Walang may ari ng liquid eraser Ito ay nasa ating lahat, sipatin at pakialam,
wala naman daw perpekto,
kaya nga sa pinagdaanang mga gusot, hindi na ko magpapalusot, kayo na lang ang lumukot sa pahina ng mga kapangahasan kong ito...
: ),
P.S hindi ako writer, nagsusulat lang!
(Its your time)
When the breeze blows at the east
Summer clock waives at your hand
Your knees will be bow but unseen
Accepting the limitation is near to bend
Wheel of fate is now on rolling
After the riddle of life and death
Still unknown unless you don’t accept
Your pen’s mouth will cry at red
Days are counted on vile of precious night
I predict it’s meant a variable for fight
After the selfish less vacation from the province
Finally, it’s our waited so meaningful homecoming
It’s been a while, or seems untouch of miles
When you promise for your return with smile
In time the pity’s nation redeem peace’s hour
And fascist proclaimed their doom and bow
I put a glazes pierce with my excited eyes
For me to meet you –the friend of mine
But on that day, when I finally see how fine you are…
It’s a darkest days which visits my essentials,
Who puts you on the coffin-?
I wish it’s not the peace you’ve been talking
Umalingawngaw ang sigaw ng langit. Muling papalo ang isang higanteng alon na ikahahampas ng aming mga katawan sa bawat kanto ng barkong Maricelles. Napakarami ng tumalon sa malamig na karagatang Artiko at mangilan-ngilan na lamang kaming lumalaban sa nagngangalit na alon dahil sa malakas na bagyo.
At muli’y isang malakas na kulog. Nakita kong natakot si Eula at napapikit ito. Sinubukan kong lapitan siya. At agad niyakap ng mahigpit.
Pinanatag ko ang kanyang loob kahit maging ako ay natatakot na rin sa maaaring mangyari sa amin.
Mabilis ang mga pangyayari, at muli… isang napakalaking alon na naman ang nabuo, sa pagkakataong ito maaari ng ikadurog ng barkong sinasakyan naming. An’ taas, alam ko nang hindi kami pagbibigyan nito. Hinigpitan ko ang yakap kay Eula. At ang isang kamay sa poste ng layag, hindi ko na alam ang susunod na maaaring gawin kaya’t napapikit na lang ako at umusal ng dasal sa isip. Nagdilim.
Masakit na sa balat ang sikat ng araw nang mamulat ang aking mata, halos hindi ako makagalaw sa sakit ng katawan ko. Parang lahat ng parte ko’y napilayan, nalamog at puros pasa. Agad kong pinagana ang paningin, sa malawak na pampang, nangagsikalat ang pyesa ng mga bagay bagay, ang aking bag at iba pang mga kung ano-ano. Tila wala namang tao sa islang ‘yon. Ni Isa. Si Eula? Pakling tanong ko sa sarili. Naglakad akong iika-ika, halos kinakaladkad ang nangingirot pang binti. “EULAAA!” malakas kong sigaw. Mga ilang ulit, ngunit tila wala talagang nakaririnig…
Tinungo ko ang kahabaan ng dalampasigan, hanggang nakaabot sa may batuhan, malagubat na may dinadaluyan ng tubig na galing sa karagatan. Nawawalan na ‘ko ng pag-asang Makita pa siya. Napahinto ako sa paglalakad nang may gumalaw sa damuhan. At doo’y lumabas ang isang malaking sibat. Mabuti’t nakalihis ako nang bahagya. Daplis lang sa kanang balikta. Akala ko’y naligtas na ko sa paglubog ng aming barko ngunit panganib parin yata ang napuntahan kong isla. Muling nagsigalawan ang mala-talahib na damo. At hindi lang isang sibat, kundi maraming sibat na hawak ng mga nakabahag. Tinangka kong tumakbo subalit huli na, mabilis nila akong pinalibutan.
Nagkamalay na lang ako sa sinag ng apoy sa aking harapan, at sa ingay ng nagkakasiyahang mga nakabahag. Tila isang Ritwal. Nakapalibot sila sa akin habang sumasayaw. Sa kalagitnaan ng seremonyang iyo’y biglang tumunog ang N70 ko, nagplay ang true tone kong ‘LOW’ ng black eyed peas. May tumatawag, at nagulat ang lahat. Sumenyas ako na pakawalan muna sandali upang makuha ko ang aking CP sa bulsa. Himalang pinagbigyan ako. Nasagot ko si Auntie pero mahina ang signal at lasing pa siya, “choppy ka Auntie! Auntie, Auntie!!!” kaya’t hindi kami nagkaintindihan…
Nag-empty battery pa ang cell. Napansin kong napatanga ang mga nakapalibot sakin, waring naghihintay sa mirakulong alulong ng bagong unit kong selpown. Doo’y nakaisip ako ng paraan para makaiwas sa banta ng kamatayan. Parang napanood ko na ‘to sa DVD na pirated na tungkol sa mga Inveronmental friendly-ng Cannivals. Ayaw kong kainin nila ko nang buhay. Kinuha ko lahat ng laman ng backpack ko. Pinakita sa kanila ang mga gamit na ‘yon: Ang Lighter, ang Swift Knife, ang Kutsara’t Tinindor, ang pang Shave (na Gillette Rubie pa ang tatak), ang Flashlight, 45’ Calibre, at ang lahat na meron ako…
Kaya’t namangha silang lahat. Ang islang iyon ay wala pa sa sibilisasyon, sa kabihasnan. Nagsiluhod sila. Lahat sa aking harapan. “Ra Ma Tsuktsitsua Ra…” paulit ulit nilang sambit. Ang gabing iyon ay naging Masaya; binigyan ako ng pang-VIP na kwarto at mga alilang Babae, pagkain at isang salu-salo. Pinaupo ako sa tabi ng marahil ay ang kanilang Datu at pinapanuod ang mga sumasayaw sa gitna ng bilog. Maya-maya’y Masaya nilang ipinasok ang isang bihag na nakatali sa kawayan. Nagpalakpakan sila at nangagsisigawan. Napaluha ako nang Makita si Eula… May tarak ng balaraw ang kanyang dibdib. Mula doon ay pinapainom sa akin ang pulang likidong nasa bao. Nakita ko pa kung paano kinuha ang Dugong ‘yon mula sa pagkakatusok ng balaraw sa dibdib ng kapatid ko, ang pagsirit ng sariwang dugo ni eula, ang pagsalo ng Dugo sa Bao. nakita nilang pagpatak ng luha ko, sa totoo lang ay hindi ko na mapigil ang habag, lungkot at pagkasuka… Dinahilan ko na lang na “Tears of Joy” ito.
At muli nilang iginiit na inumin ko ang laman niyon –ang dugo ng aking kapatid. Ngunit ininom ko rin bago nila ko paghinalaan.
Nagpakadalub-gawa sa kikinlang titik
Pumalaot ang nilikha sa duguang ilog at putik…
Napagpanting sa pandinig marahil kung marinig
Ng ‘nunong lumikha ng malikhaing panitik…
Naikulong sa bagahe nang nagningning ang puti
Nang nangatog itong bansa sa byaheng paabante
Nakasakay na raw sa gulong at pakpak ang higante
Tayo’y naglalakad namang usad pagong na piki?
Titik-tilaok na ang orasan
Tayong kumapit nga’y di napag-iwanan
Ngunit ang di kumapit ba’y nangagsiiwanan?
Gayun man’y may paa ang ibon
Lumilipad nga’y muling sa lupa’y kakain
Kaya lang wag nawang ihambing
Ang tayo sa ibong kaladkarin
Ang pinagpugaran
ay agad naililibing…
natutong lumipad,
nakalimot bumalik
parang
TITIK natin…
Inukit sa putik… ay nagging buhangin. -011509
Trese. Panis! Bwakanang pagong
Lugaw! Dyablong malupit sa pagbulong
Gagat-labi pang atras si mokong
Dobol-Ded yun kung matutong
Alas! Tumirada sa tilamsik ng laway
Binuburol ng buhay
Hay! Alai… naglalamay
“Puto’t kutsinta!
May dala kong susi sa bulsa Heto ang baul…
Walang sara
Parang kutong tiniris sa paggawad
Pang-Belong kutis kung madalumat
Saloob ng kahong tigbak ng malas
Julietang ahas…
Todo’s los Santos pag-ibig
Grabe sa lupit… inaagnas.
Huminto tayong hingal-aso sa pagparada
Purnadang kinikilatis kung sumibat ang tama
Maya’t maya kata sa pagsimot
Parang uhog ni tukmol sa pagsingot… walang kaba
Paulit-tulit…walang tira
“Puto’t kutsinta!
May dala kong susi sa bulsa
Heto ang baul…
Walang sara
P’re kaibigan ka sa pag-abot to the highest level
Magkasama sa paggamot ng pagkainutil
Butil butil na pawis… walang hilahil
Tsong pinagpala ka ni Lord
…walang pipigil
‘Tang-yagit! Ang luha tsong
Hindi ko matigil,
Pusang-Ama!
Andito na ang pera
Kaso sayang lang,
Patay ka na…
“Puto’t kutsinta!
May dala kong susi sa bulsa
Heto ang baul…
Piniga ng poot
Ang bayn ni hesus;
Noong una’y isang basong pula
Sa taga, ang brasong nadaplisan
Ng palasong may lason
HIMAGSIKAN!
Alingawngaw ng boses-manggagawa
Kanya-kanyang wikaing nandayuhansa dila,
Hanggang mabuwag ang pundasyon
Ng matayog na tore ng babel…
…sa may sungay na anghel
Ay tangan ang pugot na ulo ng
Batang palaboy,
Naglalaro lamang sya
Ng kanyang bangkang papel
Sa ilog eurhrates … pinaaanud
; ng bata ang origaming gawa
Sa makukulay na papel de hapon…
Ngunit ikinahon
Disin sana’y inabutan ng pasko
nang makapagbukas ng kanyang regalo,
Kaso’y bungo ang Aguinaldo
Nakita mo ang basong nilalangaw
Alingasaw ‘yon ng ulilang pinatay…
Ngunit ibinuhos mong lahat sa lababo
At dumaloy sa tubo hanggang kanal…
Bagama’t di mo na sinubaybayan
Pero nagpatuloy iyon hanggang sa ilog
-at nagtaka si pilato
Pagkat kumulay iyon hanggang sa
Oasis ng Libyan
“wala na nga bang dalisay na tubig
Ang lawa ng Caspian,
Hanggang Mediterranean
Maging ang katubigan sa Jordan
(hindi nya batid)
-pula ang ilog, ang karagatan
Ang dugong ibinuhos mo lang sa kung saan
Ay nagpatuloy sa pagdaluydoy
Hanggang sa mapansin ng isang balong
Nangungulila sa anak nyang –kinuha ng estado
Sapilitang inilayo- nag Polo ‘Y Serbisyo…
…ang pagkulay ng pula
Sa dulo ng ilog na hangganan ng dagat
Nakita mo…
Ang lumuluhang kaluluwa, “ANAK…”
-121909
Pinilit kong kalimutan
Ang di ko malimot mong pag-iral
Kalawang sa puti kong blusa
Mantyang pula ng kahapon
Pinilit kong ilihim
Ang di malihim ng pagkakataon
Kipkip sa lilim nitong blusa
Sadyang kay hirap itago
Pinilit kong kumbinsihin
Ang di mapanatag na kalooban
Sa huli’y nanaig ang puso ng ina
Sayong pagsilang na di sinadya
Pinilit kong magdoble-kayod
Ang magpasuso habang naglalaro
ang isip sa pagnanais maging haliging matibay
nawa’y matutong maging ilaw,
pumapatnubay…
-041409
Hindi na mabakas ang lumang araw sa kanayunan
Puno ang langit ng bituin at bilog din ang mahinhing buwan
May aalialigid na ilang kabinataan
Kakaiba ang amoy na tila pinaghandaan
Hayan silang pinupupog ng kaba
Nangingintab ang buhok sa pamada…
Tila isang gabi sa pagpanaog
Tila nag-iipon ng lakas ng loob
Naghihintay kaya sa pagdungaw
Ng probinsyanang iniirog
Bang! Bang! Bang!
Hayan silang nag-aaklas matapos ang ilang putok
Isang hagip ng alingawngaw –ng baril sa pagtutok
Hayan silang walang pagkakaisa
Pagkat iniwan ang isang nakabukagta,
Ang unang panauhan
Tangan ang kanyang hitik na supot Noong huling pagpanaog…
Isang dipang walang laktaw ang babagtasin
Ang rikit ng kalawakang madalas nagkukubli
Sa ulap na may nangingilid na luhang mapait
Sa dipang susukatin ng pangarap ay mabula…
May tao sa buwan at siya ay nakatanaw
Tulad mong nakatanaw sa bilog na buwan
Ngunit di magpang-abot ang inyong mga mata Pagkat tulad mo, bumabagtas s’ya ng dipang
Walang katiyakang sukat…
-052809
Ang sinag na umabot sa sandaigdigan
Nakakapit sa tipanang walang kasiguraduhan
Mula sa nagliliwanag nyang kaluwalhatiang
Sinasamba ng walang alinlangan
Nangalap ako ng sagot bago nagtanong
“Sino ba ang diyos”; nang sinagot ni amang
Isa ring apostoles ng bbliyan, tago lang aking tugon
Pagkat ngalap ako ng sagot bago nagtanong
Sagot ng aking pusong tinarakan ng kapighatian
Nasa’n ang diyos noong mamatay si ate Fe
Sa kamay ng mga lalaking hayok sa laman
Habang siya’y nakaupo sa mahahabang upuan ng simbahan
Magpasalamat tayo sa maawaing dios
Pagkat tayo’y pinagpala; sa kanya natin ialay ang papuri
Pagkat siya lamang ang tama
Papurihan siya nang walang patid
Sambahin natin ang ispiritong nagmumulto
Sa ating isip…
-032408
Sa mata ng isang karpintero’y
May ngiting mamamalas
Ayon ang araw ng paggiba
Sa kanyang mga naitayo
Ang unti-unting pagbagsak
Ng kanyang mga obra
Ay tila mamahaling kerubing
Pinupulbos ng mga maso
May ngiti sa kanyang mata
Habang ngumingisi…
Ang tunog na nabubuo ng
Pagsasalpukan ng mga gamit
Sa paggiba at ang ginigiba
Ay may anong saliw na
Kakatwa sa kanyang pandinig;
Ang himig na umaalingawngaw
Mula nang sya’y magbinata
Hanggang sa mag-asawa’t magka-anak
Bumulong sya ng bulong ng pagkukuwento
…hanggang sa muling humalakhak
(boses nya’y walang tunog)
Bumakas ang galit sa kanyang mukha (tapos na ang pagngiti)
May ngiti sayong mukhang kay amo ng sa birhen
Nakaitim ang langiut nang kumaway ang alabok
Sinadyang magpatak ng gamundong dalahin
Ang senyas ng pagpatid sa huling lagatok
Bilang na pala ang oras ng huling halakhak Hagibis ang kasarinlang ipinataw ng maykapal
Sayong pagyaong kay bilis ang pahina’y nagahak
Subalit ang bawat titik mo, saming puso ay nunukal
Malakas na umid sa huling yugto ng oras
Madlang siphayo ang kinintal ng kapatlangan
-051909
Nakahilata sa nagyeyelong ilog
May Kristal na tubig sa mga mata
Doo’y may pader na di magupo
Nagselyo ng puso sa takot
Patay na tuyong dahong nalalagas
Hinihipan ng papanaog na taon
Siphayo ng puso sa basag na obra
Ay bunga ng patay kong hiling
Matamis na samyo ng malabong hamog
Sa suso ang sanggol na dahon
Hinahunin ang pintig na walang pinid
Sasluhan naman ang malalim na idlip
Mainit na liwayway saking pakpak
Huling limlim sa lambing ng galak
At kung ang lahat ng ito’y pumanaw
Ako’y mananatili sa iyong paglitaw
-121208
All tears of tiredly moment
May wipe by cheers
Together in unity we bore
the fears...
Mastering the steps
as sharp as knife,
Knights whose fought for might
These snaps
These claps
And props
All in reigns to ignite...
Big break for a solemn
Argues and revelations
Rebellion to the leadership's pride
for a sudden froze
All in quiet... a frigid pose
For time can heals All the pieces frail we'd feel.
Foul illusion, teary situation
And unmeasured temper
Cause it's uncertain
But it's a fight!
-051508
Ang entablado, tulad ng dating
nilaanan ng hikbi sa pagdaluydoy
ng pusong pinaalab ng puso sa pag-tunghay...
mula sa iba't ibang mukhang
binubuhay ng sining at pagmamamahal, sumumpa:
"handa na kong maghubad..."
hanggang namugad ang pangarap
matanghal din ang talento't lumipad
ang maskara sa realidad ng mundo
ang maliit na tao sa aking puso
na patuloy na lumiliit sa sikip, upang humitik:
"maghahanda na kong maghubad..."
gastusan ng gintong oras, lawa ang pawis
luha ng pagod at saya, hanggang sa akin
at sila'y isang pamilya.
di ko inisip na ampon ang hiya pero dumaloy ang dugo, kabigkis nitong puso, bigla...
namuhay na may ngiti, namuhay na may kaba,
at namuhay sa luha
hanggang ulan ay tumila; hinila ako pababa ng biyak na lupa
ang entablado'y lumayo sa akin, biglang dumilim...
hinahanap ko ngayon ang paghahanap nila sa akin
basa ako ng luha, habang kumakapa sa hangin
naiwan ako ng entabladong magdadamit sa akin...
-110908
Who told you that lie
Like a pool all mine cry
When distance have untie
Us; but am in wine?
Who told you that lie
No look back on my eyes
I see the clouds up high
But not the tears of the sky
Who told you that lie
My smile had set by time
You’re the flowers in mine
Then a plant in a while
Posibly, they told you true
I filled the pool of tears
While drunkin' a lot
You’re a thumbs plants thorn
-121108
Tama na ang luhang pumapatak
katambal ang ulan sa pagtangis
wala nang pagpinid sa haba
walang hinto, walang panuto
hanggang maulit muli ang siklo
hanggang masaid ang pagtulo
...ng plumang nagdurugo
kung payak lang na dura
umaapaw man na salita
kung sinilang lang ng dila
ay wala paring naipunla
walis na winawasiwas ang tingting-kapal
walang nadampot... puros paghingal
umaatungal ng pabulong
walang punyal
...ang tintang hangal
kung batis ng puso
pulot ang luha sa galak at samyo
lantay na pag-ibig
busilak na himig
at ilang mga dakilang pag-awit
tapat na paghimig
...ang makatang panitik
Kung may baga, naglalgablab
bawat titik ay may apoy, may alab
tutupok sa katawan ng mga salabusab
lumilikha ng bitag, matatag
handang pumatay, handang bumuhay
nagpapakilos, nagpapalaya
...ang pulang tinta
Ito'y kulay ng ating panulat
mula bughaw na tinta
sa papel ng lipunan
nakasulat sa puso
ng mga mayayaman
elitista, burgesya,
mga Boss ng multi-bilyong korporasyon
mga hindi nagpapsweldo
kpre sa palasyo, senatong, tonggreso
at iba pang swapang, abusado at berdugo
mga may dugong-bughaw
na nagpapakalat, nagpapakalat ng tintang itim
sa kabayanan ng karimlan
sa kagubatan ng dilim
Itim na bukas sa mga naggagapas
itim na lunas sa mga buhay na mauutas
itim na awas sa mga gutom na obrero
itim na agas sa ilog ng panangis
na dumadaloy sa puso ng mga nagdarahop
itim na nagpatiim-bagang,
masidhing nagpakuyom ng palad
at nagpaalab sa dumadaloy na pulang dugo
ng masang sa galit ay punong-puno
tintangpula sa oda ng mga punglo
tintang pula sa hanay ng mga nakataas-kamao
tintang pula ng mga rebolusyunaryo
tungo sa pag-iibang kulay ng sistematikong kabulukan ng lipunan
ang tintang pula sa himno ng pagbabago
patungo sa iisang yugto
worshipping these wastes
by the lord of the flies
creeping out through your bed
its lies and its fright unclimbable mountain
but a treasure for poor
golden wastes at thorn
with unsightable cries
dried salted fish was now
undying pair on dish
causing by sun's breath
which liquefied our flesh
and soon universe will rest
revolving within these tears
-091808
Sa muling pagluhod ng tala
Ay isisilang ang mga bugtong na anak
Silang mesiang dapat papurihan
Magsisiangkas sa mga kabayong maytatak
Silang may korona sa lapihan,
Isang mananalo o kumbinasyong pinustahan…
Maglalakad sila sa bundok,
At magpuputol ng puno
Habang nagbubungkal ng lupa ang ilan
At itatabon sa mga ilog-sukahan
Wala nang kublian ang rebelde,
At lupa o putik na mangagsisiguho
Kaya't aalayan natin sila, ng sampaguitang mahalina
ng bandilang may agila na walang araw kundi ang bitwing nagsisitirapa,
sa bagwis ng may pakpak
sila ang messiah…
ang mag-aahon sayo, sa timba ng saya.
At isasalin sa malawak na dagat… na kumunoy
-july2010
tumingin ka sa malayo
nakikita mo ba ang puno...
tingnan mo maigi,
iyon ay malago...
tumingin ka uli
iyon ay hitik sa bunga
igala mo ang iyong mata…
pagkat may nakaupo sa silong ng mangga
nandoon sila, naaalala mo ba?
masdan mo, sila’y masayang nakangiti…
pagkat sila’y tumatawa, ang iba’y ngumingisi
dinig mo ba ? unti unting lumalakas,
humahalakhak sila... hindi, pagkat ito’y hagalpak…
tingnan mong maigi nang iyong maalala...
pero pansinin mo...
isa isa silang nawawala oras na masinagan sila ng araw,
unti unti silang naglalaho,
pagkat nawawala ang lilim... baka wala na sila sa animnapu, hindi kaya?
Ilan na lang ba silang nakaupo sa silong ng mangga…
naisip mo ba?
wag kang sakim... ikaw ang puno
Liliman mo sila.
pipitong dahon na lang ang matibay at malapit ng magpalit ng kulay punpun na ng kalat sa daan himig ng hanging malumanay... sa nanganganib na sanga titikwas narin ang bandana ang panyong may pinta, sumpaan ng pagsasama... mainip na yakap ng araw makapaso'y tagos sa pagdungaw nakasisilaw...sa hataw ng piping alingawngaw.... nauuhaw na ang lupa hindi naman maidilig ang aking luha pagkat gutom narin ang nanghihinang puno hiling nito'y baha... nagwakas na ang pagbilang wala ng mga alon sa pampang natakpan na ng ulap,ang bitwing makikinang said na rin ang patak ng ulan... ang alaala sa dating tagpuan isa-isang lumilisan, ginigibang tanggulan, nilang wala ng pakialam. nalalanta na sayong gunita, unti-unti, isa-isa... nalalagas ang dahon ng alaala... ganun nga kaya???
itirik mo sayong kamay ang itim na kandila
habang pinupunasan ng dugo ang pader ng mansyon
pati ang inipun na utak ay ikalat sa kanilangn tarangkahan
nang masuka sila sa dulot nitong alingasaw...
magbabalik ang nilamon nilang palay maging ang palay na binudburan ng abo
ng mga bangkay na sinunog sa talahiban
nung gabing tirik ang manhid na buwan...
ilatag mo ang krus na may pangalan sa kanilang paligid
ang mga krus na di mabilang sa dami
nang matuto silang bumilang ng buhay na pinatlangan
ng kanilang budhing nilalamon ng uod, ng asupre
ng impyernong tirahan ng kanilang lahi.
ikunla sa ilog ang pulang luha
at ipadaloy ito sa di mapigil na agos
baka sakaling makarating;hanggang sa tubo ng kanilang palikuran
sa kanilang pitsel. may pag-asa pang kalawangin ang kanilang mga baril...
may pag-asa pa, WAG KANG TITIGIL!!!
Bringing the flame within the torch
Though this is the dream of ink less toss
Reminisce the echoes of proud's voice
Lingers in ceiling of the solemn ghost
Have weighing the leaves of our past
Before the busy time dries it up
Inherit the history as you forget it last
Drawn it through the shadow with no dimension
Looking so deep by the center of the sea
Flood by weary when summer blows thee
Missing leaves will count unnumbered
Through your mind of Cherishes hungered
Nudity ties of fate to create own destiny
As water flows by river unites by the sea
Old pages of past will reborn so near
The old doings as we enjoys to face the fear.
-042108
(segundarya)
Once i'm a stranger in year of the start
when my feet in question had entered to be as part.
Then i became a diver in m0nth of wisdom tried swims deep together with cries, sweat and smile.
In minds fetching weeks sudden turned to sweetest count
in every wheze challenge, we faced in doubtless mount
But when the day meets my endless dream for a new
to hold unexpected world of blurring view
A hour of farewell can flood the dry sea
by the wept of leaving, minutes cause rain that unflee.
Since every seconds can leap the end
but probably not the last.
-030508
Bakit ba o, sinta akoy nilisan na
ano bang nagawa't mukhang nagsawa ka
kasalanan ko ba o sadyang sinadya
paglingap na hanap ganap bang nawala?
Mata sa langit ay nakatingin parin
katulad ng ating malimit na gawin
kata'y mapagod sa pagbilang ng bitwin
na hanggang ngayon ay buhay sa damdamin
Tulad nga ng dati ang halik sa pisngi
tuwing magkikita't twing kata'y uuwi
ngunit nang naglaon init ay lumamig
tulala na't lagi di na mapangiti.
Di ka man nawala'y nawala ka parin
mula nang iwan mo't mundo koy lisanin
tuwa ko'y nawala at nagluksa mandin
lalaki ma'y luha ay hindi ililihim.
-083006
(deafarture)
Kung ba't ang dagta sa labi'y di sumibat
ngayon ay nilalango ang sariling ulirat
katambal pa si estong na siyang tanging alagad
sa bukana ng uwang do'n malimit magpuyat
Bulong ni estong sa minsan niyang kalabit
suntok sa buwan daw kung ako'y managinip
ang alindog sa paggiling ni Nena sa kabaret
kay Juan na nga raw malimit 'tong kumakapit
Tugon naman'y, "magaling s'ya ang buwitre kagabi,
at walang alingawngaw ang sumupil sa pagsaksi
s'yang naglaro ng baril sa kanlungan ni pipi
sumisigaw ang luha n'ya sa damuhang kay-kati."
Panikil lunggati sa oras na kantahin
lalamigin si Nena ko't ako na ang pipiliin
kung ganun'y mangaso man sa dilim ay iigting buwan ay iaalay magtulak man ng lagim.
Nanumbat si estong sa kanyang pag-ismid
mas sukdul sa kawa daw itong pagkamanhid
natiis sumang-ayon ang saksi lang ay kuliglig
sa duguang si pipi na kanya raw kapatid.
-081908
/cahlyWheety
Ako'y nakadamit nitong maskara ng buhay
upang takpan ang takot at pagninilay
nakasuot man ng lastikong ngiti
nang magkunwaring masaya, ngunit hindi.
Ako'y ga hanip lang sa mata ng madla
nagpapanggap sa kanilang maamong alaga
subalit hindi sa puso'y mailap at tigang sa luha ang pusong humihikab
Ako'y alila ng kasinungalingan
ibinabaon sa lupa ang katotohanan
at ngayong nais ko nang maging ako
rebelyon ng puso sa pekeng mundo.
-3rd year;2007
/7 eve
Binabagabag ang isip sa mahalimuyak na samyo
karikitang angkin ay maluho,
ako'y lihim na hinahagkan
nagpapawis, butil-butil sa buong katawan.
ikaw, ang nagpaningas ng pananabik
-sa pananahimik ng panaginip,
habang lahat ay ganap ng humihilik
inalihan mo ang buhay, maging itong pagiisip.
Sa kabaliwang pinunla na yumanig sa'king mundo.
kinumpuni nang kaytamis, pulupukyutan ay pareho.
na ni isa'y di huhusto.
busalan ang lalamunan, isulsi ang bukasang-tinig
isabaul ang isip, tumitibok, nanginginig.
Ang sinag mo sa'king mundo'y bumibigkis sa pag-alis
ikay pinsil sa pitwaryo
-pitong ibayong pagtitiis.
kayat maging sa langit ay agad kang natatanaw
nagaabang at o umiibig
sa nagiisang ikaw
wala kong mamahaling
ibang-hindi ikaw.
-122108
Sa sakayan ng pampublikong sasakyan
napukaw ang ngiti sa kinauupuan
matapos umalingawngaw sirena ng kapulisan
lalaking nanginginig umangkas nang biglaan
Pilit ginigiit sarili ay ipinupuslit
sa mahabang upuan ng naglalakbay na jeep
may galos na paang inaalihan pa ng putik
pasinaya ba ng takot sa nagrorondang pulis?
Unti-unting tumakas ang takot na alingawngaw
sa mukha n'yang bakas ang lubhang mapanglaw
sa gitna ng pandidiri pilit kong tinanaw
dahilan ng kalabog sa dibdib ay tumanglaw
Sa busog niyang bulsa nakausli ang takip
umalingasaw ang lamang nakalulungong pandikit
ano ba sa likod ang botilya niyang bitbit
pasinaya ba ng takot ang kalabog sa dibdib?
-102908
Narating mo siguro ang iyong mga pangarap
o baka pangarap mo'y naratnan ka pang nangangarap
hindi ba pangarap mong lumipad sa alapaap
sana hindi ka hinulog ng maitim na ulap
Inaalala mo siguro ang noon
o baka alalahanin ka na ng araw ding iyon
ano nga bang pangarap mo pagdating ng panahon
sana di ka pangarap ibalik sa kahapon
Sa larawan noon ngiti mo'y isang hiyas
sana ngayon ilarawan ma'y di tapayang may butas
sana noon nilarawan mo na ang bukas
para bukas hindi ka isang larawan sa rehas
Lumuluha ka siguro sa paggunita
o gunita'y lumuluha dahil nawawala
na baka pagkalipas ng bukas na ito
kumupas agad ang nakalipas sayo.
-030608
Unang pasok sa pangarap na pinto
isang hakbang sa bawat pagbuntong
kailangang kumaway sa mga estranghero
hanggang sa oras ng pagupo
kung hindi'y buong linaw sa pag-igting, ng matalim na sino. . .
Maging parte na ay isang karangalan
malapit man sa hiya'y madaling masakyan
pakiming pahiwatig man isang alon sa asul na karagatan
aral ng bato, magmasid ng manhin -hindi pakitang tao.
Maiwanan man sa pagtakbo, tulinang maglakad
sa matayog na dangal, lunduyan ay alapaap
agahan mo ang bukas na sagot sayong pangarap
damhin ang hanging agad sayong maglilipad
Maging kang totoo, sa pangunguna ng diyos
at sya'y magmamaneho sa maylandas na dalusdus
gawing simple ang lahat problema'y problema ng unos
sa ginto ng yungib, matakot man ay sya ang gagapos.
Kung ganun man, sa altar ng panangis
ganyakin ang sarili, yumukong mabilis
sakaling matinik ka't sa puso'y kumiskis
itanim ang tiwala -ito'y laro lang sa chess
-ikaw ang tore . . .
-090308
(com.ink part-2)
A life lives when once living
there's a shadow when theres a light
the river flows if there's a path
there's twinkling star only by night.
like a storm when there's a nimbus clouds
a ship drives by seashore's ground
there's slam house if there's unuseful rooms
as shoes when there's a pair of foot
There’s a sweater when wheater blew shiver
there's a nightmare if there's a screams,
a pillow when there's a dream a serenade when ones feeling sing
there's a garbage can if there's a waste
there's a lasting paper if there's an ink
there's a flavored gum when it can chew
as i am "livin perfectly imperfect" when there's no you.
-021908
initsa ng bata ang boomerang na luha
may takot sa yungib at kaba
muling bumalik ang nagyeyelong langit
may hiwagang nakaukit.
nanlilisik, nakakunot, may bugtong na sino?
naglaro sa sulok, natinik sa pinto.
inaaway ang bangungot
sa paggising ay ibinaluktot ang buto at mabilis ang takbo
hawak ang sagot-hindi sigurado.
namangka sa kaarawan, may ningning ang gasera
makalawang hakbang
sa lilim ng duyan, nadulas na naman
sinturon'y naipilipit nang sumungit ang langit, kulimlim
sa lawa ng buyo, muntik higupin, poso-negro
inukit ko sa bula -basahin mo.
kamaong patak sa tasa-ang pawis
hindi na yata mapuno, may butas ang paligid
ang langit nagngingitngit ,nabingi sa patak ng alulod
nagtampisaw ang kalyadong paa, hindi pumayong-sa silong
kinaibigan ang salamin ng pagkatao...puting anino?
dumagundong ang unos sa dulo ng lubid
hawak ang sagot, may gintong bitbit
tumilaok na ang araw.ngumiti ang bulak
kamatayan sa namunga, (alaala)
sa lawa ng mata.
. . .hitik na ang baul
at ito ang susi-
walang sara. . .
(030508)
may alingasngas ng tubig sa aking palad
habang kinukus0t ang pagkabagot sa oras
sumasabay sa hampas ng mga al0n sa pangpang
na parang nakasakay ang paa ko sa ulap
. . ..walang bilang ang buhanging taglay ng dalampasigan
mayr0on man'y hanggang kamatayan ang sukat ng pagbilang
pagkasuya lang sa lasa ng pagbula
-sa dagat na hindi masisid. . .
nagtatampisaw ang paa ko sa daluy0ng ng al0n
nang narinig ang batang humihingi ng tul0ng
kumakawag sa nanlalamung katubigan
sumisigaw ng pariralang walang kaayusan
napuna kong wala na ang ibang nand0on
maliban saming dalawa
(anim0'y pinaglalaruan ng ilusy0n) may awa sa aking matang lumuluha ng takot
kasun0d nun ay paglus0ng sa bangung0t
nakita kong kumakawag, at humihingi ng tulong ang aking sarili na nangahas na mansagip
marahil ay nakalimutang hindi pa nakalalang0y sa tanang buhay. . .
Makipagsabayan ka sa sasakyang kay bilis, ang harurot
nang pumagitan sa napipint0ng buhay at kamatayan
nang magsisabog ang pinulot mong kayamanan sa bundok
ng basurang nakatambak sa likod ng gusali't restauran
makipagsabayan ka sa mga taong huwad ang kaluluwa
nang hindi ka nila madaya sa taglay nilang mahikang
biyaya ng kanilang diyos-dyosang salaping makinang
na tanging panginoon sa lahat ng may lupa,
nilang mayamang may palasyo sa ibabaw at ilalim nitong ating daigdig. . .
makipagsabayan ka sa mga taong sakim sa pagkamkam
maging ang isinuka nilang may tatak na taglay
na presyong mas mahal pa sa iyong abang buhay
makipagsabayan ka-
kung kaya mong makipagsabayan.
ikaw ay sumabay
sa himig ng kaunlaran
kung sawa ka ng mabuhay...
-010908
Ang tinahak nya'y daan ng tren sa may teresa
sa ikot ng troley at sikad ng mga pudpud na tsinelas
may kasiyahang tumutugon sa kanyang pagyuko
pagbibigay galang sa haring araw na tirik sa araw na iyon
nakadukot sa kanyang bulsang hitik sa salaping hindi makita,
lamang sa kanyang panaginip ng huli nyang pagidlip
-121108
Sa pagitan ng kapatagang tubig
nabubuhay ang kalyeng maligalig
hitik sa lintik...nanlilimahid
nanlilisik sa bawat gilid
Lunduyan ng sasakyang may hugis sangkap nya ang tumatagas na langis
sa kalyeng puro putik
isdang salot ang lilinis
Kay gandang pagmasdan ng alon
tuwing hahampas sa batong mahinahon
ngunit lata'y din kung matuntun
pang amoy mong hindi sanay sa sipon
May pakinabang na kay laki
limitasyon lamang ang nag-aari
ang dapat sisihin -pasintabi
tayo ang walang habas na dumudumi.
-092508
How do i write a friendship poem
if thy my dear friend goes other door
no more shoulders when in help
no groupings work
How do i say, "May i go out."
If there's no whisper in my teachers mouth
no more lessons to tackled
no answers with proud
How do i wait for later or soon
if we abondoned our room
no more cheers can hear
no cheaters along
How can i hide by myself
if my heart wet by mine cry
no more fearless old yells
no crazy laugh
How can i forget yesterday
if memories lives everyday
no more bondings,
but, no past unstay
A butterfly gained a kiss of life
a destiny for flower but a fate to die
for less twice of weeks of flying high
imprison it-means livin dry
its like us who gained a tender past
from destiny to meet to fate of apart
its a leaf of year that leaping dry
but writing it in heart means making it,
immortal. . .
-I (022008
Kung pauulanin lang sa bibig ang laway
matapos umigpaw sa hingal sa daldal,
tila winasiwas ang walis sa tingting-kapal
ay walang nadampot?
ang malabong bukal
sa tipak na kamangmangan
humuhugis lupit ng angking pangalan.
lumusung man sa dagat at maghilod ng dumi
kung nabubuhay ka sa dating maruming gawa- ay putik parin,
maging ang ngiti. . .
kung namunga nang bulok ang matayog na puno ay
sumanga sa biyak na kahoy ang pagkakaputol
o kinintal ng ugat ng budhi na puno ng pakiwari,
ngunit walang pagtutol!
sabik sa ningning ang walang disiplina,
at maggagawad ng palakpak ang tulad niya.
halakhak ng tahip sa angkin nyang paggalang,
nagkukubli sa kutis,
malabatis na ituran-walang maliligo,
sa durang lubluban.
. . .dilamyang kabuuan
. . .dilamyang kahungkagan
-101608 (abf1)
Sinun0d ko ang pagtirik ng kandila sa aking palad
ang liwanag nito'y wari isang bitwin
nakanginginig sa pagbilang ng bawat patak
habang nalalaglag ang luha nit0'y may ap0y na kayakap.
nag-aantilaw, at unti-unting dinidilaan ang dilim sa aking kwarto.
naalala ko ang nakakatakot na kwento ng mga matatanda
tungkol sa pagtitirik ng itim na kandila
ng ina para sa hindi matahimik na kaluluwa ng kanyang anak.
hindi raw makarating sa dapat kapuntahan pagkat hindi mahagilap ang liwanag
. . . Nagtawa, at nagkantiyaw ang ilang nakapakinig
bukod tanging ako lang ang nauto sa kwento.
may nahabing tan0ng sa aking pangungusap "an0 pa kaya ang kandila sa bayang makabago"
An0 nga ba ito kung mas maliwanag pa ang teknolohiya,
wala nang naliligaw na kaluluwang naghahanap pa ng kandila
at isang pagkabigla -nang biglang nawala ang dilim
may kumapa ng sindi ng b0mbilya,
at agad nit0ng kinain ng bu0
ang kadilimang hindi magupo ng aking abang kandila
nasa ganun ak0ng pagiisip
nang lumatag ang ap0y sa aking harap
kumapit sa mantel ng aking higaan,
mabilis na kumakalat
tila nakikipagsabayan sa agham
-ang lumalaking liwanag. . .
ang waring bitwin ay naging araw.
BULSALAYTIS
Kuyom na palad ang bibilad sa tigatib kahit tigang ang sikmura sa pagkalam
kailangan man'y yuyukong walang tugon
ang humingi ay masasamid, isang buntong. . .
kanino pang haligi sasandal ang pamilya
kung inaanay ang pundasyon sa hika
puro wala, puro wala at wala
butas nga ang bulsa sa pagdukot sa wala. . .
sa hantungan ng taong kaibigan ay patay
imbalsamado ang turing sa itay-
buhay pa ay sumaka-bilang buhay, inaanay. . .
di mabilang na paghiram sa kahungkagan ng hukay
hanggang sa maitulak sa hinukay ng anak
lumubog sa paglitaw ng bilang at haba
kung makabayad ay dugo na ang isinanla
nagwala,nawawala at magwawala
ng silang lahat ay yumao ang paggalang
-073008
