na tayo, wag kayong mahiya,"

"sa-salamat po," unang umupo si Intoy, nagkamustahan sila.

"totoo ba yun Kelvin," basag na tanong ni Jenny sa biglang katahimikan namin. Tumango ang tinanong,

"you mean, pinagkasundo na kayong dalawa ni Cassandra?" tumingin muna ang binata kay Kristina,

"Ah oho, ate Jenny,

kaya lang pinikot ako ni Kristin- AAWWW!" Nangurot sa tagiliran itong si Kristina, nagharutan pa ang dalawa at nakakatuwa silang pagmasdan, "Biro lang, tine"

sumeryoso siya ng ayos, "kasi po mas mahal ko si Kristina," namula ang pisngi ng dalaga at nansiko pa sa nagsasalita,

"at alam ko po kasing magagalit si Sir," tumingin siya sa anak kong si Mikko, matagal bago nagsalita ang anak ko,

"kaya lang di ko na alam kung anong mangyayari samin, sinampahan ako ng kaso ni Granny, hindi ko alam kung paano makakalapit sa mag-ina ko," naawa akong talaga sa anak ko, paano kaya ako makakatulong sa kanya.

"Kaya mo yan sir Mikko, boto kami sayo," sabay-sabay ang tatlo: si Xhiang, Kristine at Kelvin. Lumapit naman si Intoy sa anak ko at yumakap. (magaling na ang batang si Intoy, inoperahan daw ang dila -pwede na pala ngayong dugtungan ang naputol na dila? grabeng katalino na ng henerasyong ito.

"M-Miko -ma-mahal -ate -B-Buntis, at-te Bun-tis mahal ku-kuya Mikko," hindi ko alam ang kwento ng batang si Intoy , pero masasabi kong maswerte siyang bata, nanakatagpo siya ng pamilya -nang ampunin siya ni Scooth at ipagamot pa.

"ou Intoy, mahal na mahal ko si ate Cassandra mo,

Intoy patawarin mo ko ha, andami kong kasalanan sayo noon, natutuwa ako't nandito ka na," yumakap lang ang bata kay Mikko, para bang matagal na silang magkakilala.

"k-kuya Mikko? tutuwa kay Intoy? ta-talaga po?" tumango si Mikko, lahat kami natutuwa sa batang ito. Si Jenny nahuli kong nagpahid bigla ng luha.

"si-si Buntis sasabi -mahal na ma-mahal ka niya, sabi- niya -sab-sabihin ko na mahal mamahal na -mahal ka niya,"

naiiyak na si Mikko, "galing kami sa hospital, ayos na sila Cassandra, malusog ang bata," usal ni kristina.

Umaliwalas naman ang mukha ng anak ko, "gusto kong makita ang mag-ina ko Xhiang, ate Kristine,Kelvin tulungan niyo ko," nagkatinginan silang tatlo. Sa dulo'y nakatingin kaming lahat kay Xhiang.

"S-sige po, gagawa ako ng paraan kuya Mikko, ka-kaya lang kasi natatakot din po ako kay Granny. Kasi isa daw ako sa naglihim sa kanya, akong paborito niyang apo -pinaglihiman ko siya," sagot ni Xhiang sa lahat.

"Xhiang pakiusap," hiling ni Mikko,

Gusto ko ring tulungan ang anak ko, alam kong nararamdaman ng anak kong si Mikko -masakit ang malayo sa iyong minamahal.

*** *** ***

Umalis ako na lingid sa kaalaman nila, pupunta ako sa hospital ngayon para kausapin ang sinasabing Granny nila. Makikipag-ayos ako para sa anak ko.

Ayokong matulad siya sa akin noon, ayokong mahiwalay siya sa kanyang minamahal. Ayokong gaya namin ni Milinda ay hindi nagkatuluyan dahil sa pinaghiwalay kami at kailanman hindi na muling nagkita. Mula noon- mula noong araw na iyon.

Hindi ko hahayaang mangyari yun sa anak ko. kakausapin ko ang kanilang Granny, kung kailangan kong lumuhod gagawin ko o kahit na humalik sa paa niya -lahat gagawin ko!

***

"Felix? i-ikaw ba yan?"

Napalingon ako sa tumawag sakin, nang pagkababa ko ng taxi, sa harap ng hospital, FELIX? Isa lang ang tumatawag sakin ng Felix - at matagal nang panahon iyon.

Namamalikmata lang ata ako, s-si

"M-Milinda??" pababa siya ng kotse, sa loob ng mahabang panahon, hindi ako makapaniwala. Hindi ko akalaing makikita ko siya, na muling magkakaharap kami.

"I-Ikaw ba talaga-"

parang walang lumalabas na boses sa bibig ko, totoo bang nasa harap ko?

"Felix, ikaw nga,"

38. Ang Kasaysayan ng Walang Saysay na Kasaysayan

Muntik nang madapa si tatang sa paglapit sa kaninang tumawag na matandang babae,

"Milinda, ikaw nga,"

Gusto nilang magyakap pero nahihiya sila, bawal ang PDA at hindi sila pwedeng pa-PBB teens -parehas puti na ang kanilang buhok. Hindi inaasahan ng dalawa ang pagkikita, hindi inaasahan ng nasa paligid na makakakita sila ng dalawang matandang kanina pa nagkakatitigan. Hindi makapaniwala sa isa't isa.

(insert background music -angels brought me here)

Tumakbo si tatang para salubungin si Milinda pero dahil iika-ika si tatang hindi iyon mukhang takbo.

May background music parin sa utak niyo, nagkayakapan ang dalawa, hindi na mapigil ang bugso ng kanilang damdamin, maluluha sila. Nang magkaharap ay hindi alam kung sino ang unang magsasalita. Zoom out sa camera, focus sa mga audience na hindi naman binabayaran ng talent fee e ume-extra sa eksena -may mag-asawang napahinto sa pagkukutuhan at nakatingin lang sa umeeksenang dalawang matanda, (focus out, mahahagip parin ng camera na kinakain na ng isa yung kuto ng kabiyak dahil sa pagkaantig sa pinanunood)

"Milinda... antagal mong nawala, akala ko- a-akala ko- hindi na kita makikita," naiiyak si tatang habang nagdi-dealever ng dialogue.

"Akala ko pa-patay ka na, ang buong akala ko iniwan mo na ko,"

"Hindi Milinda, kailanman hindi ko nagawang iwan ka,"

Parang nag-uusap din ang kanilang mga mata -they trying to blutooth on each others burden, and longingness -pero mahina ang kanilang signal - nagkakatanungan ang dalawa, mga tanong na ngayon lang muling magkakaroon ng kasagutan... biglang magbu-blured ang camera, akala'y effects lang sa camera, o nagkaroon ng malabong signal -mayamaya'y biglang lilinaw...

[Flash back - a long long years ago, panahon pa ng mga dinosaurs -tumama ang isang asteroids na pinangalanang Nebula Y Planet sa Earth- and after that doomsday, ng pagkayanig ng earth na naging sanhi ng pagkamatay ng mga dinosaurs ay magkakaroon ng fastforward -mapupunta ito sa panahon nila Milinda when she is 17 years old (as Granny in the future) at Felix -25 years old (tatang Felimon in the future)

Umuulan ng panahon na iyon at sobrang lakas ng ulan dahil sa bagyo sa bansang Taiwan, pero wala tayong pakialam sa ibang bansa, ang setting ay nasa Maynila -sa isang lungsod ng Tundo -sa isang Unibersidad kung saan ay lihim na nag-uusap ang dalawa,

"Tumingin ka nga sa akin, anong nangyari diyan?" tanong ni Mr. Salvador sa kanyang lihim na katipan. Puro pasa ito.

"Nalaman ng papa ang tungkol sa atin, pinagmalupitan ako ni papa, Felix natatakot ako,

na baka paghiwalayin niya tayo,"

Niyakap niya ang babae, pinapadama niya dito ang pagmamahal -na handa siyang manindigan para sa minamahal

"Felix -hindi na ako makakapasok pa simula bukas -sa Hongkong ko na lamang daw ipagpapatuloy ang aking pag-aaral, alam ng papa ang tungkol sa atin -gusto niya tayong paghiwalayin," hinigpitan niya ang pagkaka akap sa katipan,

"Huwag kang mag-alala, Milinda -mahal na mahal kita, mahal na mahal -hindi ko hahayaang magkahiwalay tayo,"

"pe-pero anong gagawin natin? nalaman ko Felix na -sa susunod na linggo ako'y dadalhin ng papa sa ibang bansa, ayokong mawalay sa iyong piling Felix,"

"Gayun din ako Milinda," hinagkan niya ito sa palad, "ako ba'y sinisinta mong tunay?" tanong ng lalaki.

Nangungusap ang kanilang mga mata, anupa'thindi na kailangan ang tugon sa naitanong -"higit sa aking buhay, higit sa anupaman, Minamahal kitang tunay," tapat na wika ni Milinda,

"Mahal na mahal din kita, kaya't bukas na bukas din – magtatanan tayo,

sumama ka sakin upang tayo'y lumaya na,"

"p-pero paano ka, ang iyong pagiging guro?" umiling siya sa inaalala ng babae,

"ikaw ay higit din sa anupaman, ikaw ang kailangan ko sa buhay kong ito, malaman ko lamang na ikaw ay mawawalay sa akin -tila baga'y sinasaksak ang puso ko ng matalim na kalis -nang paulit -ulit,"

"ang OA mo Mr. Felimon Poserio Salvador!"

"walang halong biro, sasama ka ba saking magtanan?" nang tumunog ang alarma ng eskwelahan -hudyat na kailangan na nilang bumalik sa kanya-kanya nilang silid, hirap silang maghiwalay,

"Hihintayin kita,"

"ako'y paroroon mahal ko, hihintayin kita," isang halik sa noo ang iginawad ng katipan sa kanilang paghihiwalay.

[End of flash back]

Ang oras ay bumalik sa natural na takbo, ang mga biglang nagfreeze ay nanumbalik sa paggalaw. Maging ang luha sa mata ng dalawa na papatak na sana na biglang huminto ay ayon tuluyan na ngang bumagsak.

[Milinda 'a.k.a Granny' Malaya's Point Of View]

"Naghintay ako sa tagpuan natin noon, Milinda hindi ako umalis don, pero di ka dumating," Filex, parang kailan lamang ang aming kasunduan na yun, ako ang may kasalanan,

"Hindi ako nakarating, patawad. "

Noong araw na yun, nang huling pag-uusap natin -iyon na pala ang huling araw ng ating pagkikita. Hindi ko alam na nakatakda na pala kaming umalis papuntang Hongkong. Ayoko mang umalis dahil nga may kasunduan tayo -gusto kong magpaalam sayo sa huling pagkakataon -ngunit hindi ko alam kung paano.

"Milinda, pero bakit hindi mo sinasagot ang mga liham ko sayo-" anong mga liham yun??

"Felix, wala akong natatanggap ni isa mang liham na galing sayo,"

"Nagpapadala ako, sa mama mo," ni isang liham wala akong natanggap, even one. Sa Hongkong, i focus myself in studies, habang nangungulila ako, while I'm thinking of you here. Nangamba rin ako na darating ang panahon makakalimutan mo rin ako. ni liham wala akong natanggap? naalala ko,

"Felix kala ko patay ka na ngang talaga, ang papa, nagpadala ang papa ng isang liham -naroon ang balitang kinawian ka raw ng buhay," hindi mo alam kung paano ko yun hinarap.

"buhay ako, Milinda," Felix, I'm glad, that you are still alive,

"Granny, okay na p-" oh here's my son,

"Scooth," gusto kong ipakilala ang anak ko sa kanya,

"Tatang ano pong ginagawa niyo po dito? dadalawin niyo po si Cassandra?"

"Scooth -??" they knew each other? how come? Felix?

"Ikaw si Granny?" ano ka sa buhay ng apo ko? -

"I am Cassandra's Grand mother, wag mong sabihing anak mo yung lalaking -bastardo-" ??!

39. Unfinished Business

[Milinda Malaya's Point Of View]

"I am Cassandra's Grand mother, wag mong sabihing anak mo yung lalaking.. bastardo-" talagang ang liit ng mundo hindi ko akalaing may ugnayan parin pala kami.

"Yan ang dahilan ng aking pagparito, pero di ko akalaing-" hindi ko rin akalaing ikaw ang ama ng isang iyon.

"Ikaw ang Granny -na nagpakulong sa aking anak?"

"Felix?"

"ako bang dapat sisihin? kung hindi, iniwan ng Mikko mo ang aking apo -tsk! Felix, parehas kayong -hindi niyo kayang ipinaglaban ang" inyong minamahal! Umasa akong hahanapin mo ako at susundan sa Hongkong.

"Milinda, ipinaglaban kita sa papa mo, ngunit pinagbantaan lamang niya ako -na ikaw ang magdudusa sa lahat- kaya wala na kong magawa...

pero... pero tapos na iyon (hindi na natin maibabalik ang lahat) -ang usapin ngayon ay ang mga bata,"

ou nga, ang nakalipas ay nakalipas na at we can't change the history now, pero..

"Alam mo ba kung bakit ako nagagalit?!

dahil tinakbuhan lang ng Mikko mo ang responsibilidad sa apo ko,"

"Granny pero-"

Scooth?

"Wag mo nang ipagtanggol ang batang iyon, ikaw na ama ngang dapat na magalit di ba," palibhasa ay isa ring duwag!

"Bago umalis ng Bansa ang anak ko, hindi niya alam -wala alam ang batang iyon, si Mikko , hindi niya alam ang tungkol sa pagbubuntis ni Cassandra,"

"Felix, anong hindi alam?! sabihin mo'y takot yang anak mo at walang paninindigan,"

"Granny, hindi ko pinaalam kay Mikko, before his flight, kinausap ko siya but I stop myself to tell to that young man about Cassandra,

kasi, naisip kong -mas mabuting ayusin niya muna ang sarili niya, para mapatunayan niyang nararapat nga siya sa anak ko,"

pero Scooth, isa ka ring inutil! "Anong napatunayan mo ngayon? ha?! nagmamagaling ka para sa mga apo ko,"

"Milinda, mahal na mahal ni Mikko ang apo mo, please para sa mga bata -bigyan mo siya ng pagkakataon -nais ko ring makita ang magiging apo ko, ako nang humihingi ng dispensa sa pagkukulang ng anak ko sa inyo-" Felix alam mong hindi matigas ang puso ko, gusto ko lang pag-ingatan ang pamilya ko dahil ayokong masira ito - ayokong masaktan sila,

"Milinda, lumuluhod ako para -para pagbigyan mong anak ko," ayoko ng makita kang ganyan,

"Hindi mo kailangang gawin yan Felix, tumayo ka diyan," Felix para sayo -alang alang sa pinagsamahan natin,

"Halika sa kwarto ni Cassandra, para makita mong apo natin, matutuwa ka pag nakita mong yun -ang lusog lusog nung sanggol."

40. DNA Never Fails

Ang panaginip ay maaaring bahagi ng nakaraan sa ating buhay, maaaring pahiwatig sa magaganap sa hinaharap o maaaring matagal nang sagot sa katanungan sa ating pagkatao,

Mula nang makita ni Verona ang larawan ng kanyang anak, nagkaroon ng mukha ang dalawang tao sa kanyang panaginip...

Nagsasalita -ang isang tinig, ngunit hindi niya alam kung sino ito sa buhay niya, "Mama saan tayo pupunta, ma saan tayo pupunta?" malayo sa sa anino na nagsasalita sa kanyang panaginip pero nakikita niya ang kanyang sarili na kasama ang dalawang taong walang mukha, isang batang babae iyon at isang lalaki,

"Verona, please tigilan mo na yan, narito kami! narito kaming anak mo, kami na lang! kami na lang please... please, Verona kami na lang,"

Naroon siya, at nakikita ang sarili, naririnig ang mga ibang boses, maingay.

"Aaaaaahhh," tuwing babangon siya sa pagkakatulog iisa ang tanong niya, "sino ba sila sa buhay ko, bakit wala akong matandaan, bakit lagi silang nasa panaginip ko,"

Maraming mga katanungang naghihintay lang ng tamang oras para masagot, maraming mga tanong na di na kailanman masasagot at maraming mga tanong na akala natin ay tanong parin ngunit matagal na palang nasagot.

[Verona's Point of View]

Matagal ko nang hinihintay ang pagkakataong ito mula noong bumalik ang aking alaala -ang makita ang aking anak,

"totoo ngang kamukhang-kamukha kita, ang ganda ng anak ko -dalagang dalaga na,"

"Verona, lumaking maayos ang anak natin,"

nandito kami sa loob ng kwarto ng hospital, binabantayan ang aming anak,

"alam ko Scooth, at dahil hindi mo siya pinabayaan,"

"Matagal siyang nanabik sayo, ang batang yan, siya lang ang naniniwalang buhay ka pa nga.

patawad Verona kung inakala kong wala ka na,"

"Scooth," nanabik ako sa inyong mag-ama, nawalan ako ng alaala noon,

"kala ko kapag nagkaroon ka ng amnesia, mabubura ang lahat lahat -oo, nawala na kayo sa utak ko noon, kinalimutan na ng isip ko ang tungkol sa inyo pero ang puso ko laging nagpapaalala sa inyo, may sumisigaw dito sa puso ko. Tinitibok nito ang pangalan niyo Scooth,"

"Huwag ka nang aalis sa amin ha,"

"Hindi na ko mawawala sa inyo," Scooth, Cassandra, sa ngayon gusto ko muna kayong makasama, hanggang magising ang anak ko, pag-ayos na ang lahat kailangan kong balikan si Charlie, malaki ang utang na loob ko sa kanya,

"Verona, kala ko hindi na kita makikita pa,"

Ang mayakap kayo, ang makasama kayo. Hindi ko akalaing magkakasama pang muli kami, ang anak ko ang asawa ko at ang magiging apo ko,

"Malaking pasalamat ko kay Kristina at kay Kelvin, kasi hindi dahil sa batang iyon, hindi ako makakabalik dito,"

"Verona, pinagtagpong muli tayo ng tadhana," oo, tadhana ngang makasama ko kayong muli.

"M-Mam, mama?" Cassandra, gising ka na,

"Cas-" nagising ka na, "Cassandra anak ko,"

"oo, anak," ang mama mo nga ito,

"mamaaaaa," nasabik akong mayakap ka nang ganito, nang mahigpit, nasabik ako sayo anak.

"Mama buhay ka, nandito ka-"

"ou, Cassandra, buhay ako, buhay na buhay," alam kong nanatili akong buhay sayo,

"papa, s-si mama, sabi ko sayo, sabi ko na," parang panaginip lang ang lahat, kasama ko ang pamilya ko

"mamaa," ang mayakap ko kayong dalawa, parang sa panaginip ko, matagal na 'tong naganap,

"Cassandra,"

41. Reunion: of the onion's strings

"Nanay bakit ka umiiyak po?" tanong ng kanyang anak na si Nina, ang mag-inang katulong sa mansyon ng mga Malaya.

"Kasi e -yung ano -itong sibuyas e nakakaiyak -naku anak -wag ka na ngang magtanong, bilisan mo na lang diyan parating nang mga bisita,"

"talaga po bang maraming bibisita, para sa kasalan po ba yun? Ang anak ni Mam Cassandra?"

"hindi ko alam basta gawin mo na nga lang pinagagawa ko, tsismosa masyado e, oh ito dalhin mo ito doon, tapos bumalik ka agad," binigyan siya ng tray ng ina papunta siya sa pinagdadausan ng isang pagtitipon. Mabagal ang lakad ni Nina, nangangarap habang naglalakad, sa isip niya,

"Magkakaroon din ako ng ganito kalaking bahay, tandaan niyo yan, babangon ako-"

"at dudurugin kita," muntik nang malaglag ni Nina ang hawak na tray nang magsalita si Mr. Scooth,

"Ay sir, s-sorry po," muntik niya nang mahulog ang hawak niyang tray.

"pahingi ng isang baso ha, alam mo Nina, hindi imposible ang pangarap -kung magsusumikap ka lang at syempre kapag nakahanap ka ng opportunidad,"

"Sir? e, katulong lang po ako," tiningnan ni Mr. Scooth ang dalaga at nginitian

"Have a self-esteem hija, alam mo bang dati, nasa lansangan lang ako, namamalimos, napasok sa ampunan at maswerteng inampun ng mga Malaya,"

"Mahirap patunayan ang sarili ko sa mag-asawang umampon sakin,

pero pinatunayan kong magagawa ko,"

"Mr. Scooth, bakit niyo po sinasabi sakin ito," tumawa ang matandang lalaki, at kinuha ang tray sa dalagang katulong,

"akin na po yan sir," kinuha niya ang tray sa kanyang amo, pero binawi agad ito ng matanda.

"No! magbihis ka ngayon at lumabas doon, makihalubilo ka samin,"

hindi makapaniwala si Nina? Makikihalubilo siya sa kanyang mga amo? "pero si nanay po,"

baka magalit ang nanay niya kung hindi siya tutulong sa pag-aasikaso sa mga bisita, "ako nang bahala kay Nani,"

though marami pa namang katulong maliban sa kanila, "pero po,"

"Tsk! wala nang pero-pero, sinabi ko na kay Nani, nasa kwarto mo yung damit, gusto kong makita kung kasya sayo yung binili ko,"

"Sir. Scooth, sabihin mo yung totoo, ikaw ba ang tunay kong tatay? ma-may lihim kayong relasyon ni Nani at - Ouch!" aambahan pa lang sana ito ni Mr. Scooth pero umaray na agad ito.

"Baliw kang bata ka, hindi ako tatay mo no!

Pero- alam ko kasing birthday mo bukas di ba?" ngumiti si Mr. Scooth,

"Halaa! paano niyo po nalaman s-stalker ko po kayo?" tugon ng dalaga, at umamba ng pagbatok si Mr. Scooth,

"Ayt! baliw kang bata ka, anong stalker, anak nang turing ko sayo no! at nakapangako ako kay Nani,"

"Teka anong kurso bang gusto mong kuhain sa college?"

"pag-aaralin niyo po ako?" isang malaking sorpresa ito sa dalaga, graduate na siya ng highschool at hindi na naipagpatuloy sa kolehiyo dahil sa kawalan ng pinansyal,

"ayaw mo?" sarkastikong tanong nito.

"gusto po-" agad niyang bawi sa matanda.

"pag-aaralin kita, kahit anong kursong gusto mo,"

"criminology po ang gusto ko," napasingkit ng mata si Mr. Scooth dahil hindi naman talaga siya singkit,

"gusto ko pong magpulis, yun pong nasira kong ama, pulis po yun," nalungkot ang mukha ng dalaga,

"gusto ko pong mag-aral ng criminology, maging tulad ni Tatay,"

"b-bahala ka, kahit mukhang di bagay sayo ang maging pulis. Maganda kang bata,"

"At magiging maganda po akong pulis," at nagsalute ang dalaga, "Mr. Scooth reporting for duty Sir!"

"akin na po ulit yan, dadalhin ko po muna sa labas, tapos magbibihis na po ako, Sir!" kinuha ng dalaga ang tray at umalis na, naiwan namang napapailing si Mr. Scooth, masarap sa pandinig ang love song angels brought me here ang background song, puno ng ilaw ang paligid at masaya ang lahat sa magarbong handaan,

"OWW!! TSS! WHAT the hell are you.. ang coat ko," nabunggo ng naglalakad na nangangarap na dalagang katulong, itong si Zheng Zheng na isa sa miyembro ng bandang Zhenzous,

"naku! ikaw-" napatingin siya sa babaeng katulong na napapikit na lang nang pag-amba niya dito, "N-Nina? anong ginagawa mo dito?"

napadilat ang dalaga at napatingin sa nabunggo, "Ikaw?! tsk! anong ginagawa ko dito? wala ka nang pakialam dun! e ikaw anong ginagawa mo dito aber?!"

"wala ka na ring pakialam dun," sagot naman ni Zheng

"Tsk! haharang-harang ka sa daan, TABI NGA!!" napataas nang kilay ang dalaga at sabay alis.

Napakamot naman itong si Zheng Zheng, habang bumabalik sa mga kasamahan sa banda,

"o, Zheng anong nangyari diyan sa coat mo?" tanong ni Yong Jing na vocalist ng kanilang banda,

"e, yung misteryosang panget, nakita ko dito e,"

"Misteryosang panget? sino naman yun?" tanong ni Xhiang Chio, nakaabang naman sa isasagot ang iba pang mga kasamahan sa kanilang banda.

Nagsalita naman ang babaeng lumapit sa kanila, "Si Nina yun, maid namin dito,"

"ate kristina, kuya kelvin," inabutan nila ng baso ang dalawang kararating lang,

"naku Zheng ha, crush mo yung maid nila," tanong ni Kelvin, biglang namula naman ang mukha ni Zheng at parang biglang nataranta

"hi-hindi noh! tsk! may taste ako noh!"

"taste ba? e kahit nga sino e pinapatulan mo !" pambubuko naman ni Xhiang, tawanan naman ang mga kabanda nila, ang dalawa at ang kakalapit lang,

"Ate Cassandra, kuya Mikko,” bati ni Xhiang sa kadarating lang, “ui ikaw Intoy!" at lumapit naman ang batang si Intoy sa kanila, humingi ng gaya sa iniinom nilang alak,

"Intoy bawal sayo ito," agad na tutol ni Nurse Jessica, na kararating lang din, mga ilang minuto nang dumating sila Tatang, Jenny at dayang (kapatid ni Mikko) at si Nurse Jessica.

"At-ate Jessica, gus- to ko po rin,"

"okay sige ito -ito, juice lang muna sayo kasi pang ate at kuya lang ang redwine!" ang sabi ng Nurse sa batang si Intoy.

Napahinto naman ang lahat nang magsalita si Granny, she announcing about the engagement ceremony of her two grand daughter. "ui! bawal sa feng shui yun ah?" tanong ni Zheng Zheng kay Xhiang,

"Katoliko kasi kami, pero yung sukob?? tsk! Oldies na yun! parang ikaw oldies!" napakamot lang ng ulo si Zheng. Biglang lumapit naman si tatang kay Granny at may ibinulong, napatingin sila sa nag-uusap na dalawang matanda,

"uy! sila tatang at Granny ba ang ikakasal?" pasigaw na sabi ni Xhiang Chio, halata naman ang biglang pagba-blush ni Granny,

"wow GRAND wedding po ba ito? Granny at Tatang, humahabol sa romance," at tawanan ang mga naroon, lahat sila dahil sa pa-PBB Teens ng dalawang matanda -maliban ata kay Kelvin na biglang nawala at di malaman ni Kristina kung saan nagpunta.

***

[A/N: abangan ang hindi kwelang kwento nina: Zheng Zheng at Nina sa Perfetcly Imperfect. Ang dalawang highscoolmate at Mortal Enemies]

42. Almost Done

[Isaias Kelvin Than's Point Of View]

“Happy Ending na ata ang lahat ” This love story is about to end. Cassandra and Mikko; Mr. Scooth and his Ex Wife -Mam Verona; Si Mam Manda and Manong Dionicio; Yung batang si Xhiang and my cousin Yong Jing; Me and Kristina. Masaya na ang lahat. Masayang masaya na?!

Masaya na nga bang talaga? Okay na nga bang talaga? Tsk!

Still, I feel incomplete... parang may kulang pa sa pagkatao ko, ewan ko ba!

“Kelvin, kanina pa kita hinahanap ah, nandito ka lang pala,”

“Nagpapahangin lang ako,” My honey Kristina appeared from my behind. Napakasaya ko noong makilala ko siya, the one who put changes in my life. She fulfills my world.

“Hon, hinahanap ka kanina ni Granny e,” si Kristina,

nasa likod ko na siya, pero di ko siya nililingon, “Mukhang malungkot ka ah, anong iniisip mo,” tanong ni Kristina, bigla siyang yumakap sakin. Nandito kami sa tagong Garden ng Mansyon, itong gusto kong spot dito dahil sa fishpond.

I held her hands, I feel the warms on it “This pond, these fishes... nakakalungkot kasi ang paglangoy nila e,”

Kristina watches the fishes too, alam kong malabo ang sinabi ko. I just don't know how to tell to her what is my feeling right now.

“Alam ko kung bakit sila malungkot,” I am puzzled about she says,

“Why?”

“Even though nasa tubig sila, parang hindi sila makakilos dahil parang may kulang parin. This pond is artificial, this water, the happiness of what they feel when living here maybe are artificial. Cause they are all prisons here,” ang lalim naman nito, no question my fiancee is a poet, a writer, a columnist, researcher, news reporter, and a journalist -and also my beautiful future wife. “Do you think that's the reason?”

“I think they need freedom,” she said.

“So deep,” Freedom? These goldfish are prisons?

“Hindi mo malangoy?? hehe,” she held my hands tighter, habang dinadama ang simoy ng hanging panggabi.

“Kelvin, pupunta ba ang papa mo sa kasal natin?” Nabigla ako sa biglang tanong niya. Tina? Is she trouble about my quarrel with my dad.

“Pumunta man siya o hindi basta tuloy ang kasal natin ha,”

Alam kong nagalit si Dad nang pinilit ko ang sarili kong kagustuhan, nakipagtalo ako sa Dad ko. Feeling ko kasi masyado niya na kong sinasakal, hindi niya ko hawak o tau-tauhan. May sarili akong buhay, ayokong lagi na lang akong minamanduhan sa gagawin at ikikilos ko, malaki na ko at alam ko na ang gagawin ko sa buhay ko. Last night bago siya pumunta sa kanyang business trip sa Singapore, nagkasigawan pa kami. At nagalit si Dad nang sinabi kong hindi ko pakakasalan si Cassandra, hindi pa ko tapos magpaliwanag nang nagwalk-out siya. I wish that night I don't have my Father, seems -that's what I'm always feel. mula nang mamatay si Mama, parang anlayo-layo niya na sakin.

“Alam mo Kelvin, matagal kong hindi nakasama ang Father ko..." out of nowhere, I heard her broken voice, hon?

"mula nung baby pa ko. Sabi ng mama ko, iniwan niya raw kami -ng Dad ko. Dalawa na lang kami ni Mama nun. Lumaki akong walang papa -at naging mahirap yun para sakin- kasi lagi akong naghahanap ng sagot, na kung bakit niya kami iniwan,”

gusto ko sanang magsalita, bakit sinasabi sakin ito ni Kristina? “Pinangako ko sa sarili ko noon na hahanapin ko siya para...” naramdaman kong umiiyak na si Kristina, kala ko ba naman nang lumapit 'to e iko-comfort ako. Nagse-senti na nga ko, nagse-senti rin ang hon ko, hay! Wala kong magawa, hinigpitan kong yakap sa kanya,

"para isumbat ang ginawa niyang pag-iwan samin, But - but it never happens -kasi...

matagal ko na palang kasama ang Father ko, Si Manong Dio -na itinuring kong kung sino lang" Is it true?? Waaahhh,

"Si Manong Dio??" hala! Naalala ko, andami kong inutos dun ahh. Magpabili sa ganitong store, magpahakot ng mga mabibigat, tapos magpasundo at magpahatid sa ganon-ganito?? Tapos tatay ni Kristina??

"Alam mo ba, marami akong masamang nagawa sa kanya," hehe, ako rin, pero ayoko nang malaman mo pa Hon.

"Nang malaman ko ang totoo kay Mama, gusto kong sumbatan ang papa ko -kaya lang mas nanaig ang pagkasabik ko sa kanya... My Dad is My dad, kahit alam kong marami siyang pagkukulang sakin, He still my Dad,"

My Dad is my Dad?? Ang Dad ko andami niya ring pagkukulang sakin kristina, kaya lang sa sinabi mo, "Kristina.. I don't know what to say," I remember my Dad, when we were together with my Mam. My Dad is still my Dad,

Ihinarap ko sakin si Kristina, pununasan ko ang luha niya, "I'm still hoping... my Dad will come to our wedding,"

43. Goodnight My Forever Instructor

Ito na ang pinakahihintay natin ang ending na nakakasawa dahil sa -bakit ba karaniwang natatapos ang dulo ng isang storya sa kasalan ?? Tradisyonal?? Walang maisip na setting?? Wala lang -trip trip lang!

Kasi nga we're a believer of the secrecy of ceremony in the wedding -ang dalawang pinag-isa ng Diyos ay hindi pwedeng paghiwalayin ng tao.

Tumunog na ang kampana.

[Super Lola's Point of View]

Tama! Paikot-ikot lang ang buhay "Isang sikolo ng walang katapusan, ngunit sa bawat isang ikot maraming pagbabago ang magaganap," pero,

"Intoy, mula umpisa nasa tabi mo lang ako, at kailanman hindi kita iniwan, kasama mo ako saan ka man napunta," sapagkat iyon naman dapat ang ginagawa ng isang ina. Kahit hindi mo alam, kasama mo ako sa mga pighati mo, sa mga kabiguan, sa pasakit at paghihirap, sa bawat ngiti, sa bawat kasiyahan na madarama mo.

Saksi ako sa mga ginawa mo sa loob ng simbahan ding ito -dito ka laging pumupunta. Masakit man para sakin ang makita ka Intoy, anak -manguha ng mga bagay na hindi sayo. Masakit para sakin ito Intoy, dahil nag-aalala ako sayo nang husto. Sa maling tao kita unang naipagkatiwala -ang ama ni Cherryl, "Si Master mo, hindi mo na nga pala natatandaan," mabuti na lang na nakalimutan mo na ang lahat ng iyon. Marami kang tiniis na hirap sa kamay ng lalaking iyon.

Ngunit hindi kita kailanman pinabayaan, muntik ka nang mabaril ng mga sundalo na humuhuli sa inyo noon, salamat sa Panginoon -dahil pinagbigyan niya ko.

Saksi ako nang minsang tumibok ang puso mo at masasabi kong nagbibinata ka na Intoy. Nang sabihin mong pakakasalan mo si Cherryl, ngayon alam kong gaya niya ay pupunta na rin ako sa kanyang pinuntahan - sa huling pagkakataon -iiwan na kita.

"ate tina, Ganda-ganda kuya Kelvin oh," Oo nga Intoy. Naglalakad na ang dalawang ikakasal,

Iyang Kelvin na yan, hanggang ngayon ay may kasalanan pa yan sakin, akala niya hindi ko siya nakilala noon? Inambahan ako ng hambog na yan!

hmmp! ngunit... natutuwa na rin ako sapagkat malaki rin ang pinagbago ng batang ito at alam ko, malaki ang nadarama niyang kasiyahan -kanina'y bago magsimula ang seremonya -buong galak niyang niyakap ang kanyang ama -dumating ang kanyang ama. Alam kong hindi rin siya matitiis ng kanyang ama, gayo ko sayo Intoy -alam mo bang hindi ko matiis na ikaw ay magdusa o maghirap sa buong buhay mo "Intoy basta't magpapakabait ka lang ha,"

"Op-opo mabait na si Intoy,

Nay, ang ga-ganda, hahah, ni ate Buntis oh, kuya Mik-ko-"

Ang magsing-irog na ito, nakatutuwang nagkatotoo ang hula ko sa dalawa -mula sa pag-aaway ng dalawang iyan, doon sa tapat pa mismo nitong simbahan! Saksi ako kung paanong nagbago ang damdamin ng isa't isa: Si Miko, ikinagagalak ko yang maging kaibigan. Saksi ako sa mga kadramahan ng batang iyan "Intoy anak, mas marami pa atang iniluha ang kuya Mikko mo kaysa iniluha ko noon nang nawalay kami sa piling mo, "

"You may now kiss your brides," itinaas na ng dalawang binata ang belo ng kanilang mapapangasawa, matapos masabi ng nagkasal "and now I announced you, husbands and wives," ang dalawang babae'y kakaiba ang kaligayahang maipipinta sa kanilang mukha.

Higit itong si Cassandra,

"Nay, ang ga-ganda,"

Alam kong pinagsisihan na ni Cassandra ang kanyang ginawa, saksi ako noong ilang beses siyang dumalaw sa puntod ni Cherryl- kung nakita lang ng batang ito ang pagpapatawad ni Cherryl sa kanya -lumaya din si Cherryl sa wakas at tumungo na sa lugar kung saan dapat ko ring kapuntahan ngayon.

Tumutunog na ang kampana, kailangan ko nang magpaalam,

"Intoy kailangan ko nang umalis, tapos na ang palugit na binigay sa akin...

mag-iingat ka ha, tandaan mo, magpapakabait ka Intoy,"

"N-nanay, pa-paalam po, ingat ka, na-nanay,"

ikaw din mag-iingat ka lagi anak.

***

"Intoy, sinong kausap mo?" tanong ni Jessica, bumabatingting na ang kampana, naghudyat na ang pari, nagsigawan ang mga naroon,

"WOOOHHH, MABUHAY ANG BAGONG KASAL!" at kinakamayan nila ang dalawang pares na nagkaisang dibdib.

"Si na-nanay, kausap ko nanay," sagot ni Intoy kay nurse Jessica na naging private nurse na ng mga Malaya.

Tinuro ni Intoy ang kalapating puti na biglang dumapo sa itaas na bahagi ng simbahan. Ito yung tinutukoy niyang kausap niya mula pa kaninang magsimula ang kasalan.

"Intoy dove yun," ang pagtatama sa kanya ni Xhiang. “Hindi yun ang mama mo,”

“Hindi si-na- nanay yun,” pagpipilit ng batang si Intoy,

"tara -tara na, family picture na," pumunta sila sa harap, ngumiti sa harap ng kamera, habang si Intoy ay kumakaway sa isang kalapati na biglang lumipad papalabas ng simbahan.

“Say cheez!”

*Click* Click* Click*

[Few days after the wedding]

Aanhin mo ang bahay na bato -kung ang nakatira naman dito ay kwago, batuhin ang kwago palabas ng bahay para matirahan ng tao. Masarap parin kasi ang tumira sa bahay na bato, kaysa sa pawid na bahay, kaysa sa kahoy o kaya plastik na bahay (kung meron mang ganun) kasi kapag bahay na bato, alam mong panatag ka, kapag may bagyo -wala kang aalalahanin na tumutulo. kung bahay na bato, hindi agad-agad magiging uling yung tinitirahan mo kung magkasunog, at ang mas masarap sa pagtira sa bahay na bato -hindi mo na iintindihin kung sakaling may mambato sayo.

Nakakabato ba??

Wag kang mag-alala, nakikinig ka na nga lang sa usapan nila e magrereklamo ka pa.

Sa labas may kwagong humuhuni, gising ang kwago dahil sa gabi na, sa loob ng kwarto may dalawang mag-asawang magkatabi, nakaharap sa isa't isa, ilang minuto na silang nagtititigan, walang natitinag. Wala rin namang nagsasalita, though parang nangungusap ang kanilang mga mata.

[Maria Cassandra Malaya Salvador's Point of View]

Andami kong gustong sabihin, pero walang lumalabas sa bibig ko, nakatingin lang kaming dalawa sa isa't isa, nakahiga sa iisang kama. First time kong matutulog na kasama si Mikko, kinakabahan ako. Halo-halo na kasi ang nararamdaman ko, ayaw niya namang magsalita. Walang gustong mauna,

"ah," crap sabay pa kami.

"sige ikaw na mauna," waahh, nagsabay na naman kami.

"Hindi ikaw na," three times na sabay, waahh, tinakpan ko na ang bibig niya.

"Sige mauna na ko," dahan-dahan kong inalis ang kamay ko sa bibig niya, ayokong magkasabay pa kami. Andami kong gustong sabihin,

" oh, anu??" shete ka Mikko, nagsalita na naman 'to!

"SAGLIT LANG WALA AKONG MASABI e," ay! sorry, napasigaw ba ko, hehe,

"e di ako muna magsasalita," tinanggal ko ang kamay niya sa pagkakatakip ko sa tenga niya.

"Hindi! ako na, kapag hindi ko ito nasabi ngayon, hindi ko na 'to masasabi uli. Makakalimutan ko na 'to, kasi sabi ni Doktor -baka maging makakalimutin na ko, kasi nga di ba kapag cesarian daw -may epekto yun sa utak, hindi na ko smart-"

"na- cesarian ka? patingin nga, malaki ang tahi m- ouchhhh," Tsk! Ayan binatukan ko na! itaas ba naman ang damit ko, "ang manyak mu!" nakakainis 'tong lalaking ito,

"wow, conservative bang asawa ko?"

"nabawasan na ngang pagka-smart, tapos conservative pa? araaaaaaaay!"

"anung sabi mu?! ha?" tsk! nakakairita kang-

"mashakeeet, bitaw bitaw, patilya ko yan," huhu, ayan! nakatikim ka tuloy sakin. Masakit nga siguro yun, maluha-luha siya nang pinitiwan ko ang paghila sa patilya niya e,

"sorry-sorry" sabay bawi ko, hinalikan ko yung parteng nasaktan siya,

"tsk! okay na, okay na!" ui nagtampo,

"galit ka e!" tumalikod siya sakin bigla, kiniliti ko siya sa tagiliran dahilan ng pagkalaglag niya sa kama,

bwehehehe, "grabe brutal Case?"

"ui, sorry.. peace tau," halaa mukhang nagtampo, pagkatayo niya.

"epekto parin ba yan ng cerasian mo?! kala ko magiging makakalimutin ka, bakit di mo pa nakakalimutan pagka-HITLER MO?"

"Tsk! Ano yun?? Hindi na ko Hitler Girl noh! Basta! I just wanna say SORRY!!"

yan nasabi ko na, "I love you too," ay! engot din ang isang ito e,

"ang sinabi ko SORRY PO!! Sorry,"

"sabi ko, I love you too," hindi nga siya nabingi lang, pero anong connect?

"Hindi ko pa nga nasasabi yung I love you e," tapos may sagot na agad?

"O Yan nasabi mo na sakin, kakasabi mo lang

Kaya I love you too,"

Lumapit siya sakin sa kama, nakaupo na kaming dalawa, Nakangiti siyang parang mabait na chuwawa, "Hindi ka na ba galit sakin??"

Matagal siyang napaisip,"Galit parin," sabi niya

Tsk! sabi ko na e, "Galit na galit" Ha? Grabe?? galit na galit? yung galit nga lang siya syempre nakakalungkot na, tapos galit na galit pa?? Times two pa?

"Kaya nga nagso-sorry e,"

"Sige pinapatawad na kita, sa isang kondisyon," wow agad-agad,

wait, kondisyon? "Anu na naman yan??!" kinakabahan ako sa kung ano kaya ang kondisyon niya ha,

"simple lang, Be in a Deal! " whaaaat? Be in a deal?

"Ano na naman yang deal na yan! inaasar mo ba ko? nagso-sory na nga ko tungkol diyan e, alam kong mali yung ginawa ko nun. That idea na gumawa ako ng real life story na kasangkot ka- pero hindi ko na nga yun tinuloy e, kasi nga nakonsensya na ko di ba kasi-" He hush my lips with his index finger.

"Andami mong sinasabi- sabi ko lang be in a Deal!" so, hindi siya nang-aasar??

"E, Ano nga kasi yang deal na yan??"

"Be my Character," Crap! Sabi ko na e, nang-aasar lang siya.

"WHAT?? are you kidding me, Mikko naman e!!" Sabi ko na e, inaasar ako nito, tsk! pinagsisisihan ko na mga ginawa ko e,

"Im serious! Case seryoso ako,"

"wehh?? lelang mo!" gusto ko na naman siyang kurutin sa patilya, naiinis ako,

"Magsusulat ako ng story," sige Mikko, That's the way of your revenge? Pagbibigyan kita,

"Tungkol saan??"

"Its all about His Student, and her Instructor -Love story" Sige na, ginamit ko na siya noon. Pamukha na sakin, masakit na sige, nasasaktan na ko,

"Gaya-gaya ka naman e, walang originality!”

"NO!! Iba ito, ngayon naman fiction ang sakin," iba daw?

"Tsk! Ganun parin yun!"

"Iba nga ito! At may Title na ko!" ano na naman kaya yun?

"The Hitler Girl I Know,"

"What?? The Hitler Girl I know?? Tsk! Ampanget!" yan na talaga ang bansag niya sakin. Hitler Girl! Hindi na nga ko Hitler e!

"Tsk! Inggit! This story is a lifetime on going story ko," kinuha ko ang unan at hinampas sa kanya, hindi ako tumitigil.

"I'll gonnna kill you!! Sisiraan mo lang ako diyan e!" nakakinis ka!

"heeeheehhehehe, ano ba," tawa pa! Sige!

"Hitler ka naman talaga e, ouchh masakit ha,"

"Ayokong maging character diyan!! never!!" ayoko! Ayoko talaga!

"Ano ka ba, can you see the good side, Fiction nga yung story ko, e di pwede na kitang gawing mabait dun," wow ha? Anong ibig nitong sabihin, hindi ako mabait?!

"GRABE LANG MIKKO HA!!" kinuha ko yung isa pang unan at pinagpapalo ko sa kanya, grabe talaga!

"Arraaaay, tama na nga masakeeet! Hoy! Gumalang ka nga, bakit walang Sir ang tawag mo sakin??"Sir-Sir-in mo mukha mo!

"Bakit teacher ka pa ba??"

"Hindi na pero nagtuturo parin ako,

nagtuturo ako ng leksyon," napahinto ako sa pagpalo sa kanya ng unan,

bigla niyang kinuha yung unan na hawak ko,

"Anooo baaaa.. hahhahhaa, Tama na !! Wag diyaaannn, ehhahaha,"

"nakakakainiss ka na ahahhha," napahinto kami nang,

"uhaaaa! uha," hala! Biglang umiyak si baby sa crib, patayo na sana ko para tingnan kung napano na si Baby Cherryline,

"Hayaan mo muna si Baby, ngayon ikaw munang baby ko," crap! kinikilig ako, lumapit siya sakin, at kinarga ako, "waaaahh, ang bigat ko, anu ka ba!"

"uwaaaaaaaaa, uhaaaaaa!" teka,

"Hoy! Mikko, Cassandra, umiiyak yung bata," kumatok bigla si tatang sa kwarto namin, Kasama namin sila Tatang sa iisang bahay, si ate jenny kasi may sarili nang bahay at isinama niya si Dayang -ang kapatid ni Mikko,

"Opo, tatang, gutom lang siguro," ang sigaw ni Mikko.

Kinarga ko si Baby,

"Che-che, gutom ka na ba baby, sige padedehin mo na, Cassandra i-breast feed mo dali,"

Ano?? "Hindi ako nagbe-breast feed no!"Hay! alam ko nang nasaisip nito e! Manyak na 'to!

"Ou nga pala, wala ka palang b-"

"MIKKO!! IKAW!! Ikaw!!" nakakainis ang lalaking 'to, trashtalk talaga! Wala akong boobs? Tsk! "oh, si baby, si baby,"

"loko ka talaga!!" pasalamat ka karga ko si Baby,

"O! Ito matuto kang magtimpla ng gatas ng baby mo,"

binigay ko sa kanya yung baby bottle,

Pero! Tinitigan niya lang? Ow! Ignorante??

"Bakit nakatingin ka lang sa bote??"

ngiting palaka 'tong lalaking ito, alam ko na

"Hindi ako marunong"

aanak-anak tapos hindi marunong magtimpla ng gatas ng anak niya?? Tsk! "Teacher ka di ba? Turuan mo sarili mong magtimpla ng gatas ng anak mo!"

"ooh, tahan na, tahan na," pinabayaan ko na si Mikko, bahala siya kung anonng gagawin niya diyan,

"Che-Che, para sayo anak, mag-aaral ako nito," napapangiti naman ako, sa sinabi ni Mikko,

"magtitimpla ako ng gatas mo, para naman lumaki ka nang tama, at nang di ka magaya sa mama mo,"

tsk! wala talagang sinabing matino 'tong papa mo, Hay naku! Cherryline, paglaki mo bugbugin mo yan papa mo ha!

"Opps,Opps matatapon, matatapon, wag kang harot!!" kilitiin mo ang papa mo nang ganito!

"Tsk! ano ka ba?!!"

"Dapat matuto ka niyan Sir!" kasi

"kasi, You are my Forever instructor,"

*END*

EPILOGUE:

Ilang taon ang lumipas, mainit ang buwan ng mayo, mainit ang sitwasyon dahil sa eleksyon na naman. Maingay ang lansangan, ngunit tahimik ang sementeryo nang mga oras na yun, "salamat sa binigay mong puso sakin, promise iingatan ko ito, aalagaan ko ang puso mo,

alam mo kahit na nagu-guilty ako sa ginawa ko sayo noon, hindi ko naman alam na may sakit ka noon, kung sinabi mo lang... well, hindi ko na maibabalik e.

alam mo, nagpapasalamat din ako kasi nangyari yun... wag ka sanang magagalit pero, alam mo ba Cherryl kung hindi ko yun ginawa, hindi ko makakasama ngayon si Mikko. Pasensya na kung hindi ko magagawa yung sinabi mo sakin noon. Sabi mo mahalin ko siya -para sayo, Cherryl, ayokong mahalin si Mikko nang dahil sa hiling mo... kasi mamahalin ko siya, dahil iyon ang gusto ko. Wag kang mag-alala puso mo naman ito di ba, e di sabay na lang nating mahalin si Mikko at-" mula sa likod patakbong palapit ang isang bata kasunod ang isang lalaki.

"mommy! mommy, "

huminto ang bata sa puntod gaya ng kanyang ina, at tumahimik, "si tita Cherryl ba nasa heaven na?"

tanong ng kanyang anak si -Maria Cherryline M. Salvador, "ou naman, kasi mabait ang tita Cherryl mo, kapiling niya na si Lord ngayon," kinarga niya ang anak.

"PAPAAAA," tumakbo ang makulit na bata at sinalubong ang papalapit na ama,

"Bakit po may bulaklak kayo? aanuhin po yan ni tita Cherryl," matanong ang kanyang anak, imbis na sumagot si Mr. Salvador ay ibinigay nito sa bata ang dalang bulaklak.

"ikaw maglagay, regalo natin yan sa tita Cherryl mo -kasi birthday niya ngayon, " sumunod naman ang bata.

"tita Cheryl, salamat po nang marami, ikaw daw po ang nagbigay ng puso ni Mama, kaya salamat, ito po flowers, happy birthday po,"

Nag-alay sila ng panalangin, hawak-hawak ni Mikko ang kamay ng asawa niya at karga naman ni Case ang kanilang anak. Tumalikod na sila sa puntod at nag-umpisang maglakad para harapin ang bagong kabanata ng buhay.

THE HITLER GIRL I KNOW
by Donfelimonposerio