Hihimasin ko ang Luzon ni Katrina, na parang nagha-hiking ako sa Siera madre o sa Mt. Mayon. Hihimasin nang walang tigil na kahit magkakalyo ang kamay, ang palad o paltusin ang paa sa pag-akyat ay lalamasin ko ang kanyang Luzon.
Kapag sawa na ko’y dahan-dahang magpapadausdus papunta sa tinutumbok na mahiwagang distinasyon. Ngunit tatawirin ko muna ang kapatagan ng kanyang Visayas. Hihipuin pababa ng paglalakbay ko sa kaparangan, sa pusod ng talampas ng visayas ni katrina.
Hanggang sa makarating sa Autonomous Region of Muslim Mindanao ni Katrinang laging nakabelo, nakabalot… ang hiwaga ng bataang pinagpipitagan ay tututukan ko ng kanyon ng pagmamahal.
At kakabayuin, aariin, kukuhanin, sasakupin, at gigyerahin na parang G.I Joe na bumibisita.
Ngunit walang Green o Black Agenda..
Kapag sawa na ko’y dahan-dahang magpapadausdus papunta sa tinutumbok na mahiwagang distinasyon. Ngunit tatawirin ko muna ang kapatagan ng kanyang Visayas. Hihipuin pababa ng paglalakbay ko sa kaparangan, sa pusod ng talampas ng visayas ni katrina.
Hanggang sa makarating sa Autonomous Region of Muslim Mindanao ni Katrinang laging nakabelo, nakabalot… ang hiwaga ng bataang pinagpipitagan ay tututukan ko ng kanyon ng pagmamahal.
At kakabayuin, aariin, kukuhanin, sasakupin, at gigyerahin na parang G.I Joe na bumibisita.
Ngunit walang Green o Black Agenda..
No comments:
Post a Comment